BON NATAL, E FELICE ANNO NOVE 2018 A TOTES

Le Dece-secunde nocte

Per William Shakespeare – Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Personages:

Orsino, Duce de Illyria, inamorate de Olivia
Le contessa Olivia,
Viola, filia del duce de Messina e soror gemine de Sebastian
Sebastian, filio del duce de Messina e fratre gemine de Viola
Malvolio, majordomo de Olivia
Antonio, capitano de vascello e amico de Sebastian
Sir Toby Belch, oncle de Olivia
Sir Andrew Aguecheek, amico de Sir Toby e pretendente de Olivia
Maria, gentildomina amica de Olivia
Fabian, servo de Olivia
Feste, buffon de Olivia
Valentino, gentilhomine al corte del Duce
Curio, gentilhomine al corte del Duce

Seniores, Prestres, Marineros, Guardas, Musicantes

Le Dece-secunde nocte o Illo que vos vole (Twelfth Night, or What You Will), es un comedia in cinque actos scripte per William Shakespeare inter le 1599 e le 1601. Le titulo allude al festa del dece-secunde nocte (que es le Epiphania) clamate in iste modo per le numero de dies que passa ab le Natal usque al festa. Esseva representate con certessa le 2 februario 1602 al Middle Temple Hall. Le su origines litterari deriva ab un comedia italian, Gl'ingannati, (Le fraudate) apprestate a Siena per le local Academia in le 1531. Le loco del historia es le antique region de Illyria, e narra un historia de amores e fraudes, in le qual le fratres gemine Viola e Sebastian, post un naufragio, pote cognoscer le Duce de Illyria Orsino e le dama Olivia. Orsino ama Olivia qui ignora le su cortesamento, ma quando illa on trova avante a Cesario messagero de Orsino, se inamora de ille, ma le messagero es le juvene Viola (qui post le perdita del fratre, se es travestite ab homine pro entrar al servicio del Duce). Le amor de Olivia per Cesario, discatena un serie de eventos impreviste usque al felice final. Le historia narra anque le vita de altere personas del Corte de Olivia: le buffon Feste, le majordomo Malvolio, le gentildomina Maria, le oncle de Olivia Sir Toby Belch, le servo Fabian e Sir Andrew Aguecheek. Le majordomo Malvolio veni burlate per le alteres cinque qui, falsificate un littera, face creder a ille de esser objecto de attention ab parte del patrona Olivia.

Resumpto del Historia:
Le loco del comedia es le Illyria, antique region longe le costa oriental del mar Adriatic, iste loco create ab Shakespeare es de pur phantasia. Le prime tres scenas los introduce al locos e al personages principal, con le exception de Olivia, qui compare solmente in le quinte scena. Le prime acto, se aperi al corte del Duce Orsino, nobile gentilhomine de Illyria, qui lamenta le su amor per le belle Olivia, qui non corresponde al su amor, proque illa ha decise de non conceder se a necun homine per septe annos al fin de honorar le lucto per le fratre morite. Inutilmente Orsino manda messageros al palatio del domina: illes non son recipite. Contemporaneemente, sur le costa, le protagonista feminil Viola ha facite naufragio, e crede qui su fratre gemine Sebastian sia morite. Le capitano del vascello naufragate, informa illa del loco ubi on trova e del historia de Orsino e Olivia. Viola decide alora de travestir se ab garson, essente multe habile in isto, pois que quando era puera plus vices se era divertite a imitar le fratre, e credente de esser plus secur como homine e non como femina, prende assi servicio, como page al corte del duce Orsino, con le nomine de Cesario. In casa de Olivia, intertanto, le ruitose oncle del contessa, Sir Toby Belch, se interteneva con le gentildomina Maria amica de Olivia, e texeva le laudes del su amico Sir Andrew Aguecheek, pretendente al mano de Olivia. Per Maria, tamen, ille es solmente un perfecte idiota et ebrie, e quando Sir Andrew entra in scena, conferma le opinion de Maria, essente tarde e poco preste. Le quarte scena del prime acto, vide le prime sequentia del comedia, del durata de un jorno, ab le matino al nocte. In le palatio, le duce Orsino incarga Cesario (Viola) de vader ab Olivia con un message de amor. Viola lamenta quanto ingrate sia le labor conferite a illa, facente intender a nos le su amor per Orsino. Le scena on move a casa de Olivia, ubi Maria reprocha le buffon Feste per esser se absentate troppo ab le palatio. Superveniva Malvolio e le contessa, ambes les interrogava Feste. Iste face un exhibition verbal con nonsense e rationamentos plen de sagessa, demonstrante al fin de non esser ille le folle ma le mesme Olivia. Al arrivata de Viola, Maria adverte Olivia del presentia de un juvene, Olivia es decise a non reciper le messagero, e incarga Malvolio de chassar lo. Totevia, post le firme insistentia de Viola, Olivia, se muniva de un velo pro celar se le visage, e lo recipe. Como Cesario, le juvene on demonstra assi amabile e de nobile comportamento de facer inamorar le contessa, anque si non habeva iste intention. Al termino del incontro Cesario (Viola) va via, con le promissa de retornar pro referer le reaction de Orsino. Ma Olivia con un stratagema pro poter revelar le su sentimento al juvene, confide a Malvolio un su anello, qui dice de haber habite in pignore ab Cesario per conto de Orsino, e ordina a ille de vader a restituer lo al page.
Le secunde acto se aperi sur le ripa del mar ubi entra in scena Sebastian, le gemine de Viola, qui usque a illo momento se faceva clamar Roderigo, e le capitano Antonio. Le juvene Sebastian, inquiete per le presumpte morte del soror, qui crede necate, es decise a vader al corte de Orsino. Malvolio intertanto attinge Cesario in strata e consigna a ille le anello. Viola, post le stupor initial, intue que se tracta de un dono, e comprende le real intention de Olivia, e retorna al corte del duce. Al corte de Olivia, Malvolio es protagonista del burla de Maria, de Sir Toby e de Sir Andrew al presentia del buffon Feste: depost qui le majordomo reprimenda Sir Toby del su comportamento dissolute, illes complota al su spatulas un plano pro facer lo disfigurar al oculos de Olivia. Maria, qui es capace de imitar le calligraphia del contessa, scribera un littera con allusion amorose directe a Malvolio per traher le in fraude e facer lo protagonista de un clamorose burla. Le secunde jornata dura ab le matino al poner del Sol, et es le parte plus longe del comedia. Orsino, qui non accepta le refusa de Olivia, dialoga sur le natura del amor con Cesario, Curio e Feste, le qual canta cantiones de amor per le duce. Viola veni novemente incargate per le duce, de vader ab Olivia e non vale a nihil le tentativa del puera de dissuader le. Per allusion, illa tenta de exprimer le su sentimentos pro le duce, fingente que los sia directe a un domina. Intertanto sir Toby, sir Andrew e Fabian les attende ab Maria notitias sur le burla: le domina, depost haber scripte le false littera directe a Malvolio, les face celar pro vider le majordomo qui trova le littera ubi, con allusion indirecte, face creder a ille de esser objecto del amor de Olivia, e va, secundo le indication del littera, a vestir se con calceas jalne e garrettieras cruciate qui crede amate ab Olivia, ma que, illa non ama .
Le tertie acto vide le retorno de Cesario al corte de Olivia, qui un vice sol con Viola initia a cortesar la; Toby, Andrew e Fabian celate, les assiste a illo, e Andrew, pretendente de Olivia, es particularmente furibunde per le attention qui le domina reserva al juvene page e le altere duo dice a ille de defiar le a duello. Le action tamen es interrumpite ab Maria qui annuncia le vestimento de Malvolio secundo quanto scripte in le false littera. Sur le strata per arrivar al corte de Orsino, Sebastian on separa ab Antonio le qual, nonobstante revela de haber combattite contra le duce in un precedente battalia naval, subtrahente le del moneta, e curre dunque le risco de esser facite prisionero, non vole abandonar Sebastian. Durante que Sebastian visitara le citate, Antonio expectara in un locanda, e consigna a Sebastian le bursa del moneta, in le qual son anque soldos subtrahite in passato a Orsino. Le burla a Malvolio, intertanto arriva a completion: Maria e Olivia son in le jardin quando perveni, convocate ab Olivia, le majordomo in calceas jalne e garrettieras cruciate. Al meravilia de Olivia, Malvolio allude al false littera, ma le domina, non comprende, dubitante qui Malvolio sia exite de ration. Olivia preca Sir Toby de vigilar super Malvolio, e resta assi sol con Cesario. Fabian, Maria e Toby les tracta Malvolio como un folle e les claude, ligate, in un camera. Sir Andrew ha intertanto terminate un littera de defia directe a Cesario, plen de errores e stupiditate. Sir Toby, qui medita un altere fraude a damno de sir Andrew, consilia ille de defiar le subito. Durante que Andrew on prepara, Toby decide de reportar a voce a Cesario le defia a duello. Olivia ancora cortesa Cesario, ma Viola tenta de interponer le amor de Orsino pro le domina. Le conversation es interrumpite ab Sir Toby e Fabian annunciante le defia. Viola, stupite e preoccupate pois que non sape tirar de scherma, tenta de evitar le duello. Sir Toby e Fabian, essente le duo contendentes divise, face creder a catauno del duo que le adversario ha un grande capacitate de combatto, aumentante assi le anxietate sia de Andrew sia de Viola. Le duello sta per initiar quando entra Antonio qui prende subito le defensa de Viola, excambiante la per Sebastian. Le entrar es tamen fatal pro ille, proque le guardas de Orsino, les recognosce, proque denunciate ab Malvolio, et es arrestate: Antonio pete a Viola de restituer le bursa del moneta, confidate in realitate a Sebastian, ma la juvene, non suspectante le excambio de persona, denega de posseder lo, Antonio discatena le delusion, e le su ira. Antonio ha appellate Viola como «Sebastian», convincente illa non del salvation del fratre, ma sol del facto que, in habitos masculin, le similantia al fratre perdite es grande. Discoragiate abandona le duello, convincente Sir Toby, Andrew e Fabian qui 'Cesario' sia un coarde qui abandona le amicos in le momento del besonio e qui non sape batter se.
Al initio del quarte acto Feste es al recerca de Cesario, per ordine de Olivia, le buffon incontra in vice Sebastian, arriva Sir Andrew, e Sebastian es constrigite ad affrontar le in duello e vince in un sol motion. Al duello les arriva le altere personas inter le qual Olivia qui, vidente Sebastian le excambia per Cesario, e le invita a palatio. Hic Maria incita Feste a colpar ancora Malvolio, con le vestimento de Misenior Topas, exorcista gallese, per convincer le del su follia. Malvolio non le recognosce e confida al buffon un littera per Olivia, con le qual protesta per le su situation. Olivia intertanto ha rogate a Sebastian de sposar la. Ille, incredule de fronte a isto que considera un sonio, accepta. Le ultime sequentia, ab le nocte del jorno precedente usque al matino sequente, initia con Malvolio claudite como folle e proseque con le matrimonio nocturne inter Sebastian e Olivia.
Le quinte acto se aperi con le ingresso de Viola e Orsino al palatio de Olivia. Hic Viola recognosce Antonio como su salvator del duello inter illa e Sir Andrew; e Orsino indica ille como passate inemico. Inutilmente Antonio narra de como ha salvate le homine ab le naufragio, e haber confidate a ille le su bursa de monetas: Viola denega illo, essente Sebastian e non illa le real amico del capitano. Le ingresso de Olivia interrumpe le discurso de Antonio, initiante un conversation a tres: durante que Orsino tenta inutilmente de declarar se a Olivia, ista pete explication del mancate promissas matrimonial a Cesario. Le discurso face vider ad Orsino, in Cesario un inemico, qui debe affrontar pro obtener le corde de Olivia: Viola, cec de amor, es prompte a morir per mano del homine amate, facente intender a Olivia de non agradar le su cortesamento. Le ingresso del prestre in scena face cognoscer a Orsino del matrimonio inter Olivia e Sebastian, excambiate per Cesario. In ille momento entra in scena anque Sir Andrew qui jura de esser stato offendite durante le duello ab Cesario, le qual dice de esser innocente. Le colpo de scena es le ingresso de Sebastian, qui va ab Olivia pro excusar se del colpo ad Andrew, e pois vide Viola. Recognoscente se, le duo gemine les comprende que le lor morte il era presumpte e les gaude del advenimento, narrante se le lor vicissitudes. Orsino roga a Viola de vider la vestite ab femina, e illa revela de haber lassate le su habitos a casa de Antonio, ora in prision denunciate ab Malvolio. Feste arriva con le littera adressate a Olivia scripte ab Malvolio: gratias al littera totes comprende que le homine non es folle e veni liberate insimul ad Antonio. Arrivate Malvolio ille vole explication sur le littera de amor habite ab le patrona, la qual recognosce in illo le falsification del proprie calligraphia, e que on tracta de un fraude a damno del majordomo ab parte de Maria e del alteres. Fabian confessa de esser uno del autores del burla. Sir Toby, enthusiasmate del capacitate de Maria, vole sposar la. Orsino roga a Viola de esser le su sposa, e Olivia promitte a illa de esser un soror sincer e devote: al felicitate del duo copulas contrasta le ira de Malvolio, qui discoperi de esser stato fraudate e vole vengiar se. Depost iste scena Feste, qui cantante e sonante, annuncia al spectatores, le fin del comedia.

