tag:blogger.com,1999:blog-55284310265152495042024-02-22T04:43:57.916+01:00INTERLINGUA ROMAINTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.comBlogger218125tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-5754728733451617302023-03-20T10:34:00.000+01:002023-03-20T10:34:00.724+01:00<b></b><br />
<b><h1 class="western" style="display: inline !important;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #134f5c;">Justiniano I de Byzantio</span></h1>
</b><br />
<b>
<h1 class="western">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal;"><b><h1 class="western" style="display: inline !important;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal;"><b><div style="display: inline !important;">
Traduction in Interlingua per Francesco Galizia</div>
</b></span></h1>
</b></span></h1>
</b><br />
<div align="JUSTIFY">
<span lang="it-IT"><b><br /></b></span></div>
<div align="JUSTIFY">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfAYA6FnDVkBO1OsitrO6g36O6jm79KEwuODtSFsAHXessv2VpcdJMnNi9vdFJfH0l-2Qi61tvIRHVAIxVhuXRV0b2QsQ4gLLFqnC1n8ua2dzNKZITvohz567KOqIh-67FGoBDjAss95s/s1600/Justinian_mosaik_ravenna.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfAYA6FnDVkBO1OsitrO6g36O6jm79KEwuODtSFsAHXessv2VpcdJMnNi9vdFJfH0l-2Qi61tvIRHVAIxVhuXRV0b2QsQ4gLLFqnC1n8ua2dzNKZITvohz567KOqIh-67FGoBDjAss95s/s320/Justinian_mosaik_ravenna.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ravenna, le corte de Justiniano</td></tr>
</tbody></table>
<span lang="it-IT"><b>Flavio Petro Sabbatio
Justiniano</b></span><span lang="it-IT">, in latino </span><span lang="it-IT"><i><b>Flavius
Petrus Sabbatius Iustinianus</b></i></span><span lang="it-IT"><b>, </b></span><span lang="it-IT">
melio note como </span><span lang="it-IT"><b> J</b></span><span lang="it-IT"><b>ustiniano
I le Grande</b></span><span lang="it-IT"> (Tauresio, 11 maio 482 –
Constantinopolis, 14 novembre 565), es stato un Imperator byzantin,
ab le 1 augusto 527 al su morte. Justiniano era uno del plus
importante soveranos byzantin; le su governamento coincideva con un
periodo de auro per le Imperio de Oriente, ab le puncto de vista
civil, economic e militar, con le reconquesta de parte del
territorios del Imperio de Occidente. Justiniano portava avante un
projecto de edilitia civil que ha lassate obras architectonic de
notevole importantia como le ecclesia de Hagia Sophia a
Constantinopolis. Le major hereditate lassate ab le Imperator es le
recolta normative del 535, pois cognoscite como </span><span lang="it-IT"><i><b>Corpus
iuris civilis</b></i></span><span lang="it-IT"><i>,</i></span><span lang="it-IT">
un collection homogenee del leges roman que es al base del derecto
civil. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="L.27attivit.C3.A0_legislativa"></a><span lang="it-IT"><b>Biographia:
Juventute e ascension al poter (482-527): </b></span><span lang="it-IT">
Justiniano nasceva in un parve village clamate Tauresio, in
Dardania, in le 482, ab un familia illyric romanisate; le matre
Vigilantia, il era soror del general Justino, ille era adoptate per
le su oncle, qui le assecurava un bon education. Justiniano
completava le classic curso de studios, occupante se de
jurisprudentia e philosophia. Le su carriera militar era
contrasignate ab rapide avantiamentos, favorite ab Justino, post le
su proclamation ad imperator in le 518: Justiniano esseva nominate
consule in le 521, e plus tarde commandante del exercito de
Oriente. Ille habeva le function de regente, multo ante qui
Justino le nominava imperator associate le 1 april 527. In le
525,</span> <span lang="it-IT">Justiniano sposava Theodora, una
actrice theatral, de grande beltate e intelligentia; qui habera
multe influentia in le politica del imperio, Theodora moriva in le
548, Justiniano le superviveva per quasi 20 annos. Le 1 augusto del
anno 527, moriva Justino, e Justiniano restava le unic imperator.</span><span lang="it-IT"><b>
</b></span><span lang="it-IT"> Le su regno constitueva un epocha
distincte del historia del Imperio byzantin e del Ecclesia Orthodoxe
de Oriente. Ille esseva le ultime imperator a tentar de restaurar le
Imperio roman, reconquireva gran parte del territorios del Imperio
roman de Occidente. Ille pensava que le existentia del ben commun
era confidite al armas e al lege, pro isto reformava le legislation
e scribeva cello que esserea devenite un monumento a su perenne
memoria, codificante le derecto roman in le </span><span lang="it-IT"><i>Corpus
iuris civilis</i></span><span lang="it-IT">. Justiniano modificava
le systema provincial in modo differente ab le principios de
Diocletiano, iste reformas los prevideva cencentrar in un unic
persona le poter administrative e militar (que secundo Diocletiano
debeva remaner separate) , le abolition de alicun vicarios e le union
de parve provincias in provincias plus grande. Iste reformas remonta
al annos 535 e 536 pro facer terminar le conflictos inter
autoritate civil e autoritate militar. Cypro, Creta, Rhodos, le
Ciclades, Lesbo, Chio e Lemno esseva unite in le "Prefectura
del Insulas" sub le commando de un </span><span lang="it-IT"><i>quaestor
exercitus </i></span><span lang="it-IT">. Justiniano, elevava le
</span><span lang="it-IT"><i>praeses</i></span><span lang="it-IT"> de
Phenicia al rango de </span><span lang="it-IT"><i>spectabilis</i></span><span lang="it-IT">
e le </span><span lang="it-IT"><i>praeses</i></span><span lang="it-IT">
de Palestina a proconsules, que demonstra le voluntate del Imperator
de augmentar le poter del autoritate minor. In le mesme tempore ille
reduceva le poter del governatores plus potente, como per exemplo le
Prefecto del pretorio de Oriente e le Conte de Oriente, iste ultime
degradate a simplice governator provincial. Le diocesis de Asia e
Pontus il era abolite e le vicarios deveniva, con le titulo de
</span><span lang="it-IT"><i>Comes Iustinianus</i></span><span lang="it-IT">
e con poter sia civil que militar, governatores del provincias de
Phrygia e Galatia. Justiniano aboliva le vicario de Thracia e
confereva le administration al </span><span lang="it-IT"><i>Praetor
Iustinianus. </i></span><span lang="it-IT"> In Egypto, reputante
troppo onerose per un sol homine governar le diocesis egyptian,
limitava le autoritate del </span><span lang="it-IT"><i>Prefecto
Augustee </i></span><span lang="it-IT"> (le vicario de Egypto) al sol
provincias de Alexandria e de </span><span lang="it-IT"><i>Aegyptus
I</i></span><span lang="it-IT"> e </span><span lang="it-IT"><i>II</i></span><span lang="it-IT">
con le titulo de </span><span lang="it-IT"><i>dux</i></span><span lang="it-IT">
e le autoritate civil e militar. Le provincias del Thebaide il
habeva un </span><span lang="it-IT"><i>dux, </i></span><span lang="it-IT">
anque le duo Libyas il era governate ab un </span><span lang="it-IT"><i>dux</i></span><span lang="it-IT">,
al dependentia del prefecto de Oriente. Quando Africa e Italia
esseva conquirite, Justiniano restabiliva le prefecturas del
pretorio de Africa e de Italia. In le 541 Justiniano aboliva le
consulato, ab ora in pois le titulo de consule deveniva un carga que
le Imperator assumeva in le prime anno de regno. Ille dava major
autoritate al </span><span lang="it-IT"><i>difensor civitatis</i></span><span lang="it-IT">,
le magistrato que defendeva le derectos del populo. Instituiva le
carga de </span><span lang="it-IT"><i>quaesitor</i></span><span lang="it-IT">,
un magistrato que investigava sur le provinciales qui se
transfereva a Costantinopolis. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY">
<span lang="it-IT"><b>Le activitate legislative: </b></span><span lang="it-IT">
Justiniano conquireva le fama in le historia, per le su revolution
juridic, que organisava le derecto roman, in un forma e uno schema
organic que es al base del lege de diverse nationes hodierne. Le
activitate pote esser subdivise in tres periodos. Le "prime
periodo”, ab le 528 al 534, il era characterisate per le
preparation e le publication de:</span></div>
<ul>
<li><div style="margin-bottom: 0cm;">
<span lang="it-IT">Le </span><span lang="it-IT"><i><b>prime
Codice</b></i></span><span lang="it-IT"><b> (</b></span><span lang="it-IT"><i><b>Novus
Iustinianus Codex)</b></i></span><span lang="it-IT">, ab le 528 al
529. </span>
</div>
</li>
<li><div style="margin-bottom: 0cm;">
<span lang="it-IT">Le </span><span lang="it-IT"><b>Digesto
o Pandette (</b></span><span lang="it-IT"><i><b>Digestum, seu
Pandectae</b></i></span><span lang="it-IT">), ab le 530 al 533, un
collection de </span><span lang="it-IT"><i>iura</i></span><span lang="it-IT">
(obras de juristas sub le guida de Triboniano). </span>
</div>
</li>
<li><div style="margin-bottom: 0cm;">
<span lang="it-IT">Le
</span><span lang="it-IT"><b>Institutiones (</b></span><span lang="it-IT"><i><b>Institutiones
Iustiniani sive Elementa</b></i></span><span lang="it-IT">), del
533, destinate al inseniamento del derecto in le scholas. </span>
</div>
</li>
<li><span lang="it-IT">Le</span><span lang="it-IT"><b> </b></span><span lang="it-IT"><i><b>secunde
Codice</b></i></span><span lang="it-IT"><b> (</b></span><span lang="it-IT"><i><b>Codex
repetitae praelectionis</b></i></span><span lang="it-IT"><b>)</b></span><span lang="it-IT">,
del 534, le Codice ver e proprie con le recolta del </span><span lang="it-IT"><i>leges</i></span><span lang="it-IT">
imperial. </span>
<br />
</li>
</ul>
<div align="JUSTIFY">
<span lang="it-IT">Le labor era coordinate ab
Triboniano: le </span><span lang="it-IT"><i>quaestor sacri palatii</i></span><span lang="it-IT">
de facto il era un grande jurista. Le "secunde
periodo", ab le 535 al 542, era characterisate ab un
legislation per medio del </span><span lang="it-IT"><i>Novellae
constitutiones</i></span><span lang="it-IT"> . Le "tertie
periodo", in fin, ab le 543 al 565, videva un minor activitate
legislative. Le </span><span lang="it-IT"><i>Corpus Iuris Civilis </i></span><span lang="it-IT">
il era formate ab obras, in le qual le nove leges se harmonisava
con celle antique. In le prime periodo le leges esseva scripte in
latino, lingua official del imperio, ma poco cognoscite ab le
citatanos del provincias oriental (anque si le mesme Justiniano era
de lingua, cultura e mentalitate latin e parlava mal le greco). Le
latino de facto era le lingua del administration, del justitia e del
exercito, ma le principal linguas usate in le parte oriental del
imperio los era: le greco, le copto in Egypto, le aramaico in Syria
e le armenio in Asia Minor. Si le dominio roman, republican ante e
imperial post, il era resultate a imponer con successo le proprie
derecto e le su institutiones politic e militar, le substrato
cultural del provincias oriental continuava ad esser de typo
hellenistic. Pro isto, le obras successive los veniva redigite in
greco, lingua plus utilisate ab le populo e in le uso administrative
quotidian. Le </span><span lang="it-IT"><i>Corpus</i></span><span lang="it-IT">
forma le base del jurisprudentia latin (includite le derecto
canonic: </span><span lang="it-IT"><i>ecclesia vivit lege romana</i></span><span lang="it-IT">),
collige insimul le fontes in cuje le </span><span lang="it-IT"><i>leges</i></span><span lang="it-IT">
e le altere regulas los era expresse: leges, </span><span lang="it-IT"><i>senatusconsulta</i></span><span lang="it-IT">,
decretos imperial, rescriptos, opiniones e interpretation del
juristas (</span><span lang="it-IT"><i>responsa prudentium</i></span><span lang="it-IT">).
Le </span><span lang="it-IT"><i>Corpus</i></span><span lang="it-IT">
il es definite un "monumento al sapientia juridic de Roma"
et era al base del studios juridic e del institutiones politic in
Europa, tanto que ancora hodie constitue le fundamento de multe
systemas juridic national in le mundo. Dante in le su Divin Comedia,
face celebrar a ille le volo del Aquila roman, id es le unification
politic del mundo, confidite ab Deo al romanos, como base per le
union religiose, pro le salvation universal e proque le homines
sub le guida de un juste prince poterea pervenir al felicitate
terren. </span>
</div>
<div style="border: none; padding: 0cm;">
<span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>«
</b></span></span><span lang="it-IT">Cesare io era e son
Iustiniano,<br />que, per voler del prime amor qui io senti,<br />de
intra le leges io traheva le troppo e le van.</span><span lang="it-IT"><b>»</b></span></div>
<div lang="it-IT" style="border: none; padding: 0cm;">
<span style="font-style: normal;">(
Dante, Divin Comedia - Paradiso, Canto VI, 10-12)</span></div>
<div lang="it-IT" style="font-style: normal;">
<br />
<br /></div>
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Guerre_in_Italia"></a><span lang="it-IT"><b>Guerras in
Africa: </b></span><span lang="it-IT"> In le anno 533, Justiniano
declarava guerra al Vandalos, in le 530 le lor rege Childerico,
era stato de facto dethronisate ab le cosino Geilamir. Belisario
obteneva le commando del expedition e in Africa, ille vinceva le
Vandalos presso Ad Decomum, apud Carthagine. Duo dies post
Belisario infligeva un altere disfacta al Vandalos a Tricamaro, e
les constringeva a render se. Le Imperio retornava assì in
possession del Africa vandalic, Sardinia, Corsica e le Baleares. In
le april 534, Justiniano promulgava un lege pro le organisation
administrative del nove territorios, le Augusto restabiliva le
vetule administration, e promoveva a prefecto del pretorio le
governator de Carthagine; le commandante militar era le </span><span lang="it-IT"><i>magister
militum</i></span><span lang="it-IT"> </span><span lang="it-IT"><i>
Africae</i></span><span lang="it-IT">, con un </span><span lang="it-IT"><i>magister
peditum</i></span><span lang="it-IT"> e quatro </span><span lang="it-IT"><i>dux</i></span><span lang="it-IT">
al commando de Tripolitania, Byzacena, Numidia e Mauretania</span><br />
<div align="JUSTIFY">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Conquista_della_Spagna_meridionale"></a><span lang="it-IT"><b>Guerras
in Italia: </b></span><span lang="it-IT">Justiniano proclamava le
guerra contra le Ostrogothos, que les governava le Italia, post le
occision del regina Amalasunta, ab parte de Theodato, pro ascender
al throno. Le imperator confideva a Belisario, consule per le anno
535, de reconquirer le Italia, durante que Mundo invadeva le
Dalmatia. Belisario conquireva le Sicilia, e in le 536
transversava le stricto de Messina, occupava le Italia meridional
e pois conquireva Roma. In le mesme tempore le Gothos, occideva
Theodato, pro eliger rege Vitige (Wimges), le qual preparava le
offensiva. Durante le assedio de Roma del 537 – 538, Belisario,
peteva, nove reinfortios, qui los arrivava al commando de Narsete
(Narses), le qual initiava le conquesta del Emilia in disaccordo
con Belisario. Le disunion del exercito imperial, comportava le
reconquesta gothic de Milano, alora Justiniano reappelava Narsete
a Constantinopolis. Assi Belisario poteva reprender le reconquesta
del Italia, ille se appropiava del capital del Gothos Ravenna, e
faceva prisionero le rege Vitige, qui portava a Constantinopolis.
Justiniano inviava Belisario a oriente, a defender le imperio ab le
Persia. Depost haber sancite un nove pace sul fronte oriental,
Belisario faceva retorno in Italia (544), ubi le Ostrogothos, sub
le guida del nove rege Totila, les habeva occupate Roma e altere
territorios. Nonobstante isto, Belisario reconquireva le Urbe. In
fin, Justiniano, le reappelava a Constantinopolis, ubi ille era
recipite con grande honores (548). Depost le partita de Belisario
ab le Italia, Totila occupava de novo Roma e altere citates, e
invadeva anque le Sicilia e le Sardinia. Justiniano, inviava in
Italia le generale Narsete qui disfaceva le Gothos e occideva
Totila, e assi conquireva tote le Italia (553); ma le septentrion
del peninsula esseva invadite ab Francos et Alamannos. In le annos
successive il era conquirite le citates a nord del Po, in le 559
Milano e le Veneto, in le 562, con le rendition de Brescia e
Verona, le conquesta del Italia il era completate. Con le </span><span lang="it-IT"><i>Pragmatic
Sanction</i></span><span lang="it-IT"> del 554 le legislation
imperial il era extendite al Italia. Le Dalmatia faceva parte del
prefectura del Illyrico e le prefectura de Italia era limitate al
peninsula italian, con exclusion del insulas. Le maxime autoritate
civil era le prefecto del pretorio qui resideva a Ravenna, ma ille
era sempre limitate ab le autoritate militar. Narsete, le
</span><span lang="it-IT"><i>generalissimo</i></span><span lang="it-IT">
(</span><span lang="it-IT"><i>strategos autokrator</i></span><span lang="it-IT">)
de facto governava le Italia. Le conquesta del Italia era totevia
ephemere: depost le morte de Justiniano, in le 568, le Longobardos
les invadeva le Italia per circa duo tertie.</span></div>
<div align="JUSTIFY">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Il_rovescio_della_medaglia:_le_guerre_in_Oriente_e_nei_Balcani"></a>
<span lang="it-IT"><b>Conquesta del Espania meridional:</b></span><span lang="it-IT">
In le 551 le regno visigothic era dividite ab un guerra civil:
Athanagildo, era contra le rege Agila I, ille peteva adjuta
militar al Imperio roman de Oriente pro dethronisar le legitime
soverano; Justiniano acceptava le requesta de adjuta de
Athanagildo, dava le commando del expedition a Liberio, qui
invadeva le Espania; circum le 555 le guerra civil terminava con le
occision de Agila e le ascension al throno de Athanagildo, le
territorios occupate in le Espania meridional formava le nove
provincia de </span><span lang="it-IT"><b> </b></span><span lang="it-IT"><i><b>Spania</b></i></span><span lang="it-IT"><b>,</b></span><span lang="it-IT">
usque al 624. Le Byzantinos il ha occupate parte del Espania, non
sol pro le projecto de </span><span lang="it-IT"><i>restauratio
imperii</i></span><span lang="it-IT"> de Justiniano, ma anque pro
impedir al Visigothos de invader le Africa byzantin.</span></div>
<div align="JUSTIFY">
<span lang="it-IT"><b>Le guerras in Oriente e in
Illyria: </b></span><span lang="it-IT"> Le disequilibrio create a
oriente pro le campanias in Europa occidental, permitteva al
Persianos, intra le 540 e le 562, de invader le Armenia e le
Syria, e de expugnar anque Antiochia. Justiniano inviava
Belisario contra le Persianos in le 541, le conflicto durava usque
le 557 ma sol in le 561, esseva subscribite le pace con le qual
le Byzantinos les habeva de novo le controlo del region. In ultra
anque le frontieras illyric il era in periculo ab parte del Slavos
que, les invadeva quasi cata anno le Illyria e saccheava le
provincias byzantin sin incontrar resistentia. Le Barbaros (intra
le qual le Hunnos) in le 559 perveniva a menaciar directemente
Constantinopolis, et esseva rejectate, sol gratias al legionarios
de Belisario.</span></div>
INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-50059292611592919082023-02-14T14:52:00.001+01:002023-02-14T14:52:14.527+01:00<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #134f5c; font-size: 32px; font-weight: bold;">Constantino I, le Grande</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #134f5c; font-size: 32px; font-weight: bold;"></span><b>Traduction in Interlingua per Francesco Galizia</b></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal;"><b><br /></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtx8hDsq0GWCOhkfXwNenS4lLl4TewW-gUMIsJBXWw2QtB4tRA2UdNBJd6_kjXu01MqaxfZ-G4yB12TQRI7G5l5d_G-vxX4RPcuP2YmVV3i17Sr4C1hUDklnFKX443WckzSRafAM5XxYI/s1600/b42_03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtx8hDsq0GWCOhkfXwNenS4lLl4TewW-gUMIsJBXWw2QtB4tRA2UdNBJd6_kjXu01MqaxfZ-G4yB12TQRI7G5l5d_G-vxX4RPcuP2YmVV3i17Sr4C1hUDklnFKX443WckzSRafAM5XxYI/s320/b42_03.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="color: #134f5c;"><br /></span></div>
<div dir="LTR" id="bodyContent">
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="it-IT"><b>Flavio Valerio Aurelio Constantino</b></span><span lang="it-IT">,
</span><span lang="it-IT"><b> </b></span><span lang="it-IT">(
latino: </span><span lang="it-IT"><i><b>Flavius Valerius Aurelius
Constantinus</b></i></span><span lang="it-IT">; Naissus, 27
februario 274 – Nicomedia, 22 maio 337), era un Imperator roman
ab le 306 usque al su morte. Constantino il es un del figuras plus
importante del Imperio roman que reformava e favoriva le
diffusion del christianismo. Inter le su intervention plus
significative: le reorganisation del exercito e del administration,
le creation de un nove capital a oriente (Constantinopolis) e le
promulgation del Edicto de Milano, sur le libertate religiose. Il
es considerate sancto e "simile al apostolos" ab le
Ecclesia orthodoxe e ab alicun Ecclesias catholic oriental. Ma le su
nomine non es presente in le Martyrologium Romanum, le catalogo
official del sanctos del Ecclesia catholic.</span><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="collapsibleTable0"></a></div>
</div>
<div align="JUSTIFY">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="content"></a><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Unico_imperatore_.28324-337.29"></a>
<span lang="it-IT"><b>Biographia: </b></span><span lang="it-IT">
Ille era filio de Constantio Chloro e del su prime uxor Helena.
Ille habeva un statura imponente, et era dicte </span><span lang="it-IT"><i><b>Trachala</b></i></span><span lang="it-IT">
per le su large collo. In le 288, Constantio esseva nominate
Prefecto del Pretorio, commandante militar del Gallias, ab
Maximiano, </span><span lang="it-IT"><i>cesare</i></span><span lang="it-IT">
de Diocletiano, et habeva multe successos in iste rolo, a ille
resultava anque de vincer le usurpator franco Carausio, qui
habeva conquirite le region del Rheno. Gratias a iste successos in
le 293, in base al systema del Tetrarchia volite ab Diocletiano,
esseva nominate cesare ab le augusto de Occidente Maximiano, de
cuje ille sposava le filia Theodora. Le juvene Constantino era
confidite al Augusto de Oriente, Diocletiano, ille il era educate
a Nicomedia, presso le corte del imperator, sub le qual initiava le
carriera militar: il era </span><span lang="it-IT"><i><b>tribuno
ordinis primi</b></i></span><span lang="it-IT">, viagiava in
Palestina e partecipava al guerra contra le Sarmates. Con
Diocletiano iva in Egypto in le 296 e inde combatteva sub Galerio,
cesare de Oriente, contra le Persia e ancora contra le Sarmates. Le
1e. maio del 305, Diocletiano abdicava a favor del proprie cesare
Galerio e le mesmo faceva in occidente Maximiano, con
Constantio. Galerio nominava proprie cesare le nepote Maximino Daia,
e Constantio seligeva como successor Flavio Valerio Severo. In iste
momento Constantino attingeva le patre in Britannia e conduceva con
ille alicun campanias militar in le insula. Le 25 julio 306, in
Britannia le patre Constantio Chloro moriva presso Eboraco, le
actual York e le exercito, proclamava Constantino nove augusto de
occidente, contra le systema del tetrarchia, ideate ab
Diocletiano. </span><span lang="it-IT"><b>Le
guerras civil (306-324) :</b></span><span lang="it-IT"> Le
proclamation de Constantino ad augusto era evenite secundo un
principio dynastic, in vice del systema de succession per cooptation
qui Diocletiano habeva cercate de instaurar. Le crise del
tetrarchia portava ad un longe serie de guerras civil. On habeva al
initio quatro augustos: Galerio e Maximino Daia in Oriente, Valerio
Licinio in Illyria e Constantino in Occidente, durante que
Massentio, le filio de Maximiano, restava como usurpator a Roma,
in Italia e in Africa. Al initio Constantino se alliava con
Maximiano, depost haber sposate le filia de ille Fausta. Al morte
de Galerio in le 311, le tres augustos remanite on coalisava
tote, contra Massentio; Constantino, reuniva un exercito
constituite anque ab barbaros, ultra a Germanos, anque Celtas de
Britannia e Gallia, ille moveva al volta del Italia a transverso le
Alpes, con 90.000 soldatos e 8.000 cavalleros. Ille post haber
battite per duo vice Massentio, ante presso Torino e pois a Verona,
lo vinceva definitivemente in le battalia de Ponte Milvio, a
Saxa Rubra longe le via Flaminia, al portas de Roma, le 28 octobre
del 312. Con le morte de Massentio, le Italia era tote de
Constantino. Durante iste battalia, esserea evenite le celebre e
legendari apparition del cruce con le inscription: </span><span lang="it-IT"><b>In</b></span><span lang="it-IT">
</span><span lang="it-IT"><b>hoc signo vinces</b></span><span lang="it-IT">,
que haberea avicinate Constantino al christianismo.
</span><span lang="it-IT"><b> Augusto de Occidente
(313-324) : </b></span><span lang="it-IT"> Le anno sequente,
Maximino Daia veniva vincite in Oriente ab Licinio e se
suicidava. Entrante victoriose in Nicomedia Licinio promulgava un
rescripto (Edicto de Milano), con cuje a nomine de ambes le
augustos, esseva recognoscite le libertate de culto per tote le
religiones, terminava assi officialmente le persecutiones contra
le christianos, le ultime del quales, initiate ab Diocletiano inter
le 303 e le 304, il era terminate in le 311 per ordine de Galerio,
ante de morir. Constantino e Licinio, les habeva un prime vice un
conflicto in le 314, (con le pace le Illyrico iva a Constantino) e
de novo in le 323. Con le disfacta final de Licinio, post le
battalias de Adrianopolis e de Crisopolis in le 324, Constantino
remaneva le unic augusto.</span></div>
<div align="JUSTIFY">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Amministrazione"></a><span lang="it-IT"><b>Unic
imperator (324-337) : </b></span><span lang="it-IT"> Iste periodo
initiava con una serie de occision, a partir ab celle del su antique
rival Licinio, evenite in le 325. Le anno sequente Constantino
faceva occider a Pola, in Istria, le filio primogenito Crispo,
filio del prime uxor Minervina, per un presumpte relation con
Fausta e in ultra Liciniano, filio del soror Constantia e de
Licinio. Inde veniva occise anque le uxor Fausta. Sempre in le
326 on initiava le labores per le construction del nove capital
“</span><span lang="it-IT"><i>Nova Roma”</i></span><span lang="it-IT">
in le sito del ancian citate de Byzantio, sur le stricto del
Bosphoro, le loco era seligite como capital in le 324, per le su
position strategic. Le citate era inaugurate in le 330 con le
nomine de Constantinopolis. Hic Constantino il era baptisate ante
de morir: le su corpore era sepellite in le ecclesia del sancte
Apostolos. Le citate restara pois usque al 1453 capital del
Imperio byzantin. </span><span lang="it-IT"><b>Administration:</b></span><span lang="it-IT">
Reprendente le Tetrarchia de Diocletiano que prevideva duo </span><span lang="it-IT"><i>Augustos</i></span><span lang="it-IT">
e duo </span><span lang="it-IT"><i>Cesares</i></span><span lang="it-IT">,
</span><span lang="it-IT"><i> </i></span><span lang="it-IT">le
Imperio era dividite in quatro prefecturas, tote sub le guida de un
unic Imperator: </span>
</div>
<ul>
<li><div style="margin-bottom: 0cm;">
del <b>Gallias</b>, <span lang="it-IT">
comprehendente le Gallia, le Hispania e le Britannia. </span>
</div>
</li>
<li><div style="margin-bottom: 0cm;">
de<b> Italia</b>, que
<span lang="it-IT">comprehendeva le Italia, le Sicilia, Sardinia e
Corsica, Retia e le Africa ab le Syrtis Major usque le Mauretania
Caesariensis. </span>
</div>
</li>
<li><div style="margin-bottom: 0cm;">
de <b>Oriente</b>, <span lang="it-IT">con
tote le provincias del Asia Minor, Cypro, Armenia, Syria, le
Egypto e le pentapolis Cyrenaica, ultra a Thracia e Mesia
inferior.</span></div>
</li>
<li><div align="JUSTIFY">
del <b>Illyrico</b>, <span lang="it-IT">
comprehendente le Macedonia, le Thessalia, Creta, le Hellade, le
Epiro, Illyria, Dacia ripensis, Dardania, Mesia superior, usque al
Pannonia, Norico e Valeria. </span>
</div>
</li>
</ul>
<div align="JUSTIFY" lang="it-IT">
Le prefecturas, dividite in dece-tres
diocesis, subdividite in provincias, de cuje le Oriente era
governate ab un Conte de Oriente, e le Egypto ab un Prefecto
Augustee, e le alteres undece ab Vicarios. Al interno de iste
prefecturas il era separate le poter civil e politic, ab cello
militar: le jurisdiction civil e juridic era confidite a un prefecto
del pretorio, a cuje il era subordinate le vicarios del 13 diocesis
et le governatores del provincias. Le prefectos habeva iste
functiones:</div>
<ol>
<li><div lang="it-IT" style="margin-bottom: 0cm;">
le supreme
administration del justitia e del financias.
</div>
</li>
<li><div lang="it-IT" style="margin-bottom: 0cm;">
le application e le
modifica del edictos general.
</div>
</li>
<li><div lang="it-IT" style="margin-bottom: 0cm;">
controlo del
governatores del provincias.
</div>
</li>
<li><div lang="it-IT">
le tribunal del prefecto judicava cata
question, civil o penal, e le sententia il era definitive.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVn6MHJ45vaPUX_6EwLTCi093tsDebq9a4q6R9RHvMTmqo7Wyz3kBHFBnOT9EsniozJ112mOkOQvGWvq0Kpfy094hltO0KUk43W2d248Ix2Tasq0XoAHr7swGFp5rvE6iQy_tX0LFl_7I/s1600/inhocsigno.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVn6MHJ45vaPUX_6EwLTCi093tsDebq9a4q6R9RHvMTmqo7Wyz3kBHFBnOT9EsniozJ112mOkOQvGWvq0Kpfy094hltO0KUk43W2d248Ix2Tasq0XoAHr7swGFp5rvE6iQy_tX0LFl_7I/s320/inhocsigno.png" width="320" /></a></div>
<br /></div>
</li>
</ol>
<div align="JUSTIFY">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Politica_estera_e_frontiere"></a><span lang="it-IT">Le
bureaucratia esseva subdividite inter le affaires del corte,
confidite a quatro functionarios, e le affaires del Stato, guidate
ab altere tres, tote illes, insimul al prefectos urban, les
componeva le </span><span lang="it-IT"><i><b>Concistorium principis</b></i></span><span lang="it-IT">
("Consilio del princes"). Le quatro functionarios del
corte les era: le </span><span lang="it-IT"><i><b>comes</b></i></span><span lang="it-IT">
</span><span lang="it-IT"><i><b>rerum privatarum</b></i></span><span lang="it-IT">
("ministro del affaires private"), le</span><span lang="it-IT"><i><b>
praepositus sacri cubiculi</b></i></span><span lang="it-IT">
("preposito del sacre cubicolo"), duo </span><span lang="it-IT"><i><b>comites
domesticorum</b></i></span><span lang="it-IT"> ("ministros del
domesticos"). Le tres administratores del Stato il era: le
</span><span lang="it-IT"><i><b>magister officiorum</b></i></span><span lang="it-IT">
</span><span lang="it-IT"><i> </i></span><span lang="it-IT">("maestro
del officios"), le </span><span lang="it-IT"><i><b>quaestor</b></i></span><span lang="it-IT"><i>
</i></span><span lang="it-IT"><i><b>sacr</b></i></span><span lang="it-IT"><b>i
</b></span><span lang="it-IT"><i><b>palatii</b></i></span><span lang="it-IT"><b>
</b></span><span lang="it-IT"> ("questor del sacre palatio"),
le</span><span lang="it-IT"><b> </b></span><span lang="it-IT"><i><b>comes
sacrarum largitionum</b></i></span><span lang="it-IT"> ("ministro
del sacre donationes").</span></div>
<div align="JUSTIFY">
<span lang="it-IT"><b>Politica extere :</b></span><span lang="it-IT">
Jam al tempore de quando era </span><span lang="it-IT"><i>Cesare</i></span><span lang="it-IT">
in Occidente, circum le annos 306 - 310, Constantino habeva
successos militar contra Alemannos e Francos. Divenite </span><span lang="it-IT"><i>A</i></span><span lang="it-IT"><i>ugusto</i></span><span lang="it-IT">
in Occidente in le 313 fermava un nove invasion de Francos in
Gallia. Depost le prime crise con Licinio, obteneva nove
victorias contra le barbaros longe le Danubio; le Iazyges in le
322, e le Gothos in le 323. Constantino unic </span><span lang="it-IT"><i>augusto</i></span><span lang="it-IT">,
confideva al filios le defensa del Occidente contra Francos e
Alamannos (obtenente in le 328 le titulo de </span><span lang="it-IT"><i><b>Alamannicus
maximus</b></i></span><span lang="it-IT">, insimul al filio Claudio
Constantino) . Divideva le imperio in le anno 335, inter le filios
como </span><span lang="it-IT"><i>Cesares</i></span><span lang="it-IT">:
assignava al futur Constantino II, Gallia, Hispania e Britannia,
a Constantio II le provincias asiatic, le Oriente e le Egypto e a
Flavio Constans le Italia, le Illyrico e le provincias african.
Constantino in le su ultra trenta annos de regno habeva le
aspiration de reconquirer, non sol tote le territorios del Imperio
de Traiano, ma supertoto a devenir le protector de tote le
Christianos, anque ultra le Imperio. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Costantino_e_il_cristianesimo"></a><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Il_contesto_religioso"></a>
<span lang="it-IT"><b>Exercito:</b></span><span lang="it-IT"> Le
prime cambios apportate ab Constantino in le nove organisation del
exercito roman, il era effectuate subito post le victoriose
battalia de Ponte Milvio, contra le rival Massentio in le 312. Ille
disfaceva le guarda pretorian e le esquadron de cavalleria del
equites singulares. Le posto del pretorianos il era prendite ab le
nove formation del scholas palatian, le qual pois habeva longe
vita a Byzantio. Le guida del exercito era subtrahite al
prefectos del Pretorio, e confidite al: </span><span lang="it-IT"><i>magister
peditum</i></span><span lang="it-IT"> </span><span lang="it-IT"><i>
</i></span><span lang="it-IT">(per le infanteria) e le </span><span lang="it-IT"><i>magister
equitum</i></span><span lang="it-IT"> (per le cavalleria). Le
grados del nove hierarchia militar prevideva, ultra al centuriones
e tribunos, anque le </span><span lang="it-IT"><i><b>duces</b></i></span><span lang="it-IT">,
</span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">le</span></span><span lang="it-IT">
quales habeva le commando territorial de parte del frontiera
provincial. Constantino, removeva ab le frontieras le major parte
del legionarios e les installava in le citates (creation del
</span><span lang="it-IT"><i><b>comitatenses</b></i></span><span lang="it-IT">)
.</span><span lang="it-IT"><b>
Monetation:</b></span><span lang="it-IT"> In
le 309-310, Constantino con le reforma monetari, introduceva un
moneta de auro, le </span><span lang="it-IT"><i><b>solidus</b></i></span><span lang="it-IT">,
con un peso de 4,54 g. par a 1/72 de libra, plus legier del
</span><span lang="it-IT"><b>aureo</b></span><span lang="it-IT">,
que valeva 1/60 de libra. On retornava al systema bimetallic de
Augusto cuneante le </span><span lang="it-IT"><i><b>siliqua</b></i></span><span lang="it-IT">
de argento, de 2,27 g. par a 1/144 de libra, le </span><span lang="it-IT"><b>
</b></span><span lang="it-IT"><i><b>miliarense</b></i></span><span lang="it-IT">,
con un valor duple del siliqua, e que habeva le mesme peso del
</span><span lang="it-IT"><i>solidus</i></span><span lang="it-IT">.
Le </span><span lang="it-IT"><i><b>follis, </b></i></span><span lang="it-IT">
de bronzo, era substituite ab le </span><span lang="it-IT"><i><b>nummus
centonionalis, </b></i></span><span lang="it-IT"> un moneta de 3 g.