Richardo III 

Per William Shakespeare - Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

       Personages:

Rege Eduardo IV de Anglaterra. 
Eduardo, Prince de Galles, filio del rege, pois Eduardo V.
Richardo, Duce de York, filio minor del rege.  
Richardo, Duce de Gloucester, fratre del rege, pois rege Richardo III.
George, Duce de Clarence, fratre del rege.

Eduardo, Conte de Warwick, filio minor de Clarence.
Henrico Tudor, Conte de Richmond, nepote de Henrico VI, pois Rege HenricoVII.
Cardinal Thomas Bourchier, Archiepiscopo de Canterbury.
Thomas Rotherham, Archiepiscopo de York.
Johannes Morton, Episcopo de Ely .
Duce de Buckingham, (Henrico Stafford).
Duce de Norfolk, (Johannes Howard).
Conte de Surrey, su filio (Thomas Howard).
Conte Rivers, (Antonio Woodville), fratre del Regina Elizabeth.
Marquis de Dorset, (Thomas Grey), filio del Regina Elizabeth.
Lord Richardo Grey, filio del Regina Elizabeth.
Conte de Oxford, (Johannes de Vere).
Lord William Hastings. Lord Chamberlano de Eduardo IV
Lord Thomas Stanley , Conte de Derby.

Lord Francisco Lovell.
Sir Thomas Vaughan.
Sir Richardo Ratcliffe.
Sir William Catesby.
Sir James Tyrrel.
Sir James Blount.
Sir Walter Herbert.
Sir William Brandon.
Sir Robert Brackenbury, Locotenente del Turre.
Christopher Urswick, Cappellano de familia Stanley.
Johannes, Un altere prestre.
Hastings, messagero de corte.
Tressel e Berkeley, gentilhomines de Lady Anna.
Custode del Turre.
Sir Edmund Shaa, Lord Mayor (Burgomaestro) de London.
Sherif de Wiltshire.
Elizabeth Woodville, Regina de Eduardo IV.
Margarita de Anjou, vidua de Henrico VI.
Cecilia Neville, Duchessa de York, matre de Rege Eduardo IV, Clarence, e Gloucester.
Lady Anna Neville, vidua de Eduardo, (filio de Henrico VI), pois sposa de Gloucester.
Elizabeth de York, filia de Eduardo IV, pois Regina de Henrico VII.

Phantasmas, lords, gentilhomines, citatanos, assassinos, soldatos, etc.

Richardo III (The Life and Death of King Richard III, Vita e morte de rege Richardo III), es un drama historic de cinque actos, et es le ultime de quatro obras theatral del tetralogia minor per William Shakespeare sur le historia anglese; que conclude un narration dramatic initiate con le trilogia sur le rege Henrico VI. Depost Hamlet, iste es le obra theatral plus longe de Shakespeare. Le integre tetralogia es state componite al initio del carriera de Shakespeare: le periodo es inter le 1591 e le 1592. Terminante con le disfacta del mal rege Richardo III de York, in le battalia del campo de Bosworth al fin del obra. Richardo III es un dramatisation del eventos historic recente pro Shakespeare, terminate in le 1485, depost le guerra inter le duo familias del Lancaster e del York (Guerra del duo rosas) e le definitive conquesta del poter per le familia Tudor. Le monarcha Richardo III, es describite in modo multe negative.

Contexto historic:

 

Richardo III

Le portrait shakespearian de rege Richardo Plantagenet e del su "regno del terror" offere un imagine del toto negative del personage. Le veritate historic, secundo le major parte del autores contemporanee, es multo diverse. Secunde e ultime monarcha del familia de York, ille regnava per poco plus de duo annos, e le su breve regno non era plus cruel o injuste del su predecessores o de illes que le sequera. Le obras theatral de argumento 'historic' per Shakespeare, non son, in omne caso, de intender como historicamente accurate, ma como obras pro intertener le publico, le cuje valor va ultra le personas describite. In Richardo III a transverso le historia del rege cruel e ambitiose e del su ruina, Shakespeare describe le sete human de poter, e le consequentia malsan de un excessive voluntate de vengiantia. Como con Macbeth, le infamia de Richardo es emphatisate, e rendite un archetypo, anque al scopo de augmentar le effecto dramatic. Shakespeare, como in altere casos, profita de un litteratura precedente: le personage de Richardo describite como le plus vil delinquente del historia anglese, era jam state describite ab numerose scriptores in precedentia, como le chronicas per Raphael Holinshed. Per comprender como Richardo deveniva symbolo de villania durante le periodo del su activitate, necesse inserer le drama in le su contexto historic. Durante le vita de Shakespeare, era sur le throno Elizabeth I, descendente de Henrico VII, le conte de Richmond del familia Lancaster, qui vinceva e occideva le ultime descendente del familia Plantagenet, Richardo III de York, dante assì initio al dynastia Tudor. Le obra per Shakespeare, de cuje le corte royal esseva sovente cliente, propone le version historic del familia Tudor-Lancaster, in modo de depinger a tintas fusc le adversarios et exaltar le avos (como in le caso del obra dedicate al figura de Henrico V de Lancaster). In realitate le unic culpa de Richardo de Gloucester, descendente de Eduardo III Plantagenet , esseva illo de haber particitate al guerra del duo rosas, ab le parte del su familia York, que con le symbolo del rosa blanc se alliava con Richardo Neville, Conte de Warwick, per deponer le rege Henrico VI de Lancaster, ora incapace e malade de mente. In le faction opposite le casas de Somerset e Suffolk se alliava con le Lancaster sub le symbolo del rosa rubie, in defensa del monarcha. Le version del evenimentos que se affirmava in le epochas successive era, como on dicerea hodie, le historia del vincitores.
Resumpto del Historia:

Le drama ha initio con Richardo duce de Gloucester, qui elogia le fratre, rege Eduardo IV de Anglaterra, le major del filios de Richardo Duce de York: «Ora le hiberno del nostre travalio se es facite estate fulgurante al radios de iste sol de York». Le monologo revela le invidia e le ambition de Richardo, in quanto su fratre Eduardo regna le pais con successo. Richardo es un horrende gibbose, qui describe se ipse como: «forgiate ab rude modulos" e "deforme, truncate", private del minime atraction per "facer le melliflue vanitose avante al undear del hancas de un nimpha".» Ille responde al angustia del su condition affirmante le su voluntate:

«Io ha decise de facer le delinquente
E odiar le otiose passatempore de iste nostre etate.»

Ille es un homine feroce e ambitiose qui vole ascender al throno e per obtener le corona es disponite a toto, pro isto Richardo conspira contra su fratre George, qui precede ille como herede al throno, e face in modo que sia conducite in le Turre de London como suspectate de assassinio; Richardo, per resultar in le su intente, corrumpe un divinator pro facer confunder le rege suspectose, e facer remaner assi le fratre in prision, e pois face occider le fratre e le duo filios ab duo assassinos. Successivemente Richardo entra in le gratias de Lady Anna, le vidua de Eduardo de Westminster, le prince de Galles, filio de Henrico VI, e filia de Richardo Neville conte de Warwick. Richardo on confida con le publico:

«Io prendera per uxor le filia plus juvene de Warwick.
Sì, io le ha occise marito e patre, ma que importa?»

Nonobstante le prejuditio de illa verso Richardo, Anna es vincite per le su cortesamento e accepta de sposar le. Intertanto Richardo, in collaboration con le su amico Henrico Stafford, secunde duce de Buckingham, intriga per le succession al throno. Ille on presenta al altere seniores como un homine devote e modeste, sin alicun pretension de grandor. Resulta assì a convincer les a seliger le al morte de Eduardo IV, que eveni in modo natural, a causa de un maladia, como protector del regno e regente, usque a quando le filio e legitime successor Eduardo V, compli le major etate. Ma le su cruelitate e le sete de poter lo induce a inprisionar le puero con le fratre, duce de York, in le Turre de London. Richardo pro assicurar se definitivemente le possession del corona, debe eliminar omne obstaculo includite le pares del regno que se alliava contra de ille. Assi Richardo assassina quicunque se interpone a ille in le ascension al poter, includite le juvene princes prisioneros in le Turre, Lord Hastings, le su precedente alliate Buckingham, e pois anque le su uxor Lady Anna. Assi de poter sposar su nepote, Elizabeth de York, le unic herede remanite de Eduardo IV. Ma gratias al intervention del matre, le regina de Eduardo IV le matrimonio es postponite. Tote iste delictos criminal los non passa inobservate, e quando Richardo perde omne typo de appoio, ille on trova sol ad affrontar le revolta de Henrico Tudor conte de Richmond, pois Henrico VII de Anglaterra, in le battalia del campo de Bosworth. Ante del battalia, Richardo recipe in sonio le visita del phantasmas del personas qui ha occise, (Henrico VI e su filio Eduardo de Westminster, Clarence, Rivers, Grey, Vaughan, Eduardo V, su fratre Richardo duce de York, Hastings, Lady Anna, e Buckingham), le quales a ille dice: «Despera e mori!». Ille on evelia, implorante Jesus de adjutar le, e lentemente comprende de esser remanite sol in le mundo que ille mesmo odia. Durante le battalia, Lord Stanley e le su cavalleros les deserta le armea de Richardo, assì que iste ultime ordina de capturar e occider le filio George. Nonobstante le combatto initialmente sembla proceder in favor de ille, Richardo on retrova presto sol in medio al campo de battalia, e crita desolate le verso sovente citate "Un cavallo, un cavallo, le mi regno per un cavallo!". Richardo veni inde vincite in consequentia de un combatto corpore a corpore con le Conte de Richmond, qui le transfige le pectore con le spada. Richmond deveni assì le nove rege, con le nomine de Henrico VII, e sposa le princessa Elizabeth filia de Eduardo IV del Casa de York.