Le solidus de Constantino restava in uso per seculos in le imperio
byzantin. </span><span lang="it-IT"><b>Succession:</b></span><span lang="it-IT">
Constantino moriva le 22 maio 337, non nominava le su successor,
ma le poter era dividite inter le su tres filios Constans I,
Constantino II e Constantio II </span><span lang="it-IT"><i> </i></span><span lang="it-IT">e
duo nepotes Dalmatio e Annibaliano. Constantio, qui era in
Mesopotamia tornava a Constantinopolis, ubi organisava e
presentiava al cerimonias funebre del patre, con iste gesto
reinfortiava le su derectos como successor et obteneva le appoio
del exercito. </span>Le<span lang="it-IT"> tres cesares on reuniva a
Sirmio in Pannonia, ubi illes le 9 septembre </span>337<span lang="it-IT">
, esseva acclamate Augustos ab le exercito e les divideva le
Imperio, ma le division del poter inter le tres fratres durava
poco: Constantino II moriva in le 340, Costans in le anno 350,
era deponite ab le usurpator Magnentio, assi Constantio II
remaneva le unic Augusto. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY">
<span lang="it-IT"><b>Constantino e le
christianismo : </b></span><span lang="it-IT">Durante le III seculo
le religion pagan on era transformate, ab le influxo del cultos
de origine oriental, on era diffundite un sincretismo con
venaturas de monotheismo e on tendeva a vider in le imagines del
deos traditional le expression de un unic Esser divin. Un forma
politic a iste aspiration era date ab le imperator Aureliano
(275), con le institution del culto official del </span><span lang="it-IT"><i><b>
Sol Invictus </b></i></span><span lang="it-IT"><i> </i></span><span lang="it-IT">("Sol
Invicte"), con elementos del culto solar de Mythra de origine
oriental, le culto era diffundite in le exercito, supertoto in
occidente. Ancora per alicun annos post le battalia de Ponte
Milvio in oriente (Alexandria, Antiochia, Nicomedia, etc.) on
continuava a producer monetas dedicate a </span><span lang="it-IT"><b>
</b></span><span lang="it-IT"><i><b>J</b></i></span><span lang="it-IT"><i><b>ove
salvator </b></i></span><span lang="it-IT"> ("Iovi
conservatori"); in le mesmo periodo in le occidente (Arles,
London, Lyon, </span><span lang="it-IT"><i>Augusta Treverorum</i></span><span lang="it-IT">,
Pavia, etc) on continuava a cunear monetas dedicate al </span><span lang="it-IT"><i>
Sol invictus. </i></span><span lang="it-IT"> Le imperator on
presentava como le autoritate supreme in terra al mesme modo como le
Sol lo era in celo; in un emission del 316, le cuje inscription
diceva: SOLI INVIC COM DN (soli invicto comiti domini). A Pavia
(</span><span lang="it-IT"><i>Ticinum</i></span><span lang="it-IT">)
on cuneava in le 315 un medalion de argento in cuje le monogramma
de Christo era reproducte supra le helmo plumate del imperator.
Solmente depost le victoria sur Licinio, compareva le typologia
del labaro imperial con le monogramma de Christo, e dispareva
ab le monetas sia le imagines del Sol invicte sia le corona radial,
altere symbolo apollinee e solar. In le 326 appareva le diadema,
symbolo monarchic de typo hellenistic. Le statuas del deo Sol,
los era adornate del symbolo del Cruce. Le rolo de
Constantino in le ecclesia christian il era importante, ma ille
manteneva sempre le titulo de </span><span lang="it-IT"><i>Pontifix
maximus</i></span><span lang="it-IT"> del religion pagan; carga
que habeva tote le imperatores roman a partir ab Octaviano
Augusto. Le mesmo les faceva le su successores christian usque le
375. Constantino, depost le battalia de Ponte Milvio, donava a
Papa Silvestro I, le Palatio del Laterano, ille consignava
assì al papa Roma e dava initio al poter temporal del
ecclesia, illo era le “ Donation de Constantino”, ma le
philologo italian Lorenzo Valla demonstrava como le documento
essseva un falso. Le festivitate religiose plus importante del
christianismo e del religion solar esseva facte coincider. Le
jorno natal del Sol e del deo Mythra, le 25 decembre, deveniva
anque cello del nascentia de Jesus Christo. In le 321, il era
introducite le septimana de setpe dies et era fixate como die de
reposo le </span><span lang="it-IT"><i><b>dies Solis</b></i></span><span lang="it-IT"><i>
</i></span><span lang="it-IT">( "die del Sol"), que es le
nostre dominica.</span></div>
</div>
INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-77192463088894830972022-12-24T19:36:00.004+01:002022-12-24T19:36:00.167+01:00<p style="text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"> </span><span style="font-size: large;">BON NATAL E FELICE ANNO NOVE 2023</span></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4gtAb2DeOIGhJh6WH7XQqCU-N7XpxEOBkOKavpjUqz9Sg1rqpsepepRu_x9MmecsfFhIVJT-B3umvTx5ojmL12pYM7JR0mVVx49JhIGTPYWMgkCofxBpJBWv9_O4uhg3C1JjOACslvFlb16aZieMWymcKc2iURwMN8e6fYDIwOoYqBwFJSxknC-ij/s848/PRESEPE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="565" data-original-width="848" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4gtAb2DeOIGhJh6WH7XQqCU-N7XpxEOBkOKavpjUqz9Sg1rqpsepepRu_x9MmecsfFhIVJT-B3umvTx5ojmL12pYM7JR0mVVx49JhIGTPYWMgkCofxBpJBWv9_O4uhg3C1JjOACslvFlb16aZieMWymcKc2iURwMN8e6fYDIwOoYqBwFJSxknC-ij/w421-h280/PRESEPE.jpg" width="421" /></a></span></b></div><b><span style="font-size: large;"><br /></span><br /></b><p></p>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-21567650864654897462022-12-22T19:35:00.006+01:002022-12-22T19:36:21.302+01:00<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #134f5c; font-size: 32px; font-weight: bold;">Diocletiano e le
Tetrarchia</span></div>
<div dir="LTR" id="content">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b>Traduction in Interlingua per Francesco Galizia</b></div><div style="text-align: center;"><b> </b></div><div style="text-align: center;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx9Ukc15rPHnJMhl9MZaSu56wKUekT7kK30XbeF3jeKxGeulHRQoRG-j4AkrnX2lYgrdGaNfNgHGboZMJy4oOTkzIBcMuoFYW1fakJsJkXTWMV-FV0LmcLXrslDFHAJyZVQoB6kmDjRxS9lkHtjzTz8j2cXBFk8rae5F_aZpHlE3lGQc0Xsm72rhVQ/s800/Diocleziano-2-800x400-1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="800" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx9Ukc15rPHnJMhl9MZaSu56wKUekT7kK30XbeF3jeKxGeulHRQoRG-j4AkrnX2lYgrdGaNfNgHGboZMJy4oOTkzIBcMuoFYW1fakJsJkXTWMV-FV0LmcLXrslDFHAJyZVQoB6kmDjRxS9lkHtjzTz8j2cXBFk8rae5F_aZpHlE3lGQc0Xsm72rhVQ/w533-h267/Diocleziano-2-800x400-1.jpg" width="533" /></a></div><br /> </b></div>
</div>
<div dir="LTR" id="bodyContent">
<span lang="it-IT"><b>Caio Aurelio Valerio Diocletiano</b></span><span lang="it-IT">,
nascite </span><span lang="it-IT"><b>Diocles</b></span><span lang="it-IT">
(latino:</span><span lang="it-IT"><b> </b></span><span lang="it-IT"><i><b>Caius</b></i></span><span lang="it-IT"><i><b>
Aurelius Valerius Diocletianus</b></i></span><span lang="it-IT">;
greco: </span><span lang="it-IT"><b>Διοκλῆς, </b></span><span lang="it-IT"><i><b>Diocles
</b></i></span><span lang="it-IT">; (Salona, 22 decembre 244 –
Spalato, 3 decembre 311), es stato un imperator roman, qui
governava ab le 20 novembre 284 al 1 maio 305. </span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span lang="it-IT"><b><br /></b></span>
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Regno_.28284-305.29"></a><span lang="it-IT"><b>Biographia:</b></span><span lang="it-IT">
Nascite a Salona, in un familia de humile origini del provincia
roman de Dalmatia, Diocles, iste le su nomine originari, ab le
nomine del matre Dioclea, su patre era un liberto, scriba del
senator Anullino. Ante del 270, entrava in le exercito, secundo
un tradition in le qual le Illyria dava a Roma soldatos e
officeros de grado inferior del legiones: de altere parte, ab le
III seculo esser un legionario significava, per un appertinente al
rango del </span><span lang="it-IT"><i><b>humiliores</b></i></span><span lang="it-IT"><b>,</b></span><span lang="it-IT">
entrar a facer parte del superior categoria del </span><span lang="it-IT"><i><b>honestiores</b></i></span><span lang="it-IT"><b>.</b></span><span lang="it-IT">
Con le reformas de Gallieno, de facto, il era mutate sia le
composition social del commandantes militar e del lor subalterne,
ja monopolio aristocratic, que celle del officieros inferior, un
tempore privilegio del ordine equestre; depost le 260 le
commando del legiones e le carga de tribuno militar era assignate a
officeros de carriera de basse origine social. Era ora possibile,
anque per un simplice legionario qui se distingueva per habilitate
e disciplina, scalar le diverse grados del exercito –</span><span lang="it-IT"><b>
</b></span><span lang="it-IT"><i><b>centurion</b></i></span><span lang="it-IT"><b>,
</b></span><span lang="it-IT"><i><b>protector,</b></i></span><span lang="it-IT"><b>
</b></span><span lang="it-IT"><i><b>dux</b></i></span><span lang="it-IT"><b>
</b></span><span lang="it-IT">– usque a obtener cargas
administrive prestigiose, qual cello de </span><span lang="it-IT"><i><b>praefectus</b></i></span><span lang="it-IT">.
In relation al carriera militar de Diocles, le Historia Augusta
reporta qui serviva in Gallia al tempore de Aureliano e Probo,
circum le 280 Diocles era </span><span lang="it-IT"><i><b>dux
Moesiae</b></i></span><span lang="it-IT">, commandante del truppas
in Mesia, longe le frontiera del Danubio. Quando in le 282,
Probo era occidite e le prefecto del pretorio Marco Aurelio Caro,
esseva proclamate imperator ( 282 – 283), Diocles deveniva
</span><span lang="it-IT"><i><b>domesticos regens</b></i></span><span lang="it-IT">,
alias commandante del </span><span lang="it-IT"><i><b>protectores
domestic</b></i></span><span lang="it-IT"><i>, </i></span><span lang="it-IT">
le guarda a cavallo del imperator, e le anno postea era nominate
consule. </span><span lang="it-IT"><b>Regno (284-305) :</b></span><span lang="it-IT">
In le 283 Diocles partecipava al expedition de Caro contra le
Sasanides; le Romanos obteneva le victoria sur le inemico, le
rege Bahram II , ma le imperator Caro moriva improvisemente
(julio/augusto 283), e le su filio Numeriano, consiliate ab le
prefecto del pretorio e socero sue (patre affin) Arrio Apro,
guidava le exercito sur le via del retorno, 1.200 millias longe le
fluvio Euphrates, in le martio 284 il era ad Emesa, in Syria, a
novembre presso Nicomedia in Bithynia, Numeriano moriva. Le
generales e le tribunos on reuniva le 20 novembre 284 e
Diocles era proclamate imperator. Pois, de fronte al exercito que
lo acclamava Augusto, le nove imperator jurava qui Apro habeva
occise le imperator e Numeriano; Diocles extraheva alora le
spada e occideva Apro; per le </span><span lang="it-IT"><i>Historia
Augusta</i></span><span lang="it-IT">, durante que lo faceva citava
un verso de Virgilio. Es possibile que il habeva un conjura del
generales pro liberar se, sia de Numeriano, juvene plus votate al
poesia que al armas, que del socero Apro. Post le morte de Apro,
Diocles adoptava le nomine de </span><span lang="it-IT"><b>Caio
Aurelio Valerio Diocletiano</b></span><span lang="it-IT">.
Remaneva de resolver le division del poter con le fratre maior de
Numeriano, Marco Aurelio Carino, qui post le morte del patre on
era directe a Roma et habeva assumite le consulato in le 285,
Carino, declarava Diocletiano usurpator e con le su exercito
moveva verso Oriente; longe le viage presso Verona, vinceva in
battalia e pois occidite le governator Marco Aurelio Sabino
Juliano, qui on era proclamate imperator. Diocletiano assumeva
le consulato e perveniva a confrontar se con Carino in le
primavera del 285, ante le fin de maio, presso le fluvio Margus
in Mesia; inter le Mons Aureus e Viminacium. Malgrado qui Carino
habeva le exercito plus forte; era occidite ab un del su officeros.
Post le fin del battalia, Diocletiano obteneva un juramento de
fidelitate ab le exercitos occidental e oriental, que los acclamava
Augusto, e partiva per le Italia. Replaciava le prefecto urban de
Roma, ma le maior parte del officeros qui habeva servite sub
Carino, manteneva le proprie cargas anque con Diocletiano. In
un acto de «</span><span lang="it-IT"><i>clementia</i></span><span lang="it-IT">»
imperial, Diocletiano confirmava in le carga le consule e prefecto
del pretorio de Carino, qui lo habeva traite, Aristobulo, e
successivemente lo nominava proconsule de Africa e prefecto urban.
Con le ascension al throno de Diocletiano habeva fin le periodo
note como “crise del tertie seculo”, characterisate ab un
elevate numero de imperatores qui regnava per pauc annos e on
succedeva per colpos de Stato. Per consolidar le poter imperial,
Diocletiano actuava un serie de reformas politic e administrative,
inter cuje le condivision del imperio inter plus collegas. In le
285, ille nominava a Mediolanum, le su camerada Maximiano,
co-imperator; e le 1 martio 293 nominava duo Cesares,
vice-imperatores, Galerio e Constantio, Diocletiano dava assì
vita al «Tetrarchia», le «governamento del quatro»: catauno
Augusto haberea governate sur le medietate del imperio, delegante
le governamento de medietate del su territorio al proprie Cesare,
le qual esserea succedite a ille depost vinte annos de regno.
Ille separava le administration civil ab celle militar, e
reorganisava le provincias, con nove centros administrative a
Nicomedia, Mediolanum, Antiochia e Trevere, locos plus vicin
al turbolente frontieras del imperio, del antique capital, Roma.
Diocletiano reinfortiava le imperio anque militarmente, ille
colpava le inemicos interne et externe. Vinceva le Sarmates in
numerose campanias inter le 285 e le 299, le Alemannos in le 288,
e domava un rebellion in Egypto ab parte de Domitio Domitiano in
le 297 e 298, e le mesme Alexandria esseva saccheate. Dava appoio
al proprie cesare Galerio in le su campanias contra le rege
sasanide Narsete (Narses) qui habeva invadite le Armenia (296)
alliate de Roma, le guerra terminava con le saccheo del capital
inemica, Ctesiphonte, in le 299; con le pace Diocletiano,
obteneva le protectorato in Armenia e le frontiera usque le fluvio
Tigris. Le crescita del apparatos administrative civil e militar,
le projectos de constrution, le constante stato de guerra causava
le augmento del expensas del Stato, cuje Diocletiano respondeva
con un reforma del taxation: a partir del 297, le taxas
imperial era rendite plus equee e percipite in genere in modo
plus elevate. Le Edicto sur le precios maxime</span><span lang="it-IT"><i>
</i></span><span lang="it-IT">(301), era le su tentativa de
controllar le inflation, con le introdution de precios obligatori,
ma illo era damnose e non productive, pro le economia. Le
Tetrarchia, monstrava de esser un systema de governamento multe
efficiente, ma illo collapsava subito post le abdication de
Diocletiano a causa del disputas dynastic inter Massentio e
Constantino, le filios de Maximiano e Constantio. In fin, le
persecution diocletianee (303-311), le ultime, plus grande e
sanguinose persecution del christianos in le imperio, non
destrueva le communitate christian, ma, al contrario, depost le
324, le christianismo deveniva le principal religion del Imperio,
con Constantino, le prime imperator christian. Le reformas de
Diocletiano cambiava le structura del poter imperial, que
garantiva celle stabilitate economic e militar, que permitteva le
continuation de illo, in formas essentialmente intacte, per altere
cento annos. Debilitate ab un maladia, Diocletiano abdicava le 1
maio 305, prime e unic imperator a facer lo voluntarimente. Ille
on retirava in le proprie grande palatio, presso Salona sur le
costa dalmatic, (que essera le latin Ex Palatio, le byzantin
Aspalathos e inde Spalato) usque al su morte, evenite le anno 311,
e refutante se sempre, de reprender le poter, in le chaos
politic e militar a causa del collapso del systema tetrarchic, pro
le ambitiones politic, del heredes del duo Augustos.
</span><span lang="it-IT"><b>Le Tetrarchia: </b></span><span lang="it-IT">Diocletiano
ascendite al throno, estimava que le systema de governamento del
imperio era inefficace per garantir un adequate controlo de un
territorio assi vaste e militarmente menaciate sur plus frontes,
era demonstrate que le commando de un sol soverano non garantiva
le estabilitate del imperio; e le homicidios de Aureliano e Marco
Aurelio Probo, habile imperatores occise per le proprie
officeros, il era exemplos multo clar. Varie conflictos affligeva
omne provincia del imperio, ab le Gallia al Syria, ab le Egypto al
Danubio. Le situation era troppo difficile ab gerer per un sol
imperator, e Diocletiano habeva besonio de un adjuvante. Anque
proque ille habeva sol una filia, Valeria, ma necun filio: le su
co-imperator debeva dunque provenir for del su familia .
Instituiva, inde, le Tetrarchia, que divideva le imperio in duo
medietate, un occidental e le altere oriental. Duo imperatores (con
le titulo de </span><span lang="it-IT"><b> </b></span><span lang="it-IT"><i><b>Augusto</b></i></span><span lang="it-IT">)
il era al capite del duo territorios et il era coadjuvate ab duo
successores (con le titulo de </span><span lang="it-IT"><i><b>Cesare</b></i></span><span lang="it-IT">)
seligite ab lor, le quales habeva un controlo directe sur le
medietate del territorio governato ab le lor </span><span lang="it-IT"><i>Augusto</i></span><span lang="it-IT">.
Le idea de un soveranitate in commun non era certo nove in le
Imperio roman. Augusto, le prime imperator, habeva anque ille le
poter in commun, e formas plus official de co-imperator existeva ab
Marco Aurelio (161-180) in pois. Anque, le imperator Caro e le su
filios les habeva governate insimul. Diocletiano habeva adoptate
Maximiano como </span><span lang="it-IT"><i><b>filius Augusti</b></i></span><span lang="it-IT">
al acto del su coronation. Le relation inter Diocletiano e
Maximiano il era definite anque in terminos religiose; in le 287
circa, Diocletiano assumeva le titulo de</span><span lang="it-IT"><b>
</b></span><span lang="it-IT"><i><b>Iovius</b></i></span><span lang="it-IT">,
e Maximiano cello de </span><span lang="it-IT"><i><b>Herculius</b></i></span><span lang="it-IT"><i>.
</i></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"> A</span></span><span lang="it-IT">
Diocletiano, associate a Jove, era reservate le rolo principal
de commandar; Maximiano, assimilate ad Hercules, habeva le rolo
de exeguir "heroicamente" le disposition de Diocletiano.
Malgrado iste implication religiose, le imperatores il non era
"divinitate", ma representante del divinitates,
incargate de exeguir le lor voluntate sur le terra, le legitimitate
religiose elevava Diocletiano e Maximiano al de supra de tote. Le
tetrarchia terminava in le 320, quando a Constantino I resultava
de reunir le controlo imperial in le su manos. Introducente le
nove systema de governamento, Diocletiano on declarava </span><span lang="it-IT"><i>Augusto</i></span><span lang="it-IT">
de Oriente, con capital Nicomedia, e nominava Maximiano </span><span lang="it-IT"><i>Augusto</i></span><span lang="it-IT">
de Occidente, con capital Mediolanum (Milano). Roma assi non era
plus la sede imperial, ma restava comocunque le capital ideal e
moral del Imperio, anque si le poter esseva gerite alterubi, in un
prime tempore a Nicomedia e a Milano, e pois a Constantinopolis. In
le 292, Diocletiano nominava Galerio, qui sposera Valeria, su
</span><span lang="it-IT"><i>Cesare</i></span><span lang="it-IT">,
e Maximiano faceva le mesme con Constantio Chloro. Tote le
territorio del imperio esseva repartite in 12 diocesis, 6 in
Oriente e 6 in Occidente, que regruppava plus provincias; in iste
modo, le Italia perdeva qualcunque privilegio, et era equalisate
al altere parte del imperio. Le diocesis esseva reunite in quatro
regiones plus ample, (Prefecturas) catauna governate ab un soverano
imperial. Omne diocesis era governate ab un </span><span lang="it-IT"><i><b>praetor
vicarius</b></i></span><span lang="it-IT">, sub le controlo del
prefecto del pretorio. Le vicario controlava le varie governatores
(denominate secundo le typo de provincia: </span><span lang="it-IT"><i>proconsules</i></span><span lang="it-IT">,
</span><span lang="it-IT"><i>consulares</i></span><span lang="it-IT">,
</span><span lang="it-IT"><i>correctores</i></span><span lang="it-IT">,
</span><span lang="it-IT"><i>praesides</i></span><span lang="it-IT">)
. Le vicarios non habeva poter militar, e de facto le truppas del
diocesis los era sub le commando de un </span><span lang="it-IT"><i><b>comes
rei militaris</b></i></span><span lang="it-IT">, qui dependeva
directemente ab le </span><span lang="it-IT"><i><b>magister militum</b></i></span><span lang="it-IT">
et habeva al su dependentias le </span><span lang="it-IT"><i><b>duces
</b></i></span><span lang="it-IT"><i> </i></span><span lang="it-IT">al
quales era confidite le commando militar in le singule provincias.
</span><span lang="it-IT"><b>Diocletiano</b></span><span lang="it-IT">
esseva </span><span lang="it-IT"><b>Augusto de Oriente</b></span><span lang="it-IT">,
con capital a </span><span lang="it-IT"><b>Nicomedia</b></span><span lang="it-IT">,
e governava le </span><span lang="it-IT"><b>Diocesis I de Oriente</b></span><span lang="it-IT">
le plus grande, con 16 provincias: Isauria, Cilicia, Cypro, Syria
Coele, Osroene, Phenicia, </span><span lang="it-IT"><i>Augusta
Euphratensis, </i></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">Mesopotamia,
Augusta libanensis, Palestina, Arabia Petrea, </span></span><span lang="it-IT"><i>Aegyptus
Iovi, Aegyptus Herculia, </i></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">Thebaide,
Libya superior et inferior. Le </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>II
</b></span></span><span lang="it-IT"><b>del Pontus</b></span><span lang="it-IT">,
con le Provincias de: Bithynia, Galatia, Paphlagonia, Cappadocia,
Armenia Minor, Diospontus, Pontus Polemoniacus. Le </span><span lang="it-IT"><b>III
Asiana</b></span><span lang="it-IT"> que includeva: Hellespontus,
Asia Minor, Caria, Pamphylia, Lycia, Lydia, Pisidia, Phrygia I e
II. </span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
</span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Galerio</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
era </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Cesare
de Oriente</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
con capital </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Sirmio</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
e governava le </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Diocesis</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
</span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>IV</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
</span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>de
Thracia</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
con: Europa, Thracia, Mesia II, Rodope, Haemimontus, Scythia. Le
</span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>V
del Mesias</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
con: Mesia I, Praevalitana, Dardania, Dacia ripensis, Epirus vetus
et novus, Macedonia, Thessalia, Achaia, Creta. Le </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>VI
del Pannonias</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
con le Provincias de: Noricum mediterranee, Norico ripense,
Dalmatia, Savense, Valeria, Pannonia superior et inferior. In
</span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Occidente</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
le </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Augusto</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
era </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Maximiano</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
con sede a </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Mediolanum</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
e governava le </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>VII
Diocesis de Italia</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
con:</span></span><span lang="it-IT"><i> Latium et Campania, Apulia
et Calabria, Lucania et Bruttii, Samnium, Picenum, Umbria, Etruria,
Aemilia, Liguria, Venetia et Histria, Transpadana,</i></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
Sicilia, Sardinia et Corsica, Alpes Cottiae e Retia. Le </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>VIII</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
</span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>de
Africa</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
con: Zeugitana, Byzacena, Tripolitania, Numidia Cirtensis,
Mauretania Sitifensis, Mauretania Militiana et Caesariensis. Le
</span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Cesare
de Occidente</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
era </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Constantio
Chloro</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
qui habeva sede ad </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Augusta</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
</span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>Treverorum</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">,
con le </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>IX
Diocesis del Britannias</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
con: Britannia I e II, Maxima Caesariensis, Flavia Caesariensis.
Le </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>X
del Gallias</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
con: Lugdunensis I e II, Belgica I e II, Germania I e II,
Sequania, Alpes Peninae et Graiae. Le </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>XI
Viennensis</b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">
con: Aquitania I e II, Novempopulana, Viennense, Narbonensis I e
II, Alpes Maritimae. Le </span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"><b>XII
del Hispanias </b></span></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">con:
Baetica, Baleares, Gallaecia, Hispania Carthaginensis e
Tarraconensis, Lusitania e Mauretania Tingitana.</span></span></div>
</div>
</div>
INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-71795622389697009542022-12-21T19:28:00.015+01:002022-12-22T19:30:53.123+01:00<p style="text-align: center;"><span style="color: #0b5394;"><b><span style="font-size: x-large;"> BON SOLSTITIO DE HIBERNO </span></b></span></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: x-large;">A TOTE LE AMICOS DE INTERLINGUA</span></span></span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: x-large;"></span></span></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdpCWTZ2I72j1pDeb6-DjVGu5qr4VEye3RfWhHxN2xQSGU_yh41wrurzYLMnA_E1Waciz75fU8nlbAmuUZkdPSetNseaY-SSq9552N_Ccy4h-rh79VKx1U54DmVVCr87Mnpxpt3lq5MKqimC1MIvo_FOi9GydoqD8HPVeT8rT32bf2ryJdj0-_cShk/s696/stonehenge-ga4bd2e0fd_1280-696x464.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="464" data-original-width="696" height="303" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdpCWTZ2I72j1pDeb6-DjVGu5qr4VEye3RfWhHxN2xQSGU_yh41wrurzYLMnA_E1Waciz75fU8nlbAmuUZkdPSetNseaY-SSq9552N_Ccy4h-rh79VKx1U54DmVVCr87Mnpxpt3lq5MKqimC1MIvo_FOi9GydoqD8HPVeT8rT32bf2ryJdj0-_cShk/w455-h303/stonehenge-ga4bd2e0fd_1280-696x464.jpg" width="455" /></a></span></span></b></div><b><span style="font-size: large;"><span style="font-size: x-large;"><br /> </span><br /></span></b><p></p>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-6310927436713239452022-11-22T11:07:00.002+01:002022-11-22T11:07:22.839+01:00<h1 class="western">
<span class="Apple-style-span" style="color: #0b5394;">MARCO AURELIO: le Imperator philosopho</span></h1>
<h1 class="western">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Traduction in interlingua per Francesco Galizia</span></h1>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5e/Marco_Aurelio_Campidoglio_front_2.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: underline;"><img alt="File:Marco Aurelio Campidoglio front 2.jpg" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiT4bqGRESz0MzmYvoEuljKhnf5FW6ta3Ye233iJGMYgfxQo1lNEMl6NVHrx7Vyb70mLCYbrN35ALvRgQdGBmmrJ1Y_BU_KfxkH6s96FUDN3Q1ndCoP2VLKMYXuUaSBU4GRwOayDutoUxYkOJoN6aeSzeSDhPbNTMjC1a1mnP5VuToLk77U07Yq0MZGKzOMKkK3KjFauGQrDKGK-_SZfDCh2JD8DB_X49ztKrlj8Jo0Aeujv-l27F-NugB3HBuClP5HMxoD23TnR6Rh_Bw=s0-d" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: url(data:image/png; background-origin: initial; background-repeat: repeat repeat; border-bottom-style: none; border-color: initial; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; border-width: initial; vertical-align: middle;" width="300" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Statua equestre de Marco Aurelio</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px;"></span></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div dir="LTR" id="bodyContent">
<div align="JUSTIFY">
<a href="https://interlinguaroma.blogspot.com/search?q=marco+aurelio" name="Biografia"></a><span lang="it-IT"><b>Cesare
Marco Aurelio Antonino Augusto, (Caesar Marcus Aurelius Antoninus
Augustus)</b></span><span lang="it-IT"> (Roma, 26 april 121 –
Vindobona, 17 martio 180) es stato un imperator, philosopho e
scriptor roman. Esseva imperator - insimul a Lucio Vero, su fratre
adoptive anque ille adoptate ab Antonino le Pie – ab le 161 usque
al morte, evenite per maladia in le 180, a Vindobona. Marco Aurelio
es recordate anque como un philosopho del doctrina stoic, autor del
Colloquios con se ipse (</span><span lang="grc-GR"><b>Τὰ εἰς
ἑαυτόν</b></span><span lang="it-IT"> in greco) , dividite in
12 libros, in cuje il ha le description del intuition del mundo
secundo le pensata del stoicismo, representate ab Marco Aurelio e
in ultra anque ab Seneca et Epitteto. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY">
<a href="https://interlinguaroma.blogspot.com/search?q=marco+aurelio" name="Primo_esempio_di_collegialit.C3.A0_di_governo_imperiale_.28161-169.29"></a>
<span lang="it-IT"><b>Biographia: </b></span><span lang="it-IT">
Nasceva le 26 april 121 ab le matrimonio inter Domitia Lucilla e
Marco Annio Vero, de cuje ille reprendeva le nomine. Habeva un soror
plus parve, Annia Faustina, nascite in le 122. Remanite orphano de
patre in le 124, esseva adoptate ab le avo paterne, qui habeva le
mesme nomine del patre, qui se occupera del su education, ille
studiava litteraturas latin e grec, scientias juridic, eloquentias,
philosophia, poesia e pictura. Le 25 februario 138, al etate de
dece-septe annos, era adoptate ab le oncle Antonino le Pie
insimul a Lucio Vero (</span><span lang="it-IT"><b>Lucius Verus</b></span><span lang="it-IT">),
assumente le nomine de </span><span lang="it-IT"><b>Marco Aurelio
Valerio</b></span><span lang="it-IT">. Pois poco depost esseva
anque designate como successor al throno. Le duplice adoption
eveniva insimul a celle de Antonino le Pie ab parte del Imperator
Adriano qui habeva exigite iste acto como condition pro facer lo
su herede. Quando, in le 139, era designate herede al throno
imperial, assumeva le nomine de </span><span lang="it-IT"><b>Aurelio
Cesare filio del Pie Augusto</b></span><span lang="it-IT">. Marco
Aurelio sposava in le 145, le cosina Faustina Minor, filia del
imperator Antonino le Pie, e de Faustina Major, ab cuje habeva in
30 annos de matrimonio felice, 13 filios, inter le qual le futur
imperator Commodo e Lucilla, uxor de Lucio Vero, Faustina moriva
in Oriente in le anno 176. </span><span lang="it-IT"><b>
Principato (161- 180).</b></span><span lang="it-IT"> </span></div>
<div align="JUSTIFY">
<b>Prime
exemplo de governamento collegial (161-169).</b></div>
<div align="JUSTIFY">
<a href="https://interlinguaroma.blogspot.com/search?q=marco+aurelio" name="Amministrazione_dello_stato"></a><span lang="it-IT">Usque
ab le su ascension al principato, Marco Aurelio obteneva ab le
Senato que Lucio Vero le esseva associate sur un plano de paritate,
con le mesme titulos ad exception de cello de </span><span lang="it-IT"><b>Pontifex</b></span><span lang="it-IT">
</span><span lang="it-IT"><b>maximus</b></span><span lang="it-IT">
que on non poteva divider. Le formula era un innovation: per le
prime vice al testa del imperio on habeva duo imperatores. In
theoria le duo fratres les habeva le mesme poter, in realitate
Marco Aurelio conservava sempre un preeminentia que Lucio Vero non
contestava, in effecto ille remaneva fidel e loyal a Marco Aurelio
usque le su morte, sur le campo in le anno 169, presso Aquileia. Le
rationes de iste poter collegial non son clar. Le succession
conjuncte poterea esser motivate ab exigentias militar, como
eveniva in etate archaic in le diarchia del regno spartan. </span>
<span lang="it-IT">Occurreva in effecto un figura representative e
charismatic al commando del truppas. Ni le mesmo Imperator in
persona, haberea potite defender ambes le frontes al mesme tempore,
ni haberea potite incargar un general de conducer un guerra. Jam
in le passato commandantes militar multe popular como Julio Cesare
e Flavio Vespasiano les habeva usate le exercito per superponer se
al poter existente e substituer se a illo. Iste typo de autoritate
era multo simile al systema politic del ancian Republica que on
basava sur le principio collegial e que non permitteva a un singule
persona de haber le poter supreme. Le governamento conjuncte essera
restabilite ab le structura del poter inaugurate ab Diocletiano: le
Tetrarchia in le tarde III seculo, con duo Cesares e duo Augustos.</span></div>
<div align="JUSTIFY">
<a href="https://interlinguaroma.blogspot.com/search?q=marco+aurelio" name="Politica_estera"></a><a href="https://interlinguaroma.blogspot.com/search?q=marco+aurelio" name="Guerra_partica_.28161.2F2-166.29"></a>
<span lang="it-IT"><b>Administration del stato: </b></span><span lang="it-IT">
Sur le plano del politica interne, Marco Aurelio se comportava,
como ja Augusto, Nerva e Traiano, como </span><span lang="it-IT"><b>princeps,</b></span><span lang="it-IT">
id es "prime citatano" e non ab monarcha absolute,
revelante se respectuose del prerogativas del Senato, consentiva a
illo de discuter e de decider sur tote le principal affaires del
Stato, como le declaration de guerra al populos inemico e le
tractatos de pace e commercial, con iste stipulate, ma anque de
celle del Magistratura roman. Incipeva anque un politica que
tendeva a valorisar le altere categorias social: ad homines de tote
le provincias era rendite possibile attinger al plus alte cargas
del administration statal. Ni ricchessa, ni illustre ancestres
influentiava le judicio de Marco Aurelio, ma solmente le merito
personal. Le ordine administrative introducte ab Augusto quasi 150
annos antea e que usque ad alora habeva servite le Imperio salvante
lo anque quando on era succedite imperatores dissolute como
Caligula e Neron o in occasion del guerra civil del 69. Marco
Aurelio tentava anque nove vias commercial: on recorda un ambassada
presso le Imperator de China in le 166. Le Chinese lo cognosceva
con le nomine de An-Tun. Instituiva le Registro civil (Anagraphe):
omne citatano roman habeva le obligation de registrar le proprie
filios intra trenta dies ab le lor nascentia. Empleava le moneta
non in splendide architecturas, ma in obras de reconstrution
absolutemente necessari, o pro ameliorar le rete stratal, ab cuje
dependeva le defensa del Imperio e le progresso civil e
commercial, o in nove fortalessas, campamentos e citate. Le
grandiose Columna de Marco Aurelio (alte 42 m) esseva erecte depost
le su morte pro recordar le victorias al confinios
germanic-danubian. Le columna era surmontate ab un statua del
Imperator, ma ora il ha cello de Sancte Paulo (es le mesme destino
de Traiano a cuje sur le su Columna es ora un statua de Sancte
Petro) . Anque se continuemente ingagiate in le guerras,
specialmente al frontiera danubian, ille se interessava
activemente al administration e al leges, inter le altere leges,
inspirate a sentimentos de humanitate, ille prohibiva le tortura per
le citatanos emerite, pois per tote le citatanos, tutelava le
minores, cercava de mitigar le condition del sclavos e favorir le
lor emancipation. In coherentia con le doctrina del stoicismo,
philosophia contrari al sclavitute, ille emanava normas favorabile
al classe servil: ad exemplo le derecto de asylo e le immunitate
per le sclavos fugitive presso cata templo e omne statua del
imperator. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY">
<span lang="it-IT"><span class="Apple-style-span" style="font-family: sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3f/Marcus_Aurelius_Glyptothek_Munich.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0645ad; text-decoration: underline;"><img alt="File:Marcus Aurelius Glyptothek Munich.jpg" height="599" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgwHLnMg2HYfDC-TNsmpRFGqAY3F9eaz6JKm-uh7ZTu1rtbgPIg9QPyuraE3PObivN0PJIjzPVndnvdTAwl-p_jcypIfNxaRPkaY9eD_AM9Wz0FgMZVy9OT153AHpag0-0st5Eu_cj46UJTA6Zu_tv9cbT2vIeqpJ1sy7IOiQ9X8CQsVpZgJuYT2V2Mt1wK3f3tCfumPipLum7cxwlC8UBgh-m1bCia61TAbZvV5qfxZqJYhpkgeDTEkPJdy1118EVQL2ierK0taykEpsY=s0-d" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: url(data:image/png; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: repeat repeat; border-bottom-style: none; border-color: initial; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; border-width: initial; vertical-align: middle;" width="383" /></a></span></span></div>
<div align="JUSTIFY">
<a href="https://interlinguaroma.blogspot.com/search?q=marco+aurelio" name="Matrimonio.2C_figli_e_successione"></a><span lang="it-IT"><b>Guerras
parthic (161-166) </b></span><span lang="it-IT"> In Asia le
Imperio parthic, renovava le su attaccos, al Imperio e invadeva le
Armenia e le Syria. Marco Aurelio mandava Lucio Vero a commandar le
legiones oriental. Ille vinceva le Parthis in le anno 166, e
annecteva parte del territorio parthic al provincia de Cappadocia.