Transposition cinematographic:

• Richardo III (Richard III) 1955, direction per Laurence Olivier; interpretes: Laurence Olivier, Pamela Brown, John Gielgud, Claire Bloom.
  

• Richardo III (Richard III) 1995, direction per Richard Loncraine, interpretes: Ian McKellen, Annette Bening, Kristin Scott-Thomas, Jim Broadbent
  

Henrico V

Per William Shakespeare - Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Henrico V. es un drama historic in cinque actos per William Shakespeare, componite inter le 1598 e le 1599. Le drama narra le historia de Henrico V. de Anglaterra, rege qui esseva le conquisitor de parte del Francia del Nord-West, post le victoriose battalia de Agincourt.

Personages:

Le Choro
Rege Henrico V
Le fratres del rege: Duce de Gloucester, Duce de Bedford, Duce de Clarence
Duce de Exeter, oncle del rege
Duce de York, cosino del rege
Contes de Salisbury, de Westmoreland, de Warwick, de Huntingdon
Archiepiscopo de Canterbury

Episcopo de Ely
Conte de Cambridge, cosino e traitor del rege
Lord Scroop de Masham, traitor del rege
Sir Thomas Grey, traitor del rege
Officieros del exercito del rege:
Capitano Gower, anglese
Capitano Fluellen, gallese
Capitano Macmorris, irlandese

Capitano Jamy , scotese
Bates, Court, Williams, soldatos del exercito del rege
Un messagero, anglese
Pistol, Nym, Bardolph, cameradas de Falstaff
Le page de Falstaff
Commatre Quickly, hostessa uxor de Pistol
Carolo VI, rege de Francia
Isabella, regina de Francia
Louis, le Delphino herede del rege
Catherina, princessa de Francia
Alice, le su dama de honor
Duces de Burgundia, de Orléans, de Berry, de Bretania e de Bourbon
Constabel de Francia
Rambures e Grandpré, nobiles francese
Governator de Harfleur
Monsieur Le Fer, soldato francese
Montjoy, heraldo francese
Ambassatores, francese in Anglaterra

Seniores, damas, officieros, soldatos francese e anglese, heraldos e personas

Resumpto del historia:

Le choro introduce le historia que sta per representar se sur le scena, excusante se con le spectatores pro le impossibilitate de render veritic le representation a causa del carentia de medios que il ha le theatro: le choro preca assi le publico de usar le proprie imagination, per reconstruer con le mente illo que non es possibile portar in scena. Cata acto es precedite ab un prologo del choro, que es traditionalmente interpretate ab un sol actor.
Prime acto: Le scena se aperi con le colloquio inter le archiepiscopo de Canterbury e le episcopo de Ely, preoccupate, que le approbation de un designo de lege poterea levar al Ecclesia parte del subsidios e del facilitationes sur le qual vive convenientemente. Assi illes suggere al rege Henrico V, de declarar guerra al rege de Francia, e revindicar le su derectos sur le throno de Francia, que a ille pertine, pois que le succession francese es evenite contra le lege salic, id es per via feminil. Henrico V, qui in passato era un juvene dedicate al joco e al vitios, ora es intertanto devenite un rege sage e amate. Sentite le consilio del duo ecclesiasticos decide de declarar guerra al rege de Francia Carolo VI, al qual ha jam inviate varie missivas in le quales revendicava le su derectos de succession al throno per via de lontan parentelas. Le responsa al missivas arriva a nomine del Delphino herede al throno qui, burlante se del revindication anglese, invia per dono ballas da tennis a Henrico. Iste ultime, inrabiate se, decide de organisar le exercito pro le guerra.
Secunde acto: In un strata de London eveni un colloquio inter le ancian companiones de jocos del rege: Pistol, sposo del hostessa Quickly, Nym, ex fidantiato de Quickly e Bardolph. Le tres cameradas, indolentes e tarde, son reappellate per le page de Falstaff, vetule companion de ebrietate, qui ora es sur le lecto de morte: Falstaff es stato, defacto, renegate per le rege como companion, proque le acquisition del derecto regal lo ha private del possibilitate de ligar se al ancian companias. Le dolor pro isto ha colpate le vetule Falstaff, portante le al morte. Durante que le quatro se despera per le morte del ancian amico, subveni le ordine de partentia per le guerra in Francia. Le homines lassa inde le hostessa e illes vade con le truppas. Poco ante del partentia, Henrico V discoperi un conjura contra le su persona: le Conte de Cambridge su cosino, Lord Scroop de Masham e Sir Thomas Grey, ancian amicos de infantia de Henrico e vendite se al corona francese, son discoperte e arrestate per le monarcha qui le face executar post haber les repudiate. In Francia, intertanto, perveni como heraldo anglese le duce de Exeter, oncle de Henrico V, qui adverte Carolo VI del indignation del monarcha anglese per le infamia recipite post le dono derisori del Delphino, al qual declara le su adversion. Un ultime advertimento del heraldo es sur le destino de Francia: le rege es clamate ad abdicar in favor de Henrico, pena un guerra cruel e sanguinose. Carolo VI on reserva un nocte pro decider.
Tertie acto: Le armea anglese parti ab Southampton directe al costas francese. Le armea de Henrico vade usque al castello de Harfleur e lo conquire. Aspere disputas eveni inter le officieros anglese, le capitanos Gower, Fluellen, Macmorris e Jamy, qui les discute sur le modo de conducer le assedio ad Harfleur. Al corte de Rouen, intertanto, le cosina de Henrico, Catherina, prende lectiones de anglese per Alice le su dama de compania, cadente in numerose errores e a pronunciar le parolas anglese con aspectos farsal. Le rege de Francia, preoccupate per le cadita de Harfleur, on prepara per le contra offensiva que sera guidate per Louis le Delphino su filio, le Constabel de Francia e ab le duces de Orleans e de Bourbon. Le contra offensiva veni annunciate ad Henrico per le heraldo Montjoy. Le franceses, in numero nettemente superior al fortias anglese, jam pensa al victoria secur sur le truppas del armea de Henrico.
Quarte acto: Le duo campamentos los face fronte presso le village de Agincourt. Es nocte funde e, durante que in le campamento francese le phrenesia cresce de hora in hora, le malhumor inter le angleses, fatigate e in inferioritate numeric respecte al plus fresc adversarios, es sempre plus evidente. Henrico, desiderose de reflecter, on approxima in le campamento in incognite: ha assì occasion de parlar, non recognoscite, con Pistol, le su vetule amico, e con altere homines del exercito. Iste ultime les manifesta le lor preoccupation per le lor sorte, maledicente le rege qui le manda a morir sin le possibilitate de redimer se, ante le battalia, le lor anima. Henrico, conscie del situation, replica que le deber de un subjecto es illo de servir le su rege, le qual non es tamen responsabile del anima del subjecto mesme: le peso de iste confession permitte a Henrico un reflexion, in le qual sublinea, in le curso de un longe discurso, como le position de un monarcha sia infelice in determinate circumstantias. Nonobstante le gravamine del su titulo e le peso del su decisiones, Henrico on discoperi de facto de esser un homine inter le homines, necesitose de adjuta e corage. Altia assì un precaria al celo, pro haber le adjuta de Deo in battalia. Con un ultime advertimento le heraldo Montjoy, preca Henrico de desister al combatto, ma le rege non se plica e manda a responder que ille combattera pro revendicar lo que le pertine. Intertanto Le Fer, soldato francese, on infiltra inter le filas inemic e veni discoperte ab Pistol qui, sub le pagamento de duo centos scutos, lo lassa ir libere. In le scena III il ha le monologo plus celebre del obra, quando Henrico responde al cosino Westmoreland, qui il era perplexe per le disparitate del fortias in campo, que ille non desiderava non mesmo un homine de plus, si es destino que nos mori, nos es jam in numero plus que sufficiente; e se nos vive, minus nos es e plus grande sera le nostre parte de gloria; qui nos dividera sol con celle felice poc homines qui potera dicer de haber combattite con le rege le jorno de Sancte Crispin. Seque le battalia con un furibunde lucta inter le duo armeas, ubi a poco a poco le exercito francese es horrendemente decimate ab parte de illo anglese: le franceses, malgrado le nette superioritate numeric e le valente resistentia, les succumbe e les se declara vincite per medio de un message del heraldo Montjoy, anque si ante tamen, illes il ha infringite le regulas de guerra occidente tote le juvene pueros anglese a guardia del carros. Le heraldo consigna a Henrico le conto del perditas: 10.000 franceses, inter le quales 126 princes e 8.400 cavalleros; in vice inter le angleses: Eduardo duce de York, le conte de Suffolk, Sir Richardo Keighley, le nobilhomine gallese Davy Gam e solmente 25 soldatos. De fronte a iste prodigiose exito, Henrico commanda de honorar e sepelir le cadites depost haber intonate le "Te Deum" e le "Non Nobis" e ordina que sia mittite a morte qui se vanta del victoria sin haber recognoscite que Deo ha combattite con le angleses e que solmente es sue le merito del successo.
Quinte acto: Pistol, al qual perveni le notitia del morte del uxor Quickly, se despera in medio al su victoriose cameradas. Al palatio royal de Francia, Carolo VI recipe Henrico V, le qual presenta le proprie revendication sia sur le corona, que sur le Francia integre. Le duce de Burgundia sublinea con emphase quanto le Francia sia cadite in basse ab multe annos e de como carentias e declino il ha conducite le matre-patria in ruina: augura pois un retrovate pace inter le duo nationes, et Henrico vole ligar le pace al signatura del tractato que debe sancir le legato del corona francese a illo anglese. Durante que Carolo VI on va a retirar se pro studiar le proposition, Henrico ha le possibilitate de intertener se con le cosina Catherina, al qual declara le su amor. Le manco de cognoscentia del reciproc linguas constringe le duo a divertente declarationes plen de errores e incomprension linguistic. Al fin Catherina se declara favorabile al matrimonio con Henrico, a pacto que isto sia benedicte per le patre. Assi eveni, e le drama se conclude con le declaration de matrimonio inter Henrico e Catherina e con le choro que recita le epilogo final.

Transposition cinematographic:

 Henrico V, film del 1944, directe e interpretate per Laurence Olivier. 

 Henrico V, film del 1989, directe e interpretate per Kenneth Branagh.

Macbeth

Per William Shakespeare - Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Macbeth, es inter le plus cognoscite dramas per Shakespeare, ma anque le tragedia plus breve. Illo es un tragedia dedicate al themas del ambition e del assassinio, et es devenite le archetypo del desiro ardente del poter e del su periculos. Per le historia Shakespeare on inspirava liberemente al historia de rege Macbeth de Scotia, per Raphael Holinshed e al obra del philosopho scotese Hector Boece. Multe popular e famose es anque le version musical de iste tragedia, le opera lyric Macbeth, musicate ab Giuseppe Verdi, sur le libretto scripte per Francesco Maria Piave.
Personages:  
Duncan, rege de Scotia.  
Malcolm, e Donalbain, le su filios.  
Macbeth, general del exercito de Duncan.  
Banquo, general del exercito de Duncan.  
Macduff, Lennox, Ross, Menteith, Angus, Cathness, nobiles scotese. 
Fleance, filio de Banquo.
Siward, Conte de Northumberland e general del armea anglese.  
Siward le Juvene, su filio.  
Seyton, officiero de Macbeth.  
Baby, filio de Macduff. 
Doctores, anglese e scotese.  
Un portero,  
Un vetulo,  
Lady Macbeth, uxor de Macbeth,  
Lady Macduff, uxor de Macduff,  
Damas de honor de Lady Macbeth,  
Strigas (Hecate e altere duo strigas)  
Gentilhomines, Officieros, Soldatos, Messageros, Assassinos.

Un tragedia cruel

Illo es un tragedia fusc, cruel, ubi domina le mal e le su personages son complexe e ambigue. Lady Macbeth, personification del mal, es animate ab grande ambition e sete de poter: es illa a convincer le marito, sovente indecise, a committer le regicidio (Acto I). Anque Macbeth il ha un certe ambiguitate: le su sete de poter lo induce al delicto, ma proba remorso pro isto, anque si es incapace de repententia. Le supernatural es presente con apparitiones de spectros, phantasmas, que los representa le culpas e le angustias del animo human. In le su follia sanguinose Macbeth ha un sol conforto a transverso le contacto con le supernatural e, al initio del IV Acto, ille va novemente ab le strigas per cognoscer le proprie destino. Le responsa es sol in apparentia assecurante, in realitate es multo enigmatic, ma totevia Macbeth se attrappa a isto con convintion e affronta le inemicos (V acto), usque al momento ubi discoperi le ver significato de ille obscur prophetia. Le thema del poter es disveloppate anque ab altere personages, como le juvene filio de rege Duncan, Malcolm, qui finge de esser indigne del titulo de rege e alora le nobile scotese Macduff, explica a ille qual sia le ver essentia del poter e qual differentia passa inter le regno, anque illo de un persona ambitiose e corrumpite, e le tyrannia. Interessante pois es le reflexion del existentia (Acto V, Scena V) con un famose definition del vita human, dominate ab precarietate e incertitude, themas dominante in le etate ubi Shakespeare viveva: "Le vita non es que un umbra que cammina; un povre comediano que se pavonisa e se agita sur le scena del mundo, per le su ora, e pois non se parla plus de illo; un fabula narrate ab un idiota, plen de rumor e furor, que non significa nihil".

Rege e Lady Macbeth



Resumpto del historia
Le tragedia se aperi in un obscur Scotia de initio Basse Medievo, in un atmosphera de fulgures e tonitros; ubi le tres Strigas (Le Sorores Fatal, le Nornas) las decide que le lor proxime incontro debera evenir in presentia de Macbeth. In le scena sequente, un sergente ferite refere al rege Duncan de Scotia que le su generales, Macbeth, baron de Glamis, e Banquo, il ha vincite le fortias reunite de Norvegia e Irlanda, guidate per le rebelle Macdonwald. Macbeth, parente del rege, es laudate per le su fortia, corage e loyalitate in battalia. Le scena cambia: Macbeth e Banquo durante le lor viage de retorno a casa, quando in un landa, le tres strigas, qui las expectava, compareva a illes. Anque si es Banquo qui per prime le appella, illas se adressa a Macbeth. Le prime striga Hecate saluta ille como Baron de Glamis, le secunde como Baron de Cawdor, e le tertie preannuncia a ille qui devenira rege de Scotia. Macbeth es surprendite e silentiose, assi Banquo ancora un vice las defia. Le strigas las informa que ille sera le ancestre de un nove dynastia de rege. Pois facite le prophetias le tres strigas dispare in le aere. Depost un altere baron, Ross, messagero del rege, arriva subito e informa Macbeth que ille ha acquirite le titulo de Baron de Cawdor, pois que on ha discoperte qui Cawdor esseva le artifice del revolta contra le rege Duncan, assi le prime prophetia es realisate. Immediatemente Macbeth initia ad haber le ambition de devenir rege. Assi Macbeth scribe al su uxor in relation al prophetias del tres strigas. Depost alicun dies, quando Duncan decide de sojornar a Inverness al castello de Macbeth, pro render a ille le honores, Lady Macbeth excogita un plano pro occider le rege e assecurar assi le throno de Scotia al marito. Anque si Macbeth monstra preoccupation al idea de un regicidio, Lady Macbeth al fin persuade ille a sequer le su plano. In le nocte del visita, Macbeth occide rege Duncan, e non es discoperte, ma remane talmente turbate qui Lady Macbeth debe assumer le commando de toto. Secundo le su plano, face suspectar del homicidio le guardias del rege, addormite avante al porta del camera de rege Duncan, facente trovar le pugnales insanguinate in le lor manos. Le mateno postea les arriva Lennox, un nobile scotese, e MacDuff, le loyal baron de Fife. Le portero aperi le portal e Macbeth les conduce in le camera del rege, ubi MacDuff discoperi le cadavere de Duncan. In un simulate attacco de rabie, Macbeth occide le tres guardias ante que iste pote reclamar le proprie innocentia. MacDuff es subito dubitose per le conducta de Macbeth, ma non revela publicamente le proprie dubitas. Intertanto timente per le proprie vita, le filios de Duncan les escappa: Malcom in Anglaterra e Donalbain in Irlanda. Le fuga del legitime heredes accusate del homicidio del patre, face ascender Macbeth al throno de Scotia in qualitate de parente del rege assassinate. Un vice rege, Macbeth, crede que illo que le strigas habeva dicite, ora es complite. Totevia si le strigas las dice le ver, proque le filios de Banquo essera rege, e non le filios de Macbeth? Isto es un ulterior elemento pro occider anque Banquo, ultra al facto que iste era presente in le momento del prophetia. Banquo es mandate in mission, con le promissa de retornar per le cena, ma quando Banquo exi de scena, Macbeth on incontra con le assassinos e ordina a illes de occider Banquo e le juvene filio, Fleance. Le assassinatores occide Banquo, ma Fleance resulta a fuger. Al banchetto on presenta le phantasma de Banquo que sede al posto de Macbeth, ma que solmente Macbeth pote vider lo. Le resto del convitatos es espaventate per le furia de Macbeth verso un sede vacue, usque a quando un desperate Lady Macbeth ordina a totes de vader via. Un vice sol, Macbeth explica al su uxor de haber facite occider Banquo, e que le venita del phantasma es le su vindicantia. In ultra roga al su uxor le motivo del refusa, de Macduff, de venir al festa. Macbeth, inquiete, decide de retornar ab le strigas. In le landa, Hecate, regina del strigas, on incontra con le duo sorores, e promitte a illas que resultera a portar Macbeth al perdition. Macbeth entra in le caverna, durante que illas prepara un potion in le lor caldieron, e roga a illas de responder al su demandas. Le tres sorores accepta, e illas face biber al rege le potion, que le facera haber del visiones. Le prime vision repete a ille "guardate ab Macduff", le secunde dice que necun homine parturite ab femina potera jammais vincer lo. Le tertie vision, in vice, monstra un baby con un corona, que assicura Macbeth, pois que usque a quando le foresta de Birman non marchara verso le su castello, necuno potera batter lo. Macbeth es felice: le foresta non se move; in fin roga al strigas si le descendentes de Banquo essera rege, e illas, post haber monstrate octo reges, dispare. Le pavor que ora lo terrorisa convince Macbeth a mandar assassinos al castello de Macduff per occider le, ma un vice illac le mercenarios discoperi que ille non es ibi (era vadite in cerca de consilio in Anglaterra), e alora les decide de occider le uxor e le filios. Lady Macbeth comencia a esser tormentate per le peso del homicidios ordinate. In un famose scena, Lady Macbeth cammina in le somno e proba a lavar via le imaginari maculas de sanguine ab le su manos. Intertanto in Anglaterra, Macduff on incontra con Malcolm, e refere al legitime herede del defuncte rege de Scotia, de Macbeth e del su tyrannia, e illes va a planificar le invasion de Scotia. Entra in le salon Ross, e refere a Macduff del terribile massacro que es evenite in le su castello, e Mcduff jura vindicantia. Macbeth, ora identificate como un tyranno, vide que multe barones abandona le lucta. Intertanto vicin al castello de Dunsinane le armea de Angus e Lennox, se incontra con le exercito anglese, guidate ab Malcolm con Macduff, Donalbain, e Seyward conte de Northumbria e su filio. Illes son a cognoscentia qui Macbeth ha fortificate le castello per melio defender se ab un attacco. Intra le castello de Dunsinane, Macbeth on senti invincibile, nonobstante le messageros les porta notitias de un proxime attacco ab un exercito multo plus forte del sue. Le parolas del strigas son plus forte del realitate : usque a quando le foresta non camminara, o arrivara un homine non parturite ab un femina, sera impossibile vincer le. Al soldatos, campate in le bosco de Birnan, Malcolm ordina de taliar le ramos del arbores per mascarar le lor numero. Con isto on realisa le tertie prophetia del strigas: portante le ramos del arbores, le soldatos resimila al bosco de Birnan que avantia verso Dunsinane. Intertanto Macbeth ha le notitia del morte de Lady Macbeth (on presume que illa se sia suicidate). Depost haber ironisate sur le existentia, apprende que le foresta marcha verso le su castello. Per le prime vice time de esser vincite, e mitte in dubita le parolas del strigas, que "menti anque dicente le veritate". Le battalia termina con le occision del juvene Seyward e con le confrontation final inter Macbeth e MacDuff. Macbeth pensa con arrogantia que non ha necun motivo de timer MacDuff, proque non pote esser ferite o occise ab "necuno nascite ab femina". MacDuff tamen declara de "esser stato prendite ante del tempore ab le ventre de su matre" e que ergo non era propriemente "nascite" ab femina. Macbeth comprende troppo tarde que le strigas son demonios impostores, que sol vole le nostre perdition. Le duo combatte e MacDuff decapita Macbeth, realisante assi le ultime del prophetias. Anque si Malcolm, e non Fleance, ascende al throno, le prophetia del strigas concernente Banquo esseva retenite veritic ab le publico de Shakespeare, que considerava le rege Jacobo Ie. le diretcte descendente de Banquo.