</span><span lang="it-IT"><b>Le grande crise germano-sarmatic:</b></span><span lang="it-IT">
Plus periculose essera le guerras del secunde parte del II seculo,
contra le Imperio roman ab parte de un coalition militar,
constituite ab un decena de populationes germanic (ab le
Marcomannes de Bohemia, al Quadis de Moravia e al populos vandalic
del area carpathic, al sarmatic Iazyges del plana del Tibisco
(Tisia), il era le consequentia natural del continue movimentos
migratori que il habeva nunc jam modificate le equilibrios con le
vicin Imperio roman. Tote iste populos il era al recerca de nove
territorios ubi stabilir se, sia per le pression de altere populos
barbaric confinante, sia per le grande accrescimento demographic del
population in le antique Germania. Tote istes, il era in ultra,
attrahite ab le luxo e le ricchessas del mundo roman. Le frontiera
danubian il era in cello periodo minus surveliate del solite, sia
per le subtraction de legiones inviate contra le Parthis, sia per un
grave epidemia de peste, explose durante le ultime anno de campania
in Oriente (166) e que essera portate ab le mesme legionarios al
interne del confinios imperial. In le 166/167, eveniva le prime
conflicto longe le frontiera del Pannonia ad obra de pauc bandas
de predatores longobarde, que gratias al prompte intervention del
truppas de frontiera il era rapidemente repulsate. Le pace
stipulate con le limitrophe population germanic a nord del Danubio
esseva subscripte directemente ab le mesme imperatores, Marco
Aurelio e le fratre Lucio Vero, nunc diffidente reguardo a le
barbaros aggressor et illes iva per iste motivos in le 168, usque
le remote Carnuntum. Le morte prematur del fratre, Lucio Vero, e
le manco de parola al pactos ab parte del barbaros, portava un
incredibile massa de guerreros, a invader e devastar le Italia
septentrional usque le muros de Aquileia, le corde del region
Venetia et Histria, e provocar un enorme impression a Roma e in
Italia: era ab le tempore de Marius que un population barbare non
invadeva le nord Italia. Marco Aurelio alora combatteva un longe
et exhauriente guerra contra le populos barbare, ante les
rejectava ab le territorios del Gallia Cisalpin, Norico, Retia e
Pannonia (170-171), pois attaccava con un massive offensiva in
territorio germanic, que durara multe annos, usque le 175. Iste
evenimentos costringeva le mesme imperator a resider per numerose
annos longe le frontiera pannonic, sin facer nunquam retorno a
Roma. Le apparente tregua subscripte con iste populationes,
durava tamen solmente un par de annos . Al fin del anno 178, Marco
Aurelio era constringite a facer retorno in le castra de Brigetio
de ubi, esseva conducte le ultime campania in le primavera del 179.
Le morte successive del imperator in le 180, a causa,
probabilemente, del peste, poneva fin al planos de expansion
roman. Ille de facto, transportate a Vindobona (Vienna) moriva le
17 martio 180. Ille resultava ad assicurar le succession al filio
Commodo, anque si le selection del persona non era felice. Proque
Commodo, in effecto, se revelava un mal politico, ma un bon
militar.</span></div>
</div><p> </p>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-87872466124425085462022-10-15T20:25:00.003+02:002022-10-16T20:10:51.207+02:00<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 32px; font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">P</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: 32px; font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">ublio Aelio Traiano Adriano</span></span><br /><b>Traduction in Interlingua per Francesco Galizia.</b><br /></div>
<br />
<div dir="LTR" id="bodyContent">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e7/Ritratto_di_adriano%2C_inv._2247%2C_02.JPG" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: underline;"><img alt="File:Ritratto di adriano, inv. 2247, 02.JPG" height="599" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e7/Ritratto_di_adriano%2C_inv._2247%2C_02.JPG/382px-Ritratto_di_adriano%2C_inv._2247%2C_02.JPG" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: url(data:image/png; background-origin: initial; background-repeat: repeat repeat; border-bottom-style: none; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; vertical-align: middle;" width="382" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Busto de Adriano</td></tr>
</tbody></table>
<div dir="LTR" id="mw-content-text">
<span class="Apple-style-span" face="sans-serif" style="font-size: 13px; line-height: 19px;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span lang="it-IT"><b>Publio Aelio Traiano Adriano</b></span><span lang="it-IT">,
(latino</span><span lang="it-IT"><b>: </b></span><span lang="it-IT"><i><b>Publius
Ælius Traianus Hadrianus</b></i></span><span lang="it-IT"><b>;</b></span><span lang="it-IT">
Italica, 24 januario 76 – Baia, 10 julio 138). Il era uno del
"bon imperatores", insimul al su predecessor Traiano e
al su successores Antonino le Pie e Marco Aurelio. Le su imperio
era characterisate ab tollerantia, efficientia e splendor del artes
e del philosophia. Ille mesme amava e studiava le cultura grec.
Altere titulos qui ille habeva il era: </span><span lang="it-IT"><i><b>Pontifex
Maximus e</b></i></span><span lang="it-IT"><i> </i></span><span lang="it-IT"><i><b>Pater
Patriae</b></i></span><span lang="it-IT"><i> ab le 128.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Biografia"></a><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Origini_familiari"></a><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Giovinezza"></a><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Ascesa_al_trono"></a>
<span lang="it-IT"><b>Biographia: </b></span><span lang="it-IT">Adriano
nasceva a Italica, a 7 km. ab Sevillia, in le provincia de
Hispania Baetica; le su familia era originari del citate picen de
</span><span lang="it-IT"><i>Hatria</i></span><span lang="it-IT">,
le actual Atri, ma illo se installava ad Italica subito depost le
su fundation per obra de Scipion le African. Le patre, Publio
Aelio Adriano Afro, era cosino de Traiano. Le matre, Domitia
Paulina, era originari de Cadiz. Adriano habeva una soror major
(Aelia Domitia Paulina), una nepote (Julia Serviana Paulina) e un
grannepote (Gneo Fusco Salinator). Le su genitores moriva in le
85/86 quando Adriano habeva sol novem annos. Traiano, non habente
filios, esseva de facto le tutor del juvene post le morte del su
genitores. Anque le uxor de Traiano, Plotina, adjutava ille multo e
tractante ille como un proprie filio. In ultra sembla que illa lo
induceva a sposar Vibia Sabina, anque illa parente de Traiano. Le
matrimonio avicinava majormente le futur imperator al poter.
Dopost que le imperator Nerva habeva nominate Traiano proprie
successor, presentante ille in Senato in le anno 97, le su
carriera esseva rapide. Le cargas del </span><span lang="it-IT"><i>cursus
honorum</i></span><span lang="it-IT"> del futur imperator esseva
numerose. Per tres vice habeva le carga de tribuno militar presso
un legion: in le II in Pannonia, le XII in Mesia e le XXII in
Germania. Esseva anque questor, tribuno del plebs e pretor. Al
contrari del su predecessor, Adriano non esseva adoptate
officialmente, in Senato. Le su advento al poter era consequentia
del adoption ab parte de Traiano ante de morir. Adriano,
ascendeva al throno, le 10 julio 118, arrivava a Roma ab le Syria,
ubi era governator, ille cambiava gran parte del homines del
administration e del Corte de Traiano, del qual habeva facite parte
anque ille, comprendite le chefes militar, le exercito,
acceptava e acclamava le nove imperator. Ille assumera con le carga
le nove nomine: </span><span lang="it-IT"><i><b>Caesar Traianus
Hadrianus Augustus.</b></i></span><span lang="it-IT"><b> </b></span><span lang="it-IT">
</span>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="it-IT"><b>Regno (117-138). </b></span><span lang="it-IT">
Le Senato, recipite un message del neo electe, le qual refereva
de acceptar le voluntate del exercito, alora anque illo acclamava
le nove soverano. Sia le militares que le senatores habeva nos
notabile beneficios. Le rapiditate del ascension al poter,
portava ad un inthronisation veloce, sequite ab un continue
reinfortiamento que durava per tote le vinte annos in cuje Adriano
remaneva al poter. Le regno de Adriano esseva characterisate ab un
general pausa in le operationes militar. Ille abandonava le
Mesopatamia conquirite ab Traiano, que non era possibile
defender, a causa del distantia pro le fornimento logistic
necessari al garnisones. Le frontieras plus turbolente esseva
reinfortiate con opras de fortificationes permanente, le plus
famose del qual es le potente </span><span lang="it-IT"><b>Vallo
de Adriano</b></span><span lang="it-IT"> in Britannia. Hic
Adriano, depost haber terminate le conquesta del Nord del insula,
faceva construir un longe fortification per contener le populos
barbare del Caledonia. Illo esseva construite in le annos inter
le 122 e 127, et era constituite ab duo elementos pricipal: le
muro e le vallo. Le muro era longe 117 km.ab le estuario del fluvio
Tinna (Tyne) usque cello del fluvio Ituna (Solway), con blocos
large 2 o 3 m. e alte 5 m. con circa 320 turres rectangular. Le
latere nord, habeva al flanco un fossato large usque 12 metros e
profunde usque a 4 m., con circa 73 fortinos e, a intervallos
regular il habeva varie stationes e castra. Anque le frontiera del
Danubio esseva reinfortiate. Le problema del structuras
defensive era strictemente connexe con le territorio e con le typo
de defensa. Si un territorio era subjecte a incursiones in un
certe periodo, un structura legier, formate ab fossatos,
terraplenos e palissadas, poteva fornir un bon defensa, dante, al
truppas del fortificationes, le tempore de intervenir. Diverse era
le caso de invasiones que exigeva le presentia de structuras multe
plus resistente. Plure regiones passava ab situationes de
occupation al stato de protectoratos, le si-nominate "statos
clientes", le que modificava le necessitate defensive.
Quando le politica del protectorato se consolidava, on manteneva in
loco sol le truppas necessari. Iste systema dicte del
</span><span lang="it-IT"><b>Vexillationes</b></span><span lang="it-IT">,
distaccamentos de un legion commandate alterubi, dava optime
resultatos. Per mantener alte le moral del truppas e non lassar
los devenir pigre, Adriano stabiliva intensive tornos de
exercitationes, inspectionante personalmente le truppas in le
curso del su continue viages. Pois que jam ab le tempore del
guerras dacic, ille non amava luxos particular, iva a cavallo e
participava in toto al vita rude del legionarios. Isto a
demonstration del nove doctrina defensive de Adriano qui intendeva
obtener le maximo del efficientia militar. Malgrado habeva sequite
plus de un campania militar, le plus importante cello dacic al
flanco de Traiano, Adriano esseva, ultra qui experte de cosas
militar, anque un grande reformator del administration public. Le
su intervention sur le structuras administrative del imperio era
profunde e demonstra que era parte de un plano global que le
imperator applicava, al structura del exercito, al defensa del
confinios, al politica externe, al politica economic. Adriano
habeva un su vision del Imperio e cercava de uniformar le singule
partes al su designo. Le su philosophia resultava evidente ab le su
actos: le retiro ab territorios que non poteva defender, le
controllo del confinios basate sur defensas fixe, le politica del
accordos con le </span><span lang="it-IT"><i>statos clientes</i></span><span lang="it-IT">
que faceva ab interposition inter le territorio del imperio e cello
del populos ultra le confinios imperial. Le intervento sur le
structura administrative del imperio esseva radical, dava
importantia a nove functionarios del classe del cavalleros. Illes
il era preposite al varie brancas administrative subdivise per
materias: financias, justitia, patrimonio, contabilitate general
etc. Attente administrator, Adriano pensava anque a tutelar in le
melior del modos le interesse del stato con le institution del
advocatus fisci que se occupava de defender in judicio le
interesse del financias public (</span><span lang="it-IT"><i>fiscus</i></span><span lang="it-IT">).
Va considerate que in epocha imperial le originari bipartition
inter </span><span lang="it-IT"><i>aerarium</i></span><span lang="it-IT">
(le financia public de area senatorial) e </span><span lang="it-IT"><i>fiscus</i></span><span lang="it-IT">
(le financia public de competentia del </span><span lang="it-IT"><i>princeps</i></span><span lang="it-IT">)
era disparite, per le unification del duo areas in le manos del
imperator. Altere base del politica adrianee era le idea de
ampliar, quando possibile, le nivellos de tollerantia. Era promotor
de un reforma legislative a favor del position del sclavos, quando
il habeva un damno criminal del </span><span lang="it-IT"><i>dominus</i></span><span lang="it-IT">..
Anque in le reguardo del christianos monstrava major tollerantia
del su predecessor. Un altere reforma de Adriano era celle del
Edicto pretorio. Iste consisteva in un exposition de principios
juridic, que los constituiva un nucleo de normas consolidate
(</span><span lang="it-IT"><i>edictum vetus</i></span><span lang="it-IT">
o </span><span lang="it-IT"><i>tralaticium</i></span><span lang="it-IT">)
Technicamente le edicto concedeva tutela processual anque a
rapportos non previste ab le ius civil. Con le reforma adrianee,
que le imperator confideva al jurista roman Salvio Juliano in le
annos ab le 130 al 134, le edicto esseva codificate, approbate ab
un senatoconsulto e deveniva perpetue (</span><span lang="it-IT"><i>edictum
perpetuum</i></span><span lang="it-IT">). Sempre in campo juridic
Adriano poneva fin al systema ideate ab Augusto que, concedente al
juristas le </span><span lang="it-IT"><i>ius respondendi ex
auctoritate principis</i></span><span lang="it-IT">, Adriano
substituiva al gruppo de juristas del schema augustee un </span><span lang="it-IT"><i>consilium
principis</i></span><span lang="it-IT"> .</span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://heritage-key.com/blogs/bija-knowles/eco-revamp-plan-hadrians-wall" style="color: #58181b; font-weight: bold; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: underline;"><img alt="" class="size-full wp-image-2941" src="http://blogstorico.files.wordpress.com/2010/03/hadrian_s-wall-heritage-ltd.jpg?w=600" style="border-bottom-color: initial; border-bottom-style: solid; border-bottom-width: 1px; border-color: initial; border-left-color: rgb(238, 238, 238); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; border-right-color: rgb(238, 238, 238); border-right-style: solid; border-right-width: 1px; border-style: solid; border-top-color: rgb(238, 238, 238); border-top-style: solid; border-top-width: 1px; border-width: initial;" title="(Hadrian’s Wall Heritage Ltd)" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vallo de Adriano</td></tr>
</tbody></table>
<span lang="it-IT"><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 22px;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="La_rivolta_in_Giudea_.28132-135.29"></a><span lang="it-IT"><b>Le
viages e le visita de toto le Imperio roman: </b></span><span lang="it-IT">
Apena le su poter esseva consolidate, Adriano in le anno 121
interprendeva un serie de viages in toto le Imperio: Gallia,
Germania, Britannia, Espania, Mauritania. Isto per render se
conto de persona del exigentias e prender le disposition necessari
per render le systema defensive efficiente. In le 123 initiava le
longe viage de inspection del provincias oriental per duo annos.
In le 128 visitava le provincia de Africa. In le anno sequente
iva de nov</span>o in Oriente. Ille esseva plus vices in Athenas, ubi le
imperator construiva un nove quartiero con le Porta Aelia, le
Olympieion, le Bibliotheca, le Gymnasio etc. In iste longe viages,
in le qual percurreva tote le imperio, non se occupava sol de
questiones ligate al defensa del confinios ma anque de
administration, edification de edificios public e, plus in
general, de ameliorar le vita del provincias, ubicunque ille habeva
lassate tracias del su opra providential, recipente signos de
loyalitate; ille retornava a Roma le anno 134. Al contrari de
altere imperatores, qui les governava le Imperio sin mover se
nunquam, Adriano seligeva un methodo de cognoscentia directe.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Attivit.C3.A0_culturali_e_protezione_delle_arti"></a><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="La_morte_e_il_monumento_funebre"></a>
<span lang="it-IT"><b>Le revolta in Judea (132-135). </b></span><span lang="it-IT">
Le problema del Judea era initiate usque ab le tempore del prime
revolta, in le 66, quando Cestio Gallo, governator de Syria,
esseva vincite ab le Judeos. Le rebellion durava usque al
destruction de Jerusalem del 70 d. C., ad obra del general Tito,
filio del imperator Flavio Vespasiano. In le 115, sub Traiano al
revolta de Cyrene, Egypto e Cypro se univa anque le Judea. </span>
<span lang="it-IT"> In le anno 132 initiava le tertie guerra
judaic. In le 135 depost haber suffocate le rebellion Adriano
per le reconstrution de Jerusalem, proponeva le mesme modulos
architectonic et urbanistic applicate in tote le imperio. Le
Judeos, qui les sperava in un nove edification del templo de
Salomon, ma il habeva, in vice, como in tote le imperio, templos
dedicate al divinitate roman: Jupiter, Junon e Minerva. Adriano
tentava de eradicar le hebraismo qui ille considerava le causa de
continue rebelliones. Prohibiva le Torah e le Calendario judaic, le
Rotulos sacre esseva comburite, e Jerusalem deveniva Aelia
Capitolina. Era evidente que le imperio non poteva permitter se de
mantener in vita un centro de rebellion, supertoto per le
presentia in le area del paises circum le Judea, de communitate
hebraic como effecto del diaspora del anno 70.
</span><span lang="it-IT"><b>Activitate
cultural e protection del artes: </b></span><span lang="it-IT">Adriano
protegeva le arte essente ille mesme un fin intellectual,
musicista, amante del artes figurative, del poesia e del
litteratura. Anque le architectura le passionava multe e durante le
su principato dava un stylo personal al edificios qui edificava.
</span><span lang="it-IT"><b>Villa Adriana</b></span><span lang="it-IT">
a Tibur (Tivoli), il era le exemplo plus importante de un demora
immense, construite con passion in le anno 126; intendite como
loco del memoria, texite de citationes architectonic e
paisagistic, e de reproduction, como: le Lyceo, le Academia, le
Pritaneo e le Pecile de Athenas; le canal de Canopo sur le delta
del Nilo, le valle de Tempe in Tessalia e le Inferos del poetas. Le
Villa esseva terminate in le 134 e le imperator viveve in illo le
su ultime annos. Anque a Roma le Pantheon, construite ab Agrippa,
il era edificate de novo, sub Adriano e con le forma que etiam
nunc conserva. Adriano, era profundemente de gustos hellenistic
amico de philosophos grec como le stoic Epitteto. Studiava le
philosophias platonic et epicuree, e le lingua grec. Era le prime
imperator roman a esser initiate al rito grec del mysterios
eleusin, ma confirmava al mesme tempore, le antique origines de
Roma, valorisante le elementos archaic et augustee del religion
roman, como le reappello a Romulo e Numa Pompilio. Restaurava le
templo e le culto de Venus Genetrix, instituite ab Cesare, e lo
associava a cello del Dea Roma. </span>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="it-IT"><b>Le morte e le monumento funebre. </b></span><span lang="it-IT">
Adriano moriva in le su residentia estive de Baia, per edema
pulmonar, a 62 annos como le predecessor Traiano. Le su
monumento funebre era initiate ab Adriano in le 135 e, post le
su morte, terminate ab le successor Antonino le Pie, adoptate
ante de morir. Le Mausoleo era, in le seculos, transformate plus
vice et hodie es un del monumentos plus famose de Roma: Castello
Sancte Angelo, le qual es anque denominate Mole Adriana.</span></div>
</div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-876728419355479512022-09-15T18:09:00.003+02:002022-10-16T20:11:53.190+02:00<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #073763; font-size: 32px; font-weight: bold;">Traiano: le optime Imperator</span><br /></div>
<h1 class="western" style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #073763;"></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Traduction in Interlingua per Francesco Galizia</span></h1>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b2/Traianus_Glyptothek_Munich_72.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: underline;"><img alt="File:Traianus Glyptothek Munich 72.jpg" height="599" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b2/Traianus_Glyptothek_Munich_72.jpg/460px-Traianus_Glyptothek_Munich_72.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: url(data:image/png; background-origin: initial; background-repeat: repeat repeat; border-bottom-style: none; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; vertical-align: middle;" width="460" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Imperator Traiano</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" face="sans-serif" style="font-size: 13px; line-height: 19px;"></span></span></div>
<div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div dir="LTR" id="bodyContent">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="it-IT"><b>Marco Ulpio Nerva Traiano</b></span><span lang="it-IT">,
in latino: </span><span lang="it-IT"><i><b>Marcus Ulpius Nerva
Traianus</b></i></span><span lang="it-IT"> (Italica, 18 septembre 53
– Selinunte de Cilicia, 8 augusto 117 d. C.), esseva Imperator
roman ab le 98 al 117 d. C.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="it-IT">Sub le su commando supreme le Imperio Roman
perveniva al su maxime extension territorial (5,5 milliones de
kilometros quadrate). Le su titulo complete era: </span><span lang="it-IT"><b>
</b></span><span style="font-size: x-small;"><span lang="it-IT"><i><b>IMPERATOR •
CAESAR • DIVI •</b></i></span></span><span style="font-size: x-small;"><span lang="it-IT"><i>
</i></span></span><span style="font-size: x-small;"><span lang="it-IT"><i><b>NERVAE •
FILIVS • MARCVS • VLPIVS • NERVA • TRAIANVS • OPTIMVS •
AVGVSTVS • FORTISSIMVS • PRINCEPS • GERMANICVS • DACICVS •
PARTHICVS • MAXIMVS</b></i></span></span><span lang="it-IT"><b>.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="it-IT"><b>Biographia:Traiano</b></span><span lang="it-IT">
era filio de un senator qui habeva le su mesme nomine. Appertineva
ad un familia, celle del Ulpii, que, ben que provincial, era emerite
e de rango senatorial. Le Ulpii les era un familia italic stabilite
se in le provincia iberic de Baetica (hodierne Andalusia -
Espania), Traiano nasceva le 18 septembre 53 ad Italica (fundate
ab Scipion le African), non lontan del actual Sevillia. Le matre,
Marcia, era Iberica, le patre non era sol senator, ma habeva habite
altere cargas importante, inter le qual: le proconsulato de Asia,
le consulato e in le 76-77 era governator de Syria (</span><span lang="it-IT"><i>
Legatus pro praetore Syriae</i></span><span lang="it-IT">). Le
carriera de Traiano initiava inter le rangos del exercito sequeva
le varie etappas del</span><span lang="it-IT"><b> </b></span><span lang="it-IT"><i><b>cursus
honorum</b></i></span><span lang="it-IT"><b> </b></span><span lang="it-IT">ordinari;
ille era questor, pretor e legato. Pois era tribuno militar e inde
consule in le 91, e in le 96 ille deveniva Governator de Germania
prestante servicio longe le ripas del Rheno. Prendeva parte al
guerras del imperator Domitiano in Germania, et era cognoscite
como uno del melior commandantes del Imperio quando, in le 96,
Domitiano esseva occise. Le su notorietate, in le ambiente
militar, sub le regno del successor de Domitiano, le ancian senator
Nerva, qui per le excellentia del persona, adoptava Traiano como
filio e successor in le primavera del 97. Traiano era electe
Imperator in le 98, e remaneva al su carga usque al 117. Traiano
on trovava a Colonia in Germania, quando le notitia del su election
le perveniva, ab parte del cosino e futur successor Aelio Adriano.
Deveniva Imperator le 27 januario 98, al etate de quaranta-cinque
annos. Il era le prime Imperator non italic, pois que nascite in
Espania. Ille totevia non vadeva subito in le Urbe, ma ante puniva
le pretorianos rebelle inplicate in le revolta contra Domitiano.
Entrava in Roma duo annos postea, depost haber ordinate le confinios
(limes) imperial del Rheno e del Danubio. Liberava multe gente qui
era state imprisionate ab Domitiano e restitueva le proprietate
private que il era confiscate. Le su popularitate era tal que le
Senato le concedeva le titulo honorific de </span><span lang="it-IT"><i><b>optimus</b></i></span><span lang="it-IT">,
"le melior". Le senator Plinio le Juvene le adressava,
durante le cerimonia, un longe panegyrico in cuje peteva que al
Senato esseva concedite un participation major in le condution
administrative del Stato. Traiano acceptava iste requestas, e
clamava multe del “patres conscriptos” (senatores) a governar le
provincias del Imperio. Traiano on serviva de un organo le
</span><span lang="it-IT"><i><b>Consilium Principis</b></i></span><span lang="it-IT">,
pro judicar, del qual les faceva parte le melior juristas del
epocha. De altere parte ille era un del imperatores plus serie,
honeste e correcte, qui los faceva un optime</span><span lang="it-IT"><b>
</b></span><span lang="it-IT"><i><b>princeps</b></i></span><span lang="it-IT">
qui sapeva gerer al melio le affaires del “res publica”. Non
esseva nunquam corrupte ab le poter e non usava le su titulo e le su
poter per superpassar le lege, al contrario recognosceva sempre le
primatia de illo anque super le su carga. Sapeva facer se amar ab
tote, in particular ab le duo partes social plus importante: le
Senato e le exercito. Traiano reinfortiava le viabilitate
restaurante le principal stratas que los on ramificava ab le Urbe al
resto del Imperio. Construiva ex novo le porto de Claudio que
conjungeva Roma con tote le regiones del Imperio, le projecto era
del architecto Apollodoro de Damasco; le labor durava ab le 100
al 112, con le creation de un bassino de forma exagonal con
lateres de 358 metros e profunde 5 metros, con un superficie de 32
hectares e un imbarcatorio de 2000 metros, assi on habeva le nove
porto de Traiano. Esseva anque construite un ulterior canal con le
Tibere, et Ostia era connectite ab un strata pavimentate. Traiano
ordinava le ampliation del porto adriatic de Ancona, ubi faceva
construir un nove imbarcatorio, pro ameliorar le protection ab le
undas jam offerite ab le promontorio sur le qual surge le citate; le
Senato e le populo roman, in honor del imperator les faceva
construir in le porto un Arco. Traiano ameliorava anque le Via
Appia, con un nove trajecto que partiva ab un altere Arco edificate
a Benevento, usque le porto de Brindisi (Via Traiana). Actuava
anque un serie de bonification in le Agro Pontin. A Roma
construiva un Foro et edificios, destinate al public administration.
Le extraordinari complexo del Foro de Traiano resolveva le
problemas del area circum le Via Sacre. Ultra al Basilica Ulpia, le
placia, le officios, le bibliothecas, e le templo a Venus Genetrix,
Traiano, erigeva in le su Foro le Columna Traiana como celebration
del su conquesta del Dacia. Alte 30 metros circa e large 4, in
origine colorate, al su interno un scala a cochlea porta al culmine.
Al externo on involve a spiral sur le columna un frisio longe 200
metros e large 1 m. con sculpite plus de 2000 figuras in
basse-relievo. Le columna era surmontate ab un statua del imperator
(substituite in le 1588 ab un de sancte Petro), e al base esseva
collocate le urna cinerari de auro que contineva le cinere del
defuncte imperator qui habeva le honor exceptional de esser
sepelite intra le muros del Urbe. A Traiano on debe le construction
de un nove aqueducto que augmentava le provision hydric in Roma,
que los era assecurate ab le acqueductos construite pridem e
supertoto ab cello note como Anio Novus (construite ab Claudio). Le
labores initiava in le 109, le structura colligeva le aquas del
fontes del montes Sabatinos, presso le laco de Bracciano (lacus
Sabatinus). Le longor complexive era de circa 57 km e le capacitate
quotidian era de circa 2.848 quinarie, par a poco plus de 118.000
m³. Attingeva le Urbe con un percurso in parte subterranee longe
le vias Clodia e Triomphal e pois sur arcadas longe le via Aurelia,
e arrivava a Roma al colle Janiculo. Le extention del rete hydric
era ampliate non sol a Roma, ma anque in Dalmatia, in le native
Espania, in Gallia e in Oriente. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Helvetica; font-size: 12px;"><img height="301" id="il_fi" src="http://digilander.libero.it/DFabio/Atlante%20storico/Atlante%20storico%20di%20Roma%20antica/L%27impero%20da%20Augusto%20a%20Traiano.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="400" /></span><br />
<br />
<span lang="it-IT">A Roma Traiano faceva ampliar le
Cloaca Maxime pro le refluxo del aquas pluviose que los esseva
discargate in le Tibere, le qual esseva reinfortiate con dicas e
canales. Traiano faceva reconstruer e aggrandir anque le Circo
Maxime del qual, le prime tres anellos al base del structura esseva
erecte con briccas e marmores, sol le anello superior remaneva in
ligno. Sur le colle Oppio faceva eriger le su grandiose Thermas sur
le restos del Domus Aurea de Neron; on entrava ab un grande propyleo
que introduceva directamente al </span><span lang="it-IT"><b>natatio</b></span><span lang="it-IT">,
</span><span lang="it-IT"><i> </i></span><span lang="it-IT">le
piscina a celo aperte. Sur le ripa dextere del Tibere esseva
realisate un area pro le </span><span lang="it-IT"><b>naumachias</b></span><span lang="it-IT">
(reproduction de battalias naval). Le labores de construction del
Imperator non era concentrate sol in le Urbe, ma in toto le Imperio.
In Egypto conjungeva le Nilo al Mar Rubie con un canal (fluvio
Traiano). Le Imperator era anque interessate al condition del su
citatanos e al reformas social e politic. Ille, de facto, diminueva
le tempore del processos, prohibiva le accusas anonyme, e de
condemnar sin probas o in presentia de dubita. Ille in materia
economic e social trovava le modo de organisar le administration e
promulgava leges a favor del parve proprietate agricole, que era
menaciate pro le extender se del latifundio. Traiano favoriva le
libere colonos in le peninsula, al quales dava medios pro le
labor in le campos; in cambio illes on ingagiava a versar al Stato,
un parte del recoltas como saldo del debita. Per reinfortiar le
agricoltura italic omne senator debeva investir in Italia un parte
del lor ricchessa, ille fixava del limites al emigration ab le
peninsula. Traiano faceva arder le registros del taxas non pagate
pro alleviar le pression fiscal sur le provincias e aboliva alicun
taxas que gravava sur le provinciales e le italicos; poteva assì
crear un sorta de cassa de sparnio popular que prestava moneta a
paisanos e artesanes roman, esseva pois favorite le prime
corporationes de mestieros et era protegite le juventute roman. Per
obviar al miseria del classe plus povre, instituiva le Institutio
Alimentaria. Con iste ultime lege Traiano sacrificava parte del su
patrimonio personal pro assecurar a centenas de pueros e juvene
indigente le mantenentia. Sur le Arco de Benevento es representate
le distribution de alimentos al population e supertoto al infantes
povre. Assì como in le relievos del Foro, que los se refereva al
«</span><span lang="it-IT"><i><b>Alimenta Italiae</b></i></span><span lang="it-IT">»
in favor del </span><span lang="it-IT"><b>«</b></span><span lang="it-IT"><i><b>pueri
et puellae alimentari</b></i></span><span lang="it-IT"><b>»</b></span><span lang="it-IT">.
Ille edificava anque collegios e orphanatos pro le filios
illegitime e le orphanos del su legionarios, e garantiva a illes un
futuro melior, con un subsidio mensual e un complete instruction.
</span><span lang="it-IT"><b>Le conquesta del Dacia (101-106). </b></span><span lang="it-IT">
Nonobstante toto isto, Traiano es plus cognoscite in le historia
como conquisitor. In le 101, inviava un expedition militar verso
le regno de Dacia, ultra le ripas septentrional del Danubio, e
in le anno seguente, constringeva le rege Decebalo a submitter se a
ille post haber circumferite le capital, Sarmizegetusa Regia.
Traiano inde tornava a Roma in triumpho e habeva le titulo de
</span><span lang="it-IT"><i><b>Dacicus maximus</b></i></span><span lang="it-IT">.
Totevia, Decebalo initiava subito a premer ancora sur le
frontieras imperial. Traiano alora partiva ab Ancona e arrivava sur
le ripas del fluvio Danubio, con circa 13 legiones pro submitter
definitivemente cello terra ric de auro e celle populo que durante
le regno de Domitiano habeva saccheate le provincia roman de Mesia.
Le exercito roman con le campamentos sur le Danubio, pro facer
avantiar le legiones, construeva un grande ponte (1.135 m.) trans
le fluvio. Nonobstante le fortia e le valor del Daces (assi fanatic
qui on non cadeva in battalia, on suicidava pro le lor deo Zalmoxis)
le avantiata del exercito imperial, usque le capital era rapide
gratias al su superioritate numeric e logistic, e al tacticas
consolidate ab seculos de guerras e assedios. Sarmizegetusa Regia
era destruite, Decebalo on suicidava, e al posto del antique
capital Traiano fundava un nove citate, Ulpia Traiana
Sarmizegetusa, le Dacia esseva populate con colonos italic et era
annexa como provincia al Imperio. Nonobstante que illo era le ultime
provincia conquirite, illo habeva un processo de "romanisation"
plus veloce respecto al altere, sia in le costumes que in le
lingua. Quando in le 101 le rege Agrippa II del regno de Nabatea,
moriva, lassava le su regno a Traiano, e le Imperio assi acquireva
in le anno 105, le nove provincia de Arabia. Assi toto le bassino
del Mediterraneo deveniva le "Mare Nostrum".
</span><span lang="it-IT"><b>Le
campanias oriental (114-117). </b></span> In <span lang="it-IT">le
anno 113, Traiano decideva le invasion del regno de Parthia, pro
impedir al regno parthic de poner un rege sur le throno de Armenia,
sin le consenso de Roma. Le Armenia era un regno in cuje Roma
tentava de estabilir le su hegemonia politic e militar. Traiano
marchava sur le Armenia, deponeva le rege, e includeva le regno in
le Imperio roman. Pois iva a sud e conquireva le citates de
Babylonia, Seleucia e Ctesiphonte in le anno 116. Continuava pois a
marchar usque al Golfo Persic, ubi declarava le Mesopotamia nove
provincia del Imperio, ille se lamentava de esser troppo vetule pro
sequer le vestigios de Alexandro Magne. In le mesme anno, durante
que preparava un altere campania militar contra le Parthia, Traiano
cadeva malade. Le su salute declinava durante le primavera del
117, e le 8 augusto ille moriva a Selinunte. Le su successor
esseva le cosino Aelio Adriano, qui Traiano habeva adoptate in
puncto de morte. </span><span lang="it-IT"><b>Le
mytho del Optimus Princeps : </b></span><span lang="it-IT"> Per le
resto del historia del Imperio Roman e de parte de cello Byzantin,
omne nove Imperator depost Traiano, veniva salutate ab le Senato
con le augurio: pote tu esser plus fortunate de Augusto e melior de
Traiano (</span><span lang="it-IT"><i><b>Felicior Augusto, melior</b></i></span><span lang="it-IT"><i>
</i></span><span lang="it-IT"><i><b>Traiano!</b></i></span><span lang="it-IT"><b>)</b></span><span lang="it-IT">.
In epocha medieval, on diffundeva le legenda secundo le qual Papa
Gregorio Magne, pro le bonitate del Imperator, haberea obtenite ab
Deo le resurger de ille per le tempore necessari ad haber le
baptismo. Dante reporta iste legenda in le Divin Comedia, ponente
Traiano in Paradiso, in le Celo de Jove, e precisemente inter le
sex spiritos juste qui les formava le oculo del Aquila mistic.
Multe anecdotas circunfere le figura de Traiano, uno de iste, dice
qui un vidua lo habeva firmate durante que ille iva verso le Dacia
per le guerra. Iste in lacrimas le implorava de render la
justitia, trovante e puniente le culpabile del morte del filio.
Traiano la assecurava dicente qui haberea providite al caso al su
retorno. Al que la vidua le recordava qui ille poterea non
retornar, inde Traiano garantiva que in ille caso in su vice, le
haberea pensate le su herede-successor. La vidua alora le faceva
notar que in celle caso ille non haberea mantenite le su promissa,
proque non esseva ille de persona a facer lo e anque si le rendeva
justitia non esserea stato per merito sue. Traiano alora dismontava
ab le cavallo, cercava e puniva le culpabile, rendeva justitia al
vidua e partiva per le guerra. Anque iste narration es reprendite ab
Dante in le Canto X del Purgatorio como exemplo de humilitate. Per
esser plus vicin al populo roman, Traiano faceva scriber sur le
porta del su residentia </span><span lang="it-IT"><b> </b></span><span lang="it-IT"><i><b>Palatio
Public</b></i></span><span lang="it-IT">, proque catauno poteva
entrar liberemente. De hic derivava un altere celebre anecdota: al
remonstrantia del su secretario que on lamentava proque le su
patrono on fideva troppo de totes, Traiano respondeva:</span><span lang="it-IT"><b>
"</b></span><span lang="it-IT"><i><b>Tracto totes como io
volerea que le Imperator</b></i></span><span lang="it-IT"><i>
</i></span><span lang="it-IT"><i><b>tractarea me, si io esseva un
private citatano</b></i></span><span lang="it-IT"><b>"</b></span><span lang="it-IT">.