Transposition cinematographic:

Macbeth, direction per Orson Welles (1948) 

Throno de sanguine, direction per Akira Kurosawa (1957) le historia es in le Japon Medieval 

Macbeth, direction per Roman Polanski (1971) 

Macbeth, direction per Franco Enriquez (1975) 

Macbeth, direction per Béla Tarr (1982)

Sonio de un nocte de medie estate

Per William Shakespeare – Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Personages:

• Puck (o Robin Goodfellow), diaboletto del bosco
  
• Oberon, Rege del Elfes
  
• Titania, Regina del Fees
  
• Lysandro, inamorate de Hermia
  
• Demetrio, inamorate de Hermia
  
• Hermia, inamorate de Lysandro
  
• Helena, inamorate de Demetrio
  
• Egeo, patre de Hermia
  
• Theseo, Duce de Athenas
  
• Hippolyta, Regina del Amazones e sposa de Theseo
  
• Nick Bottom, texitor
  
• Peter Quince, carpentero
  
• Francis Flute, reparator de sufflettos
  
• Robin Starveling, sartor
  
• Tom Snout, plumbero ambulante
  
• Snug, artisan de ligno
  
• Philostrato, le maestro de ceremonia de Theseo
  
• Peaseblossom (Flor de Piso), fee al servicio de Titania
  
• Cobweb (Tela de Aranea), fee al servicio de Titania
  
• Moth (Tineola), fee al servicio de Titania
  
  Mustardseed (Semine de Mustarda), fee al sevicio de Titania

Sonio de un nocte de medie estate (A Midsummer Night's Dream), es un comedia per William Shakespeare, scripte circum al 1595. Le comedia contine tres diverse historias, que los converge verso le celebration del matrimonio inter Theseo, duce de Athenas, e Hippolyta, regina del Amazones. Es sin dubita un del obras plus cognoscite e le plus breve del grande dramaturgo.  
Resumpto del Historia:
Ad Athenas il ha le preparativos del matrimonio inter Theseo et Hippolita, regina del Amazones. Al presentia de Theseo on presenta Egeo, patre de Hermia, con le duo pretendentes del filia pro rogar le su judicio: Hermia refusa de sposar Demetrio, proque es inamorate de Lysandro qui reciproca le su sentimentos. Ben que le duo juvenes son equal per ricchessa, lineage e reputation, Egeo prefere Demetrio e le supplicas del filia non tange le su corde, al contrario, si illa non consenti al nuptias, la facera devenir sacerdotessa de Artemides (Diana). Anque Theseo il ha le mesme opinion: la juvene debe respectar le autoritate paterne. Terminate le audientia Lysandro et Hermia les decide de escappar ab le urbe le mesme vespere, transversante le bosco, pro poter se pois sposar un vice lontan. Hermia on confida con le su amica Helena, inamorate non reciprocate, de Demetrio, le fuga del duo juvenes adjutarea inde anque le amica. Ma Helena tamen durante un discussion con Demetrio in un momento de ira revela le projecto de fuga del duo amantes. Demetrio assi on lanceava a sequer les, sequite a su vice ab Helena. Le bosco tamen es le regno del fees, plen de mysterio e insidias, et es hic que se tressera le historias de altere personages. Intertanto, Oberon, rege del elfes, e le su uxor Titania, regina del fees, face un halto in le mesme bosco ubi son anque le quatro pueros. Anque illes son ad Athenas per prender parte al nuptias de Theseo e Hippolyta, que se celebrara intra brevissime tempore. Oberon volerea que le servitor indian de Titania devenirea su page, ma Titania se oppone. Pro isto Oberon, ingagia Puck, un diaboletto del bosco astute e un poc despectose, appellate anque Robin Goodfellow, pro facer se adjutar: roga al diaboletto de procurar se le succo del “flor de Cupido” le viola del pensata, que ha le magic proprietate de facer inamorar quicunque al qual sia aspergite le oculos con le succo, del prime persona que incontrara al momento del evelia. Pro isto Oberon dice a Puck de asperger le succo sur le oculos del uxor addormite, pro facer inamorar le regina del prime persona que videra al evelia e oblidar toto le resto. Con iste stratagema Oberon vole facer se ceder sin protestar le servitor ab Titania. Proque secundo le su prevision, le regina, a iste puncto non sera plus interessate a ille. Ultra a iste carga Oberon roga a ille de versar le mesme succo sur le oculos de Demetrio pro adjutar Helena, post haber audite un dialogo inter le duo. Ma per error Puck versa le succo sur le oculos de Lysandro qui al evelia vide Helena (qui va sol per le bosco depost esser congedate in modo brusc ab Demetrio) e se inamora de illa desperatemente, con grande contrarietate de Hermia. In le bosco son presente anque alicun artisanes del urbe, que les proba un spectaculo theatral sur le thema de Pyramo e Thisbe pro allegrar le nuptias de Theseo e Hippolyta. Uno de illes, Nick Bottom, il ha un costume con un testa de asino. Puck face a ille un burla: Bottom, non pote plus levar se le costume que portava, e le su testa es devenite vermente illo de un asino. Ille non comprende lo que succede e anque le su companiones les vade via terrorisate. Sera proprie Bottom le prime persona que videra Titania al su evelia e de ille se inamorera, a causa del effecto del succo de amor del flor vermilie. A iste puncto Titania incontra Oberon, qui pote assi realisar le su scopo, per pois liberar la del su incantamento. Oberon in ultra, nota le error de Puck, e ordina a ille de dar le succo anque a Demetrio. Assi ora sia Lysandro qui Demetrio les vole sposar Helena, e querelar se inter illes pro le lor passion e cercante de dar Hermia, le un al altere. Al fin Oberon ordina a Puck de systemar toto inter le inamorates un vice per tote. Oberon face descender un nebula magic sur le bosco in tal modo le quatro pueros les perde de novo e se addormi. Puck pote assi utilisar le viola del pensata per facer in modo qui Lysandro ama de novo Hermia. Puck inde mitte a posto tote le cosas, includite le testa del povre Bottom, assi toto es accommodate: Oberon e Titania son reconciliate, e le quattro juvenes son finalmente duo copulas. Istes son trovate addormite al limitar del bosco le jorno postea ab Hippolyta e Theseo le qual, post haber ascoltate le lor historias decide que anque le quatro juvenes debe sposar se le mesme die insimul a ille e Hippolyta. Anque Egeo patre de Hermia, supervenite depost haber cercate le filia tote le nocte, pote solmente consentir, pois que ora Demetrio ama Helena. Le notitia del proxime tres matrimonios manda in agitation tote le village, includite le laboratores atheniese que les proba le comedia in le bosco, le quales tamen ora son sin le personage principal del lor comedia: Pyramo, que debeva esser interpretate ab Bottom, que tote illes habeva abandonate in le bosco con le testa de asino: Fortunatemente le protagonista de retorno ab le bosco, entra in scena proprie in iste momento de abattimento, e incita le companiones a preparar se per le spectaculo. Al palatio, Theseo, malgrado le advertimentos de Philostrato le ceremoniero, selige proprie le lor spectaculo (Pyramo e Thisbe), pro que sustene que un qualcosa que veni offerite con assi bon voluntate non pote esser refusate. In ultra ha le sensation que le representation serà divertente malgrado le texto del intriga e sicurmente interessante. A iste puncto parti le spectaculo in le spectaculo: le artisanes les mitte in scena un ridicule version del tragedia, le integre tono del representation genera un atmosphera comic ("io senti le visage del mi Thisbe..." "io vide le sono del tu voce.."), in le qual son includite anque un personage in le rolo del leon (causa del equivoco que porta le duo inamorates al morte), uno in le clar de luna e un altere in le parte del muro (con relative foramine a transverso del qual le duo amantes se parla). Le spectaculo pote contar anque sur le exceptional interpretation del artisan de sufflettos Francis Flute, qui interpreta (in maniera del toto singular) le rolo de Thisbe. Le tragedia deveni un farsa ubi tote les ride usque al lacrimas. Le artesanes al fin son anque recompensate ab Theseo, divertite per le spectaculo. Le obra on conclude con le entrata in scena de Puck. Le diaboletto on congeda dicente que si le spectaculo non es placite al publico, le publico pote finger de haber dormite toto le tempore, e lo invita a considerar le spectaculo como un producto del sonios.

Origines

Non se sape con certidute quando le comedia esseva scripte o mittite in scena pro le prime vice, ma on presume inter 1594 e 1596. Alicun habe avantiate le hypothese que poterea esser scripte in le februario del 1596 per un representation in occasion del matrimonio inter Sir Thomas Berkeley et Elizabeth Carey. Non es certe qual genere habe inspirate le historia, anque si alicun motivos son retraciate in le litteratura classic; a exemplo, le historia de Pyramo e Thisbe es narrate in le Metamorphose per Ovidio, durante que le transformation del testa de Nick Bottom in ille de un asino face referentia a Le Asino de auro per Apuleio - duo obras litterari que Shakespeare pote haber studiate a schola. Ultra a isto, plus o minus in le mesme periodo in le qual iste comedia esseva componite, Shakespeare scribeva Romeo e Julietta, et es possibile relevar in le intriga que ha per protagonistas Pyramo e Thisbe un elaboration in clave comic del tragedia

Transpositiones cinematographic:

Le comedia scripte per Shakespeare ha inspirate diverse films. Un del prime importante film sur le Sonio esseva lo que de Max Reinhardt e William Dieterle. In le 1968 Peter Hall interpretava le atmosphera psychedelic del annos sexanta con un pellicula basate sur le famose production del Royal Shakespeare Company, de vanguarda per ille epocha, Judy Dench recitava in le parte de Titania. Un altere film basate sur un production del Royal Shakespeare Company era ille del 1996 directe per Adrial Noble. In le1999 Michael Hoffman reuniva un cast hollywoodian: Kevin Kline in le rolo de Bottom, Michelle Pfeiffer in le rolo de Titania, Sophie Marceau in le rolo de Hippolyta, e Calista Flockhart in ille de Helena, Rupert Everett in ille de Oberon. Iste adaptation cinematographic transfereva le loco del comedia in Toscana al fin del XIX seculo.

Rege Lear

Per William Shakespeare - Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Personages:

Lear, rege de Britannia.  

Goneril, filia de Lear.  

Regan, filia de Lear.  

Cordelia, filia de Lear.  

Duce de Albany, marito de Goneril.  

Duce de Cornovalia, marito de Regan.  

Rege de Francia , marito de Cordelia.  

Conte de Gloucester, patre de Edgar et Edmund.  

Conte de Kent, nobile fidel a rege Lear.  

Edmund, filio illegitime del Conte de Gloucester.  

Edgar, filio legitime del Conte de Gloucester.  