Diversemente ab quanto eveniva per multe altere appreciate
governantes del historia, le optime reputation de Traiano es
remanite intacte per 1900 annos usque ad hodie.</span></div></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-89396015812154868122022-08-15T18:29:00.008+02:002022-08-15T18:34:25.982+02:00<div align="center" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px;"><span style="font-family: Georgia;"><b><span style="color: navy; font-size: x-large;">CAJO JULIO CESARE <br /></span></b></span><span style="font-family: Georgia;"><b><span style="color: navy; font-size: large;"><span style="font-size: x-large;">OCTAVIAN AUGUSTO </span></span></b></span><br />
<span style="font-family: Georgia;"><b><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">traduction interlingua per Francesco Galizia</span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span></div><div align="center" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px;"><span style="font-family: Georgia;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span></div><div align="center" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px;"></div><div align="center" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px;"></div><div align="center" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px;"><img alt="" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Statue-Augustus.jpg/280px-Statue-Augustus.jpg" /></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: x-small;"><b> </b></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Cesare e Augusto: le characteres e le stylos</b></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;"><b> </b></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Quando
on parla re Augusto il non es possibile facer lo sin contraponer le a
Cesare. Troppo diverse le duo in toto, in le physico, in le character,
in le education, in le evolution del vita. Il es ben difficile trovar un
elemento commun si non le placia de honor que illes mantene in le
historia roman. Il non es jammais evenite que duo homines del mesme
origine familiar se sia succedite pro dar origine, con criterios tanto
diverse, al plus grande creation historic que le mundo ha vidite. Al
genialitate vaste e potente de Cesare, dava continuitate, le ductilitate
e le equilibrio de Augusto. Ambes unite in un scopo final: le
perpetuitate del mission de Roma. In iste obra les susteneva un
extraordinari tension moral, un fundo de mysticismo, commun in tote le
grande spiritos. Ambes habeva vidite le insufficientias e le males del
Stato; lor diagnose coincideva perfectemente. Profundemente diverse era
le cura. Cesare ageva sempre ille sol, como un navigator solitari.
Augusto credeva in le joco de equipa, del qual sapeva esser le director.
Cesare non sapeva individuar locotenentes valide. Augusto, in vice,
sapeva seliger collaboratores del quales ille ganiava le devotion
complete usque le fin. Cesare esseva chef de Roma solo pauc menses e
moriva in maniera tragic. Augusto esseva imperator durante 57 annos e
moriva de un seren vetulessa inter le brachios del tertie uxor, Livia
Drucilla.</span></div><h3 align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;">Le situation depost le occision de Cesare</span></h3><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Depost
le occision de Cesare, le 15 de martio del 44 a. C., le lucta politic
semblava limitate al partito cesaree guidate per Antonio e al faction
del conjuratos. Arbitro del contention haberea debite esser le Senato.
Esseva trovate un solution de compromisso: Cesare non era un tyranno e
non habeva aspirate al regno, e pro le conjuratos il habeva le amnestia
pois que illes habeva agite in le interesse del Stato. Le situation
semblava normalisate. Al apertura del testamento de Cesare, le surprisa.
Qual herede, era indicate Cajo Octavio, ille, nascite a Velletri in 63
a. C., habeva, ergo, pauc plus que 18 annos. Ille era grannepto de
Cesare, perque nepote del soror Julia. Le oncle le habeva multo
appreciate e le habeva volite con ille in occasion del expedition in
Espania contra le pompeanos. Cesare le habeva inviate in Epiro a facer
experientia militar. Augusto era a Apollonia quando perveniva le notitia
del homicidio del oncle e veniva in Italia, ille sol, pro facer valer
su derectos. Ille arrivava a Roma al initio de maio del 44, se
incontrava con Antonio e peteva le convocation del<i>Comitios Curiatos</i> pro dar execution al ultime voluntate testamentari de Cesare e pro reciper le moneta de Cesare.</span></div><h2 align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;">Augusto deveni Consule</span></h2><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-family: Georgia; font-size: small;"><span><span style="color: black;">Le
contention politic inter le sequaces de Cesare e le conjuratos deveniva
sempre plus aspere. Octavian comprendeva duo cosas. Le prime: le
inevitabilitate de un contrasto con Antonio; le secunde, su position
era, in ille momento, multo plus debile. A ille non remaneva altere que
cercar le consenso del populo. Antonio se refusava consignar le moneta
de Cesare? Ille vendeva proprie terrenos e peteva prestation, Octavian
se procurava le summa sufficiente a exequer le voluntate del patre
adoptive de dar 300 sestertios a omne romano. Le donation obteneva le
consenso del populo e augmentava le fama de Octavian. Antonio
comprendeva que ille non poteva plus subvalutar ille “puero” que, sub le
aspecto diaphane e debile, monstrava haber le mesme spina dorsal de
Cesare. Pro reinfortiar su position, Octavian con le adjuta del
veteranos del patre adoptive, succedeva inrolar alcun milles de homines.
Isto esseva un acto que dava initio a su potentia. Le collision politic
inter sequaces de Cesare e conjuratos se era transformate in un lucta
armate e le Senato confereva a Octavian le facultate “<i>propretoria</i>”.
Antonio intertanto marchava contra Decimo Bruto qui habeva organisate
su defensa a Modena. Le battalia eveniva e Antonio esseva vincite e
debeva retirar se in Gallia Narbonese, persequite per Decimo Bruto
(April 43). Ora Octavian era in un position de grande fortia, le
Consules habeva morite in le battalia. Pauc dies depost ille era a Roma
con su legiones. Le Senato debeva eliger le Consule. Era le 10 de
augusto del 43, 17 menses depost le “<i>Idi</i>” de martio. Octavian non habeva ancora 20 annos!</span></span></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-family: Georgia; font-size: small;"><span><span style="color: black;"> </span></span></span></div><h2 align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia;"><span style="color: navy;">Le secunde Triumvirato e le guerra civil</span></span></span></h2><h2 align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia;"><span style="color: navy;"> </span></span></span></h2><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-family: Georgia; font-size: small;"><span><span style="color: black;">A
Roma Octavian, patrono del situation, faceva approbar le lege que
declarava crimine sacrilege le occision de Cesare e decretava le plus
grave pena per su autores. Era assi complite le acto supreme que Antonio
non habeva potite complir. Era un nove guerra civil, era necessari un
reconciliation con Antonio pro unir le partito cesaree e completar le
lucta contra le conjuratos. Octavian se incontrava con Antonio e Marco
Lepido presso Bologna e illes stipulava un accordo, le secunde
Triumvirato. Al fin de reordinar le Stato, le Triumviros haberea habite
poteres extraordinari, libere de qualcunque ingerentia del Senato
(novembre 43). Le Senato sanciva le accordo. Il remaneva le lucta contra
Cassio e Bruto in Oriente. Le battalia eveniva a Philippi. Bruto se
trovava de fronte le truppas de Octavian e resultava vincitor. Cassio in
vice pativa un grave disfacta per Antonio e se occideva. Alcun dies
depost il habeva un secunde battalia disfavorabile a Bruto qui,
abandonate per le soldatos, se occideva (fin de octobre 42 a.C.). Depost
duo annos e medie, le morte de Cesare era completemente vindicate.</span></span></span></div><h2 align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;">Le difficile conviventia con Antonio e le battalia de Atio</span></h2><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Il
habeva ora un nove distribution del cargas inter le Triumviros, Antonio
habeva le Oriente ubi major esseva le exigentias militar. Octavian
retornava a Roma, ubi era prevalente le exigentias politic. Lepido
habeva le Africa. Desde le 42 usque al 31 il habeva un longe periodo de
difficile conviventia inter Antonio e Octavian. In iste scenario se
insereva Cleopatra, regina de Egypto, qui debilitava completemente le
personalitate e le energia de Antonio. On arrivava inevitabilemente al
battalia que eveniva in Atio, in Grecia. Anque si ille habeva un
superioritate in campo naval e terrestre, Antonio non profitava de isto e
decideva combatter super le mar, subjacente al voluntate de Cleopatra.
Antonio habeva 500 naves, ma intra un golfo del stricte bucca. Le 2 de
septembre del 31 le naves de Antonio se moveva pro exir del golfo e
comenciava le battalia. Le evolution del battalia non es clar, le
situation se manteneva incerte, usque quando le nave de Cleopatra
abandonava le area del conflicto e se dirigeva a sud. Con illa iva via
60 naves egyptian e anque Antonio, abandonava su naves e sequeva
Cleopatra. Al fin del die tote le flotta esseva perdite, depost anque le
armea se rendeva. Antonio se suicidava a Alexandria, sequite, depost
per Cleopatra. Eliminate le conjuratos e Antonio, le pace era ora
complete. Esseva claudite le templo de Jano que le rito religiose voleva
aperite in tempore de guerra, e que sol duo vices, habeva essite
claudite desde le fundation del <i>urbe</i>.</span></div><h2 align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;">Le reordination del Stato</span></h2><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Octavian
habeva 33 annos e habeva un labor enorme a facer: poner in ordine un
Stato aggrandite e ruinate per quasi 20 annos de guerra civil. Un del
prime disposition era le reforma del Senato (600 membros) con le
reduction del numero del sessiones obligatori (duo per mense), e con le
tractation del affaires minus importante con un junta de Senatores
tirate al sorte (<i>Consilium Principes</i>). In le anno 29 le Senato
confereva solemnemente a Octavian le titulo de Imperator Augustus, non
como appellative, ma como prenomine, con facultate de transmitter lo al
heredes. E in le 2 d.C. le titulo de” Pater Patriae”. In le anno 8 a.C.
il eveniva un reordinamento del calendario, e le Senato in honor de
Augusto, cambiava le nomine del mense <i>Sextilis</i> in<i> Augustus</i>.</span></div><h2 align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;">Le reforma constitutional</span></h2><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Usque
alora, Octavian habeva mantenite le vetule ordine republican, tentante
ameliorar solmente le functionamento. Ma le confinios del Stato habeva
superate le horizonte del citate-stato pro devenir un Imperio. Il non
era plus possibile que un tal insimul de populos era governate per
Magistratos roman que cambiava omne anno. Il era necessari un reforma
apte a garantir uniformitate, continuitate e stabilitate. Le prime passo
era le sanction del fin del emergentia. Isto faceva Octavian in un
reunion del 13 de junio del 27 a.C.. con le parolas, pronunciate ante le
Senato "Io depone le integre poter e vos rende completemente le armas,
le leges e le populos subjecte". Con iste renunciation le Constitution
republican retornava a su forma originari. Ma a iste puncto se insereva
le reforma constitutional, preparate e consequite con grande sagacitate
politic e non con le fortia. Le Senato precava Augusto conservar le
governamento de ille provincias que non esseva considerate tranquille.
Augusto acceptava le carga per 10 annos, ille acquireva, assi, un <i>imperium</i> proconsular.
Con iste disposition, il habeva duo typos de provincias: - le prime,
sub le controlo del Senato que los faceva governar, como consuetude, per
Magistratos inviate annualmente; le secunde (provincias de confinio e
non tranquille), controlate per Augusto, per medio de proprie
locotenentes qui remaneva in carga le tempore necessari. On creava assi
un nove figura juridic del alte functionario regularmente remunerate. Le
legiones fixate in iste provincias, era al ordine de Augusto. Un altere
disposition, que reinfortiava le jam grande poteres de Augusto, era
emanate in 23 a.C. Augusto renunciava al Consulato, e se faceva dar le "<i>tribunicia potestas</i>",
con grande poteres, e le facultate de veto pro tote le initiativas del
Senato. Augusto habeva le poter plus absolute anque mantenente
inalterate le edificio constitutional in su antique construction. In
substantia era create un forma de diarchia (soveranitate divise inter
Augusto e le Senato).</span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"> </span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Le grande Administration e le nascentia del bureaucratia</b></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;"><b> </b></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-family: Georgia; font-size: small;"><span><span style="color: black;">Durante
que Cesare habeva combattite le vetule classe dirigente, Augusto, como
restaurator del antique virtute, se appoiava al vetule aristocratia. Ma
le aristocratia era “apathic” e Augusto, debeva adressar se al ordine
equestre e plebeie pro trovar le functionarios e le bureaucrates
necessari a facer functionar le machina imperial. A iste ordines
appertineva le plebeie Agrippa e le cavallero etrusc Mecenate. Le ordine
instaurate per Augusto favorava trafficos e commercios e facilitava
justo le classe intermedie del ordine equestre, active e productive.
Iste reforma del administration del Imperio, con le empleo de personal
permanente, constitueva le fundation del bureaucratia.</span></span></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-family: Georgia; font-size: small;"><span><span style="color: black;"> </span></span></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><b>Le reordinamento del Fortias Armate</b></span></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><b> </b></span></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Augusto
confereva particular importantia al reordinamento de su fortias armate
(armea e marina), le numero del legiones descendeva de 50 a 28 e pois a
18, ma le armea devenira, le prime vice in le mundo antique, un
institution permanente. Augusto comprendeva que, pro le conservation del
imperio, il esseva necessari un permanente presentia de fortias armate,
specialmente al provincias peripheric, (assi per quatro seculos le
barbaros non succedeva jammais a passar in modo definitive le frontieras
del Imperio). Con un bon remuneration e con le perspectiva de
donationes final e de un bon carriera, il era facile inrolar le
legionarios. Le prime linea de confinio esseva controlate con "<i>castella</i>"
situate a un distantia variabile, ma non superior a un die de cammino,
in isto trovava collocation unitate minor. In position plus arretrate se
trovava le "<i>castra</i>" ubi era un o plus legiones, al directe
dependentias de Governatores de modo a tener reunite le poter civil e
militar. Anque le marina esseva reordinate super base permanente con duo
flottas con le commando a Ravenna e Miseno. Le reordinamento esseva
finalisate anque al tranquillitate del trafficos in le Mediterraneo.
Augusto, habeva constituite anque le <i>Cohortes Pretorie</i>, illos
esseva novem, tres a Roma e sex in le altere residentias imperial. Le
expensa pro le mantenimento del legiones esseva trahite del renta del
singule provincias. A isto esseva assignate le "<i>Procuratores Augusti</i>".</span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"> </span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Le propaganda e le controlo del cultura</b></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;"><b> </b></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Cesare
e Augusto es unite per un mesme intuition: le valor del propaganda.
Cesare, in accordo con proprie personalitate, faceva toto ille sol. Su <i>Commentari</i> scribite
super le guerra de Gallia e le guerra civil respondeva a iste logica.
Pro realisar su propaganda Augusto se serviva de un collaborator de
exceptional valor e loyalitate, Mecenate. Ille esseva, de facto, su
grande ministro del propaganda e del cultura e le grande financiero de
totes le manifestationes cultural, specialmente in campo litterari.
Gratias a isto il habeva un florition de scriptores e poetas immortal
(Vergilio, Oratio, Ovidio, Lucretio, Propertio, Catullo, Tibullo, Tito
Livio). Era le etate de auro del litteratura latin. Le societate roman,
de guerrier e inculte, se faceva sempre plus elegante e fin.</span></div><h4 align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;">Le cura de Roma e de Italia</span></h4><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">In
le reorganisation del Imperio, Augusto teneva multo a conservar le
position de privilegio del Italia, ora jam tote equiponderate a Roma in
le derectos e ben distincte del provincias, illa esseva dividite in 11
regiones, super un base ethnic e geographic. Pois era comenciate un
vigorose programma de labores public a Roma sia pro accrescer le <i>decorum</i>,
sia pro dar labor a un massa de disoccupatos. Esseva construite le
grande Mausoleo del Ara Pacis, le theatro Marcello (dedicate al nepote
decedite), le basilicas Julia e Emilia in le Foro roman e initiate le
realisation del Foro de Augusto e del Pantheon volite per Marco Agrippa.</span></div><h2 align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;">Le leges pro le tutela del costumes</span></h2><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Augusto
videva un periculo, pro le mundo roman, in le diminution del numero del
citatanos roman debite al exigue natalitate. Le romanos habeva
abandonate le antique severitate del costumes pro dar se,
frequentemente, a un vita dissolute. Specialmente in le classes ric, on
prefereva un celibato gaudiose al responsabilitate de un familia. On
reduceva le matrimonios e le numeros del filios. Contra iste phenomeno
antisocial e antidemographic, Augusto faceva approbar duo leges ("<i>de adulteris et de pudicitia</i>" e "<i>de maritandis ordinibus</i>").
Con le prime, le adulterio, deveniva delicto public. Le secunde lege
esseva plus restrictive. Le citatanos del classes ric era obligate a
contraher matrimonio con personas “<i>convenibibile</i>” per etate e
rango social. In ultra, le familias era incoragiate a haber un prole
numerose. Le celibes, de facto, non poteva hereditar o reciper legatos, e
era penalisate in le assignamento del cargas public. Beneficios de
carriera era accordate al personas sposate e secundo le numero del
filios. Iste disposition contribueva a relentar le processo destructive
del costumes del societate roman.</span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"> </span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: blue; font-size: small;"><span style="font-family: Georgia;"><span><span style="color: navy;"><b>Le expansion territorial</b></span></span></span></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: blue; font-size: small;"><span style="font-family: Georgia;"><span><span style="color: navy;"><b> </b></span></span></span></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Durante
su Imperio, Augusto acquireva le Mesia, le Pannonia (actual Hungaria),
le Norico, le Retia, tote le arco alpin e le area inter le Rheno e le
Elba. Iste conquestas era necessari pro melio garantir le defensa del
Imperio. Augusto stabilisava le frontiera oriental e definiva le
relationes con le Partes. Re le frontiera septentrional, le securitate
de Italia del nord (Gallia Cisalpin), parte integrante del Stato roman,
era possibile solo con le possession del integre catena alpin e de tote
le area usque al curso superior del Danubio. Iste fluvio debeva esser le
confinio del Imperio. Le operation esseva committite a Tiberio e Druso,
juvene filios del uxor de Augusto (Livia), de 26 e 22 annos. Le
operation militar eveniva in le annos 16 e 15 a.C., e assecurava al
imperio le Alpes oriental. Pro eliminar le menacia del Germanos, il
necessitava portar le confinio del Rheno usque al Elba. Le linea de
confinio Elba-Danubio era plus curte que le linea Rheno-Danubio. Le
guerra esseva complite per Druso in tres annos desde le 12 usque al 10
a.c.. Al retorno a Roma Druso esseva honorate con un "<i>ovatio</i>", ma
se rumpeva le femore in un cadita de cavallo e moriva. Le frontieras
septentrional era protegite con le alte qualitate militar e diplomatic
de Tiberio. Nonobstante iste servicios al patria e al imperator, Tiberio
comprendeva non haber le sympathia de Augusto. Tiberio era anque
amarisate per le frivole e deplorabile comportamento del sposa Julia,
filia de Augusto e del secunde uxor Scribonia. Per isto Tiberio se
retirava in le insula de Rhodos in exilio voluntari per septe annos. In
le anno 6 a.C. Octavian comenciava a vider le vacuo circum se. Le
solitude e le proxime vetulessa rendeva sempre plus impellente le
selection de un successor, perque ille non habeva filios mascule.</span></div><h2 align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;">Le problema del succession</span></h2><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Un
malediction semblava obstinar se con totes le candidatos. In varie
circumstantias moriva le nepote Marcello, filio del soror Octavia, le
car amico Marco Vipsanio Agrippa, Druso, fratre minor de Tiberio.
Durante le periodo de exilio de Tiberio, moriva anque le nepotes Lucio e
Caio. Depost le abandono del marito Tiberio, le conducta del filia
Julia deveniva ancora plus irregular. Augusto exiliava le filia in le
insula de Ventotene. Le morte del filios adoptive induceva Augusto a
considerar Tiberio como unic herede al throno. Tiberio retornava a Roma,
era adoptate in le 4 d.C. como filio e era associate per Augusto in le
conduction del Imperio.</span></div><h2 align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;">Le ultime annos</span></h2><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Tiberio
era respectuose de su rolo. Ille habeva grande experientia politic e
militar, que monstrava specialmente in le guerras german e danubian. In
le anno 10 a.C. tres legiones roman era destruite in le foresta de
Teutoburgo. Le legiones era commandate per le legato imperial Varo,
vincite per le rege germanic, Arminio. Tiberio arrivava subito in le
area, ma, obediente al directivas imperial, displaceva le linea de
confinio proxime al Rheno. In le estate del 14 d.C. pro fugir le
temperatura calide de Roma, Augusto iva in Campania. Ille iva pois a
Benevento pro salutar Tiberio qui partiva pro le Illyria. Al retorno
Augusto cadeva malade e se stoppava a Nola. Ci le attingeva Tiberio. Le
duo parlava un die, e Augusto faceva su "testamento oral". Le imperator
non habeva facite jammais testamento in le annos precedente. Le die
postea, le 19 de augusto del 14, le imperator moriva, ille habeva 76
annos. Augusto era sepelite a Roma in le Mausoleo del Ara Pacis. Ille
habeva completate le obra del oncle.</span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"> </span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Conclusion</b></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: small;"><b> </b></span></div><div align="justify" class="western" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: black;"><span><span style="font-family: Georgia;">Augusto es considerate "le Imperator del pace". Su vita marcava un periodo auree pro le historia de Roma, (<i>Pax Romana</i>),
comenciate per Cesare e que solo un homine de genio haberea potite
completar. E tal esseva sin dubita Augusto qui certo non habeva le
splendor del oncle, ma ille era securmente un grande homine de
governamento. Ma le prudente sensibilitate, le sagace vigilantia e le
agile flexibilitate de Octavian, sur le longe distantia del tempore,
esseva plus utile que le alte genialitate de Cesare. Augusto era
imperator durante 44 annos e, considerante anque le periodo del
consulato, governava Roma durante circa 57 annos. Con Augusto, Roma
attingeva le culmine de su historia politic, social e cultural. Le
constitution republican era formalmente immutate ma substantialmente e
profundemente transformate. Comenciava le nove e ultime phase del
historia de Roma, le era del Imperio, que se prolongara durante quatro
seculos. E le continuation de iste historia non essera jammais plus assi
belle como durante le vita de Augusto.</span></span></span></span></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-24531162605162138192022-07-21T19:41:00.004+02:002022-07-22T08:53:31.952+02:00<div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: navy; font-family: Georgia;">JULIO CESARE (Cajus Julius Caesar)<br /></span></b></span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b><br />traduction in interlingua per Francesco Galizia</b></span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b> </b></span><span style="font-family: Georgia; font-size: x-small;"></span></div><div align="justify" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px;"><span style="font-family: Georgia; font-size: x-small;"><br />
<span style="color: black;"><img align="left" alt="" border="1" hspace="4" src="http://lh5.ggpht.com/_LCKte1VuKgk/SbzeEgbuTGI/AAAAAAAAHYQ/-SdesRj8ZDg/s400/giulio-cesare.jpg" vspace="4" /><span style="font-size: small;">Julio Cesare esseva un grande general roman, habile in strategia e in le arte militar, nasceva a Roma le 13 de julio del anno 100 a.C. de nobile familia, le Gens Iulia, que se considerava descendente de Iulo (Ascanio) filio de Eneas. Nepote de Marius e genero de Lucius Cornelio Cinna, del qual habeva sposate le filia Cornelia, in su vita habera alteres duo uxores, Pompeia filia de Quintus Pompeius Rufus e Calpurnia filia de Lucius Calpurnio Pisone que in van tentava impedir a Cesare ir al Senato le 15 de martio de 44. Mittite al banno per Silla, ille participava al assedio de <span>Mytilene</span>, e con Servilius combatteva contra le piratas del mar Egee in le anno 78. Morite Silla ille iva a Rhodos pro studer rhetorica ma cadeva prisionero del piratas, esseva liberate e depost, con un audace expedition, les puniva. Con le appoio de Pompeo e Crasso ille esseva Questor in Espania in le 70, e Edil in 65, Pontifice maxime in 63 e Pretor in 62, isto esseva su <i>Cursus honorum</i>. Julio Cesare con Gneo Pompeo Magne, qui habeva vincite le guerra contra Quintus Sertorius in Espania, e Marcus Licinius Crassus, qui habeva domate le revolta del sclavos, sub le commando del gladiator thrace Spartaco, in le anno 60, formava le prime Triumvirato, dominante le vita politic de Roma. Cesare in le anno 59, esseva nominate Consule, e faceva un lege pro le reforma agrari que distribueva le terras ancora libere. Ille habeva le commando militar del Gallia Cisalpine e del Illyria al quales le Senato adjungeva le Gallia Narborense. In Gallia depost le victoria contra Bibratte (58), ille occupava le Helvetia e constringeva le prince german Ariovisto a repassar le Rheno. In le anno 57 ille submitteva le Gallia Belgica. In le anno 56 occupava le terra de Armorica, e su locotenente Publio Crasso, filio del triumviro, conquireva le Aquitania. Ille construeva un ponte super le fluvio Rheno, in le anno 55, e combatteva contra le populos german del Sigambri e del Ubi,e depost disbarcava in Britannia ma trovava un forte resistentia. Ille retornava in Gallia pro domar le rebellion de Ambiorige, chef del Eburones, le revolta esseva major in le anno 52 sub le guida de Vergigetorix rege de Alvernia. Cesare conquireva Avarico, ma perdeva Gergovia, ma depost constringeva le rege gallic a refugiar se a Alesia, e depost un longe assedio le vinceva e le mandava prisionero a Roma, e depost completava le conquesta de tote le Gallia. Le triumvirato con le morte de Crasso, contra le Partes a Carre (53) se disfaceva, e Pompeo se rendeva patrono de Roma, e quando Cesare, post le fin del guerra gallic, se candidava al consulato, Pompeo pretendeva que Cesare lassava le <i>Imperium</i>, e veniva a Roma, sin su legiones, ma Cesare, qui non voleva esser al mercede de Pompeo, se preparava al conflicto armate. Ille transversava le fluvio Rubicon, que esseva le confinio septentrional de Italia, (januario 49) e pronunciava le phrase famose “<i>alea iacta est</i>” (le dato es trahite), per isto ille esseva declarate inimico public, ma ille con un veloce marcha occupava Roma, durante que Pompeo, qui habeva su legiones in Espania, esseva constringite a refugiar se in Grecia. Cesare occupava Marsilia fidel al Senato, e domava in Espania le legiones de Pompeo sub le commando de Afranio e Petreio. Ille se volveva depost in Oriente, con su locotenente Marco Antonio, ubi Pompeo habeva organisate un armea, que esseva vincite in le battalia de Farsalo (48) in Macedonia. Refugiate in Egypto, Pompeo, esseva occidite per le rege Tolomeus XIIIe. Cesare iva in le citate de Alexandria e poneva super le throno Cleopatra VIIe, soror de Tolomeus, del qual ille habera un filio, Cesarion. Depost Cesare vinceva Farnace IIe rege del Ponto in cinque dies (<i><span>veni vidi vici</span></i>) presso Zela (47). Lassate in Italia le fidel Marco Antonio como Magister Equitum, Cesare disbarcava in Africa ubi le alliatos de Pompeo con le rege Juba Ie de Numidia, esseva vincite a Tapso (46), e le ex sequaces de Cesare Labieno e le filios de Pompeo Gneo e Sextus, se refugiava in Espania. Le rege de Numidia e le major parte del exponentes del fraction fidel a Pompeo moriva, e mesmo Caton adversario de Cesare, se dava le morte a Uthica. A Munda (45) Cesare vinceva Gneo Pompeo, filio del Grande Patrono del Stato. Cesare con exceptional sagacitate et energia, initiava a reordinar le cosa publica e a consolidar le autoritate central e le autonomias communal. Depost le battalia de Farsalo ille habeva le Dictatura e le consulato per cinque annos e le potestate tribunitie a vita, per tres annos ille teneva le <i>praefectura morum</i>, e depost le victoria de Munda ille recipeva del Senato le titulo de “Imperator”. Iste summa de poteres civil e militar faceva devenir su governamento como un monarchia. Ille reordinava le stato con un serie de leges, completava le Senato, fundava nove colonias, distribueva terras a su veteranos, projectava planos urbanistic in Roma e reformava le calendario. Pro pacificar le animos, Cesare amnestiava le inimicos e adoptava como filio le nepote Octavian, le futur Imperator Augusto, pro transmitter su poter e su autoritate a un successor de su familia. E isto explica le contrasto con tote illes (multes) qui per motivos diverse esseva fidel al tradition republican. Se formava assi un conjura de circa 60 senatores, guidate per Marco Junio Brutus e Cajus Cassius Longinus, Cesare esseva occidite con 23 colpos de pugnal, in le Curia Pompeia, sub le statua de Pompeo Magne, durante le Ides de martio del anno 44 a.C. Marco Antonio in honor de Julio Cesare, ordinava le cambio del nomine del mense <i>quintilis</i> in cello de julio, le mense del nascentia de Cesare. Le conjuratos esseva vincite in modo definitive le anno 42, in le battalia de Philippi, in Thracia, per le legiones de Marco Antonio e Octavian, qui vindicava le morte de Julio Cesare. Le duo conjuratos Brutus e Cassius se suicidava pro non cader prisioneros. Ma si multe designos de Cesare periva con ille, un grande parte de su obra le superviveva. Ante toto le concession del derecto de citatanos al habitantes del Gallia Cisalpine, assi le Italia perveniva al confinio natural del Alpes. Depost esseva le conquesta del Gallia que deveniva un centro del civilitate latin preparate per Cesare con le unitate del Gallos vincite con le vincitores romanos. In fin, su obra de governamento, rapide, ardite e organisate, monstrava al populo le avantage que Roma poteva haber con le abolition del oligarchia senatorial al qual se debeva le mal governamento suffrite per le Urbe e le Imperio, e in iste modo ille facilitava su herede e successor Octavian super le via que le conducera al Principato. Cesare esseva un grande orator e scriptor. Su obras major esseva: <i>De</i> <i>Bello Gallico</i> (le Guerra de Gallia) que in septe libros narra re le annos de guerra in Gallia inter le 58 e le 52, desde le expedition contra le Helvetia usque al victoria definitive; e le <i>De</i> <i>Bello Civili</i>, (le Guerra civil), que in tres libros, reporta le factos del annos 49 e 48, del marcha de Rubicon a Roma usque le morte de Pompeo a Alexandria.</span></span></span></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-24254197596599652292022-06-22T18:20:00.003+02:002022-06-23T18:19:05.189+02:00<div class="itemPost" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 11px;"><div align="center"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: navy; font-family: Georgia;"> JUNON (IUNO-ONIS) Le Divinitate</span></b></span></div><div align="center"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: black; font-family: Georgia;">traduction in interlingua per Francesco Galizia</span></b></span></div><br />
<div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: x-small;"><img align="left" alt="" hspace="3" src="http://wwwis.win.tue.nl/%7Ehera/hera.png" vspace="3" /><span style="font-size: small;">Antique divinitate, devenite le maxime divinitate feminin del religion roman. Sub su varie</span></span><span style="font-family: Georgia; font-size: small;"><span style="color: black;">aspectos, illa appareva como Dea Celeste e lunar, illa esseva le Dea del calendario, del feminas, del vita e del fecunditate, del matrimonio. Junon, divinitate correspondente al Dea grec Hera, esseva filia de Saturno e soror e sposa de Jove (Zeus) e multe jelose per le continue infidelitate del conjuge. Con le Patre del Deos illa habeva cinque filios: Marte deo del guerra, Vulcano deo del foco e ferrero del Deos, Hebe dea del juventute, Ilitia dea del nascentia, e Eris dea del discordia. Sub le aspecto chtonie (connexe al Terra) a illa esseva sacre le capra, le cucu, le <span lang="en-US">sparviero</span> e le pavon, e illa esseva identificate con le Luna e per isto illa esseva ponite in relation con le calendario e con le vita feminin. Le dea esseva invocate in su culto, per le Rex e le Pontifex al initio de omne mense con le nomine de Iuno Covella e Kalendaris, e per le feminas parturiente con le nomine de Iuno Lucina, qui portava al luce le nascente. Ma omne manifestation del vita sexual del femina esseva sub le tutela de Junon, qui veliava super le puritate del pueras e super le castitate del sposas. Reservate al feminas esseva le festas in honor del Dea: le Nonae Caprotinae, novem dies ante le <i>Idi</i> de julio, e le Matronalia. In le Caprotinae (7 de julio) se festeava Junon como Dea del sexo e del fecunditate, e esseva admittite le sclavas (per isto dicte ancillarum feriae). Le Matronalia (1e de martio), se connecteva al castitate feminin, e terminava con le Iunonalie. Como protectrice del ligamine matrimonial illa esseva invocate como “Iuno Pronuba”. Illa deveniva pois pro le feminas quasi un correspondente del “Genio” del homines e esseva assi venerate in Roma antique, le Iunones del singule feminas. Como Dea poliade (protectrice del urbe) illa esseva venerate como Iuno Regina a Veio, Quiritis a Falerii. Ma le culto plus famose esseva le Iuno Sospes o Sospita Mater Regina a Lanuvium, culto que esseva pois admittite inter le cultos official del stato roman in 338 a.C., e desde 509 a.C. Con Jove e Minerva, Junon formava le Triade capitolin, centro del maxime culto, a character politic, del antique Roma. Le epitheto de Moneta (forsan in le senso de “admonitrice”), con le qual le Dea esseva venerate in un templo super le colle Capitolio adjacente al moneta, explica secundo alicuno le nomine date al metallo, cuneate justo in proximitate de ille templo (ad Monetae). Alicun eruditos denega a Junon le character originari de divinitate celeste o lunar, e attribue al dea le significato primitive de divinitate chtonie, connexe al vita terrestre o subterranee, e al fecunditate del Natura. Le culto de Junon habeva su centro in le Latio e de ubi se diffundeva in Italia central, ma exiguemente in le altere provincias, con le exception del Gallia Narbonense e del Africa. On narra que Junon, esseva inimic del Troianos, per tres motivos, duo mythic: prime, le torto patite per Paris, perque ille habeva date le pomo del beltate a Venus in vice que a illa, secunde: le rapto de Ganymedes per parte de Jove, qui lo faceva su amante e cuppero del Deos, e un historic: le prophetia que es narrate in le Eneide, secundo le qual su citate predilecte Carthago, haberea essite destruite per le descendentes de Troia (le romanos). Al Dea esseva dedicate le mense de junio (Iunius) que es le sexte, in le calendario julian e<img align="right" alt="" height="563" hspace="2" src="http://etc.usf.edu/clipart/1400/1462/hera_2_md.gif" vspace="2" width="527" /> gregorian, ma in le antique calendario roman illo esseva le quarte, ante le reforma de Julio Cesare. Le Dea, esseva representate in statuas e picturas con le diadema super le capite, con longe capillos blonde colligite in duo tressas e vestite con longe tunicas, e un grande corpore, con aspecto sever e digne, plen de gratia, in le mano dextere illa teneva un sceptro o un malo-granate, symbolo del familia. A illa esseva dedicate como Iuno Regina, un templo super le colle Aventino construite per le Consule Marco Furio Camillo, depost le victoria e le conquesta de Veio, in 326 a.C, e un altere in Campus Martius, construite per le Consule Marco Emilio Lepido depost le victoria contra le Ligures in 187 a.C. e inaugurate le 23 de decembre 179 a.C. In le systema solar, in le fasce principal del asteroides, inter le planetas Marte e Jove, un de illos es dedicate al Regina del Deos, Junon, que esseva discoperite le 1e de septembre 1804, per le astronomo german Karl Ludwig Harding ab le observatorio de Lilienthal apud Bremen, con un simplice telescopio de 2 pollices, illo esseva le tertie asteroide discoperite, depost Ceres e Pallas, e ante Vesta, e un del plus grande, forsan le septime, con le diametro de 280 kilometros.</span></span></div><div><span style="font-family: Georgia;"><span style="color: black; font-size: x-small;"><br />
</span></span></div></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-65521480895887331452022-05-20T18:25:00.002+02:002022-05-21T14:11:20.196+02:00<div class="itemPost" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 11px;"><div align="center"><span class="Apple-style-span" style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: large;"><b>MAIA E MAIO</b></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: large;"><b></b></span><span class="Apple-style-span" style="color: navy; font-family: Georgia;"><b></b></span><br />
<b><div lang="it-IT" style="display: inline; font-style: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; margin: 0px 0px 0cm; text-align: center;"><div style="display: inline;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>traduction in interlingua per Francesco Galizia</b></span></div></div></b></div><span style="color: navy; font-family: Georgia;"><b><div lang="it-IT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; margin: 0px 0px 0cm; text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #848484;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><span class="Apple-style-span" style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: 800;"><br />
</span></span></span></span></div></b></span><span style="font-family: Georgia;"><span style="color: black; font-size: small;"></span></span><br />
<div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Georgia;"><span style="color: black;"><span style="font-size: small;"><span lang="it-IT"><img align="left" alt="" border="1" height="298" hspace="4" src="http://farm4.static.flickr.com/3109/2643095260_b11015887d.jpg?v=0" style="height: 240px; width: 203px;" vspace="4" width="245" />Maia, in le mythologia grec, esseva le major del Pleiades, le septe filias de Atlante e Pleione. Illa e su sorores, nascite super le Monte Cyllene in Arcadia, es a vices appellate deas montanias, </span><span lang="it-IT"><i>oreades</i></span><span lang="it-IT">. Simonides de Ceos cantava le "montania Maia" (</span><span lang="it-IT"><i>Maia oureias</i></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">), illa qui habeva "le vivace oculos nigre". Maia esseva le major, le plus belle e le plus timide del sorores. Eschylo repetitemente la identificava con Gaia. </span></span></span></span></span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Ab su union con Zeus nasceva Hermes. </span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">On dice que Maia, insimul al sorores, esseva transformate in un stella per Zeus, pro subtraher la al sposa jelose.</span><span style="font-family: Georgia;"><span style="color: black;"><span style="font-size: small;"><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"> In le mythologia roman, illa ha essite identificate con Maia Maiestas (appellate anque Fauna, Bona Dea (le 'bon dea') e Opis (sposa de Saturno), un dea, qui pote esser equivalente a un antique dea del fecunditate e del renascentia del natura in primavera. </span></span></span></span></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Georgia;"><span style="color: black;"><span style="font-size: small;"><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;">Le nomine maio deriva ab le nomine del dea, de facto le prime e le dece-quinte die de maio esseva sacre a illa. Le prime de maio le</span></span><span lang="it-IT"><i>flamen</i></span><span lang="it-IT"><span style="font-style: normal;"> (sacerdote) de Vulcano sacrificava a illa un porca gravide, de modo que anque le terra esseva gravide de fructos, un sacrificio apte pro un dea del terra como le “Bona Dea”. Ab iste tradition religiose il deriva anque le substantivo italian “maiale” ("sus maialis") que es anque date in lingua italian al porco.</span></span></span></span></span></div><div align="justify" lang="it-IT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Georgia;"><span style="color: black;"><span style="font-size: small;"><b>Altere nota etymologic</b>: Le parola Maio (latino <i>majus</i>, osco-umbre <i>mahiis</i>, greco <i>mahos</i>, sanscrito <i>mahi</i> = terra) deriva ab Maia, matre de Hermes, qui symbolisa le terra, le grande matre. In ultra, ab le radices <i>magh-</i>, <i>mag-</i>, <i>mah- </i>(crescer) origina le voce<i>major</i>, forma comparative de <i>magnus,</i> grande.</span></span></span></div><div align="justify" lang="it-IT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Georgia;"><span style="color: black;"><span style="font-size: small;"> </span></span></span></div><div align="center" lang="it-IT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: large;"><b>HYMNO HOMERIC A HERMES</b></span></div><div align="justify" lang="it-IT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Hermes Cyllenius io canta, occisor de Argo,</span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">senior de Cyllene e del Arcadia ric de greges,</span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">veloce messagero del Immortales, que generava Maia</span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">venerabile, filia de Atlante, unite se in amor con Zeus;</span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">illa fugiva le assemblea del Deos beate</span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">demorante in le antro umbrose, ubi le filio de Cronus</span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">se habeva unite al nympha con le belle tressas, in le corde del nocte,</span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">dum le dulce somno teneva Hera, illa qui habeva le blanc brachios:</span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">e ille se celava al Deos immortal, e al homines mortal.</span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Assi io te saluta, filio de Zeus e de Maia:</span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">e post haber comenciate ab te, io passara a un altere hymno.</span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Salve, Hermes messagero, generose de gratias, </span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">dispensator de benes!</span></div><div align="justify" lang="it-IT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><br />
</span></div><div align="center" lang="it-IT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: medium;"><b>Laudes del Celo del Mar del Terra e del Heroes</b></span></div><div align="justify" lang="it-IT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">In le anno 1903 le grande poeta italian Gabriele D'Annunzio publicava le prime libro del su “Laudes del Celo del Mar del Terra e del Heroes”intitulate a Maia le plus grande del septe stellas del constellation del Pleiades con le subtitulo de “Laus Vitae”,depois in le 1904 veniva publicate le </span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">secunde e le tertie libro Electra e Alcyone,in le 1912 in occasion del guerra de Libya con le “Cantiones del gestas de ultramar” exiva le quarte libro Merope,in fin le quinte esseva Asterope </span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">dedicate al Grande Guerra con le “Cantos del guerra latin”, le sexste e le septime non esseva scripte.</span></div></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-90501414731333933292022-04-21T19:23:00.003+02:002022-05-21T14:12:11.318+02:00<div class="itemPost" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 11px;"><div align="center"><span style="color: navy; font-family: Georgia; font-size: x-large;"><b><span class="Apple-style-span">Natal de Roma</span></b></span><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: black; font-family: Georgia;"> </span></b></span></div><div align="center"><span style="font-size: medium;"><b><span style="color: black; font-family: Georgia;">traduction in interlingua per Francesco Galizia</span></b></span><div><b><span style="color: black; font-family: Georgia;"><br />
</span></b></div></div><div align="center"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnS6gtAtMtEf-AvaygZOHBHghtgHK0I3sH88koKRbJF5B1iQw1f9Iqd5n8Ud1V6AQdhoGikP7MOzRQsJ-Vybnzdq3jmiKVxDZs3wjQPWtIP8CXe-680N3BscDRW1KMDEHiOlXCU5JJKsVP/s400/lupa.gif" /></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Le Natal de Roma (Romaia) es un festivitate laic ligate al fundation del citate de Roma, celebrate le 21 de april. Secundo le legenda, narrate anque per Varrone, Romulo haberea de facto fundate le citate de Roma le 21 de april del anno 753 a.C. Le fixation del die, que es reportate per Varrone, se debe al calculos astrologic de su amico Lucius Tarutio. </span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Le Mytho narra re Romulo e Remo qui esseva filios gemines del Deo Marte e del Vestal Rea Silvia, filia del rege de Alba Longa Numitor. Numitor esseva descendente del heroe troian Eneas, e habeva le throno usurpate per le fratre Amulius, qui faceva imprisionar Numitor e le filia. Le gemines esseva jectate in le Tibere. Ma le corbe con le duo fratres esseva depositate per le currente del fluvio al pedes del Ficus Ruminalis ubi un Lupa les nutriva con su lacte, usque quando le pastor Faustulus e le uxor Acca Laurentia non les colligeva e les elevava. Crescite le duo fratres illes esseva recognoscite per Numitor, alora Romulo abatteva Amulius e restaurava al throno Numitor. Depost le gemines fundava un citate super le colle Palatinus, proxime al Tibere, con un aratro trainate per un tauro e un bove, il resultava un sulco quadrate, (citate quadrate) pro limitar le confinio del nove citate; ma le duo fratres habeva un disputa, e Remo esseva occidite per Romulo, qui esseva assi le prime rege de Roma. Post le rapto del Sabinas e un guerra con le rege sabin Titus Tatio, le duo populos (roman e sabin) se univa in un sol Regno. Romulo depost un longe e sage governo, dispareva mysteriosemente, ascendeva al Celo e deveniva le Deo Quirinus protector del Urbe. Desde iste data es derivate le chronologia roman, definite con le locution latin “Ab Urbe condita” (desde le fundation del Citate). Le recurrentia del Natal de Roma es hodie etiam festeate con varie representationes in costume, eventos cultural e artistic e manifestationes jocose. In le epocha fascista, le Regime imponeva iste die pro substituer le festa syndical del 1e de maio, como festa del Labor.</span></div></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-1280474721634117802022-03-20T16:07:00.003+01:002022-04-03T16:10:21.620+02:00<h1 style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 0.7cm; margin-left: 0.7cm; margin-right: 1.06cm; margin-top: 0.48cm; text-align: center;"><span face="Arial, sans-serif"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">Religiositate Indoeuropee</span></span></span></h1><div align="CENTER" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 0cm;"><div style="color: #848484; font-family: Tahoma, Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;"><span style="color: black;"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-size: 10pt;"><span style="font-family: verdana;"><strong>Per</strong> </span></span><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';">Adriano Romualdi</span></span></strong></span></span></strong></span></span></strong></span></div><span style="color: black;"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';">traduction interlingua per Francesco Galizia<br /><br /></span></span></strong></span></span></strong></span></span></strong></span></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img height="393" id="il_fi" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX3pSpL3RW-SO205q0QlEgXYm3RSfP7SzXKpprp1gNEW9w79AtI8d3vLN6jTGeF0nsSI828gmwwtdX2MPR77IMo8nTTwIGdDuBuHHKgruVmhCfq9XcT5Yu2ktk4_ZzKnXkUFXTTzaFsNfD/s400/BorghAres%252BDresdenDSCN2373.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto; padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="400" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ares (Marte) - Zeus (Jove)</td></tr>
</tbody></table><h1 style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 0.64cm; margin-left: 0.53cm; margin-right: 1.06cm; margin-top: 0.48cm; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal;"><span face="Arial, sans-serif"><span class="Apple-style-span" style="color: #eeeeee;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Times; line-height: normal;"></span></span></span></span></h1><h1 style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 0.64cm; margin-left: 0.53cm; margin-right: 1.06cm; margin-top: 0.48cm; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; font-weight: normal;"><span face="Arial, sans-serif"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times; line-height: normal;"></span>Le religiositate indoeuropee es filia del tripartition sacral (</span><span face="Arial, sans-serif"><b>religion, fortia e labor</b></span><span face="Arial, sans-serif">) del antique populos de Europa. Como on vide in le pantheon germanic con le deos </span><span face="Arial, sans-serif"><b>Odin, Thor,</b></span><span face="Arial, sans-serif"> </span><span face="Arial, sans-serif"><b>Tyr</b></span><span face="Arial, sans-serif">, o anque in cello celtic con </span><span face="Arial, sans-serif"><b>Esus, Toutatis, Taranis,</b></span><span face="Arial, sans-serif"> anque se le maxime divinitate es Lug. Anque in le pantheon greco-roman, on lo vide con </span><span face="Arial, sans-serif"><b>Zeus / Jove, Ares / Marte,</b></span><span face="Arial, sans-serif"> </span><span face="Arial, sans-serif"><b>Hermes / Mercurio.</b></span><span face="Arial, sans-serif"> Le religion indoeuropee es patriarchal, solar, viril, guerrier, nordic; contra cello de typo prearyan, paleoeuropee, que il es matriarchal, lunar, feminin, terrestre que dominava ab sempre le Oriente e le Mediterraneo, e que per ethnia e ideas se avicina al lunar e tenebrose religiones semitic. Le credo religiose del indoeuropeos, exprime in le varie formas le valores del realitate: le intelligentia, le sagessa, le fortia, le beltate, le serenitate, le guerra, le heroismo, le justitia, le libertate, de fronte ad un fortia supreme e impersonal que non ha visage: le Fato. Le deos del populos indoeuropee, son luminose, resplendente de rationalitate superior: le homine los preca in pedes, con le manos aperte verso le celo. Il es un vision que appartine a tote le populos indoeuropee, con le proprie divinitate que per seculos habeva accompaniate le homine indoeuropee in omne gesto del su vita, participe luminose del su heroic conception del mundo e del su defia al voluntate del Fato. Deos hellenic, deos italic, deos germanic, que accompaniara le populos de Europa, per seculos in tote le lor vita politic, militar e religiose. Le ordine religiose reflecte le rigide hierarchia del lor societate, dividite in le tres repartition social: sacerdotes, guerreros, laboratores, que domina sur le populo submisse. Toto isto reflecte le mentalitate viril e patriarchal del populos nordic que on installava in tote le Europa e le rendeva cuna del nostre civilitation. Il es gratias al lor Spirito votate al armas, al guerra, al dominio sur le inimico alien; al culto del sanguine del racia e del solo del Patria. Isto on reflecte in le culto pro le Deo Sol, que signa le rythmo del annos, del seasones, del vita, e iste explica le ric symbologia solar. Al tripartition sacral es associate celle chromatic: le blanc del sacerdotes, le rubie del nobilta e del guerreros, le nigre del artisanes e del paisanos que labora le terra. Le mesme triade chromatic venira pois reprendite laicamente in le Medievo, durante le investimento ritual de un cavallero, qui es symbolicamente vestite con un tunica blanc (le puressa), un malia de ferro rubie (le sanguine infundite in battalia pro le Patria e le proprie senior), e un mantello nigre (le morte, que attende omne guerrero qui se sacrifica pro le ben e le salvation del Nation). Iste triade es le emblema del ver identitate europee insimul al symbologia solar pagan. Le cultura europee non pote facer a minus del studio del antique religiositate e spiritualitate del patres, que rememora le sanguine e le anima del ancestres. Ab un puncto de vista ethno-anthropologic il es assatis interessante le studio del religiositate, como cello del usos e costumes archaic, como defensa del nostre commun identitate. Le prime vanguardas de celle que in le tempore essera devenite le Germanos, le Celtas, le Italicos, le Illyric, le Hellenos, le Persian e le Indian, les initiava a migrar ab le grande bassino anthropologic indoeuropee que era le zona inter le Baltico e le Atlantico, e on superponeva ab le Europa al India, al populationes neolithic preindoeuropee, como élites militar, que les possedeva le maestria in le uso del metallurgia ante del cupro e del bronzo e pois del ferro, imponente al populos submisse le proprie structura social hierarchic e le lor religion, con le proprie Deos celeste e luminose, in opposition al culto feminin del Dea-Matre - con le diverse nomines del varie Mythologias - al cuje voluntate es confidite le destino del homines. Le Deos indoeuropee son connectite con le Sol e le Celo, de cuje derivara pois le Zeus pater del grecos, le Jupiter (Jove) del latinos, le Diauh pità del antique hymnos vedic, le Teiwaz-Týr del Germanos. Le Deo patre celeste, in le su characteres de immutabilitate, omniscientia e omnipotentia, se manifesta in le divinitate Dryeus pater (Patre celo) . A Roma iste religion del Patres, durava per seculos, e que on extingueva gradualmente quando, dominante le ecumene de alora, Roma era patrono del Oriente, assi que le su vision del mundo e de se ipse, esseva influentiate ab un pensamento non indoeuropee. Le mesmo era evenite al Grecos, quando le genio de Alexandro portava le grecitate ad Est usque al India e le su nove subjectos les acclamava Deo-Rege, assi le Hellade moriva, e nasceva le sophisticate Hellenismo de typo oriental. Le mundo grec habera inter le 600 e le 300 a. C. un ver e proprie revolution cultural; in le colonias ionic in Asia Minor e Sicilia, un gruppo de homines de pensamento, - </span><span face="Arial, sans-serif"><b>Archimedes, Pythagoras, Talete, Anaximàndro, Demòcrito, Empèdocles, Anaxàgora, Hippocrates, Aristarcho e le grande philosophos Socrates, Platon, Aristoteles, - </b></span><span face="Arial, sans-serif"> forniva un serie de interpretationes phisic-materialistic del realitate: le terra exiva ab le partial desiccation del oceanos, le aere, ben que invisibile, era «consistente», Sol e stellas era petras focate, le luce lunar era reflexe, le Terra rotava circum le Sol, le homine veniva ab pisces nascite in le fango, e omne realitate existente era constituite ab atomos, on tractava del plus radical revolta intellectual de ille tempore. Ma le vision sacral del mundo grec era in crise e le spirito del grecitate era morite. Le philologo e anthropologo german</span><span face="Arial, sans-serif"><b> Hans F. K. Gunther </b></span><span face="Arial, sans-serif">a proposito del religiositate indoeuropee scribeva: “ Pro le indoeuropeos le problema del anima e del corpore non es nunquam importante, non mesmo in le vita religiose; iste problema non les ha nunquam opprimite, illes non disdigna le corpore pro assignar al anima un valor plus grande. Le idea de un corpore constringite in le mundo, immunde prision de un anima que aspira ultra de isto a un altere mundo, es lontan ab illes”. Le nostre commun identitate ancestral de Europeos es pois ben documentate in le lineas principal, pois que populationes anque inter lor geographicamente multe distante son in possession de forte characteristic commun in le lexico, in le morphologia linguistic, in le grammatica e in le cultura. Secundo le historic del religiones e philologo francese </span><span face="Arial, sans-serif"><b>Georges Dumezil</b></span><span face="Arial, sans-serif">, le indoeuropee, il ha in commun le typo de religion, le mythos, le institutiones, le familia; tote le societates indoeuropee il ha le mesme vision del vita e del mundo, illos son ubicunque de typo hierarchic e divise in tres castas functional: productive (homines e feminas libere, commerciantes, artisanes e paisanos), militar (guerreros, cavalleros, chefes de tribos, nobiles e reges), sacral (sacerdotes ) con servos e sclavos in un position de subjection. A capite del societates on trova un rege, qui es electe ab le guerreros, con un autoritate limitate, nos nota le affinitate linguistic inter le nomine indoeuropee regs, le latin rex, le celtic rix, le sanscrito raja e le grec arego, Anque in le </span><span face="Arial, sans-serif"><b>Rig Veda</b></span><span face="Arial, sans-serif"> e in le poemas epic indian </span><span face="Arial, sans-serif"><b>Mahabharata</b></span><span face="Arial, sans-serif"> e </span><span face="Arial, sans-serif"><b>Ramayana</b></span><span face="Arial, sans-serif">, assi como in le iranic </span><span face="Arial, sans-serif"><b>Avesta, </b></span><span face="Arial, sans-serif"> in le poemas homeric e germanic, il es describite un nobile societate heroic e guerrier que se superpone a populos subjecte prearyan. Le characteres principal de tote le populos indoeuropee son le fortia e le capacitate de osar, de avantiar ultra omne limite, de gauder in modo intensive le vita, etiam mantenente un profunde senso del deber, del honor, del integritate e del fidelitate. Anque le spirito religiose es evidente, in le poemas e tragedias hellenic, ab Homero usque a Pindaro et Eschylo, in cuje recurre le thema del </span><span face="Arial, sans-serif"><b>sophronein</b></span><span face="Arial, sans-serif">, alias del esser e devenir sage non tanto ab un puncto de vista intellectual, ma plus tosto ethic, con respecto e moderation coram le divinitate. Le principio grec del </span><span face="Arial, sans-serif"><b>pathein mathros</b></span><span face="Arial, sans-serif">, alias obtener a transverso le suffrentia le sagessa, se manifesta in le homine qui experimenta in se ipse le dolor e le pavor. Il es forsan le plus alte tentative del mundo prechristian de poner se le problema del mal in un conception religiose, que attribue al divinitate le intente de diriger le vicissitude human secundo un designo obscur e mysteriose. Typic del religiositate indoeuropee es le sentimento de tragedia del vita, ubi le homine se altia de fronte al Fato, al mysterio del existentia, que conjunge le homines e le Deos, con respecto e dignitate</span>.</span></h1><div style="background: rgb(255, 255, 255) none repeat scroll 0% 0%; line-height: 0.64cm; margin-bottom: 0.49cm; margin-right: 1.06cm; margin-top: 0.48cm;"><span style="color: #333333;"> </span> </div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-74091907691043713552022-02-20T17:37:00.004+01:002022-02-21T09:16:54.568+01:00<div align="CENTER" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 26px;"><span style="color: navy;"><b>LE CIVILISATION INDOEUROPEE</b></span></span></div><div align="CENTER" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 0cm;"><div style="color: #848484; font-family: Tahoma, Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;"><span style="color: black;"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-size: 10pt;"><span style="font-family: verdana;"><strong>Per</strong> </span></span><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';">Adriano Romualdi</span></span></strong></span></span></strong></span></span></strong></span></div><span style="color: black;"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';">traduction interlingua per Francesco Galizia</span></span></strong></span></span></strong></span></span></strong></span></div><div align="CENTER" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 0cm;"><br />
<span style="color: black;"><span style="font-size: 14px;"><b><img height="303" id="il_fi" src="http://www.fmboschetto.it/Utopiaucronia/Egypte/Euro276.png" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="452" /></b></span></span><br />
</div><div align="JUSTIFY" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm;"><span style="color: black; font-size: small;"><span face="'Arial Unicode MS', sans-serif">Quando e como nasceva, le civilisation europee? In le curso del millennios precedente le antiquitate classic - con le apogèo del Grecia, con le rapide refulger de Alexandro, con le grandor roman - le populos indoeuropee les comenciava inter le III e le II millennio a.C., a mover se ab le lor sede originari - circum le Mar Baltic -, ubi illes esseva arrivate depost le ultime era glacial e on formava un nove typo human, le racia nordic: con le pelle clar, que absorbeva melio le radios ultraviolette e quindi on poteva haber un corpore robuste e alte, con capillos blonde o rubie e oculos blau, gris-azur o verde - con un movimento migratori que les conduceva, barbare ancora ma dominatores, verso tote le directiones: al west con le Celtas, alteres iva al Sud verso le Mediterraneo, con le populos Italic, le Illyric, le Thraces e le Hellenos. Alicun ancora arrivava a transverso le Anatolia e le Caucaso, usque al Persia, al Afghanistan e le India. In Europa, illes in parte se fundeva con le populationes indigena de racia mediterranee, alpin o dinaric, ma le dotes interior de character, le aggressivitate, le rationalitate, le amor de aventura, le passion pro le amplitude del mar e per le extreme distantias, assì como le conception heroic del vita, le acceptation del tragic, le senso del sacro, le respecto del dignitate viril, le veneration del etate ancian, le tutela del innocentia infantil, le defensa del proprie libertate in un structura social hierarchic, esseva essential e dominante in omne gruppo ethnic. Le prime civilisation ad apparer sur le scena del historia esseva celle Hittite, que se installava in Anatolia, inter le 1900-1800 a.C., ma terminava al initio del XII° seculo, pro le invasion Phrygie. Intertanto, le stirpes hellenic era pervenite in Grecia: le Acheos e le Ionos, guerreros e navigatores, les on superponeva e misceva con le populationes mediterranee pre-aryan, mantenente le proprie identitate civil e politic, ma subjacente al lor conception religiose. Les assumeva le hereditage del civilisation Minoic de Creta, e poneva le base de un proprie civilisation, celle Mycenee. Pois, arrivava le Dores, altere stirpe hellenic, que recipeva le cultura Mycenee, ma le fortia del lor mundo interior les faceva conservar le proprie vision del vita, viril, naturalistic, realistic. Era le repulsar del religion matriarchal, ligate ad un vision feminin, nocturne e telluric. A iste conception responde un vision del proprie communitate human, pro un idea tripartite del societate, in tote le lor civilisationes le indoeuropeos, separava in le vita social un poter que pensa e decide, un fortia que protege e combatte, un realitate que produce e labora. Le reges, ab le quales dependeva le ordine del populo e le guida del guerras, il habeva sempre le poter ab le aristocratia e habeva un autoritate partial, limitate in le tempore. Le ver poter esseva sempre in le senato, o in assembleas militar, o, como il era in le «democratias» grec, in un gruppo restricte de homines libere que excludeva le majoritate del populo. Le virtutes viril, le audacia, le disciplina, le fortia physic, le valor guerrier, los dominava: le aretè homeric, le virtus latin del batter se in le ordine, le saper dar e affrontar le morte pro le proprie honor, pro le fidelitate ad un gente, un polis, un Patria, un Imperio, era le plus alte conclusion de un vita nobilemente intendite. Le indoeuropeos cultivava le terra, elevava le bestial, aperiva le stratas, navigava per mar, fundava colonias e faceva le guerra. Illes non concipeva le vita si non in le proprie ethnia. Le grecos viviva in un parve terra, parlava le mesme lingua e adorava le mesme deos: ma le distinction inter Dores, Acheos e Ionos, restava vive usque a que le Grecia moriva. E quando le Macedones, grec como illes, conquireva con Alexandro le mundo de alora, illes era substantialmente hostil. Sparta per ultime, morite Alexandro, tentava contra illes de reunir le grecos del Peloponneso. Ma le macedones interveniva, e occupava, pro le prime vice in le historia, le orgoliose citate. E pois esseva in vice le Ètolia, devenite potentia hegemone, a clamar le romanos. Era le fin del Grecia, et esseva anque le fin del Macedonia; con le battalia de Pidna, dispareva per sempre le potentia macedone. Le populos italic arrivava in le secundo millennio a.C., in le nostre peninsula dividite in: Umbros-Sabellic, Latinos-Falisc, Osco-Samnites, etc. ad illes, on adjungeva post le separation ab le illyric, le Venetos al Nord e trans le Adriatico, le Iapiges e le Messapes in Apulia. In ultra, ab le Asia Minor veniva per mar, le Tyrrhenos, populo non indoeuropee, que le romanos clamava Etruscos. In pauc seculos, illes, controlava le Mar Tyrrhen, e dominava un area que iva ab le Tibere usque le Valle Padan e le zona circum Neapolis. Illes era in le Peninsula primo e maestros de toto: fundava citate murate sur le culmime del colles con un regula particular - un pomerio quadrate - portava le aqua al citate elevate, inventava prime in le mundo le volta ad arco, escaldava le casas facente currer le aqua calide, e sub e circum al citate excavava ample cloacas . Illes on reuniva sol per ration religiose, ma les non trovara nunquam - como le Grecos, le Celtas, le Germanos - le idea de unitate. In le phase ascendente, fundava colonias, un de iste era Roma - Rumon in etrusco significava fluvio - al qual illes lassava le fasce lictorio, le sede curule, le Pontifex. Ma le lingua era latin, e italic esseva le deos: Jupiter, Marte, Apollo. Roma, non habeva un su mythologia, ma con intelligentia edificava le derecto e recostrueva con le Eneides de Virgilio, le su historia ab le origines troian, e trovava le su mythos in le nobilitate moral del su heroes - ab Romulo al Horatios, ab Mucio Scevola a Horatio Cocles e Furio Camillo – e cresceva coherente ad un pietas coram le su divinitate, que consules o duces interpellava ante le battalias e assì poteva affirmar se le grandor de Roma, expression del populos italic. In le corde de Europa le stirpes celtic esseva in movimento per le Occidente, e occupava le Gallia, le insulas Britannic, parte de Iberia e le Italia del Nord. Anque le lor religion venerava multiplice deos, le cuje voluntate era interpretate ab le «druidas», casta sacerdotal. Les developpava un alte civilisation, e un attitude guerrier, in Italia illes era in le plana padan inter Venetos e Ligures. Le expansion gradual de Roma - que habeva romanisate le Italia usque le Alpes, depost haber conquirite Carthagine e le Macedonia, le Espania e le Lusitania – gratias a Julio Cesare vinceva le Celtas de Gallia e de Britannia, que in pauc generationes, como le Ibericos, esseva romanisate. Detra le Celtas, inter le Scandinavia, le Rheno e le Danubio, premeva le tribos germanic, homines indomabile e impetuose, con le lor deos - Odin, Freya, Thor - e le lor structura guerrier. Ma le ulterior crescita - ab le Republica al Imperio - de Roma, obligava le Germanos per seculos, detra le “limes” imperial. Al spatulas del Germanos, in le steppa immense, era le slavos, al Nord est, esseva le populos Baltic, barbare e quasi incognite. Tote iste populos, le cuje unitate initial es del toto documentate ab le linguistica, le anthropologia, le ethnologia, le archeologia, incontrava in le migrationes, populationes preindoeuropee: in le area danubian - balkanic, in Gallia, in Iberia e in Italia. Le fusion e le absorption, il ha characterisate le actual populos del continente. Le pervenir successive del mongoles que lassava tracias in Russia, del Unnos e del Magyaros insimul a Germanos in Hungaria, del Finnese miscite a Scandinavos in Finlandia, da al nostre populos un character particular. Ma le signo unitarie es fundamental e characteristic; per toto le curso del historia de Roma, ab Cesare, qui unificava e romanisava le Europa intra le confinios del Rheno e del Danubio, usque a Constantino le cuje heredes divideva le Imperio in duo - assi que le nation grec poteva reprender le uso del su lingua in le leges e in le edictos depost Justiniano - le progressive germanisation del Europa non byzantin, le restauration del Imperio per Carolo Magne, e le uso del lingua latin in le Cortes, in le Ecclesia e in le cultura, contribueva a facer del Continente un mundo civilmente unite, in le derecto romano-germanic. Le expansion del fide christian - favorite ab Reges e guerreros plus que ab fratres e predicatores - portava al extender se del Ecclesia usque al terras baltic e al Scandinavia, durante que le influentia byzantin, portate ab monacos (Cyrillo e Methodio) e mercantes, plus que ab homines de armas, implicava ante le Ukraina e pois le Russia. Ma le elemento dominante in le Medievo, era le nascentia del Cavalleria, fundate sur un aristocratia de spada recte ab fidelitate feudal al proprie senior. Le Cavalleros in le selection de offerer e affrontar le morte pro fidelitate e honor o pro «amor cortese», les repeteva le orgoliose fortia del centurion roman, del oplita grec e macedone, del guerrero germanic. Per seculos, ab le luctas contra mongoles e musulmanes, al christianisation armate del Est ab parte del Cavalleros Teutonic, ab le Cruciatas in Terrasancte, al Reconquesta de Espania, ab le expansion in Oriente de Venetia al formation del prime Statos national, usque a Lepanto e Vienna, tote le Europa es un fulgurar de spadas e lanceas, in defensa del su civilisation e del proprie identitate cultural e religiose. E tote le Nationes nasceva ab le armas, le Ecclesia exalta e nobilita le Cavalleria, le da un ritual, benedice le armas, clama le homines al guerra. Le Ordines cavalleresc religiose, que conquestava terras, dominava le mar, portava le Cruce presso nove populos, per seculos defendera le Ecclesia. Es le anima del Europeo de omne tempore que anque alora, como sempre in le seculos, non pote que repeter se ipse e le su natura profunde: anima de guerrero, pro le honor e le libertate. Per omne altere aspecto del vita, le valores essential son celle de sempre: le fortia, le beltate, le corage, le vigor, le memoria historic, le justitia, le libertate. Durante que, super toto volava, le spirito del patre del libertate: le soveranitate national que proponeva al europeos le antique sonio del fortia associate al beltate. Per ultra duo millennios, dominara le fortia del ordine moral del Lex roman, e le pensamento grec, in le signo del su antique civilisation, e al respecto del fide christian que, habeva contribuite a edificar le Europa. Era le recordo del splendor del grandor classic e del nascentia del nostre citates, al aperir de stratas inter le populos, al idea de Imperio. Roma era le exemplo admirabile, sublime de un mundo que habeva unite, per seculos, le continente, e que attraheva le barbaros del Est, e induceva germanos e slavos a dar al proprie imperator le titulo de Kaiser e Czar - alias Cesare - le summe legislator latin. Era un mundo que habeva date un terra, un ideal e un regula al populos de Europa, insimul ad un capacitate artistic, architectonic, litterari, poetic, pictoric, sculptoree, urbanistic e musical, que ab le Italia, ubi ancora hodie ha sede ultra le medietate del thesauros artistic del Terra, on era diffundite per tote le Continente. Le nobile potentia del pensamento europee ab Homero a Platon, Virgilio, Ovidio, Dante, Leonardo, Shakespeare, Goethe, Voltaire, Wagner, Verdi, attingeva al grandor de Roma classic e christian. Es un hereditage que sol un conception indoeuropee pote colliger e transmitter al deman del mundo. Es le spirito eterne, indomabile, del homines de Europa.</span></span></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-28551145320573016862022-01-23T03:30:00.000+01:002022-01-23T16:20:31.609+01:00<div style="color: #848484; font-family: Tahoma, Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;"><span style="color: navy;"><span style="font-size: 36px;"><strong><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-family: 'times new roman';">Le Indoeuropeos</span></strong></span></strong></span></strong></span></span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma, Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;"><span style="color: black;"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-size: 10pt;"><span style="font-family: verdana;"><strong>Per</strong> </span></span><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';">Adriano Romualdi</span></span></strong></span></span></strong></span></span></strong></span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma, Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;"><span style="color: black;"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';">traduction interlingua per Francesco Galizia</span></span></strong></span></span></strong></span></span></strong></span><br />
</div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma, Verdana, Geneva, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><span style="color: navy;"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><img alt="File:Passing of the Great Race - Map 3.jpg" height="595" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/98/Passing_of_the_Great_Race_-_Map_3.jpg/800px-Passing_of_the_Great_Race_-_Map_3.jpg" style="height: 343px; width: 489px;" width="800" /></span></span></strong></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-size: 10pt;"><span style="font-family: verdana;">IV. <strong>Le origine del </strong></span></span><strong><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';">Italia archaic: </span></span></strong></span></span></strong></span></span></strong></span><br />
<br />