Oswald, servo de Goneril.  

Fool (buffon de Rege Lear).

Laurence Olivier in le parte de rege Lear

Rege Lear (King Lear) es un tragedia in cinque actos, in versos e in prosa, scripte circa in le 1605 – 1606 per William Shakespeare. Le historia del intriga principal il ha le su radices in le antique mythologia britannic. Illo es basate sur le legenda de Leir, un rege de Britannia ante que iste deveniva parte del Imperio roman. Le su historia era jam narrate in chronicas e poemas e face parte del patrimonio folkloristic, ultra que de Anglaterra anque del plus varie culturas. Illo es un drama a duple intriga, in le qual le historia secundari contribue a facer evidentiar e a commentar le varie momentos del action principal. Le rege Lear "historic", secundo le Historia regum Britanniae per Geoffrey de Monmouth, esserea vivite ante del fundation de Roma, circa in le VIII seculo a. C. Le rolo de Rege Lear es stato recitate ab multe grande actores, ma generalmente es considerate un parte que pote esser recitate sol ab illes qui ha complite jam un etate avantiate.

Resumpto del historia:

Le drama comencia con le decision de Lear rege de Britannia, de abdicar e divider le su regno inter le tres filias Goneril, Regan e Cordelia, mantenente ancora le su autoritate regal. Ante de poter hereditar, le tres filias debe sposar se, et exprimer publicamente le amor pro le proprie patre. Le duo filias maior, Goneril e Regan, las adula le lor patre con laudas false et exaggerate, assi illas habera in dote un tertio del regno cata una, e habera le duces de Cornovalia e de Albany como maritos. Pois es le vice del filia minor Cordelia, le plus amate per le rege, la qual es de animo sincer e nobile, illa refusa de adular le patre, exprimente un normal e multe plus sincer amor pro le patre. Lear perde le ration, ille non vide le situation, si non per le apparentias, on infuria e non concede a illa nulle terra. Le conte de Kent proba a dissuader le, ma Lear non sol refusa de rationar, ma condamna al exilio le conte, culpabile secundo ille, de haber le traite defendente un filia rebelle qui non respecta le patre. Lear, assi divide la quota del regno de Cordelia inter Goneril e Regan. Le conte de Glouchester, conduce ante a Lear, le rege de Francia, qui cortesa Cordelia jam ab tempore, e rege Lear roga a iste si vole ancora in sposa Cordelia, anque ora qui es dishereditate. Le regede Francia comprende qui Lear ha facite un error, e al contrario apprecia le corage e le sinceritate de Cordelia, e assi ille la sposa, e les parte per le Francia. Rege Lear a iste puncto abdica, e le regno es governate ab Albany e Cornovalia. In poco tempore post haber abdicate, Lear discoperi que le sentimentos de Goneril e Regan per ille son cambiate; Goneril instrue le su servitor, Oswald, de comportar se mal con rege Lear e le su cavalleros, pro provocar le rege e facer nascer discussiones. Le conte de Kent, qui ha defendite Cordelia et es stato exiliate, retorna travestite como Caius un servo, ille vole proteger le rege al qual resta fidel, e offere le su servicios a Lear, qui accepta. Intertanto Fool le buffon del rege, al qual toto es permittite dicer, reprocha le vetule rege de haber abdicate troppo presto, e de poner se assi al ingratitude, Goneril, prendente a pretexto le parolas del buffon, reprocha le rege, qui disdignate, annuncia qui vadera via de casa per jammais retornar; va inde a casa de Regan. Al umbra del historia regal, se disveloppa le secunde intriga, que vide como protagonista principal Edmund, le filio bastarde de Gloucester, qui promitte solemnemente a se ipse de reclamar le benes que su patre ha date a su filio legitime Edgar. Pro isto Edmund monstra a su patre un littera falsificate per le mesme Edmund, ubi Edgar, in realitate innocente, roga a Edmund de occider su patre pro obtener subito le hereditate, Gloucester on infuria. Edmund pois va ab le fratre e avisa ille del furia de su patre, fingente de adjutar le, convince Edgar a fugir, Edmund inde se feri facente creder que sia stato su fratre a facer lo, a iste puncto le designo criminal de Edmund es complite. Gloucester es recognoscente al perverse filio e promitte de recompensar le pro haber le defendite usque a riscar le vita e facer se ferir, durante que le honeste Edgar es costringite al exilio e a finger se Tom, le folle de Bedlam. Edmund alora initia a cortesar sia Goneril qui Regan. Intertanto Regan e su marito son avisate del arrivata de Lear, les intriga contra de ille. Kent arriva a casa de Gloucester con un message de Lear e incontra Oswald (qui in vice ha un message de Goneril). Al honeste Kent non place le perfide Oswald, e assi le duo les litiga, e secundo Regan (qui initia ad actuar le su plano, equal a cello de su soror) le culpabile del litigio es le conte de Kent, qui es catenate. Quando Lear arriva, trova Kent catenate, isto lo face infuriar. Al initio Regan e Cornovalia les refusa de vider Lear, e isto lo face ulteriormente furiose, ma pois illes permitte al rege de entrar. Depost arriva anque Oswald e Goneril, le furia de Lear es ora al apice, ma quando Regan e Goneril, insimul, las reprocha, se transforma in desperation. Assi Lear e Kent les lassa le castello de Regan, vadente contra un tempesta . Excepte Gloucester qui on preoccupa pro le sanitate de Lear, tote le alteres son felice qui le rege sia ite via. Durante le tempesta Lear impreca contra le tempesta e le su filias, Kent manda un messagero ab le rege de Francia, qui assi sape sia del inimicitate inter le duo sorores, sia del cruel comportamento in le reguardo de rege Lear. Pois Kent convince le rege a refugiar se in un grotta, ubi il ha trovate refugio anque Edgar, travestite como folle mendicante. Intertanto Gloucester informa Edmund del armea francese, que ha jam occupate Dover, guidate ab Cordelia, qui vole reponer sur le throno Lear. Naturalmente Edmund, revela a Cornovalia del plano del rege de Francia e qui le patre es al su servicio, assi ora anque ille es recercate, et Edmund deveni le nove conte de Gloucester. Interea anque Gloucester arriva al grotta, e invita totes a vader al su ferma de campania. Al ferma, Lear, es consolate ab Kent, Edgar e le su buffon. Le tres simula que le duo filias ingrate son illac, e les pone in scena un processo per traition, e Lear es le judice. Retorna le conte de Gloucester, qui consilia a Lear, Kent e al buffon de escappar, proque Cornovalia les cerca per occider les tote, assi face conducer Lear a Dover ab Cordelia, le sol filia fidel. Ma pois Gloucester, es capturate ab le soldatos del duce de Cornovalia, marito de Regan, e post haber le accusate de traition, leva a ille un oculo. Le perfide uxor roga que anque le altere oculo, veni levate et es contentate. Gloucester invoca le adjuta de Edmund, ma Regan responde que a trair le es le mesme filio bastarde. Gloucester comprende alora de haber accusate Edgar injustemente, e spera que al minus ille resulta a salvar se. Le duce de Cornovalia, es ferite ab un servo (qui es occise ab Regan), pro defender le conte. Gloucester veni chassate fora del su castello, per Cornovalia, et es accompaniate ab alicun servitores, post haber le cecate, in modo qui pote sol "olfacer le strata per Dover". Durante le cammino les incontra Edgar, ancora travestite, como folle vagabunde, le conte roga a ille le strata per Dover, e Edgar dice que sera guidate ab ille. Le conte non recognosce le voce del filio, qui es turbate per le patre cec. Intertanto, Goneril e Regan las litiga a causa del lor attraction per Edmund. Al palatio de Albany, Goneril promitte le su amor a Edmund, pois que su marito refusa de combatter contra le rege de Francia. Un messagero porta le notitia qui Cornovalia es morite, pro le ferimentos habite ab un servitor de Gloucester. Albany, es displacite per Gloucester, pois veni a saper del intriga amorose de Edmud con le su uxor, e jura vindicantia. Regan incarga Oswald (le servo de Goneril) de dicer a Edmund qui illa es prompte a sposar le, ora que es remanite vidua. Intertanto le conte de Gloucester benedice su filio (qui non sape que es al su flanco) e tenta de occider se jectante se ab un rocca, ma ille evanesce et es salvate per le filio Edgar. Al evelia, Edgar finge de haber le viste volar, e de esser stupite que sia ancora vive. Gloucester, totevia, vole ancora le fin del su existentia, ma le filio le explica que arriva Lear, qui ora es insanite. A Dover, Lear va sin scopo, et exclama qui es "plus un homine contra le qual on pecca que un peccator". Un servo de Cordelia arriva e porta Lear avante illa, le rege e le filia assi face le pace. Oswald va contra Edgar e le patre, menaciante de occider les, ma Edgar resulta a occider le, e assi discoperi un littera de Goneril la qual vole occider Albany e sposar Edmund. Al campamento de Goneril, durante que iste litiga con Albany, declara a se mesme que preferirea perder le battalia plus tosto que vider Edmund sposate a su soror. Edgar, poco ante del battalia inter le armeas de Britannia e Francia, porta ad Albany novas sur le complot de Goneril. Depost le disfacta del armea francese, Rege Lear e Cordelia son capturate ab Edmund, qui les manda in prision. Intertanto le duce de Albany accusa Edmund e Goneril de traition e defia ille a duello. In ille momento, appare Edgar in armas - ma ancora travestite como folle – qui combatte contra Edmund colpante le a morte, Edmund confessa a totes le mal facite. Alora, Goneril, qui per jelosia ha jam invenenate Regan, se occide. Edgar revela a Edmund le proprie identitate e informa ille que le conte de Gloucester es decedite. In le apprender isto, e del morte de Goneril e Regan, Edmund dice que ille e Regan il ha ordinate al capitano de appender Lear e Cordelia, e da ordine de interrumper le execution, - forsan le su unic gesto de bontate in tote le drama. Ma per disgratia, le suspension arriva troppo tarde. Lear appare sur le scena portante inter le bracios, le cadavere de su filia Cordelia, post haber occise le su assassino, ma de non resultar a salvar la. Rege Lear pronuncia le su ultime parolas ante de morir, pro le dolor : "oh, le mi parve filia es pendite! ma perque un can, un cavallo, un mus, los debe haber vita e tu non debe haber plus non mesmo un sufflo?" Ultra al intriga secundari que reguarda le conte de Gloucester e le su filios, le principal innovation introducite ab Shakespeare in le historia es le morte de Cordelia e de Lear in le final. In le seculos XVIII e XIX, iste conclusion tragic habera multe criticas, et esseva scripte e representate versiones alternative, ubi le personages principal se salvava e Cordelia sposava Edgar.
Fontes:

• Rege Lear (originarimente Leir) era un rege de Britannia vissite in le VIII seculo a.C, in un periodo precedente al fundation de Roma. Le fonte es constituite per le Historia Regum Britanniae (ca. 1130) per Goffredo de Monmouth.
• Le fonte historic abitual de Shakespeare, "The Historie of England" (1577, per Raphael Holinshed) reportava le historia de rege Lear, ma poteva trovar se anque in le poema "The Faerie Queene" (1596) per Edmund Spenser, in le canto X, libro II; o in le drama anonyme publicate in le 1605 "The True Chronicle Historie of king Leir"
• King Llyr era un Rege semi-legendari qui regnava in Cornovalia (Cornwall) in Anglaterra Secundo le Historia Britonum, Llyr poterea esser stato portate a Roma, como prisionero, e iste legenda traditional poterea esser le origine del drama de Shakespeare.
• Lear poterea anque esser Lir, un deo del mar del Mythologia celtic; inter le filios de Lir il ha: Bran le Benedicte e Mannanan, le creator del Insula de Man.
  