<span style="color: black;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';">Que le linguas italic - e inter illos le latino - son state diffundite ab un typo racial relativemente «clar», appare verosimilante, date le lor provenientia ab le area centroeuropee. Le plus recente anthropologia il ha recognoscite le connexion inter le linguages italic e le typo xanthochroic (ab le grec xanthòs = blonde e chròes = coloration). Jam le anthropologos italian il ha notate duo zonas de blondismo, un in le Italia septentrional (in particular in le Lombardia), que illes mitteva in relation con le migration longobarde, le altere plus tenue, longe le arco del Appenninos, que on pote conducer al plus antique migrationes italic. Il ha le presentia de un forte componente xanthochroic in tote le Italia central e oriental, e parte del Italia meridional. Ab iste zonas se irradiarea tote le ramificationes del mesme typo que on retrova in le altere parte del peninsula e in Sicilia. Le localisation del major massa de illes face pensar a un provenientia ab le Nord e le Oriente, id es que iste typo sia descendite in Italia sequente le costa adriatic, sin penetrar a fundo in le plana padan, ma, sembla que a mano a mano que on descende verso le Sud, isto il ha sede inter le montes. On pote pensar a un preferentia date originalmente a iste ambiente pro un minor resistentia al climate calide del meridion italian. A omne modo, es clar que iste typo debeva repulsar in zonas peripheric un population brun branchyoide, que on il ha ration de creder era autoctone in le region. Il es multe probabile que iste typo xanthochroic sia descendite in Italia al etate del ferro, si non ante, e que illo sia le portator de linguages aryan. Que le populos italic, on distingueva pro un major vestigio nordic ab celle gente que immergeva le lor radices in le prehistoria mediterranee, poterea monstrar lo le separation que existe inter le character national latino-italic ab un parte, e cello etrusc (non indoeuropee) ab le altere, separation tanto plus considerabile si on tene conto del proximitate reciproc e del commun typo de civilisation. Al etruscos, con le lor cultura plen de vivacitate e de color, con le lor intuition sensual del mundo, ora triste ora joiose, on contrapone le severitate rigide, aspere, del gente latin e sabellic, proliferation de un “ethnos” differente. Assi un grande interprete del antiquitate il ha synthetisate le character national etrusc: «Etrusc era le gaudio al placer del existentia, al dominas e al belle adolescentes, al jocos scenic, crueles o comic, al lucta del gladiatores, al circo e al farsa, al indolentia contemplative. Ma etrusc era anque le heroe cavalleresc e le combattente individual, que desiderava le aventura e le fama, profundamente diverse ab le disciplinate e obediente legionarios roman. E como le vita etrusc se explicava in le opposite tension de riso e cruelitate, de placer sensual e aventura, de indolentia otiose e affirmation heroic, le femina dominava sur le homine e in le casa, e prendeva parte anque al vita public.Un vision feminin del mundo se exprime in Etruria ubique...». Es le elemento «dionysiac», le «scumante enthusiasmo, le placer e le phrenetic cruelitate del antique Mediterraneo», que es ab le linguista german Hugo Schuchardt (1842-1927) contraponite al apollinee «alte sentir, sagace ager e mensurate decider del Nord»: como in Grecia le orphismo, assi in Italia le etruscos representa le polo «anticlassic». De fronte al sensual vivacitate del gentes indigene, sta le ethos del populos descendirte ab le Nord. Son le dur Sabinos (Propertio, 1, 1, 32, 47) con le “rigidae Sabinae” (Ovidio, Amores, 11, 4, 15), “fortissimi viri, severissimi homines” (Ciceron, pro Ligario 32; in P. Vattinium 15, 36), ancestres de valorose soldatos e paisanos (rusticorum militum). Son le Romanos con le lor conducta rigide, sever, impersonal, le homines latin de etate republican que prendeva le armas contra Hannibal ante que le «blonde lanugine - flava lanugo - aurava lor le genas» (Silio Italico, Punica, 11, 319), le milites roman ab le «testas blonde», de cuje le echo es in le "Oraculos Sibillin" (XIV, 346): «In le senato de epocha republican e del quinto usque al prime seculo a. C., le essentia nordic il ha sempre demonstrate de esser le fortia preponderante e determinante: audacia illuminate, attitude dominate, parola concise e composite, resolution ben meditate, audace senso de dominio. In le familias senatorial, ante toto in le patricios, e pois in le nobilitas, surgeva e cercava de realisar se le ideal del ver romano, como un particular incarnation roman del natura nordic. In tal modello human valeva le virtute ethic e spiritual de vestigio nordic: le virilitate, virtus, le corage, fortitudo, le sage reflexion, sapientia, le formation de se ipse, disciplina, le dignitate, gravitas, e le respecto, pietas, in plus celle mensurate solemnitate, solemnitas, que le familias senatorial considerava como qualcosa de specificamente roman». Le nomines latin attesta un certe frequentia de characteres nordic. «Ex habitu corporis Rufos Longosque fecerunt», «ab le physic clamava Rufo uno con le capillos rubie, e Longo uno de alte statura»: assi Quintiliano recorda le origines de los nomines proprie. Le historic german, Wilhelm Sieglin dava un longe serie de Flavios, Flavianos, Fulvios, Rubios, Rufios, Rufinios e Rutilios. Iste nomines sembla esser state traditional in le gentes Julia, Licinia, Lucretia, Sergia, Virginia, Cornelia, Junia, Pompeia, Sempronia: alias in le major parte del classe dirigente roman. Le familia del Ahenobarbi (barba de cupro) faceva remontar le su nomine a un legenda secundo le qual duo juvene, les habeva toccate le barba de un guerrero roman que deveniva rubie. Sembla que rutilus, con le significato de un blonde de foco, sia stato usate super toto pro le sexo masculin, e flavus, un blonde plus dulce, pro le dominas. Pro le azur del oculos le adjectivo commun es caesius unde nomines como Caeso, Caesar, Caesulla, Caesilla, Caesennius e Caesonius. Le Historia Augusta (Aelius Verus, 2, 4) explica Cesare con caesius. Pro le oculos gris le adjectivo era ravus o ravidus, unde nomines como Ravilia o Ravilla: Raviliae a ravis oculis, quemadmodum a caesiis Caesullae. Ad alte staturas on refereva le nomines Longus, Longinus, Magnus, Maximus, e anque Macer, Scipio (baston). Albus, Albinus, Albius indicava carnation clar. In appendice al “Incerti auctoris liber de praenominibus”, de epocha tiberian, on lege que nomines de pueras como Rutilia, Fulvia, Caesella, Murcula, Rhodocilia, e Burra designava capillos e complexion clar. Murcula veni ab murex, purpura, Rhodacilla ab le grec rhodax, rosate, Burra - como anque Burrus – ab le grec pyrrhos: tote a color ductae. Que le typo physic del Romanos, al minus in epocha republican, debeva esser assatis septentrional, pote monstrar lo anque cello dicto transmittite ab Oratio:hic niger est, hunc tu, Romane, caveto! «celle es nigre, guardate ab ille, Romano!», que exprime un diffidentia spontanee verso le individuo troppo obscur de pelle que non ha perdite non mesmo hodie le su actualitate. De altere parte, le credentia que al momento del morte Proserpina distaccava al moribunde le capillo blonde que catauno debeva portar sur le capite (Eneides, IV, 698: nondum illi flavom Proserpina vertíce crinem abstulerat), non pote que esser surgite in un epocha in cuje le capillos blonde era commun inter le Romanos. Le Sieglin, que ha passate in revista le fontes sur le characteres physic del antique Italic, scribe que al flanco de 63 blonde son mentionate solmente 17 brun. In le picturas de Pompei le 75% del imagines reproduce individuos clar. Sempre secundo le Sieglin, 27 divinitate roman son descripte como blonde, e sol 9 como obscur. In particular, Jove, Marte, Apollo, Mercurio, Junon, Minerva, Venus, Diana, Proserpina, Ceres, e anque divinitate allegoric como Pietas, Victoria, Bellona, son reproducte como blonde. Del personages del antique legendas 10 son blondes, necuno brun, assi celle poetic: 17 son blonde e duo brun. Characteres nordic son transmittite a nos ab diverse personages del historia roman. Rubie de capillos e con le oculos azur era Caton le Censor, in cuje semblava incarnar se tote le plus antique virtutes del romano. Blonde e con oculos celeste era Silla, le restaurator. Con capillos blonde e lisie, oculos clar, phlegmatic e dignitose in le persona, appare a nos Augusto, le fundator del Imperio. Cesare habeva oculos e capillos nigre, ma complexion blanc e alte statura. Le typo physic de un populo se exprime in le ideal del su poetas. Tibullo canta una Delia blonde, Ovidio una blonde Corinna e Propertio una blonde Cynthia. Un puera troppo nigre non debeva esser multe estimate si Ovidio (Ars Amandi, 11, 657) suggereva “si nigra est, fusca vocetur”. Le laudes major va sempre al candide “puella”. Le poeta Jovenal parla a nos del “flava puella Ogulnia” de nobile stirpe. Le Eneides, pro celle su character celebrative del origines que face esser Virgilio un poeta «archeologo», in un specie de passion pro le stylo del antique Romanos, in un exaltation del latinitate, in illo, tote le personages son blonde. Assi Lavinia (Eneides, XII, 605: “filia prima manu flavos Lavinia crinis et roseas laniata genas” flavos on prefere a floros); Eneas, qui spira nobilitate in le visage e in le clomas como ebore cincte de auro (En. I, 592: quale manus addunt ebori decus, aut ubi flavo - argentum Pariusque lapis circundatur auro); e le juvene Iulo; Mercurio in le su apparition (En. IV, 559: et crinis flavos et membra decora iuventa), durante que inter le guerreros es un fulvus Camers de nation ausonia (X, 562), tanto plus notevole in quanto de necuno del guerreros o del alteres personages del Eneides on dice qui habeva capillos nigre. Etiam le carthaginese Didon es blonde (IV, 590: flaventisque abscissa comas), assi forte es le inclination a vider antique heroes et heroinas circumferite in un nube de blondismo originari. Anque in le Fastos de Ovidio, componite con le mesme intento celebrative, heroes et heroinas del antiquitate roman appare a nos blonde: Lucretia es blonde quando Tarquinio se inamorava de illa (forma placet, niveusque color flavique capilli, 11, 763), blonde son Romulo e Remo, martia prole: - Martia ter senos proles adoleverat annos et suberat flavae iam nova barba comae (III, 60) -. Le Sieglin il ha scripte: « Le invasores hellenic e italic, era blonde, secundo le non pauc testimonios que nos possede. Blonde es le majoritate del personas de cuje veni a nos descripte le aspecto physic; in particular esseva les appertinente al familias nobile que se distingueva pro le color clar del pelle e del capillos. In tote le epochas del antiquitate classic, blonde habeva le significato de distincte». Le epocha auree del romanitate «nordic» va ab le origines al fin del guerras punic. Es le epocha del republica aristocratic, surgite ab le patricios e ab le melior elementos del plebe, ubi le poeta Quinto Ennio poteva scriber:” moribus antiquis res stat romana virisque”, in cuje le valores roman se appoiava ancora sur un adequate base nordic. Le ideal del probitas, del integritas, cello del vir frugi, del vir ingenuus, in cuje simplex sonava ancora como un laude, es difficile reducer lo ad un standard mediterranee: Le essentia del "ver romano", del vir ingenuus, non se explica al luce del anima "meridional", del populationes preitalic de racia mediterranee, que debeva in vice formar le majoritate del antique plebe, o al minus le plebe de Roma (plebs urbana). Iste antique ideal republican de un severitate de conducta derivante non ab abstracte preceptos, ma ab un nobile natura de sanguine nordic, lo ha expresse Propertio in le figura de Cornelia filia de Scipion le African: “Mihi natura dedit leges a sanguina ductas (IV, 11)” . Jam in le II seculo a.C. son visibile tracias de decadentia, con le difficultate sempre plus crescente in expedition militar de secunde ordine, como a Numantia, o in Numidia. Al epocha de Pyrrho rege de Epiro, e anque a celle de Hannibal Barca, le Romanos habeva potite mitter in campo quante truppas habeva volite: «Le Romanos, scribe Plutarcho, plenava sin fatiga e sin hesitar le vacuos in le lor truppas como trahente los ab un fonte inexhaustibile». </span></span><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';">In le II seculo jam le paisanos italic dava signos de exhaustion. </span></span><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';">Ma con le disparition del paisanos italic, initiava anque le manco de characteres nordic del romanitate. In le mesme momento, le contactos con le mundo grec in decadentia, e con le Oriente, portava in Roma le prime germines de disfacemento. “Syria prima nos victa corrupit”, recognosceva Floro (Epitome, 1, 47). Jam al medietate del II seculo le numero del sclavos era equal a cello del Italicos, con consequentias incalculabile pro le corrunper se del character national roman. Le typo oriental portate sclavo et emancipate, le liberto de origine ignobil ma ric e potente, deveniva sempre plus frequente sur le scena roman per dominar incontrastate in le seculos del Imperio. Syrios, greculos, hebree - nationes natae servituti - secundo le sever judicio roman, les deveniva sempre plus numerose, con le influxo dissolvente del brillante civilisation hellenistic. «Le nostre citatanos sembla sclavos de Syria - diceva le avo de Ciceron - tanto melio parla le grec, e tanto plus son corrupte». «Qui tace illes, de cuje le Italia non esseva matre, ma matrastra», habeva dicte Scipion Nasica de fronte al folla tumultuose de importation in le foro. Al typo del romano de stirpe italic succedeva un massa anonyme sempre plus mediterranee e oriental. Anque le pictura permitte de observar le evenir de typos sempre plus nettemente oriental - specialmente bancheros e homines de affaires - que se contrapone al romano nobile, de origine nordic o dinaric. Le typo fortemente obscur e assi poco europee que characterisa ancora hodie, parte del population de Italia - color iste servilis, diceva Ciceron - on pote facer remontar al invasion de sclavos oriental, asiatic e graeculos, del ultime etate republican e de celle imperial. Que iste massa non poterea offerer supporto al vetule institutiones aristocratic republican, e haberea besonio de un patrono, explica le transpassar ab le republica al Imperio. Le ordine imperial roman era destinate a reger ancora alicun seculos - anque perque le Roma republican habeva jam liberate le campo ab tote le possibile competitor - in un quadro de splendor ma anque de un crescente putrefaction del societate. Le “limes” imperial de Augusto non debeva esser plus ampliate (excepte le Dacia conquirite ab Traiano) in quatro seculos de Imperio. Un florition cultural non se habera plus depost le fin del I seculo d.C. e se perpetuava sol un academismo de typo alexandrin. Le philosophia del epocha il es le stoicismo, le individualismo orgoliose e desperate de un anima nordic que se claude in se ipse .</span></span><span style="font-size: 10pt;"><span style="font-family: verdana;">“ </span></span><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: 'times new roman';">Malos homines nunc terra educat atque pusillos”, lamentava Jovenal (XV, 70). In effecto, in le exercito imperial le statura minime era descendite usque a m. 1,48, e assi sempre plus contrastava, le “Romanorum brevitas” con le Germanorum proceritas (Vigetio, 1, 1). Nonobstante que le ultime gentes que poteva facer remontar le lor origines al Latinos del Colles Alban, inter le qual le Julios, se era extincte al initio del principato, un certe typo nordic debeva continuar inter le membros del classe dirigente del Imperio. On poterea facer un longe lista de Cesares blonde: ab Augusto a Tiberio, ab Caligula a Neron, ab Tito a Traiano, ab Claudio a Probo, ab Constantino a Valentiniano. Le capillos blonde era sempre estimate in le beltate feminil - Poppea era blonde - e le dominas roman on le tingeva (summa cum diligente capillos cinere rutilarunt, Valerio Maximo, 11, 1, 5) o mitteva perruccas de capillos blonde, taliate al prisioneras germanic. Le capacitate del Imperio de reger se in le seculos, se debeva al fortia del forma politico-spiritual create ab Roma. Un forma spiritual il es create ab un certe typo human, ma in parte le supervive, al minus usque a quando trova un materia human signate anque ab un minime parte de celle sanguine originari. Le arco del romanitate es continite inter le duo affirmation - moribus antiquis res stat romana virisque - in cuje le etate republican habeva affirmate con orgolio de haber a disposition un adequate substantia racial, e celle altere - mores enim ipsi interierunt virorum penuria - con cuje le romanitate admitteva le incapacitate de perpetuar se in un ambiente human ora jam orientalisate. Al vetule paisanos italic de origine nordic, quasi extincte, (le desolation del vastatio Italiae, es un thema commun de scriptores de etate imperial) poteva surrogar, usque al II seculo d.C., le romanitate de colonos del provincias e le guarnitiones peripheric. Pois, extincte anque iste fluxo de italicitate provincial ab cuje era exite le grande Imperatores Traiano, Adriano, Marco Aurelio, le orientalisation procedeva con un rapiditate sin freno, con le diffunder se de nomines grec e del christianismo. Venite ab le Oriente le christianismo, exite ab le visceras del nation hebraic - multitudo iudaeorum flagrans nonnunquam in contionibus, civitas tam suspiciosa et malefica - se affirma in le provincias oriental, ma incontra resistentia in le parte europee del Imperio, exepte in le regiones maritime cosmopolita. Con le christianismo se diffunde anque un nove ideal physic oriental, presto visibile in le mosaicos e in le hypogeos. Le christianismo in le Imperio Roman, era le religion del stratos plus basse del population e de immigratos de origine oriental e african, le quales non era sensibile ni al spirito hellenic ni al arte politic de Roma. Le ultime resistentia nordic et europee contra le orientalisation del mundo classic - le penetration de elementos extranee in le Imperio con le conceptos religiose e de vita del Oriente - veni ab parte del Illyricos, iste gente grande de soldatos blonde, que dara a Roma le imperatores Aureliano, Decio, Diocletian. Illo es, sub le signo del Sol Invicte de Mythra, le ultime reaction del provinciales europee, del legionarios, a defensa del Imperio contra le orientalisation e le mundo christiano-cosmopolita. Es le extreme bastion del paganismo contra le demagogos del Oriente e, insimul, le defensa del danarium roman e del parve burgesia italic contra le auro del Oriente. Le transferimento del capital a Constantinopolis, in le corde del Oriente christian e antiroman, signava le fin del romanitate europee de stirpe nordic. In van le poeta Prudentio debeva mitter in versos le sperantia que le Imperio poteva renovar se e que le capillos del Dea Roma «deveniva de novo blonde» (rursus flavescere): le Roma indoeuropee non era plus. Paradoxalmente, le Imperio debeva ancora un seculo de vita al su plus implacabile adversarios, le Germanos. Como al romanitate italic del epocha republican era succedite le romanitate italico-provincial del principato, como a iste era succedite, al medietate del II seculo, le romanitate illyric del legionarios, assi in le ultime seculo de Roma prendeva forma un romanitate-germanic de cuje le echo perveniva usque al rege Theodorico. Le exercito roman del IV seculo es jam germanisate in modo complite, germanic son le su generales, ab Stilichon a Flavio Aetio, durante que sur le vexillos del legiones imperial conservate ab le “Notitia Dignitatum” son signate le runas del sol, del victoria e del cervo: le primordial symbolos indoeuropee, retornava ancora, in le lucentia morente del splendor roman. Significative es como pro iste Germanos le parola «romano» il ha acquirite le significato de “coarde”, “infidel” Le «romano» es ora in le acceptation currente, un typo human parve, nigre, gesticulator, sagace e habile, ma anque vil e false, exactemente como appareva le “graeculus” al Romanos de etate republican, e como Platon, a su vice in un Grecia ancora nordic, habeva describite Syrios et Egyptios. Iste transpassar de significatos pote demonstrar melio de omne altere exemplo le parabola descendente del civilisation classic. Le populos que parla greco e latino in le seculo V d.C., conservava le hereditate linguistic del Hellenos e del Italicos indoeuropee, ma non celle del sanguine. Le Germanos ante se estabiliva, intra le confinios del Imperio como colonos e alliatos federate. Illes prendeva le possession de campanias dispopulate e dependente del centros urban e maritime del Imperio de Oriente (Roma, Ravenna). On faceva acceptar se como soldatos, colonos, paisanos, pois quando le exhaustion biologic e spiritual del romanitate era troppo grande pro restar a illes velate ab le residuo mytho de Roma, illes se imponeva como conductores, defensores, patronos. Ma con le Germanos tornava a penetrar in le bassino mediterranee le mesme elemento nordic que jam in le prehistoria habeva adressate in senso “europee” le Europa del Sud. Le Scandinavia es de novo matre de populos - Scandia insula quasi vagina populorum velut officina gentium - : Gothos del Vástergótland, Burgundos del insula de Bornholm (Burgundholmr), Vandalos del Vendsyssel. De novo le Germania es matre de blonde nationes: al blondes Indo-iranic, Celtas, Hellenos, Italicos, succedeva le blondes Franches, Lombardos, Gothos, que iva a dar nove sanguine al exhauste Romània. Nasceva un nove cyclo de civilisation, celle romanico-germanic del Occidente: romanic, non plus roman, proque anque le populos latin son transformate in le lor substantia pro le sanguine germanic apportate. Un nove élite nordic rinfortia le Europa con le su «sanguine azur» - sangre azul, como appareva al populationes obscur de Espania le pelle rosee e monstrante le venas del lor seniores visigothos. Son le «filios del blondes» - le beni asfar, como era apparite al Arabes le cavalleros cruciate europee que, invertite le movimento Oriente-Occidente cambiate ab Constantino octocento annos antea, colpava le Islam que era movite al conquesta de Europa in Espania e Sicilia. Son le cavalleros german - decor flavae Germaniae - que con le Sacre Roman Imperio de nation germanic relevava al Sol le symbolo imperial del Occidente.</span></span></span></span></span></span></span></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-13726360674783217252021-12-19T12:03:00.000+01:002021-12-19T12:03:23.353+01:00<h1 style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: red;"> BON NATAL</span></b></span></span></h1><h1 style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: red;">e</span></b></span></span></h1><h1 style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: red;">FELICE ANNO NOVE 2022</span></b></span></span></h1><h1 style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #0b5394;"><span><span style="font-size: medium;"><i>A TOTE LE AMICOS DE INTERLINGUA</i></span></span></span><b><span style="color: red;"><span style="color: #0b5394;"> </span><br /></span></b></span></span></h1><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: red;"></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjyxsJ4D5DzlEsGZB9QOZ0F0ep851p4xh0rcd0whve3HA9mFL0gZlAVSO0zln4fQfaO8OcjzT-yBMU7SMz_mr_CPjGSG9k-q4bQK-dM0QJ9_9WUfoa68EzMBnzWRcG-ONanYFbMg2KNh0OlI-v4yiUYvepeHPUljc-YTS9qx1puAx4X-UKLo4AoLxw4=s1000" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1000" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjyxsJ4D5DzlEsGZB9QOZ0F0ep851p4xh0rcd0whve3HA9mFL0gZlAVSO0zln4fQfaO8OcjzT-yBMU7SMz_mr_CPjGSG9k-q4bQK-dM0QJ9_9WUfoa68EzMBnzWRcG-ONanYFbMg2KNh0OlI-v4yiUYvepeHPUljc-YTS9qx1puAx4X-UKLo4AoLxw4=w400-h231" width="400" /></a></b></span></div><span style="font-size: x-large;"><b><br /> </b></span><br /><p></p>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-40889758928334723352021-12-18T21:15:00.004+01:002022-01-17T13:44:46.207+01:00<div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;"><b><span style="color: navy;"><span style="font-size: 28px;"><span style="font-size: 48px;">Le Indoeuropeos: </span></span></span><br />
<span style="color: black;"><span style="font-size: 28px;">per Adriano Romualdi</span></span></b></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;"><span style="color: black;"><b>traduction in interlingua per Francesco Galizia</b><br />
<br />
<b>II Le problema Indoeuropee ab le puncto de vista philologic et ethnologic.<br />
<br />
<img height="373" src="http://www.bmanuel.org/corling/IE-map++_.jpg" style="height: 325px; width: 472px;" width="506" /></b></span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">Le problema inndoeuropee es celle del origine del Europa, del surger de celle fortia et energias nordic que con le grecitate, le romanitate e le germanesime da forma al nostre historia. Esseva le philologia romantic, in le ambito de celle discoperta del historia e del origines – inconscie reaction contra le rationalismo illuministe e al su pretention de truncar totes le radices del homine - que perveniva al concepto del unitate del populos indoeuropee. In un prime momento se tractava de pauc homines de studio insulate – un abbate francese ( Patre Coerdoux 1768 ), un judice anglese ( William Jones 1786 ), un jesuita german ( Paulino de Sancte Bartholomeo 1798 ) - colpite ab le similantia de alicun parolas indian con parolas latin, grec, german. In le 1808 Frederico Schlegel tentava un prime collocation del phenomeno, ille imaginava un antique migration ab le India al Europa. Pois, con le opra de Franz Bopp, on perveniva a un ver e proprie grammatica comparate del linguas sanscrite, persian, grec, latin, lituan, gothic e german. In le curso del seculo, on recognosceva anque le affinitate del slavo, del celtic, del illyric e del armenio. In le prime vinte annos del '900, on discoperiva le lingua hittite e le tochario. Pro definir iste unitate linguistic e le populos que le propagava on recurre al adjectivo “indoeuropee” que significa simplemente que iste unitate, se extende ab le India al Europa, o indogermanic que indica como le duo extreme plus remote son le India e le germanic Islanda. On parla anque de aryas o de aryanes, que es le designation que dava a illes mesme le indoeuropee que invadeva le Persia e le India (Arya ) e que esseva diffuse in origine presso tote le gentes indoeuropee, si es ver que on le retrova in le altere extreme in le lingua del celtas de Irlanda ( Aire). Le significato general es “nobile” e designa le appartenentes al populo indoeuropee conquisitor in le confrontation del indigenas submisse. Elencate ab le Occidente al Oriente le linguas indoeuropee, antique e moderne, son:</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">a) Le <b>Germanic</b>, parlate ante del 500 a.C. in le Danmark, in le Scandinavia meridional e in le Germania septentrional e que se continua hodie in le linguas scandinave,(danese, norvegian, svedese e islandese), le german, le hollandese e le anglese; le plus antique documentation scripte de un lingua germanic es le traduction del Evangelio in le lingua del Gothos, realisate in le IVe. seculo per le lor Episcopo Wulfila.</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">b) Le <b>Celtic</b>, que hodie supervive sol in Irlanda (Gaelic) e in alicun zonas de Scotia, Galles, e in Bretania, ma que olim esseva extendite in totes le insulas britannic, in Gallia, Belgica, parte de Espania (Celtiberis), le Helvetia, le Italia septentrional (Gallia Cisalpin) e regiones delimitate del Germania occidental e meridional de cuje le populo Celtic esseva originari. In le tertie seculo a.C. tres tribos de Celtic transversate le peninsula balkanic e le Hellesponto se establiva in Asia Minor in un zona que prendeva ab illes, le nomine de Galatia, que depost le conquesta roman essera le plus fidel alliate de Roma in Asia, e que dara al Imperio valorose soldatos auxiliares.</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">c) Le <b>linguas italic, </b>in cuje es possibile individuar diverse varietate distincte come le latin-falisco (sur le basse curso del Tibere e sur le Colles Alban ), le veneto ( inter le Athesio e le Istria ), le osc-samnite, lingua del populos del Samnio, Campania, Lucania, Bruttium e Piceno. Le Umbro-sabellic, extendite in le Italia central appenninic-adriatic, e linguas minor parlate inter le Latio meridional (Ausones, Aurunces ) e le Sicilia ( Siculos, Sicanos). In le Italia padan, le conquiste etrusc e pois le invasion gallic, il ha forsan celate dialectos italic intermedie inter le latino e le veneto. Ab le latino, lingua de Roma e del Imperio, son derivate le moderne linguas neolatin: italiano, francese, espaniol, portugese, romaniano e alteres linguas minor.</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">d) Le <b>Illyric</b>, que hodie supervive multe alterate in le albanese, e que olim esseva parlate ab le confinio septentrional del Grecia per tote le parte occidental del peninsula balkanic (Illyria) usque le Austria e le Hungaria occidental (Pannonia).Residue toponomastic illyric se retrova in le Germania oriental usque le fluvio Oder con possibile sede originari septentrional del illyric. In le antique Apulia il habeva linguas illyric in Iapigia e Messapia, pervenite trans le Adriatico.</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">e) Le <b>grec</b>, dividite in le tres varietates dialectal: ionic, eolic e doric, que face supponer diverse invasion e stratos de Hellenos, le macedone es un linguage grec con elementos illyric.</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">f) Le<b> thrace,</b> in le antiquitate parlate in le actual Bulgaria (Thacia), Romania ( Dacia), e le Hungaria oriental e ultra le Carpatos usque le fonte del fluvio Nistro (Dniester). Un varietate del thrace es le lingua del Phrygios, stirpe thrace que invadeva le Asia Minor. Le lingua del Cimmerios, que habitava le Ukraina meridional, on pote mitter in relation con le lingua thrace.</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">g) Le <b>linguas baltic</b>, in cuje es distincte le lituan, le letton e le antique lingua del Prussia oriental ante le colonisation german del Cavalleros Teutonic (seculos XIII- XV) e hodie extincte. Residue nomine toponomastic conferma que ante le grande expansion del populos slave (seculos X – XIV), linguas baltic on parlava in Bielorussia, in le Moscovia e sur le alte curso del fluvio Volga.</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">h) Le linguas <b>slave</b>, hodie parlate in grande spatios del Europa oriental e del Siberia: polaco, tchec, slovaco, croato, serbo, bulgaro, ukrainian e russo; in origine limitate in un parve territorio inter le fluvio Vistula, le palude del Pripjat e le fluvio Nipro (Dnepr). Le venedico del basse curso del Vistula non esseva slave, ma affine al illyric e al veneto del Italia septentrional.</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">i) Le linguas <b>indo-iranic</b>, parlate ab le populos del steppas que clamava se ipse “Arya”, e que parlava un sol lingua ante que un parte de illes se fixava in Persia (Iran), Tajikistan e Afghanistan e le alteres passava in le Kashmir e de hic vadeva in le valles del fluvios Indo e Ganges. Le plus ancian documento del linguas Aryas es le Rig Veda, recolta de hymnos sacre del secunde millennio a. C. Al lingua vedic sequeva le sanscrito (samskrta = lingua litterari) e ab iste le moderne linguas indian: Hindi, Urdu, Bengali, Panjabi etc. Le plus ancian documento del linguas iranic es le Avesta, cantos religiose, scripte ab Zarathustra e que remonta al VIIe.seculo a. C. Le nucleos que remaneva in le steppas (Scythies, Sarmatos, etc.) parlava dialectos iranic ( Iran ab Arya) simile a cello del Persia partic. Le Ossetios del Caucaso, clama ancora hodie se ipse “Aryas” (Iron).</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">l) Le lingua <b>Hittite</b>, parlate ab celle Indoeuropeos que al principio del IIe .millennio se installava in Anatolia, pois submerse mille annos depost ab le invasion phrygio-illyric. Altere linguage penetrate in Anatolia con le hittite, esseva le<b> lydie</b> e le<b> lycie </b>in le west e le<b> luvie</b> e le <b>palaic</b> in le meridion.</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">m) Le <b>Armenio</b>, lingua parlate in le alte valles del Tigris e del Euphrates inter le Anatolia e le Caucaso, e le lingua del <b>kurdos</b> de typo iranic, parlate ab un populo divise e sin patria.</span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">n) Le<b> Tochario</b>, parlate ancora in le VIIe.seculo d.C. in le Turkestan chinese (Oasis de Turfan) con le duo varietate de Tochario A o Arsi e le Tochario B o Cuceo. Illo es un reliquia de antique expansion indoeuropee, in direction del China, e que hodie, on pote connecter al blonde Yue-ci e al Wu-sun de cuje parlava le antique annales chinese.</span><span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;"><br /></span>
</div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: center;"><span style="color: black; font-size: small;"><img alt="Archivu:IE1500BP.png" height="169" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/9f/IE1500BP.png" width="370" /></span><span style="font-size: small;"><br /></span>
</div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; margin-bottom: 0.49cm; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: small;">Le affinitate inter le linguas indoeuropee es assi evidente que on pote illustrar con pauc exemplos: al sanscrito “pità”(persian pitàr), corresponde le gothic fada, le latino pater, le grec patèr, le irlandese athir. Al sanscrito “matà”(persian matar), corresponde le antique alte german muoter, le letton mate, le latino mater, le grec meter (doric mater), le irlandese mathir. Al sanscrito “brata”, corresponde le tocario pracar, le latino frater, le russe brat, le gothic brothar, le irlandese brathir. Iste similantia on prende ancora nectissime in le conjugation verbal (latin est, gothic ist, grec estì, sanscrito asti), in le numeral (latino tres, grec treis, irlandese tri, gothic dri, sanscrito trayas, tochario tre), etiam in le primordial formula poetic le invocation “creaturas human, ascoltate”, es de rito sia in le Veda e in le poemas homeric, que in le germanic Hedda. In fin, le perfecte correspondentia de intere phrases a plus de quatromila annos ab le diaspora indoeuropee, monstra a nos quanto debeva esser forte le originari affinitate anque depost le separation. Le stricte parentela inter le linguas indoeuropee obliga nos a deducer que illes deriva totes ab un sol lingua originari, que esseva parlate ab un antique population, in un antique patria de origine, que pois esseva diffundite in le curso de un longe serie de migrationes in le vaste spatio inter le oceano Atlantic e le fluvio Ganges. Le formation del linguas indoeuropee, in epocha assi antique ( al minus le IIIe.millenio a.C. ) il face presupponer le stricte communitate cultural de un certo gruppo de stirpes in un area ben delimitate e le successive, veloce dispersion de iste gentes in direction del punctos plus lontan, in Europa e in Asia. Iste migrationes, initiate approximativemente circa le 2.500 a.C., portava a un prime separation inter indoeuropeos occidental e oriental, le prime conservava le velar palatal como velar simple, le secunde le reduceva a sibilante. Le parola que servi de exemplo es le indoeuropee KMTOM: centum (pronuncia kentum) in latino, e-katon in greco, hund in gothic (german Hund-ert), cet in irlandese (pronuncia:ket), ma al opposite latere oriental, baltic simts, persian satem, sanscrito satàm. On pote identificar le indoeuropee satem con celle gruppos que moveva ante a est del fluvio Vistula, e le indoeuropee kentum con illes que restava plus a longe in le antique sede. Successivemente un gruppo kentum sud-oriental, comprendente ancestres del grecos abandonava le Europa centro-septentrional. In iste area remaneva un “populo indoeuropeo restante”que parlava un indoeuropee indivise que le linguista Hans Krahe clama antique-europee. Le philologia, sin le auxilio de altere scientias, forniente illo sol le existentia in le prehistoria europee, de un lingua commun inter le fluvios Weser, le Vistula e le mar Baltic, in un epocha inter le 3.500 e le 2.500 a.C. con un secession inter indoeuropeos oriental e meridional e le presentia de indoeuropeos restante in le Europa central, e le su dispersion final con le migration del populos italic, illyric e celtic, le cuje tracias on pote sequer usque al Mar Mediterranee, al Caucaso e al fluvio Ganges </span><span style="color: black; font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">cognoscite
anque con le nomine de “Hari” le blonde, iste termino in le
Rig-Veda es usate como adjectivo de homines e Deos, isto es
etymologicamente connexe con le latino flavus, con le grec chloros,
con le german gelb e gold. Le etymologia de hari deriva ab un radice
GHEL-GWHEL, con un significato oscillante inter le color jalne del
bile e cello del jalne verde del pasturas, extendite pois al splendor
del auro. In latino, le labiovelar sonor GWH da F in principio de
parola, il ha “fel “ bile, “flavus” blonde, “fulvus”
rubie, e anque (le velar palatal aspirate GH da H o G) “helvus”
jalnastre e “gilvus” jalne melle. In le linguas celtic il ha le
irlandese “gel” lucente e le gallese “glain” joiel; in german
il ha “gelb” jalne, e “gold” auro, cuje corresponde le nomine
thrace del auro “zelta”; in grec chloròs (GH=CH) significa verde
e anque jalne (Iliade, II, 631: chloròn mèli, le blonde melle). In
fin, in sanscrito GH=H (exemplo GHEIM “hiberno” da cheimòn e
hiems in grec e latino, in sanscrito himah, in Himalaya, (le culmine
gelate). E deveni A (latino sequitur ma sanscrito sacate) e L se
transforma in R (latino lux, grec leukòs, german licht ma sanscrito
ròcate resplende). Ergo: GHEL = HAR-I, verde se dicto de pasturas,
blonde se dicto de capillos.</span></span>
</div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-73201412917287192962021-11-15T18:18:00.002+01:002021-11-15T18:18:51.556+01:00<div class="itemPost" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 11px;"><div style="text-align: center;"><span style="color: navy;"><span style="font-size: 48px;"><b>Le indoeuropeos </b> </span></span><br />
<span style="color: black;"><b><span style="font-size: 22px;">per Adriano Romualdi</span></b></span><br />
<span style="color: black;"><b>traduction in interlingua per Francesco Galizia</b></span></div><br />
<span style="color: black;"><b>I Le problema Indoeuropee e le anthropologia</b>.<br />
<br />
<img alt="File:Passing of the Great Race - Map 4.jpg" height="568" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Passing_of_the_Great_Race_-_Map_4.jpg/800px-Passing_of_the_Great_Race_-_Map_4.jpg" style="height: 363px; width: 494px;" width="800" /></span><br />
<br />
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="color: black;">Le problema indoeuropee es strictemente associate al recerca anthropologic. Le scientia del classification racial per quanto reguarda le Europa, cuna del populos indoeuropee, on distingue sex varietates racial principal: <b>le nordic, le falic, le mediterranee, le alpin, le balto-oriental e le dinaric.</b> Le facto es que tote iste hodie appare difficilemente al stato pur, e solmente in areas restricte, in effecto, le major parte del europeos il ha hodie le lineamentos de duo o tres typos racial, le quadro se complica, perque cata persona il ha non sol un hereditate racial visibile (phenotypo), ma anque le heritage celate (genotyoi), que pote apparer in le descendentia, secundo le lege de Mendel. Le <b>racia nordic</b> esseva pro le prime vice designate, con iste nomine, ab le anthropologo russe Joseph Deniker (1852-1918), durante que le american William Ripley (1867- 1941) le clamava racia teutonic, proque le videva predominar in sino al populos germanic. Le homine nordic es stato anque dicte, Homo Europaeus, et effectivemente ille representa le modello del typo ver del homine “europide”. Le racia nordic il es de alte statura (m. 1,75 in media, ma non es rar un altessa usque le m. 1,90), il ha le corpore svelte e agile e ben modellate, con le gambas e le brachios disveloppate e con ample spatulas. Le cranio es dolichocephalo, e il ha un characteristic relievo occipital externe (indice cephalic 75). Le visage es alongate e affilate, con le naso directe e subtil (“naso grec”) con alte radice, o anque levemente curve, le labios subtil, sin carnositate e le mento ben marcate. Le typo nordic il ha capillos blonde e fin que va ab le blonde argentee al blonde aurate usque le rubie cupro, plus clar in le infantes, subjecte a obscurar se con le etate. Le carnation es rosee e le pelle lassa transparer le sanguine e le rubor, illo es delicate e sensibile al sol; frequente, super toto in le infantes le phenomeno del lentigenes. Le oculos son azur o gris-azur o anque verde, con un particular splendor e lucentia. A iste aspecto physic face comparation un correspondente aspecto interior, il ha in le anima nordic un natura reflexive e distaccate ab le homine e le cosas, con un conducta loyal et equilibrate. Le racia nordic es naturalmente “nobile”, le su tractos fin et elegante, le pelle clar e le capillos blonde, son sempre state collegate a un specie de “senior”. Le typo nordic representa, ab un puncto de vista rigorosemente anthropologic, le typo human plus evolute e complexe. Le racia nordic on trova hodie a un stato de relative puressa sol in alicun region interne de Svedia, il es in majoritate in tote le Scandinavia, in le Germania septentrional, in Hollanda, in le Flandras, in Normandia, in Scotia e Anglaterra. A oriente popula densemente le costa de Finlandia, le Paises Baltic, le Bielorussia e alicun zonas de Polonia. Illo participa al composition del population de Irlanda, del Francia septentrional, del Germania central e meridional, de Austria, Bohemia e Slovachia, Hungaria e Russia central. Es presente anque in le peninsula balkanic, in le Italia septentrional e appenninic e in le peninsula iberic. Al minus in minime parte il es presente in tote le Europa e anque in Asia Minor. Le <b>racia falic o dalic-atlantic </b>es state assi clamate ab le anthropologo german Hans Gunther, proque iste typo es concentrate specialmente in Westfalia e in le Germania nord-occidental, e le su tracias va longe le costas atlantic usque le insulas Canarias. Le racia falic il es considerate como un simplice varietate del typo nordic e in effecto es difficile distinguer lo ab le nordic. Le typo falic es le directe descendente del Homine de Cro-Magnon; illo como le nordic es blonde e con le oculos clar, le su statura es anque plus alte del racia nordic, (un media de m.1,80), ma le su corporatura non es agile e svelte, ma tamen massive e gigantesc, con le ossos grosse, manos e pedes large e con le hanca disveloppate, anque in le sexo masculin. Le impression de pesantessa del corpore es accrescite ab le movimentos sempre lente e tarde. Le cranio va ab le typo dolichocephalo al brachycephalo, le visage large, con le su duo characteristic aggrandimentos in le zona del zygomas, le fronte non es multo alte, le oculos son como incassate, pro le forte relievo del region superciliar e distante le un ab le altere, le talio del bucca large e subtil, da al typo falic un characteristic physiognomia. Le capillos son clar, como cello del racia nordic; le oculos azur, con un major percentage de oculos gris e verde; le pelle es rubie-rubor. Le effecto producto ab le figura falic es massive, con qualcosa de archaic e quasi de prehistoric. Le aspecto solide e forte del figura falic, on accompania un natura interior grave e lente, ancora plus clause e conscientiose de celle nordic, plus rigide e radicate in tote le su conducta e comportamentos, ille es fidel al su terra, al passato, a se ipse. Le fidelitate, que es un characteristic del populos germanic, sembra esser super toto un virtute falic; le homine del Nord, ab le primordial radices megalithic, on es alimentate, ultra que de audacia nordic, de fidelitate e fortia falic. A iste rigiditate e pesantessa, le homine falic sembra monstrar un minor phantasia e minus spirito de initiativa del homine nordic, “sembra”, anque si in le realitate le racia falic es ubique mixite con le nordic. Nettemente definite in le su physiognomia physiopsychic e inconfundibile pro le su character, il es, in vice, le<b> racia mediterranee, </b><span style="font-weight: normal;">illo es clamate ab Deniker anque, racia “ibero-insular”, proque Espania, Sicilia, Sardinia e Corsica, son le su punctos de fortia, illes in le prehistoria attingeva ab le Espania, le insulas Britannic ab un latere e per tote le Mediterraneo ab le altere.<br />
<br />
<br />
<img alt="" border="0" height="290" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9b/Deniker%27s_Races_de_l%27Europe_%281899%29.jpg/800px-Deniker%27s_Races_de_l%27Europe_%281899%29.jpg" style="height: 338px; width: 484px;" width="427" /><br />
<br />
<br />
<br />
Le typo mediterranee es definite anque “euroafrican”, sia perque le su origine va cercate in le regiones saharian non ancora desertic, sia perque le typo es le mesme sur le duo costas del Mediterraneo, ma differentiate in Europa ab influentias nordic, alpin e dinaric, e in Africa ab elementos nigride, armenoid e orientalide. Le mediterranee es un racia de parve statura (in media m. 1,63) con le corporatura minute svelte e agile, ossatura gracile e affinate; le cranio il es dolichocephalo, le visage longe e subtil con lineamentos regular, le pelle brun, que facilmente, se obscura pro effecto del sol, le capillos son nigre, lisie o buclate. In le su lineas general, si on exclude le parve statura e le color del capillos e del pelle, le typo mediterranee, pro un certe regularitate del tractos physic e le corpore agile e preste, on pote recordar le typo nordic. Ma le visage es minus profilate, le naso plus parve, le labios plus carnose e le mento minus marcate. Secundo alcun anthropologos, le physiognomia del typo mediterranee es plus delicate e minus viril, durante que le racia nordic il ha un talio nette e audace del visage, le racia mediterranee haberea un aspecto plus cordial e allegre, le amplitude del spatulas e del pectore es limitate, le manos e pedes da un impression de mobilitate e de legieressa a tote le typo. Le oculos son nigre o brun, con un characteristic expression de vivacitate, ora calide e passionate, ora scrutiniator e astute. Al elegantia svelte e minute del tractos, sembla corresponder in le racia mediterranee un grande mobilitate spiritual que totevia, tende a degenerar in legieressa e in un expression gesticulante. Tote le fortias psychic son volte plus al externo con un particular expressivitate, il ha notabile vivacitate e dote intellectual, intuition prompte, rapiditate in le apprehender, e predisposition al arte in cuje triumpha le color, le forma e le joia del mundo. Le racia mediterranee, il ha le su territorios plus compacte in le peninsulas iberic e italic, forma grande parte del population de Grecia, del Francia meridional e in Germania se infiltra longe le Rheno; il es presente in le west del Britannia (Galles, e Cornovalia) e in Irlanda, insimul al racia nordic; es diffundite amplamente in le Balkanes e in Ukraina. Le</span><b> racia alpin </b><span style="font-weight: normal;">representa, per le su typic characteristic physic: brachymorphia e brachycephalia, e de multe alteres particular (facie rotunde, pelle incolor, carentia de barba), le infiltration de un typo asiatic in origine simile al typo mongolic, avantiate in Occidente e miscite se in epocha antiquissime con le europides. Iste infiltration debeva haber loco al termino del etate glacial, quando le via inter le Europa e le Asia tornava a esser practicabile e, longe le via del steppas un horda human de parve gruppos de chassatores penetrava in Europa. On comprende ergo como le “racia alpin”, assi dicite proque circum le catena alpin forma gruppos compacte, con le Alpes non ha originarialmente nihil a que facer. Le su actual distribution depende ab le facto que illes ha cedite continuamente terreno de fronte a racias plus guerrier e active, como le nordic, o le dinaric, usque a reducer se in le zonas montaniose alpin, in le Massif central francese, in le Silva Nigre, in le Forestes de Bohemia e in le Pyreneos. Isto non impedi que le racia alpin, al stato de mixion, forma grande parte del population de tote le Europa continental, e anque del peninsulas meridional e septentrional. Le racia alpin es de parve statura (media m. 1,64), de corporatura basse ma forte e pesante, con trunco longe, brachios curte, spatulas pauc marcate, il ha un natural disposition ad accumular de grassia le corpore (obesitate). Le cranio es brachycephalic, le visage rotunde e large, con mento pauc marcate, con le naso a basse radice, curte e comprimite; le pelle es spisse e incolor, quasi jalnastre, le capillos son dense, rigide e nigre, le oculos obscur, le manco de pilositate del visage, tote iste tractos avicina le racia alpin al racia mongolic. Le typo alpin es prudente, patiente, laboriose et econome; es moderate e conciliate, son iste characteristic que ha date al caricatura litterari le personages e le imagine de Sancho Panza, de Tartarin de Tarascona e del bon soldato Sweik. Immediatemente apud al racia alpin, va mentionate le </span><b>racia baltic-oriental, </b><span style="font-weight: normal;">que forma grande parte del population de Russia e forni multe del su characteristic al si-nominate “typo slave”, super toto in le visage, marcate ab le grande zygomas, e in le inquiete e complexe psychologia. Anque le typo baltic-oriental trahe origine ab le incontro inter un typo asiatic brachycephalic e brachymorpho, e un typo europee ( le nordic), iste incontro poteva haber se in le epocha in cuje le cultura maglemosian se diffundeva usque le Urales, al nordicos le racia baltic-oriental, debe le su carnation clar; anque hic, como in le racia alpin, le corporatura es forte e pesante, le statura basse (m.1,64 in media), ma le ossatura plus robuste, le spatulas large e ben marcate, le musculos multe disveloppate, le visage es ossose e angulose, con grande zygomas ben marcate, maxilla basse e forte, naso curte e comprimite con le puncta elevate; le capillos son blonde, ma stoppose e cinerari; le oculos son clar, de un celeste incerte, sovente taliate in modo oblique in modo de dar a illes un expression mongolic. Como le homine alpin, le baltic-oriental sembla esser possedite ab un certe discontento, que non se explica, como in le rotunde e pacific alpin, in un labor patiente e precise, e con modos benevolente, ma in un attitute plus clause e irresolute, capace del plus absurde e imprevidibile constrastos. Un potente, informe phantasia, gris e platte como le planas del Europa del Est, nivella le lor animas triste. Le racia baltic-oriental forma le parte major del population de Russia e Ukraina, anque si le nucleo originari del populos slave, in Bielorussia es nordic, illo es diffundite in Polonia, in Bohemia e Slovachia, penetra in Germania usque le linea del fluvio Elba e in Scandinavia a transverso le Baltico, es multe presente in le Balkanes, inter le slavos meridional. Le ultime del racias europee, in ordine de apparition sur le solo de Europa, il es le</span><b> racia dinaric o adriatic</b><span style="font-weight: normal;">, que debeva penetrar in le Balkanes, ab le Asia Minor in le etate neolithic, quando le hordeo, le grano, le oves, le boves totes de origine anatolic, attingeva le Europa central. Le racia dinaric, il ha territorios compacte in le Epiro, Albania, Bosnia usque le Croatia, le Carinthia e le Tyrol. Es presente in tote le region danubian-balkanic, forma le grande parte del population de Italia (super toto le regiones adriatic), del Germania meridional e central, e le Francia oriental e meridional. Se trova anque in Ukraina e in le Caucaso apud le sede del racia armenoid. Le dinaric il ha alte statura (m.1,75 in media), un forte corporatura svelte, gambas longe e con brachios in proportion plus curte; le cranio brachycephalo con le testa longe e posteriormente platte, le visage con le fronte ample, le supercilios dense e spisse, le naso grande, prominente e aquilin, le maxilla alte e le labios grosse, con le labio inferior carnose; le color del capillos es brun como le pelle e le oculos; le viros dinaric es characterisate ab un forte villositate, in le complexo il ha un impression de energia, de forte soliditate e de instincto passional e il ha un grande attitude musical, de facto quasi tote le grande musicos europee: Chopin, Cherubini, Haydn, Mozart, Listz, Weber, Verdi e Wagner, son fortemente dinaric. Le typo dinaric, respecto al racia mediterranee, es plus simple e rude, non assi subtil ni elegante, ma non sin astutia, habilitate e intuition. Respecto al racia nordic il es plus cordial, gaudiose e rumorose, con un personalitate constructive, minus ric de profunditate, minus aristocratic del nordic, ma con un fundo positive e solide. Le racia dinaric, il pote esser considerate un modification, sur le solo europee, del typo armenoid, correcte ab le elemento nordic. Le typo armenoid o anatolic, se differentia ab celle dinaric pro le thorace plus stricte e curve, le coxa plus longe respecto al gamba, le naso ancora plus grande, carnose, pesante, e con le characteristic forma a 6, le labios son sensual tumide e plen. Iste succincte analyse del elementos racial europee il ha a nos portate a iste resultate: </span><b>1) </b><span style="font-weight: normal;">tote le gruppos racial europee, exludite le nordic, debe le lor origine a influentias extraeuropee: euroafrican pro le mediterranee, euroasiatic pro celle alpin e baltic-oriental, microasiatic pro le dinaric. </span><b>2)</b><span style="font-weight: normal;"> que le area del racia nordic, circum le Baltico e le Mar del Nord, es le unic zona europee, non attingite ab le currentes migratori extraeuropee e pote consider se le reserva biologic de Europa.</span><b> 3) </b><span style="font-weight: normal;">que sol le homine nordic pote dicer se a tote le effecto, “Homo Europaeus”, e representa ab sempre le modello ideal del humanitate de racia blanc. Le imagine del homine nordic, alte, blonde, con le visage longe e naso subtil, qual le sculptura hellenic lo ha signate per sempre, es como le typic exemplar human del nostre civilisation. Non va oblidate in effecto que le sanguine nordic es presente in tote le Europa, non existe village, anque in Andalusia del sud o in le corde de Sicilia, in cuje alicun habitantes pro le color rosee del pelle, pro le color clar del oculos o del capillos, indica un presentia de sanguine nordic. In realitate, in tote Europa se extende un texito connective de sanguine nordic que crystallisa le diverse stirpes europee circum le typo medie del homine blanc como dato historico - cultural, create ab le infiltration del racia nordic in tote le angulos del continente. Le fundamento nordic del unitate originari del populos indoeuropee, que se concentrava in le Europa atlantic e septentrional, depost le era glacial, e constituiva le nucleo central del futur expansion linguistic e racial del indoeuropeos, ab le Baltico usque le fluvio Ganges, a transverso del Europa, del Asia Minor, le Caucaso, le Iran e le India.</span></span></div><div><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;"><br />
</span></span></div></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-86309332934345215342021-10-22T11:14:00.001+02:002021-10-22T11:14:03.631+02:00<span class="Apple-style-span" style="color: #073763;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;">ALEXANDRO MAGNE</span></b></span></span><br />
<div dir="LTR" id="bodyContent">
<div align="JUSTIFY">
<b>traduction in Interlingua per Francesco Galizia</b><br />
<b><br /></b><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ef/Alexander1256.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: underline;"><img alt="File:Alexander1256.jpg" height="599" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ef/Alexander1256.jpg/330px-Alexander1256.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: url(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5d/Checker-16x16.png); background-origin: initial; background-repeat: repeat repeat; border-bottom-style: none; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; vertical-align: middle;" width="330" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Statua de Alexandro Magne</td></tr>
</tbody></table>
<b><span class="Apple-style-span" style="font-family: sans-serif; font-size: 13px; font-weight: normal; line-height: 19px;"></span></b><br />
<b><br /></b></div>
<div align="JUSTIFY">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Descrizione_fisica"></a><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5528431026515249504" name="Biografia"></a>
<span lang="it-IT"><b>Alexandro</b></span><span lang="it-IT"> </span><span lang="it-IT"><b>Magne</b></span><span lang="it-IT">,
( </span><span lang="grc-GR"><b>Μέγας Ἀλέξανδρος</b></span><span lang="it-IT"><b>,
</b></span><span lang="it-IT"><i><b>Mégas Aléxandros</b></i></span><span lang="it-IT">),
o </span><span lang="it-IT"><b>Alexandro III</b></span><span lang="it-IT">
( </span><span lang="grc-GR"><b>Ἀλέξανδρος Γ' ὁ
Μακεδών</b></span><span lang="it-IT"><b>, </b></span><span lang="it-IT"><i><b>Aléxandros
trίtos ho Makedόn)</b></i></span><span lang="it-IT">; nascite a
Pella, ecatombeone 21 julio 356 a. C. – Babylonia targelione –
13 junio 323 a. C., esseva rege de Macedonia ab le 336 a. C. post
le morte de su patre Philippo II. Es cognoscite como Alexandro le
Grande, le termino "magne" deriva ab le latino magnus que
significa "grande", que in greco on traduce con </span><span lang="it-IT"><i>mégas</i></span><span lang="it-IT">.
Il es un del plus celebre conquisitores e strategas del historia.
In sol dece-duo annos conquireva le Imperio Persian, ab le Asia
Minor al Egypto usque al India. Le su victorias sur le campos de
battalia, unite ab un diffusion universal del cultura grec con le
integration de elementos cultural del populos conquirite, dava le
initio al periodo Hellenistic del historia grec. Depost le su morte
a Babylonia, le Imperio macedone era subdividite inter le generales
(</span><span lang="it-IT"><b>diadochos</b></span><span lang="it-IT">)
que lo habeva accompaniate in le su expeditiones e on constituiva le
regnos hellenistic, inter le qual cello antigonides in Macedonia,
cello ptolemaic in Egypto, e cello del seleucides in Syria, Asia
Minor e Babylonia.. Le successo extraordinari, jam durante le su
vita, ma anque plus post le su morte, inspirava un tradition
litterari in cuje ille appare como un heroe mythologic, simile ad
Achilles, de cuje vantava le descendentia.</span><br />
<span lang="it-IT"><br /></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/ac/BattleofIssus333BC-mosaic-detail1.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: underline;"><img alt="File:BattleofIssus333BC-mosaic-detail1.jpg" height="275" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/ac/BattleofIssus333BC-mosaic-detail1.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: url(data:image/png; background-origin: initial; background-repeat: repeat repeat; border-bottom-style: none; border-color: initial; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; border-width: initial; vertical-align: middle;" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-family: sans-serif; font-size: 11px; line-height: 19px;">Alexando durante le battalia de Isso (Museo Archeologic National de Napoli)</span></td></tr>
</tbody></table>
<span lang="it-IT"><span class="Apple-style-span" style="font-family: sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px;"></span></span><br />
<span lang="it-IT"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY">
<span lang="it-IT"><b>Biographia:</b></span><span lang="it-IT">
Alexandro era filio del rege Philippo II de Macedonia e de
Olympias, princessa de Epiro; secundo le legenda, ab parte del
patre descendeva ab Heracles, e del matre ab Achilles. Alexandro
credeva a iste genealogia, tanto que on comportava como descendente
directe sia de Heracles que de Achilles. Al epocha del nascentia de
Alexandro, sia le Macedonia que le Epiro il era reputate statos
semi-barbares, al peripheria septentrional del mundo grec. Le su
genitores voleva dar al filio un education grec e, post Lisimacho
de Acarnania, seligeva como su maestro, inter le 343 e le 341 a. C.
le philosopho grec Aristoteles; qui inseniava a ille le scientia,
le medicina, le arte e le lingua grec, preparante per ille un
edition special del Iliades e le restava ligate, como amico e
confidente, per tote le vita. Nos non sape usque a que puncto le
inseniamento philosophic de Aristoteles influeva sur le pensata del
prince. On narra que le juvene Alexandro, al etate de dece-duo
annos, resultava a domare ab sol le cavallo Bucephalo. Le animal
era comprate ab un amico del patre, le general Demeratho e donate a
Philippo, le qual lo donava al filio, Alexandro, habente notate
que le cavallo era espaventate del proprie umbra, lo mitteva con le
muso in direction del sol ante de montar in cruppa; ab alora le
cavallo non se lassava plus montar ab necun altere homine si non
esseva Alexandro. Bucephalo accompaniava per quasi vinti annos le
su patrono e iste ligamine era interrupte ab le morte del cavallo.
In le 340 a. C., a sol dece-sex annos, durante un expedition del
patre in Thracia, le era confidite le regentia in Macedonia. Le su
energias esseva pois ingagiate in un campania contra un tribo de
Thracia, e occupava le lor capital, que clamera pois
Alexandropolis. In le anno 338 a. C. Alexandro guidava le
cavalleria macedone in le battalia de </span><span lang="it-IT"><b>Cheronea</b></span><span lang="it-IT">,
contra le polis grec de Thebe. In le 336 a. C. Philippo era
assassinate ad Aege, ab Pausania un officero del su guarda. Depost
le morte del patre, Alexandro, al etate de vinti annos, era
acclamate rege ab le exercito. Consolidate le su poter in Macedonia
initiava ad expander le proprie autoritate in Grecia. Ab le
consilio anphitionic, reunite per le occasion al Thermopiles, era
eligite </span><span lang="it-IT"><i><b>hegemón</b></i></span><span lang="it-IT">
de Grecia, carga que era jam de su patre. Alexandro initiava, in
le primavera del 335 a. C. un campania contra le tribos de Thracia,
con 25.000 soldatos e 5.000 cavalleros e le vinceva. Alora le
truppas del regno illyric de Dardania, attaccava in Macedonia, et
expugnava Pelion, le rege macedone con le phalange, de 120 filas,
liberava le citate. Depost le victoria in Thracia, on habeva un
nove rebellion del </span><span lang="it-IT"><b>πόλεις
</b></span><span lang="it-IT">(poleis) grec. Con un marcha de 200
kilometros, in dece-quatro dies, le rege perveniva a Thebe, e lo
destrueva al solo, salvava sol le templos e le casa del poeta
Pindaro, assi ille submitteva tote le citate grec, eccepte Sparta.
</span><span lang="it-IT"><b>Conquesta del
Imperio persian: </b></span><span lang="it-IT"> In le primavera del
334 a. C. Alexandro, post haber consolidate le su position in
Grecia, era proclamate cammandante del fortias unite contra le
Persia. Le rege lassate Antipatros como su representante in
patria, iva in Asia Minor con un exercito de circa 40.000 homines,
de cuje 32.000 soldatos, 5.000 cavalleros e 1.800 </span><span lang="it-IT"><i><b>hetaîroi</b></i></span><span lang="it-IT">
("cameradas" del rege), al commando de Parmeniones. Le
nucleo principal era formate ab le exercito macedone, reinfortiate
ab soldatos grec. Depost vinte dies, perveniva al Hellesponto, hic
</span> arrivava un flotta de <span lang="it-IT">160 naves alliate
con le qual attingeva le ripa opposite. Le general grec Memnon de
Rhodos, qui habeva sposate un domina persian, reuniva ultra le
armea persian anque 20.000 mercenarios grec. In le mense de maio,
presso le fluvio </span><span lang="it-IT"><b>Granico</b></span><span lang="it-IT">,
apud al sito del legendari Troia, eveniva le battalia. Le
cavalleria al commando de Alexandro, cargava le armea persian e
pois le phalange poneva fin al battalia. Post le battalia le rege
inviava 300 armaturas ad Athenas con un message: «Alexandro, filio
de Philippo, e le Grecos, eccepte le Spartanos, nos dedica iste
spolias levate al barbaros qui vive in Asia». Le armaturas on
refereva al 300 guerreros spartan que in le 480 a. C. les moriva con
le rege Leonidas al passo del Thermopiles. Durante le avantiata on
trovava sol le citate de Mileto que le opponeva resistentia. In
vice le citates de Sardis et Epheso recipeva Alexandro como un
amico e liberator. Totes le πόλεις (poleis) del costa entrava
a facer parte del Liga Hellenic de Corintho. Alexandro continuava
le su marcha a transverso le costa in Lycia, Pamphylia, e Pisidia.
Quando era in fronte ad Halicarnasso, ubi on era refugiate Memnon,
le resistentia non durava duo menses, e le general inemico fugeva
sur le insula de Cos</span>, ubi ille cadiva malade e moriva.<span lang="it-IT">
Intertanto le rege macedone perveniva al antique capital de
Phrygia, Gordio, ubi eveniva le episodio del nodo gordian, un
ancian carro, le cuje jugo era fixate ab un nodo inextricabile e
que un oraculo habeva promisse le dominio del Asia a qui resultava
a disfacer lo. Le rege macedone, resolveva le problema extrahente
le spada e trenchava le nodo con un colpo nette. Ab Gordio, in le
maio del 333 a. C., Alexandro partiva e in le junio sequente
entrava a Tarso in Cilicia. Interea le rege de Persia Dario III,
iva a </span><span lang="it-IT"><b>Isso</b></span><span lang="it-IT">,
in le plana clause inter le montes del Tauro, le mar e le fluvio
Pinaros, ubi era le su armea con 80.000 soldatos, 30.000 cavalleros
e 30.000 mercenarios grec. Dario occupava le centro, sur un carro
con 3.000 homines del su guarda. Le battalia initiava le
1 novembre, Alexandro guidava directemente le carga del cavalleria,
e attingeva le soverano persian cercante de colpar lo, con un
lancea, Dario alora decideva de retirar se, lassava le carro e se
dava al fuga sur un cavallo. Le battalia on concludeva con un
disfacta del Persianos, inter le qual on contava ultra 110.000
mortos. Il era capturate, ultra a un grande butino, anque alicun
familiares de Dario: le matre, le sposa e le duo filias. Le Grande
Rege perdeva assi le su melior soldatos e le proprie prestigio de
conductor, destruite ab le su fuga avante le inemico. Intertanto,
Parmeniones iva a Damasco in Syria, ubi percipeva 2.600 talentos e
500 libras de argento, ultra a un scrinio in cuje Alexandro poneva
le su copia del</span><span lang="it-IT"><b> </b></span><span lang="it-IT"><i><b>Iliade</b></i></span><span lang="it-IT">
e Barsine, vidua de Memnon, qui essera una del concubinas del
rege macedone, de cuje habera un filio, Heracles. Alexandro pois
vadeva al costa del Phenicia, pro eliminar le ultime bases del
flotta persian, ille submitteva sin combatter Arado, Byblos e
Sidon, </span>solmente Tyro <span lang="it-IT">opponeva
resistentia, a Sidon, on reuniva un flotta de 224 naves, le
assedio, durava septe menses (februario - augusto del 332).</span><br />
<span lang="it-IT"><b><br /></b></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img height="300" id="il_fi" src="http://www.silab.it/storia/as04/images/as04_a3.jpg" style="border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; margin-left: auto; margin-right: auto; padding-bottom: 8px; padding-left: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="400" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Imperio de Alexandro</td></tr>
</tbody></table>
<span lang="it-IT"><b><br /></b></span><br />
<span lang="it-IT"></span><span lang="it-IT"><b>Le conquesta de Egypto:</b></span><span lang="it-IT">
Depost Tyro, le rege in Palestina occupava Ashod, Jerusalem e
le fortalessa de Gaza. Le novembre del mesme anno Alexandro
superate in tres dies le deserto del Sinai e le laco Serbonide,
arrivava in Egypto et era recepite como liberator et esseva
consacrate Pharaon. Pro governar le pais nominava duo nomarchos,
Doloaspi e Petisi, e per administrator un greco, Cleomenes de
Naucratis. Alexandro demonstrava grande respecto pro le deos
egyptian e un profunde devotion per Ramses II, su mytho e icon; a
Memphis faceva un sacrificio al bove Api, habente assi le fiducia
del sacerdotes egyptian e del populo. Al initio del 331 a.C.,
Alexandro decideva de edificar un grande citate; e de construir lo
in le region del Delta del Nilo sur un stricte lingua de terra inter
le palude Mareotide e le mar. Le citate esseva clamate Alexandria de
Egypto. Alexandro visitava le sanctuario del oraculo de Ammon, in
le oasis de Siwah, que on travava in le deserto libyc. Ille faceva
iste viage proque lo habeva complite anque le mythic heroes
Perseo et Heracles; in celle occasion le oraculo compliva un error
de pronuncia dicente «paidios» (filio de Zeus) in vice de
«paidion» (filio), e assi on institueva un culto divin sur le
persona de Alexandro. </span><span lang="it-IT"><b>Battalia
de Gaugamela (331 a.C.) e fin de Dario III:</b></span><span lang="it-IT">
In le primavera del 331 a. C. Alexandro reprendeva le marcha
verso oriente ubi Dario habeva reunite un nove grande armea in le
planas del Assiria. Le contacto con le armea guidate ab le general
Mazeo, eveniva al alba del 1 octobre, presso le village de
</span><span lang="it-IT"><b>Gaugamela</b></span><span lang="it-IT">,
apud le ruinas de Ninive. Alexandro, habeva sol 30.000 soldatos e
3.000 cavalleros contra le armea de Dario, que habeva circa 500.000
soldatos e 45.000 cavalleros, con 200 carros e 15 elephantes.
Contra tal armea Alexandro habeva solmente le phalange, le
cavalleros e 2.000 archeros. Le latere sinistre, confidite a
Parmeniones era quasi unite al heteroi. Le homines del latere
dextere, les era al commando de Philotas, filio de Parmeniones, le
altere su filio, Nichanore, on trovava al centro. La victoria era
decise ab le cavalleria, guidate ab Alexandro, con un attacco
directe contra le rege inemico: le rege macedone occideva le
cochiero de Dario, le soverano persian, sin le carro, fugeva de
novo. Al fin de octobre Alexandro entrava in Babylonia. Hic le rege
macedone reposava cinque septimanas e poteva observar le jardines
pensile construite ab Nabuchodonosor. Quindi pois iva a Susa,
hic ille trovava diverse obras de arte subtrahite ab Xerxes in
Grecia in le 480 a. C., que inviava ad Athenas. A Susa
Alexandro lassava le familia de Dario, e partiva a decembre,
contra Ariobarzan, governator del Perside, ille in cinque dies
attingeva le montanias del Zagros, e ibi le governator trovava le
morte. A januario del anno 330 a. C. Alexandro entrava a
Persepolis, capital del Imperio. Le rege inemico habeva intertanto
trovate refugio a Ecbatana, ubi era attingite ab le su
commandantes. Intertanto in Grecia, Antipatros vinceva in le
battalia de Megalopolis (autumno 331 a. C.), le rege spartan
Agide III, eliminante assi le ultime opposition al dominio
macedone. Le maio del 330 a. C. Alexandro lassava Persepolis e
marchava verso Ecbatana. Le rege macedone quando perveniva al passo
del Portas Caspie, esseva informate de un revolta del generales
Bessos, Barsaente e Nabarzane contra le proprie rege, qui era
arrestate. Alexandro seligeva 500 hoplites, a cavallo, e galopava
in le nocte, verso le loco ubi era Dario, alora, Barsaente e
Nabarzane, les occideva le prisionero e fugeva. Alexandro non faceva
in tempore a vider in vita le su rival, le conquisitor macedone,
post haber coperite le cadavere con le su mantello, lo portava a
retro e lo faceva sepelir con honor in le tumbas real. Ad
Ecbàtana, Alexandro recrutava in le su exercito le fratre de
Dario, Exatres. Intertanto Bessos on proclamava rege de Persia
con le nomine de Artaxerxes V e fugeva in Hyrcania. Alexandro
alora iva contra Satibarzane; arrivate in Bactriana, le satrapo,
se rendeva et era salvate, Alexandro pois iva verso le Arachosia,
in Drangiana, hic le satrapo Barsaente capturate ab le su
alliatos, esseva consignate al rege macedone; e condemnate a morte
pro le homicidio de Dario. Anque Bessos, era traite e consignate a
Ptolomeo in le anno 329 a. C. e un corte de justitia persian lo
declarava culpabile de traition, et era justitiate ad Ecbàtana.
Intertanto Spitamene, le ultime adversario sue, era traite anque
ille, et era occise; Alexandro faceva sposar le filia con le
general Seleuco. </span><span lang="it-IT"><b>Expedition in India</b></span><span lang="it-IT">:
Alexandro, in le region de Sogdiana, fundava un altere
Alexandria, que clamava Eschate (Ultime). A Samarcanda in
Bactriana, sposava Roxane, filia de Ossiarte satrapo del region.
Como continuator del dynastia achemenides, Alexandro soniava un
imperio universal. Depost haber preparate un nove exercito, con
soldatos in gran parte asiatic (sol le officeros e le commandantes
era tote grecos o macedones), in le primavera del 326 a. C. vadeva
in oriente usque le fluvio Indo. In le battalia de Idaspe vinceva le
rege indian Paurava, e fundava duo citate, Nicaea e Bucephala,
iste ultime in honor del su cavallo Bucephalo, morite durante le
battalia. Alexandro sequeva inde le valle del Indo usque al mar,
longe le costa de Gedrosia, e inviava le flotta, al commando de
Nearchos, ad explorar le costa del Golfo Persic usque al delta
del Tigris. </span><br />
<span lang="it-IT"><b><br /></b></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b0/Diadochen1.png" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: initial; background-image: none; background-origin: initial; color: #0645ad; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: underline;"><img alt="File:Diadochen1.png" height="191" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b0/Diadochen1.png/800px-Diadochen1.png" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: url(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5d/Checker-16x16.png); background-origin: initial; background-repeat: repeat repeat; border-bottom-style: none; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; vertical-align: middle;" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Le division del Imperio de Alexandre</td></tr>
</tbody></table>
<span lang="it-IT"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: sans-serif; font-size: 13px; font-weight: normal; line-height: 19px;"></span></b></span><br />
<div>
<span lang="it-IT"><b><br /></b></span></div>
<span lang="it-IT"><b>Le ultime
periodo de regno e morte. </b></span><span lang="it-IT"> Alexandro
tornava novemente a Susa, in le 324 a. C. per prosequer in le su
projecto de union inter Grecos e Persianos, le rege invitava octanta
ufficeros del su exercito al nuptias con nobile dominas persian e
alteres dece-mille veteranos macedone se sposava con dominas del
region. Ille mesme sposava Statira, filia de Dario III. Durante le
hiberno le rege on retirava ad Ecbatana sequente le usantia del
corte persian. In le primavera del 323a. C. a Babylonia esseva
colpite ab un maladia que lo portava al morte. </span> Le su
heredes era le<span lang="it-IT"> duo filios: Heracles, nascite in
le 327 a. C. ab Barzine (filia del satrapo Artabazus de Phrygia) e
Alexandro IV, nascite alicun menses antea ab Roxane; iste ultime,
per le exercito vadeva al throno de Macedonia.</span></div>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-62745994659930307662021-09-18T17:35:00.003+02:002021-09-22T09:27:35.964+02:00<p><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #0b5394;"><b>ODYSSEA per Homero </b></span></span></p><p><b>Traduction in Interlingua per Francesco Galizia </b></p><p><b>I° Libro Proemio</b> </p><p>Parla me, Musa, re le astute heroe, re ille
qui vadeva tanto vagante pois que de Troia le rocca
sacre abatteva, de multe homines ille videva le terras e cognosceva
le mente, e multo le animo sue pativa sur le mar
pro tener se ipse e le companiones vive al retorno.
Ma van esseva salvar le companiones, le desiro,
etiam grande, lo faceva ruina le proprie follia,
insensates, qui le boves del Sol Hyperion mangiava,
e ille le die a illes negava del retorno.
Tu re iste aventuras de un puncto qualcunque movente,
narra, o filia de Zeus, anque a me qualcosa.
Totes le alteres in ille tempore quante le morte
illes evitava, esseva a casa salve retornate
del guerra e del mar, ille sol qui habeva
le mente fixe al retorno e al sposa,
Calypso nympha soveran, Dea luminose,
teneva secrete in profunde cavernas,
ista desirava facer le su sposo, e quando
in le gyro del annos veniva anque le tempore,
pro ille sancite per le Deos que in Patria ille retornava
a Ithaca, non mesmo ibi inter su cares,
esseva salvate del periculos. Totes
de ille habeva pena le Deos, excepte Poseidon,
asperemente inrabiate contra Ulysses divin,
ante que salve toccava le terra materne.
Ma le Deo vadeva inter le ethiopes lontan,
le ethiopes, scindite in duo partes, ultime gente,
ille habitantes le terra del Sol al poner,
e illes del Sol nascente, pro assister ibi,
a solemne hecatombe de tauros e de agnos.