Transposition cinematographic

• 1953 - King Lear per Andrew Mc Cullough con Orson Welles in le parte de Lear.

• 1971 – Rege Lear, per Peter Brook con Paul Scofield in le parte de Lear. Le film es fidelissime al texto theatral, con le mesme dialogos e phrases del personages.

• 1983 – Rege Lear, per Michael Elliott con Laurence Olivier in le parte de Lear. Le historia del film initia e termina a Stonehenge.

• 1985 – Ran per Akira Kurusawa. Le ambiente del historia es le Japon medieval.

• 1997 - King Lear, film per le television per Richard Eyre, con Sir Ian Holm.

• 2008 - Rege Lear, con Ian Mc Kellen in le rolo de Rege Lear.
  

Antonio e Cleopatra

Per William Shakespeare - Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Antonio e Cleopatra (Antony and Cleopatra) es un tragedia historic per William Shakespeare in cinque actos. Appareva sur le scenas per le prime vice in le 1607 o 1608, et esseva imprimite in le First folio in le 1623. Le tragedia seque le eventos historic del relation inter Cleopatra e Marco Antonio ab le guerra contra le Parthis usque al suicidio de Cleopatra. Le antagonista es representate ab Cesare Octaviano, triumviro insimul a Marco Antonio e futur prime Imperator de Roma.

Personages:

Marco Antonio, general roman e triumviro.
Cleopatra VII, Regina de Egypto.
Julio Cesare Octaviano, triumviro.
Marco Emilio Lepido, general roman e triumviro.
Sexto Pompeio, general roman e filio del ex triumviro Gneo Pompeio Magne.
 Domitio Enobarbo, amico de Antonio.
Ventidio, amico de Antonio.
Erotes, amico de Antonio.
Scaro, amico de Antonio.
Dercetes, amico de Antonio.
Demetrio, amico di Antonio.
Philon, amico de Antonio .
Mecenas, nobile roman e amico de Cesare Octaviano.
Agrippa Vipsiano, general roman e amico de Cesare Octaviano.
Dolabella, amico de Cesare Octaviano.
Proculeio, amico de Cesare Octaviano.
Thidias, amico de Cesare Otcaviano.
Gallus, amico de Cesare Octaviano.
Menas, amico de Sexto Pompeio.
Menecrates, amico de Sexto Pompeio.
Varrio, amico de Sexto Pompeio.
Taurus, Locotenente de Cesare Octaviano.
Canidio, Locotenente de Antonio.
Silio, Officiero del exercito de Ventidio.
Euphronio, Ambassator de Antonio e Cesare Octaviano.
Alexas, serva de Cleopatra.
Mardian, Eunucho.
Seleuco, Tresorero de Cleopatra.
Diomedes, servo de Cleopatra .
Octavia, soror de Cesare Octaviano e uxor de Antonio.
Charmian, ancilla de Cleopatra.
Iras, ancilla de Cleopatra.
 Un divinator.
Un paisano.  
Officieros, soldatos, messageros.

 

Resumpto del Historia:

Marco Antonio, triumviro de Roma insimul a Cesare Octaviano e Marco Emilio Lepido, es remanite in Egypto depost esser se inamorate del regina Cleopatra. Antonio il ha le notitia qui Fulvia le su uxor, on es rebellate contra Octaviano, et es morite. Ora le triumvirato es menaciate ab Sexto Pompeio, filio de Pompeio Magne adversario de Julio Cesare. Sexto Pompeio ha reunite un flotta, insimul al piratas Menecrates e Menas e controlla le Sardinia e le Sicilia. A causa de isto Antonio debe retornar a Roma, e malgrado le opposition de Cleopatra, ille partiva. Arrivate a Roma, le locotenente de Marco Antonio, Domitio Enobarbo, cerca de instigar Lepido contra Octaviano, ma Lepido non vole problemas, perque le guerra contra Pompeio il ha le prioritate absolute. Le triumvirato es ora reunite: Antonio con Ventidio qui ha conquirite le terra del Parthis et ha occise Herodes, le filio del rege Pacoro, e Octaviano con Mecenas e Vipsiano Agrippa; e presto le polemicas inter le tres triumviros son applanate, super toto le question del conjura del uxor de Antonio, in le qual iste ultime non era inplicate, e pro confirmar le pace inter Antonio e Octaviano, Agrippa suggere qui Antonio debe sposar Octavia le soror de Octaviano, pro saldar assi le ligamine inter le duo triumviros. Antonio consenti al sponsalia anque si sape, qui Octavia non potera appaciar le, depost haber habite le amor de Cleopatra. Inde Octaviano e Antonio il vade a incontrar Octavia. Enobarbo, Mecenas e Agrippa les remane a parlar del meravilias de Egypto, e del vita dissolute que totes illac vive, e les previde qui Antonio non lassera jammais Cleopatra per Octavia, e isto sera causa del division inter Antonio e Octaviano. A casa de Octavia, intertanto, Antonio jura que, nonobstante celle que totes on dice de ille, le su futuro sera exclusivemente dedicate al ben del imperio e de Octavia mesme, e que jammais rumpera le su matrimonio e le amicitia con Octaviano. Un divinator mitte in guardia Antonio: "si tu joca con ille a un joco qualcunque, tu es secur de perder". In Egypto intertanto, Cleopatra veni a saper del matrimonio de Antonio con Octavia, e maltracta le messagero que refere a illa le notitia. Ante del battalia inter Roma e Pompeio, le duo partes vole incontrar se pro tractar, e illes se accorda : Roma cede le Sicilia e le Sardinia e in cambio Pompeio liberara del hostages e debe adjutar les a "liberar toto le mar ab le piratas" e mandar les un tributo in grano, e pagara le taxas a Roma. Depost qualque esitation, Pompeio accepta. Pro festear le accordo, e le guerra evitate, on habera un sumptuose banchetto sur le galea de Pompeio. Menas et Enobarbo les parla insimul : le primo on regretta qui Pompeio habe renunciate a combatter contra le Triumvirato, renunciante assi al su occasion plus propitie per vincer Roma, durante que Enobardo parla de Antonio e del su passion pro Cleopatra. Durante le banchetto totes, super toto Lepido, il ha bibite troppo, e Menas roga a Pompeio de occider le integre triumvirato, pro devenir assi le conductor de Roma, ma Pompeio, homine de honor, refusa. Postea, Octaviano e Lepido les rumpe le tregua con Pompeio, e le combatto initia de novo. Ad Athenas, Antonio critica Cesare in presentia del su soror Octavia, pro haber rumpite le accordo de pace con Sexto Pompeio. Un vice retornate ad Alexandria, Antonio corona se mesme e Cleopatra soveranos del Egypto e del Oriente, tertie parte del imperio roman, le territorio de Antonio habite como triumviro. Le fortias roman intertanto il ha vincite Pompeio e Cesare refusa de divider le gloria del victoria con Lepido, qui al contrario veni arrestate per traition, sin necun proba certe, et es state excludite ab le triumvirato. A Roma Cesare refere a Mecenas de como Antonio sia state viste publicamente in compania de Cleopatra, con Cesarion filio de Julio Cesare, e le filios de illes al pedes del throno. Antonio intertanto on prepara a dar battalia a Cesare Octaviano, Enobarbo vole dar battalia sur le terra firme, ubi ille serea plus avantagiate, in vice que in mar, ubi le naves de Octaviano son plus legier e melio conducte per Agrippa, ma Antonio refusa, proque ille era state defiate ab Octaviano a un battalia naval. Cleopatra mitte le su flotta a disposition de Antonio. Ma, ad Actium in Grecia, durante le battalia naval, le regina abandona le campo con le su sexanta naves. Antonio la seque causante assi le disfacta del su flotta. Vergoniante se pro le su gesto, debite al su amor pro Cleopatra, Antonio la reprocha per haber le facite semblar un coarde. Octaviano manda un messagero ad Alexandria pro rogar a Cleopatra de consignar a ille Antonio, e de alliar se con ille. Illa esita, intertanto, Antonio entra in scena ille es rabiose, condamna le comportamento del regina, e face flagellar le messagero, e pois pardona Cleopatra, promitte a illa de combatter un altere battalia in defensa de Alexandria, ma iste vice sur le terra firme. Al vigilia del battalia, le soldatos de Antonio les aude estranie oraculos, que son interpretate como le perdita de protection per le lor conductor, ab parte de Hercules. In ultra, anque Enobarbo le locotenente de Antonio, abandona le campo per passar al servicio del inemico. In vice de confiscar le benes de Enobarbo, que los era state lassate presso Antonio durante le fuga al campo de Octaviano, Antonio ordina que le benes los sia reportate a Enobarbo; le locotenente es talmente colpite per le generositate de Antonio, et es assi plen de vergonia per le su infidelitate, qui se suicida. Le battalia ad Alexandria, comencia ben per Antonio, usque a quando Octaviano, non lo cambia in un battalia naval. Ancora un vice, Antonio perde, le su flotta se rende, et ille decide alora de occider le regina per le su traition. Cleopatra comprende que le unic modo pro reconquestar le amor de Antonio, es cello de facer creder a ille, que se es occise, con le nomine de Antonio como ultime parolas. Illa on claude in le su mausoleo, et expecta le retorno de Antonio. Le su plano, tamen, falleva: in vice que currer per vider Cleopatra morite, con le corde plen de remorso, Antonio decide que le su vita non ha plus senso. Roga a Erotes, uno del su plus intime amicos, de transpassar le su pectore con le gladio, ma Erotes non resulta tamen a occider le su general, e pro isto ille se suicida. Antonio admira le corage de Erotes e cerca de morir al mesme modo, ma ille on feri solmente. Octaviano va ab Cleopatra e cerca de convincer la a render se. Illa tamen refusa orguliose, per non esser trainate in triumpho per le vias de Roma como un sclava qualcunque. Cleopatra on penti de haber facite creder ad Antonio de esser morite e manda Diomedes ad avisar Antonio, qui es ferite a morte, ille roga de esser transportate ab Cleopatra, e assi mori inter le su bracios, le regina alora, decide de suicidar se, insimul al su ancillas Charmian e Iras, usante le veneno de un aspide. Illa mori seren, pensante de revider Antonio in le altere mundo. Un servitor de Antonio, Decretas, porta le gladio del su defuncte conductor a Cesare, informante le del su morte. Cesare es profundemente emovite pro le fin del regina. Le drama on claude con le parolas de Cesare Octaviano: "sera sepulte apud al su Antonio. Necun tumba sur le terra imbraciatera amantes assi celebre".
Themas : morte e contradictiones

Le parolas de Mecenas depost haber audite del morte de Antonio : "le defectos e le virtutes il era par in ille", reassume le characteres e le contradictiones de Antonio e Cleopatra, ultra que del alteres heroes qui se son suicidate in iste drama, ma ancora isto vale anque per Bruto qui assassinava Julio Cesare. Vitios e virtutes, deberes de homine de stato e jocos amorose, sobrietate e orgia, los se misce in le personages, que son symbolo del argillose sentiero que es le vita human. Shakespeare vole consignar al historia iste figuras como heroes, e le morte, o melio le modo de affrontar le morte, es le unic redemption per tote iste figuras, e le clave pro entrar in le mundo del legenda.

Films:

Cleopatra (1963), per J.L. Mankiewicz. Le interpretes son: Elizabeth Taylor (Cleopatra), Richard Burton (Marco Antonio), Rex Harrison (Julio Cesare), Roddy Mc Dowall (Cesare Octaviano).
Antony and Cleopatra) (1972), per Charlton Heston, qui recita anque in le rolo de Antonio, e con Hildegarde Neil, (Cleopatra) et Eric Porter (Enobarbo).
Antonio e Cleopatra (1983), film per le television con Timoty Dalton (Antonio) e Lynn Redgrave (Cleopatra).

Julio Cesare

Per William Shakespeare - Traduction in Interlingua per Franco Galizia

Le Julio Cesare (The Tragedy of Julius Caesar - Le tragedia de Julio Cesare) es un tragedia per William Shakespeare in cinque actos, scripte probabilemente in le 1599. Le tragedia, basate sur eventos historic, narra del conspiration e le occision del "dictator" del Republica Roman Julio Cesare. Son nascite numerose discussiones concernente al protagonista del tragedia. Alicun reputa sia Cesare, causa de tote le action e centro de omne discussion, alteres in vice reputa sia Bruto, e le drama es constituite ab le su conflicto psychologic inter le honor, le patriottisme e le amicitia. Le scena del homicidio de Julio Cesare es forsan le parte plus cognoscite del tragedia, insimul al discurso de Marco Antonio. Depost haber ignorate le advertimento del divinator e le premonition del uxor Calpurnia, Cesare il es assassinate in Senato. Al famose parolas de Cesare "tu, quoque, Brute!" Shakespeare adjunge "Alora cade, o Cesare!", suggerente assì que Cesare on refusa de supervivir al traition ab parte de un persona in cuje ille habeva reponite le su fiducia.

Personages: Julio Cesare  Octaviano, triumviro depost le morte de Cesare Marco Antonio, triumviro depost le morte de Cesare Marco Emilio Lepido, triumviro depost le morte de Cesare Marco Tullio Ciceron, senator Publio, senator Popilio Lena, senator Marco Junio Bruto, conspirator Cassio Longino, conspirator Publio Servilio Casca, conspirator Gaio Trebonio, conspirator Quinto Ligario, conspirator Decio Junio Bruto Albino, conspirator Metello Cimbro, conspirator Cinna, conspirator Flavio, tribuno Marullo, tribuno Artemidoro, sophista de Cnido Un Divinator cec Cinna, un poeta Lucillo, amico de Bruto e Cassio Messala, amico de Bruto e Cassio Titinio, amico de Bruto e Cassio Caton le Uticense, amico de Bruto e Cassio Volumnio, amico de Bruto e Cassio Varrone, servo de Bruto Clito, servo de Bruto Claudio, servo de Bruto Straton , servo de Bruto Lucio, servo de Bruto Dardano, servo de Bruto Pindaro, servo de Cassio Calpurnia, uxor de Cesare Porcia Catonis, uxor de Bruto Senatores, citatanos, soldatos, servos

Rusumpto del historia:

«Cesare, guarda te ab Bruto; sta attente a Cassio; non avicinar te a Casca;  tene de oculo Cinna;  non fidar te de Trebonio; face attention a Metello Cimbro; Decio Bruto non te ama;  tu ha facite torto a Caio Ligario.  Iste homines il ha solmente un proposito, et es directe contra Cesare.» (Artemidoro, Acto II, Scena III)

Marlon Brando in le rolo de Marco Antonio.



Le action del drama es, ante a Roma e in le final del tragedia in Grecia (Sardi e Philippi). Le celebre drama on aperi con le scena del duo tribunos Marullo e Flavio, qui reprocha le citatanos roman per le lor cec fiducia in Cesare, illes como multe alteres, pensa qui Cesare es devenite troppo potente, arrogante, e debe esser firmate. Poco post, nos vide Cesare in scena, ille guida un cortege trans le stratas de Roma, depost esser retornate ab le campania de Egypto, incontra un divinator cec, que suggere a ille de guardar se ab le Idis de martio (15 martio), ma ignora le advertimento.
Marco Junio Bruto, qui habeva le ancestres celebre per haber chassate ab Roma le ultime rege Tarquinio le Superbe (le facto es narrate in le Le Stupro de Lucretia), es le filio adoptive de Cesare. Ille on lassa convincer a facer parte de un conspiration, ordite ab alicun senatores roman inter le quales Cassio, anque ille ha pavor qui Cesare deveni troppo potente, e initia assi a convincer Bruto, de cuje Cesare nutri le plus profunde estima e fiducia, anque Casca, un altere conspirator, refere a Bruto ulterior informationes sur le crescente periculo qui Cesare on transforma in un dictator e deveni rege. Un littera convince definitivemente Bruto ad aderir al conjura per impedir a Cesare, occidente le, de .transformar le Republica Roman in un Monarchia. Durante un reunion del rebelles, istes propone de eliminar non sol Cesare, ma anque Marco Antonio, ma Bruto on oppone a iste idea. Porcia Catonis, le uxor de Bruto e filia de Caton le Uticense, preoccupate per le su marito, initia a cercar de discoperir le motivo del multes pensatas de Bruto. Depost haber habite in sonio del premonitiones sur le su destino fatal, Calpurnia, le uxor de Cesare, implora le marito de non vader al Senato ma iste, disdignose del periculo dice : "le coarde mori multe vices in vita sue, le coragiose, mori celle unic vice". Cesare va al Senato, Artemidoro sophista de Cnido, attende in un strata con un littera de advertimento per Cesare, con le sperantia de evitar le morte de Cesare. Le divinator cec qui habeva avisate Cesare dicente le " guarda te ab le Idis de martio " attende in un stricte via, anque ille sperante de firmar e avisar Cesare del conjura, Cesare dice a ille que hodie son le Idis de martio, e le vidente dice que le die non es terminate. Decio Bruto un altere conspirator resulta a eluder le consigna del littera ab parte de Artemidoro. Assi Cesare essera occise proprie in le die predicite, per le complot de un gruppo de senatores durante un reunion al Senato; le prime a colpar Cesare es Casca, le ultime es Bruto, le corpore de Cesare cade sub le statua del su grande rival Pompeio Magne. Depost le morte de Cesare un altere personage compare sur le scena como amico de Cesare: on tracta de Marco Antonio qui, pote parlar a favor de Cesare, post le discurso de Bruto e Cassio, le quales vole explicar al populo le motivos del lor gesto, pro haber consensos al lor action. Pois Marco Antonio al funerales de Cesare, pronuncia un del discursos plus celebre e famose del historia: Amicos, Romanos, citatanos, date me ascolta (Acto III, Scena II), con le qual resulta ad haber le consenso del citatanos roman e facente sentir a illes le remorso del occision de Cesare, costringente assi Bruto e Cassio al fuga, sub le menacia del turba infuriate. Un poeta clamate Cinna qui ha le sol culpa de portar le nomine de un del conspiratores, veni occise per le turba, perque excambiate per uno del assassinos de Cesare. Un proba qui Shakespeare retene insensate le ration del turba. Intertanto post le fuga de Bruto e Cassio, veni constituite le secunde triumvirato (Octaviano, Marco Antonio e Lepido), le qual decide quales del conspiratores debera morir e quales vivira. Octaviano habera per Marco Antonio, le assecuration qui Lepido non habera' un real poter. Assi le duo alliate les organisa como contrastar le fortias de Bruto e Cassio. Intertanto Bruto, es furiose con Cassio, accusante le de regicidio in cambio de moneta; totavia Bruto pardona Cassio. Le uxor de Bruto Porcia es morite, e con illa anque cento senatores inter le qual Ciceron, e le exercito de Antonio e Octaviano se move contra Bruto e Cassio in direction de Grecia ubi le duo conspiratores les era refugiate. Intertanto anque Bruto e Cassio ambes on prepara al guerra contra Marco Antonio e Octaviano; ma un nocte le spectro de Cesare appare in sonio a Bruto, le qual annuncia le su proxime disfacta ("Nos revidera a Philippi" - Acto IV, Scena III). In le planas de Philippi, le duo exercitos se incontra in battalia. Le fortias de Cassio son vincite ab celle de Marco Antonio, ma celle de Bruto il ha le victoria sur le fortias de Octaviano. Per un equivoco Cassio on occide, e le battalia es rapidemente contrarie al conspiratores. Bruto comprende que non pote plus subtraher se al su destino, e pete ad alicun soldatos de occider le. Nemo lo facera', assi ille debera jectar se sur le su mesme gladio per occider se, plus tosto que esser facite prisionero per le su inimicos. In le final del tragedia, on mentiona al futur fractura del raportos inter Marco Antonio e Octaviano, que serà disveloppate in le tragedia Antonio e Cleopatra, ma anque al ascension al poter imperial de Octaviano e le disfacta de Marco Antonio in le battalia naval de Atio in le 31 a.C. , e al successive suicidios de ille e Cleopatra. A differentia de Dante Alighieri, qui colloca Bruto in le pejor posto del Inferno, Shakespeare considera Bruto le unic conspirator honeste e de animo nobile.
Le tragedia termina con un allocution de Marco Antonio avante al cadavere de Bruto, qui lauda le su honestate e lo disculpa perque non occideva per odio, ma per amor de patria, e conclude con le bellissime phrase: Ille era le romano plus nobile, inter le conspiratores il era le unic qui ha agite cercante le ben de Roma e non per invidia del grande Cesare. Ille se univa a illes con honestate e per le ben de totes. Le su vita esseva honeste e assì plen del su qualitate que le natura poterea altiar se e dicer al universo: "Iste era un homine!" (Acto V, Scena V)

Fontes:

Le fontes del obra on pote esser facite remontar al traduction per Thomas North del Vita de Cesare e del Vita de Bruto, contenite in le "Vitas parallel" per Plutarcho.

Films:

Julio Cesare (1950), con Harold Tasker in le rolo Julio Cesare
Julio Cesare (1953), con Marlon Brando in le rolo de Marco Antonio
Julio Cesare (1970), con Charlton Heston in le rolo de Marco Antonio