Ibi le Deo, sedente al banchetto, gaudeva, e le alteres,
stava in le sala de Zeus Olympie reunite. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidXJP9iq-kRgeehHLpS5pDE680nQYLXdfF_Qwh27IjfQfl-0zcpBFuN7dDHN2p01GWS5Gzmnyt5aJl4RBAXvgHxQUctHcRSEcqwf7gQNJE-UBwKlICYakw0Usn31Z3KUTKuIP46qB-2Is/s512/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="468" data-original-width="512" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidXJP9iq-kRgeehHLpS5pDE680nQYLXdfF_Qwh27IjfQfl-0zcpBFuN7dDHN2p01GWS5Gzmnyt5aJl4RBAXvgHxQUctHcRSEcqwf7gQNJE-UBwKlICYakw0Usn31Z3KUTKuIP46qB-2Is/w369-h338/unnamed.jpg" width="369" /></a></div><p></p><p> Le Odyssea (in grec antique: Ὀδύσσεια, Odýsseia) es le secunde poema epic del poeta aedo Homero illo narra del viage de retorno in patria e le aventuras del heroe acheo Odysseo (o Ulyxes, con le nomine latin), Rege de Ithaca, depost le fin del Guerra de Troia narrate in le Iliades. Le duo poemas son le textos, ancora hodie, fundamental del cultura classic occidental, cognoscite in toto le mundo sia in le version original sia in le su numerose traductiones. Le Odyssea es dividite, como le Iliades in XXIV Libros per un total de 12.110 exametros. Le poema se compone de tres partes: <b> </b></p><p><b>Le Telemachia (Libros I° - IV°)</b>, le prime cantos son dedicate al filio de Odysseo Telemacho; </p><p><b>Le viages de Odysseo, ( Libros V° - XII°</b>) que los narra del naufragio, per le ira de Poseidon, presso le insula de Scheria, ubi ille narra al corte del rege Alcinoo le su aventuras. </p><p><b>Le retorno e le vindicantia de Odysseo (Libros XIII° - XXIV°)</b> ubi es narrate le retorno a Ithaca e le vindicantia de Odysseo contra le nobiles Proces, qui tote voleva sposar le regina Penelope. </p><p>Odysseo ab le grec antique Ὀδυσσεύς, Odysseús, rege del insula de Ithaca, marito de Penelope e patre de Telemacho, es le heroe del poema, ma al contrario de Achilles, personage principal del Iliades, qui ageva secundo instinctos primordial (le Ira in particular), Odysseo (Ulyxes) in vice (homine de multiforme ingenio) recurre sovente a stratagemas e al su multiplice talentos (ille ideava le cavallo de Troia con le adjuta del dea Athena, es in grado de construir se un barca sur le insula de Ogygia del nympha Calypso e se finge mendicante a Ithaca per verificar qui sia a ille fidel o no, ad exemplo). Inde, durante que Achilles representa le homine qui exelle per fortia physic, dominate per le impulsivitate, Odysseo (Ulyxes) in vice representa le homine qui exelle in astutia e intelligentia, qui age conscientemente, resulsante a medio del su habilitate a dominar le ambiente que lo circumfere. Durante le su viages Odysseo, incontra diverse personages mythic e human.: Depost le guerra, Odysseo disbarca in le terra del Cicones in Thracia, e sacchea le citate de Ismara, ma es constringite al fuga (in le qual perde alicun decenas de homines), Odysseo arriva pois al insula del Lotophages, le "mangiatores de loto", un flor que face oblidar le passato. Depois perveni al terra del Cyclopes, del monstruose gigantes con un sol oculo filios de .Poseidon. Hic Odysseo e le su companiones son capturate ab Polyphemo, per mangiar les, ma se salva, gratias al su astutia e ad un stratagema, post haber dicite al monstro de clamar se "Nemo” Odysseo face inebriar le cyclope e pois resulta a cecar le gigante con un palo ardente e a facer fuger le su companiones Polyphemo crita que "Nemo lo ha cecate", ma le altere cyclopes non les crede. Odysseo pois vade ab Eolo, le rege del ventos. Qui dona a Odysseo un orceo in pelle de bove que contineva omnes vento contrari al su navigation, per poter facer les pervenir, depost tanto peregrinar, al su insula natal, Ithaca. Infortunatemente, tamen, proprie in le momento in cuje jam appare al horizonte le amate Ithaca, le companiones, credente que le orceo cela un thesauro, lo aperi, liberante le ventos contrari que los repulsava le naves de Odysseo in alte mar. Le heroe arriva pois in le terra de Antiphates rege del Lestrygones, le gigantes cannibal que vole obstacular Odysseo, e pro isto face massacrar le equipages de Odysseo, qui fuge con le unic nave superstite verso le insula de Eea . Hic Circe: maga e regina del insula, transforma le companiones de Odysseo in porcos. Odysseo deveni le su amante e remane in le insula per un anno. Gratias al adjuta de Hermes, resistera al su magic poter e repartira per consilio de Circe, verso le.pais del Cimmerios, ab cuje Odysseo potera descender in le regno del mortos, le Ade. Ubi incontra Tiresia, le cec vidente, le duo il ha un colloquio, durante le qual Tiresia monstra a Odysseo como retornar a Ithaca. Permitte pois a ille anque de communicar con le animas del heroes defuncte, como Agamemnon occise ab le uxor Clitemnestra, Achilles et Heracles, un cosa que non aberea potite facer, essente Odysseo ancora vive. Reparte e incontra le Sirenas cantatrices marin habitantes un insula, illas incantava con le lor cantos, facente les pois morir, le marineros qui disbarcava, ille tappa le aures del companiones con del cera e se liga al mast del nave, per ascoltar le canto del creaturas mythologic sin ceder (e inde naufragar) , Odysseo, gratias al consilios del maga Circe, superava le insula sin damnos. Odysseo supera pois le monstros Scylla e Charybdis presso le stricto de Messina, in Trinacria. Hic le companiones, fatigate per le longe viage e per le fame, se nutriva del boves del deo Sol Hyperion provocante le ira del deo, qui se vindicava con un tempesta quando illes repartiva. Unic superstite, Odysseo attingeva le insula de Ogygia del nympha bellissime Calypso qui se inamora de Odysseo. Tene ille prisionero per 7 annos e tenta in omne modo de impedir a ille de retornar a Ithaca. Zeus invia de novo Hermes per convincer la a lassar le vader via con un barca. Ma pois Odysseo naufraga sur le plagia del insula de Scheria e Nausicaa bellissime filia de Alcinoo e Arete, soveranos del Pheaces . Insimul al su ancillas trova e adjuta Odysseo, qui porta al palatio de Alcinoo rege de Scheria, hic Odysseo narra le su aventuras, le rege pois adjutava ille a retornar a Ithaca. Pervenite al plagias de Ithaca, es transformate per Athena in un vetule mendicante. Incontra le filio, revela a ille le su identitate, e organisa le plano per le vindicantia. Odysseo, vade al palatio royal, ubi observa le vulgaritate e le arrogantia del Proces. Odysseo parla con le uxor, le annuncia le su futur retorno e consilia a Penelope de indicer un proba con le arco de Odysseo, per seliger un nove rege. Le regina sposera qui sapera tender le arco e lancear un flecha a transverso le anellos de dece-duo hachas. Durante que tote le proces falleva, Odysseo supera facilmente le proba e, con le adjuta de Telemacho, e alicun servitores fidel extermina le adversarios. Penelope pone al marito un ultime proba: descriver le lor lecto nuptial, qui ille habeva construite ab un trunco de olivo. Odysseo pois vade ab le patre Laertes, a cuje descrive un fructero dono del genitor. Odysseo, assi retorna rege de Ithaca. </p>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-34613903141449723032021-08-22T18:33:00.003+02:002021-08-24T09:54:08.595+02:00<p><span style="color: #0b5394;"><b><span style="font-size: x-large;">ILIADES per Homero </span></b></span></p><p><b>Traduction in Interlingua per Francesco Galizia </b></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz1NV_hwl0EVrfUux97vhSHUt1P1l4pEb774l4BYMvqMfuxjBnmcM30fohnC96nrT_5i_HDDpkAyq3Hzccjf1rO8KkBW00VwQgrMUjJ8phgViQ-EKQmaIPAIXaZdIXwM6WyOnXY3g2o2Y/s800/Medievale-Mediterraneo-Antica-Roma-Guerra-di-Troia-Scudo-Braccia-Memento-Attaccatura-di-Parete-mitologia-Greca-di.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz1NV_hwl0EVrfUux97vhSHUt1P1l4pEb774l4BYMvqMfuxjBnmcM30fohnC96nrT_5i_HDDpkAyq3Hzccjf1rO8KkBW00VwQgrMUjJ8phgViQ-EKQmaIPAIXaZdIXwM6WyOnXY3g2o2Y/s320/Medievale-Mediterraneo-Antica-Roma-Guerra-di-Troia-Scudo-Braccia-Memento-Attaccatura-di-Parete-mitologia-Greca-di.jpg" width="320" /></a></div><p><br />Ie. Canto
PROEMIO </p><p>Canta me, o Dive, del Pelide Achilles
le ira funeste, que infinite adduceva
luctos al Acheos, multe ante tempore al Orcus
generose revolveva animas de heroes,
e de canes e aves horrende repasto
lor cadaveres abandonava (assi de Zeus
le alte consilio se exple), desde quando
primemente disjungeva aspere contention
le Rege del prode Atreidae e le dive Achilles.
Esseva venite
al veloce naves del Acheos
Chryses, pro recuperar su filia,
con donos immense; e inter le manos tenente
le infulas, involvite sur le sceptro de auro,
del Sagittante Apollo, ille supplicante
precava totes le Achaeos, ma antea le summe
chefes del campo, le duo frates Atreidae,
- O Atreidae,o Achaeos ben cincte de gambieras!
A vos tote concederea le Celestes,
que in le olympie sedes ha demora,
de retornar, quando vos habera Ilium abattite,
felicemente al paterne casas!
Mi filia ora libera! Accepta
iste redemption e honora le filio
de Zeus, le Longe-sagittante Apollo
Tote alora affirmava le Achaeos
que honorar se debeva le sacerdote
e reciper le splendide redemption;
ma le Atreidae disdignava iste consilio,
antea ille expelleva con dur parolas le propheta
e un grave menacia anque adjungeva:
- Que io non te trova inter le curve naves,
vetulo, jammais plus: tu non facera jammais retorno,
non retener te illac, si tu non vole que inutile
pro te es le sceptro e le infula del Deo!
Io non la liberara, io vole que antea
illa perveni a vetulessa, in mi demora,
illac in Argo, lontano del patrie terra,
percurrente con le pectine le telas.
Va ergo, ni me irritar,
si retornar tu vole salve!
Assi ille diceva, e espaventate, le vetulo
al commando obediva.Tacente ille se moveva
vicino al dunas del sonante mar,
e ille a parte se traheva, e longemente
supplicava le filio del ben-capillute
Dive Latona, le Sagittante Apollo;
Audi, o Arco de Argento, o tu que Crisa
e Cilla protege! Audi, o destructor de muses,
tu qui es potente in Tenedos senior!
Si un belle templetto io te construeva
e abundante coxas a te io sacrificava
de boves e de capras, ora satisface me
iste prece, sub tu flechas
pagara mi lacrimas le Acheos!
Assi diceva precante, e Phebo Apollo
ben le satisfaceva. In basso del olympie summitates
ille descendeva plen de disdigno, e sur le spatulas
le arco regeva e le buxo del flechas clause.
Crepitava sur le le humeros le flechas
a omne passo del irate Deo,
durante que simile a Nocte ille descendeva.
E ille se arrestava lontano del naves
e un flecha jectava: sonava tremende
le stridor del grande arco de argento!
Antea in le mulos e in le veloce canes
ille sagittava, pois le homines transfigeva,
amarissime flechas in illes vibrante,
plen de mortos sempre ardeva le pyras.
Novem dies pluveva sur le campo
su sagittas, al decime, le Pelide
clamava totes le truppas a parlamento,
iste pensata in le animo a ille poneva.
Hera, le Dea del blanc-brachios,
perque assi vidite les morir
illa habeva pietate del Danaides ...
Le Iliades e le Odyssea es le prime poemas del mundo classic, e duo obras de enorme importantia, non solo pro le influentia super le litteratura grec e latin, ma perque in le curso del seculos illos es pro tote le poetas epic del nationes europee un modello perenne de perfection poetic. Le autor es secundo le legenda, Homero, un Aedo, qui ha vivite, secundo le historico Herodotus, inter le 9e e le 8. seculo a.C. in Asia Minor. Ille es representate in le statuas e in le portraites como un vetule homine cec con un longe barba blanc. Le Ilias es un poema de 24 Cantos de 15.696 versos, que narra un breve episodio del decennal guerra inter un confederation de regnos e citates grec, sub le guida de Agamemnon rege de Mycenae e de su fratre Menelaus Rege de Sparta e sposo de Helena, illes es filios de Atreus e per isto clamate Atreidae, a lor flanco esseva le astute Rege de Ithaca Odisseus (Ulixes), le Rege de Salamina Aiax Telamonius, le altere Aiax Oileus Rege del Lokris, Diomedes Rege de Argo e le vetule Nestor Rege de Pylos, super totes esseva le grande guerrero e heroe Achilles filio de Peleus e del Nereide Thetis qui esseva chef del Myrmidones, sempre al recerca del gloria, ille habeva un grande amico: Patroclus filio de Menoetius. Tote iste Reges esseva in guerra contra le citate de Troia fundate ab Ilion, sur le costa del Asia Minor, con su Rege Priamo e su filios Hector loyal e valorose, sposo de Andromache e patre de Astyanax, e Paris qui rapeva Helena, causa del guerra, le filio de Anchises e Venus, Eneas, que Vergilio celebrara in le Eneides, Rege del Dardanos alliate con le Troianos, e le princes de Lydia Sarpedon filio de Zeus e Laodamia, e su cosino Glaucus, filio de Hippolochus, anque ille alliate de Troia con alteres guerreros de Phrygia.</p><p></p>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-57879923869462671572021-07-21T19:08:00.003+02:002021-08-07T20:18:34.019+02:00<div class="itemPost" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 11px;"><div align="justify"><u><b><span style="color: navy; font-family: Georgia;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;">HESTIA</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRAD9Ih3tBAP0ySCe3C9Ia4ZtawVTjSEax8mMXPEUIWgXTnd0F_A6Q5ZHk2etmQQe5zch4q2FDcqNTQMBd7-SVzXzWcpdhC0ZMcbNEXLR4CHEnItc05d2ZLWIW453EAKEiQjdJuCaDdIA/s572/Hestia-meyers.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="572" data-original-width="237" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRAD9Ih3tBAP0ySCe3C9Ia4ZtawVTjSEax8mMXPEUIWgXTnd0F_A6Q5ZHk2etmQQe5zch4q2FDcqNTQMBd7-SVzXzWcpdhC0ZMcbNEXLR4CHEnItc05d2ZLWIW453EAKEiQjdJuCaDdIA/w166-h400/Hestia-meyers.png" width="166" /></a></div><br /></span></b></u></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">(<b>per Francesco Galizia</b>)</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Georgia;"><br />
</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Hestia,
in le mythologia grec, esseva le dea del foco que arde in omne focar
rotunde. Illa es le minus cognite inter le divinitates le plus
importante del antique Grecia. Illa, totevia, recipeva grande honores,
esseva invocate e habeva le melior offertas in omne sacrificio que le
mortales presentava al deos.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b><br />
</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Genealogia</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Hesiodus
la indica como filia primogenite de Chronus e de Rhea, le plus ancian
in le prime generation del deos del Olympo. Su fratres e sorores, in
ordine de nascentia, es: Demeter, Hera, Hades, Posidon e Zeus. Illa
pertineva ergo al stricte gruppo del dece-duo major divinitates del
Olympo.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b><br />
</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Hestia e Vesta</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Insimul
a su equivalente divinitate roman, Vesta, illa non esseva cognite per
le mythos e le representationes que la concerneva, e illa esseva
rarmente representate per pictores e sculptores con semblantias human,
perque illa non habeva un aspecto exterior characteristic: su
importantia esseva in le rituales symbolisate per le foco.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b><br />
</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Contos mythologic</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Illa
faceva voto de castitate, non perque illa non esseva belle; de facto
sia Posidon sia Apollon peteva su mano a Zeus qui totevia, considerate
le decision del soror de remaner virgine e evitante assi un possibile
concurrente al throno, repulsava lor requestas. Post un banchetto
Priapus, ebrie, tentava violentar la, ma un asino con su ruito eveliava
le dea qui dormiva e le altere deos, qui le constringeva a fugir. Le
episodio ha un character de advertimento anecdotic pro qui pensa abusar
del feminas recipite in casa como hospites, sub le protection del focar
domestico: anque le asino symbolo del luxuria condemna le follia
criminal de Priapus.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Homero narra que Hestia succedeva a resister al seductiones e al persuasiones de Aphrodite.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b><br />
</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Symbologia</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Su
symbolo esseva le circulo e su presentia esseva advertite in le flamma
vive ponite in le focar rotunde al centro del casa e in le brasiero
circular in le templo de omne divinitate. A vices illa es effigiate con
Hermes, ma dum iste ultime habeva le carga de proteger ab le mal e de
propitiar un bon sorte, Hestia sanctificava le casa.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Su prime representation ha essite un petra, denominate herma, in forma de un columna.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b><br />
</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Culto</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Omne citate, in le edificio principal, habeva un brasiero commun, le <i>Prytaneion</i>,
ubi ardeva le foco sacre de Hestia, que nunquam debeva extinguer se.
Pois que le citates esseva considerate un expansion del nucleo familiar,
illa esseva adorate anque como protectrice de tote le citates grec.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">In le familias, le foco de Hestia provideva a calefacer le casa e a cocer le alimentos.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Le neonato deveniva membro del familia cinque dies post le nascentia, con un rito (<i>amphidromia</i>), secundo le qual le infante, portate in bracios, esseva facite tornear circum le focar.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Le nove sposa portava le foco prendite ab le brasiero del familia de origine in su nove casa, que solo assi esseva consecrate.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Le colonos qui lassava le Grecia, portava un torcha accendite al <i>Prytaneion</i> de
lor citate natal, cuje foco haberea servite a consecrar omne nove
templo e edificio. Un rito que supervive anque in le Olympiade moderne.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Hestia
provideva le loco ubi sia le familia sia le communitate se reuniva
insimul: le loco ubi on recipeva le hospites, le loco ubi facer retorno a
casa, un refugio pro le supplices. Le dea e le foco esseva un cosa sol e
formava le puncto de conjunction e le sentimento del communitate,
familiar e civil.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">«
Durante longe tempore io credeva stultemente que il habeva statuas de
Hestia, ma pois io apprendeva que sub le curve cupola il non ha statuas.
Un foco sempre vive se cela in ille templo e Hestia non ha alicun
effigie, como non mesmo le foco. »</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">(<i>Ovidius</i>)</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: navy; font-family: Georgia;"><u><br />
</u></span></b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: navy; font-family: Georgia;"><u>AMPHIDROMIA</u></span></b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Le Amphidromia (in greco antique: <i>μφιδρόμια</i>) esseva festas que, a Athenas, on celebrava in le familias quando nasceva un infante.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b><br />
</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Le data</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Il
non esseva fixate alicun die precise pro iste festas, que habeva loco
in ambito familiar qualque die post le parto. In le antique Grecia le
mortalitate infantil esseva altissime e le major parte del decessos
eveniva intra le prime septimana desde le nascentia. La ceremonia esseva
assi generalmente differite a quando le infante habeva superate qualque
die de etate e ergo le probabilitates de superviventia habeva
augmentate. La major parte del expertos pensa que le festa eveniva post
le prime septimana desde le nascentia; secundo alteres, al contrario, le
festa esseva fixate al quinte die de vita, quando le <i>maieutrie</i>, i.d. feminas qui habeva assistite durante le parto, se habeva nettate lor manos, perque le ver ceremonia del <span style="font-style: normal;">Amphidromia</span> esseva solitemente precedite per iste actos de purification.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b><br />
</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Le ceremonia</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Al festa del <span style="font-style: normal;">Amphidromia</span> esseva
invitate le amicos e le parentes del genitores. Le rito habeva loco in
le casa paterne le vespere e le invitatos portava donos, inter le quales
solitemente il habeva sepias e polypos. Le exterior del casa esseva
decorate con brancas de olivo, si le neonato esseva de sexo masculin, o
con guirlandas de lana si de sexo feminin.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Le
infante esseva pois facite tornear circum le focar portate in brachios
per le obstetrices, e presentate al deos del casa e al familia; pauco
postea le infante esseva prendite in brachios per le patre e recipeva le
nomine proprie, evento del qual le hospites esseva testes. La cursa
circum le focar con le infante esseva le puncto central del <span style="font-style: normal;">Amphidromia </span>, perque justo ab le cursa illo derivava le nomine (in lingua grec<i>Ἀμφιδρόμια</i> = cursa circum).</span></div><div align="justify" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm; page-break-before: always;"><span style="font-family: Georgia;"><span style="font-size: x-small;"><span style="color: black;"><span style="color: navy;"><b><u><br />
</u></b></span></span></span></span></div><div align="justify" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm; page-break-before: always;"><span style="font-family: Georgia;"><span style="font-size: x-small;"><span style="color: black;"><span style="color: navy;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;">VESTA<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0QA1TVFD-cedp_tA33uvw3PNIsG6BFJwUsmTGFtN6qwlONEnZqienDaNsYd9JBmEI02ByiQ32ih5q4RGCdT4YSiuVlele_0E668puG4sw9XS3ghmULug5jfaE3VGIUafaj0O5E6nMWII/s1200/vesta-dea-statua-1200x1200.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0QA1TVFD-cedp_tA33uvw3PNIsG6BFJwUsmTGFtN6qwlONEnZqienDaNsYd9JBmEI02ByiQ32ih5q4RGCdT4YSiuVlele_0E668puG4sw9XS3ghmULug5jfaE3VGIUafaj0O5E6nMWII/s320/vesta-dea-statua-1200x1200.jpg" width="320" /></a></div></span></u></b></span><br />
<span style="font-size: small;">Vesta esseva le dea virgine del focar, del casa e del familia in le
mythologia roman. Anque si illa es sovente considerate como analoge a
Hestia del mythologia grec, illa habeva un grande, anque si mysteriose,
rolo in le religion roman multo antea le apparition de Hestia in Grecia.
Pauco on sape re le dea, perque illa non es mentionate in le mythos. Le
presentia de Vesta esseva symbolisate per le sacre foco que ardeva in
su corde e in su templos.<br />
<br />
<b>Vestales</b> </span></span></span></span><span style="font-family: Georgia; font-size: small;"><span><span style="color: black;"><br />
</span></span></span><span style="font-family: Georgia; font-size: small;"><span><span style="color: black;"><br />
Le foco de Vesta (appellate anque Vestia) esseva custodiate in su templo
per su sacerdotessas, le Vestales. Omne 1e de martio le foco esseva
renovate. Le foco remaneva accendite usque al 391, quando le imperator
Theodosius prohibiva omne culto public pagan. Un del Vestales mentionate
in le mythologia esseva Rhea Silvia, qui con le Deo Marte concipeva
Romulo e Remo.<br />
<br />
Le Vestales proveniva ab le classe patricie e debeva observar le
castitate absolute durante 30 annos (le Virgine Vestales). Le Vestales
viveva insimul in un casa presso le Forum (Atrium Vestae), sub le
supervision del Pontifex Maximus. Le voto de castitate esseva assi sacre
que, si violate, le Vestal esseva sepelite vive in le Campus Sceleris.<br />
</span></span></span><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b><br />
</b></span><span style="font-size: small;"><br />
<span style="color: black; font-family: Georgia;"><b>Vestalia</b><br />
<br />
Vesta esseva celebrate desde le 7 de junio al 15 de junio. Le prime die
le “penus Vestae” (le Sanctum Sanctorum celate per cortinas de su
templo) esseva aperite, le unic vice durante le anno, assi le femina
poteva offerer sacrificios.</span></span></div><div align="justify" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm; page-break-before: always;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b><br />
</b></span></div><div align="justify" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm; page-break-before: always;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;"><b>Culto domestic</b><br />
<br />
Vesta esseva le dea del focar al centro del casa. Vesta esseva
particularmente importante pro le feminas del familia perque le focar
esseva le loco ubi le nutrimento esseva preparate e apud illo esseva
prendite le repasto con offertas jectate in le foco pro cercar presagios
ab le modo con le qual illo ardeva.</span></div></div><p><span style="font-size: small;"> </span></p>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-86659124807570785682021-06-25T19:52:00.001+02:002021-07-04T09:45:23.593+02:00<div align="justify"><span style="color: navy;"><span style="font-family: Georgia; font-size: x-large;"><u><b>DODECATHEISMO</b></u></span></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm; text-decoration: none;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">(ex Wikipedia – traduction per Francesco Galizia)</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia;">Le Dodecatheismo (ab le greco Δωδεκαθεοισμος, <i>Dodekatheismos</i>,
"inseniamento del dece-duo deos”) es un movimento religiose e un
philosophia de vita que se propone como continuation directe del antique
religion grec, abolite per le imperator Theodosius I in le anno 393. Le
renascentia de iste spiritualitate ha evenite in le annos Novanta del
1900 e durante iste periodo de tempore ha nascite plure gruppos, que ha
sede in Grecia e in altere paises, e illos ha un numero crescente de
nove adherentes Le plus importante organisation es le Consilio Supreme
del Hellenicos Gentiles (YSEE - Ypato Symboulio Ellinon Ethnikon -<i>Υπατο Συμβουλιο των Ελληνων Εθνικων)</i>, fundate in 1997 a Athenas.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia;">Le
YSEE ha sovente organisate manifestationes e protestos in favor del
derectos human e del libertate religiose. Le Ysee projecta le
institution futur de templos, altares public, bibliothecas e centros pro
le studio del religiositate dodecatheic.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia;"><b>Sito del YSEE: </b></span><a href="http://www.ysee.gr/" style="color: #0099cc; text-decoration: none;"><span style="color: maroon; font-family: Georgia;"><b>http://www.ysee.gr/</b></span></a></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black;"><br />
</span></div><div align="center" style="margin-bottom: 0cm;"><b><span style="color: navy; font-family: Georgia;">LE DECE-DUO DEOS OLYMPIC</span></b></div><div align="center" style="margin-bottom: 0cm;"><b><span style="color: navy; font-family: Georgia;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwqSglS3XpKLgsEsnPXE0H6XjWERtAFZDl8UQmbEu-dgZZoSk8JxlzLI5RXGtWwnVPkZxmdTVTWU4h3flae8VTrM2mJudHJ53BCsPpOpS96x47CSKElFb42pHc71XZfy75uBHFz-MDzEc/s400/zeus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="353" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwqSglS3XpKLgsEsnPXE0H6XjWERtAFZDl8UQmbEu-dgZZoSk8JxlzLI5RXGtWwnVPkZxmdTVTWU4h3flae8VTrM2mJudHJ53BCsPpOpS96x47CSKElFb42pHc71XZfy75uBHFz-MDzEc/w282-h320/zeus.jpg" title="Zeus" width="282" /></a></div><br /> </span></b></div><br /><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Zeus</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Hera</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Apollon</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Artemis</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Hephaestus</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Hestia</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Aphrodite</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Poseidon</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Demeter</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Hermes</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Ares</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia; font-size: small;">Athena</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Georgia;"><br />
</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: navy; font-family: Georgia;"><b>LE THEOLOGIA DODECATHEIC</b></span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia;">Le
theologia dodecatheic es primarimente polytheistic e pantheistic. Le
divinitates es concipite como fortias cosmic que governa le expressiones
del natura a su nivellos le plus elemental, le expressiones del vita e
le expressiones universal. Le cosmo es ergo regite per le eterne action
de aggregation e de disgregation de iste essentias spiritual. Il existe
anque gruppos que accentua majormente un direction monistic, vidente le
essentias spiritual como le multe aspectos o representationes human de
un principio divin unitari ancestral, o como le infinite scinder se e
germinar de un unic essentia universal que constitue omne cosa. Lo que
liga tote le conceptiones theologic del nove gruppos dodecatheic es le<i>cosmotheasis</i>,
(litteralmente "vision del universo"). Iste conception percipe le
universo como qualcosa unic e harmoniose, in perenne movimento e
evolution perque assemblate per le creativitates spiritual (le deos). Le
interpretation del theologia varia de gruppo a gruppo ma anque de
persona a persona; in loco del vision classic le divinitates es anque
interpretabile como figuras archetypic, representationes de determinate
statos del mente human, o como sensationes e statos de animo del homine
(conception de typo psycologistic).</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><b><span style="color: navy; font-family: Georgia;">LE ESCATHOLOGIA DODECATHEIC</span></b></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia;">Le
escathologia dodecatheic es substantialmente basate super le idea del
reincarnation, aspecto del cyclicitate del existentia e de tote le
cosas. Le escathologia es strictemente ligate al cosmologia e al <i>cosmotheasis</i>,
secundo le qual le universo es un entitate vive e coincide con le Uno
universal, le principio e le essentia active e mutabile del qual tote le
cosas es facite. Le escathologia dodecatheic non es millenaristic, su
vision non implica un creation initial. Le cosmo es un veritate eterne
autocreate se e le creation non es un evento limitate, que antea o
postea pervenira a un fin, ma es al contrario illo mesme eterne como le
essentia que lo constitue. Le creation es le continue disgregar se e
recomponer se del materia energetic del universo, le continue mutation
regulate per le logica fatal del Surriso del Dèos. Omne cosa ha un
definite existentia personal, le qual un vice concludite se face de modo
que le esser retorna a facer parte del cyclo del vita, disgregante se e
renascente in un nove existentia e sub un nove forma. Il non es un
escathologia de salvation, ma postmoderne e postchristian. Le homine non
es de facto concipite como un esser superior in expectativa de un
judicio final, al contrario le homine es un parve parte del natura, e
como omne cosa le existentia human es subjecte al cyclos cosmic.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><b><span style="color: navy; font-family: Georgia;">LE ETHICA DODECATHEIC</span></b></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia;">Le
ethica dodecatheic es fundamentalmente basate super le approche al
mundo natural. Le religion dodecatheic non ha dogmas (presumite
veritates absolute revelate) ma, al contrario, illo favori le idea que
le homine debe pervenir ille mesme al contacto con le mundo divin trans
le respecto pro le integre existentia. Le mundo que circumfere le
esseres human es le manifestation del Uno. Le rituales e le practica
religiose servi al homines pro mantener proprie equilibrio de contacto
con le vita. Le natura es sacralisate e como tal illo debe esser
venerate e respectate. Le dodecatheicos es sovente ingagiate in causas
ambiental. Le respecto del natura se manifesta anque como respecto pro
le esser intime del cosas, e como repulsa de qualcunque forma de
emargination, xenophobia e racismo. Le preceptos principal dodecatheic
es ille continite in le Maximas Delphic: reciprocitate, hospitalitate e
respecto, accompaniate per le autocontrolo e per le cognoscentia de se
mesme.</span></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><b><span style="color: navy; font-family: Georgia;">LE EUSEBEIA</span></b></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: Georgia;">Le Eusebeia (<i>εὐσέβεια</i>, traducibile como "pietate") es un importante concepto del<i>Weltanschauung</i> dodecatheic.
Le Eusebeia es le respecto personal pro le realisation del relationes
inter le esseres human e inter le esseres human e le mundo natural. Le
concepto pote exprimer anque le maturitate spiritual, intendite como
comprension del mundo e del existentia, como respecto pro tote lo que
es, symbolo concrete del essentias divin. Le eusebeia es, ergo, le
respecto e le veneration verso le divinitates, e le divinitates, secundo
le pantheismo e le Dodecatheismo, es tote lo que existe.</span></div><p> </p>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5528431026515249504.post-32394685983741392242021-05-29T13:30:00.001+02:002021-05-29T14:05:59.938+02:00<p><span style="font-size: x-large;"> <span style="color: navy;"><span><b>L</b></span></span><span><span style="color: navy;"><span><b>e origine del antique Hellenos:</b></span></span></span></span></p><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;"><span style="font-size: 16px;"><span style="color: black;"><b><span face="Verdana, sans-serif">per Adriano Romualdi</span></b></span></span></div><div style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;"><span style="color: black;"><b><span face="Verdana, sans-serif"><span style="font-size: x-small;">traduction per Francesco Galizia</span></span></b></span></div><div align="justify" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div align="justify" style="color: #848484; font-family: Tahoma,Verdana,Geneva,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 0cm;"><img height="551" id="il_fi" src="http://www.ips.it/scuola/concorso_99/diritti/Grecia.jpg" style="height: 375px; padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px; width: 390px;" width="557" /><br />
<span style="color: black;"><span face="Verdana, sans-serif"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">"Era
le anthropologo german Otto Reche a observar que nunquam le Grecos
haberea utilisate le parola “iris” (it. arcobaleno) pro designar le
iride del pupilla, si haberea habite oculos obscur. Sol un populo con
oculos azur, o gris, o verde poteva clamar le pupilla del oculo iris: le
antique stirpes del Hellenos (Eolic,Ionie e Dores) appertineva dunque
al racia nordic. Frequente son in le fontes grec le adjectivos xanthòs e
xoutòs “blonde”, pyrrhòs “rubie” e chrysoeidés “auree”, referite al
capillos de homines o Deos, adjectivos que corresponde perfectemente al
latino flavus, fulvus e auricomus. Diffundite son anque expressiones
como chrysokàrenos “testa blonde”, o chrysokóme “cloma de auro”. Le
mesme progenitor del Ionos e del Acheos esserea stato Xoutòs, “le
blonde”, fratre de Doro e filio de Helleno, le mythic fundator del
populo grec. Que xanthòs significa vermente “blonde” es relevate ab
Pindaro que clama xanthos le leon, Bacchylides le color del grano matur
(III, 56) durante que Platon in le Timeo (68 b) explica que xanthòs (le
jalne) se obtene con un mixura de “splendente con le rubie e con le
blanc” e Aristoteles (Del colores, I, I) affirma que le foco e le sol
son dicte xanthòs. Que le infantes del Germanos al Grecos jam non plus
nordic appareva “con capillos blanc” non surprenderà si on tene presente
cello blonde platino quasi blanc como sovente son le capillos del
infantes nordic. Como es subinde notate, le heroes e le deos de Homero
son blonde: Achilles, modello del heroe acheo, es blonde como Sigfrido,
blonde son le fratres Atrides Agamemnon rege de Mycene e Menelao rege de
Sparta, Radamanthes, Briseide, Meleagro, Agamede, Hermione. Helena, per
cuje a Troia on combatte, es blonde, como Paride, e in le Odyssea es
blonde Penelope. Peixandro, commentante un passage del Iliades (IV,
147), describe Menelao xanthokòmes, mégas én glaukòmmatos “cloma blonde,
alte e con le oculos azur”. Le philologo classic austriac Karl Jax il
ha observate que inter le deas e le heroinas de Homero non una il ha le
capillos nigre. Odysseo es le unic heroe homeric brun, ma le habitude de
representar le heroes blonde es assì forte que in duo passages del
Odyssea (Xlll, 397, 431) anque ille es dicte xanthòs. E, alteremente,
Odysseo se differentia anque pro le su character psychologic, e pro le
su astutia. In genere totevia, le disdigno del Grecos de epocha homeric
pro le typo oriental, astute e false, es sculpite ab le lor contempto
pro le Phenicies, indicate como “dishoneste e fraudator” (Iliades XIX,
288). Inter le deas homeric, Aphrodite es blonde, como Demetra, Athena
es, per excellentia, “le oculos celeste Athena”. Le termino utilisate es
glaukopis, que certo es in relation anque con le symbolismo del uluco,
le ave nocturne sacre al dea (glaux = uluco), ma que in senso
anthropomorphic vale “oculos-cerulee (celeste)”: Aulo Gellio (Il, 26,
17) explica glaucum con “gris-azur” e traduce glaukopis con caesia,
Pindaro completa le representation homeric del dea, clamante la
glaukopis e xanthà.</span><br />
<img height="473" id="il_fi" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNuOk3wotmqLxXutQBDIzWTNArjyCBqkshtb_PwUGOAE2u2jEcOzGkGYIR0_BYX0hvXmfpW0AMzFECX67wRIi6m2JzYsMr4_9afuXrHqLBbCT8zAY21vx9iwwFqDEQVpPa37NHDYvzyBE/s1600/Tarocchi_apollo_sole.jpg" style="height: 265px; padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px; width: 228px;" width="409" /><img height="165" id="il_fi" src="http://www.studiomaggesi.it/Immagini/Dea_Minerva.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="150" /><br />
<span style="font-size: small;">Apollon es le deo phoibos “luminose, radiante” e anque xoutòs. Hera,
sposa de Zeus e modello de matrona hellenic, es leukòlenos, “le dea del
blanc brachios”, typic tracto del beltate feminin del racia nordic.
Blanc brachios, pedes de argento, digitos rosate, e alteres
characteristic adjectivos que remanda a un carnation clar, son frequente
in le poemas homeric. Anque Hesyodo parla a nos de heroes e deos
blonde: Dionyso es blonde, como Ariadne. Le connexion del canones
esthetic de etate archaic con le ideal nordic on deduceva anque ab le
importantia attribuite al altessa: kalos kai mégas, son duo adjectivos
que va sempre insimul. In le description physic de Nausicaa e de
Telemacho in le Odyssea, on senti que le alte statura il es quasi
synonymo de nobile nascentia. Es le mesme modo de sentir del nostre
Medievo, que il ha depingite tote le dominas blonde e que imponeva como
condition del lor beltate le grandor del persona (”grande, blanc e fin),
anque isto pro le influentia de un aristocratia germanic de origine
nordic. In epocha classic, nomines como Leukéia, Leukothea, Leukos,
Seleukos (ab leukòs “Blanc”) allude a carnation clar, assì como Phrynos e
Phryne a pelles blanc e delicate, como anque le nomines Miltos,
Miltìades, e Milto. Durante que Galatéia (ab gàla-gàlaktos =lacte) es
“celle ab le pelle de lacte”. Rhodope e Rhodopìs son celle ab le “pelle
de rosa”. Non rar son le nomines Xanthòs, Xuthìas, Xanthà, como anque le
nomines Pyrrhos rubie (ab pur = foco) e Pyrrha le sposa de Deucalion e
mythic progenitrice del genere human. Verosimilantemente le stirpe
doric, ultime venite ab le septentrion, e in particular le Spartiates,
rigorosemente separate ab le populo submisse del ilotas, debeva
conservar a longe un proprie character nordìc. Ancora in le V seculo,
Bacchylides laudava le “blonde pueras de Laconia”; duo seculos ante le
poeta lyric Alcmane, in un famose fragmento (54) habeva cantate le puera
spartan Agesicora “con le capite de auro fin e ab le visage de
argento”. Anque le habitudes sportive del feminas spartan, le lor
costume de facer gymnastica insimul con le homines, parla a nos de un
feminilitate acerbe e athletic que melio on imagina in pueras de typo
nordic que in celle mediterranee. Eustatio, (IV, 141) episcopo de
Thessalonica, durante que commentava un passage del Iliades, recordava
como le blondismo habeva facite parte del esser spartan. In Athenas le
si-nominate “fossa del Lacedemones” il ha restituite a nos le skeletos
de 13 Spartanos appertinente al guarnition mittite al fin del guerra del
Peloponneso: tres son celle de homines multe alte (1,85; 1,83; 1,78),
le alteres de statura superior al media, le plus parve mesurava 1,60.
Nos recorda que Xenophon signalava le alte statura del Spartanos. Anque
le stirpe ionic, nonobstante resideva ab plus tempore sur le ripas del
Mediterraneo - facto que habeva conducite a un remarcabile mixion del
elemento nordic con cello mediterranee – debeva conservar, specialmente
in le aristocratia un certo ideal physic nordic. In le cemeterio de
Dypilon, del etate geometric, on nota un augmento de typos
brachycephalos centroeuropee a disfavor del dolichocephalos
mediterranee. Non se oblida que le stylo geometric nasce in Attica,
exactemente como le gothic nasce in Francia, e assì como serea incaute
affirmar que le Francia non sia state germanisate sol perque le lingua
es remanite latin, assì serea hasardose sustener que le migration doric
non ha penetrate le Attica. In le VII seculo Solon parla a nos de un
Critia - ancestre de Platon - con capillos blonde, xantothrix, e Platon
mesme in le Liside e in le Republica parla a nos del blondismo como
qualcosa de non particularmente rar. Le tragicos de etate classic,
monstra a nos un quantitate de heroes e de heroinas blonde. In le
Coefore de Eschylo (v. 176, 183,205), le blonde Electra trova un capillo
blonde presso le sepulchro del patre, e pois poco in avante, vide un
tracia de un pede grande e deduce que debe tractar se de su fratre
Orestes. In le tragedias de Euripides, Electra e Iphigenia in Tauride,
nos apprende: in le Electra (v. 505 e sq.), que le blondismo es un
characteristic del Atrides, e in le Iphigenia, (52/53) illa, recorda le
patre Agamemnon “con le crin blonde que undeava sur le capite”. Le mesme
Euripides monstra blonde, Heracles, Medea, Harmonìa. Assi como anque le
heroes del Mythologia: Theseo qui occideva le Minotauro in le
Labyrintho, Perseo filio de Danae qui ha le oculos splendente e le
capillos de auro, qui taliava le testa de Medusa e Jason qui rapeva le
Villo de Auro, tote illes esseva blonde. On il ha notate que in le
nivellos del Acropolis ante le destruction persian, on trova
constantemente statuas con capillos depingite de ochra jalne o rubie e
oculos in verde: il es cognoscite ab nos, le famose “ephebo blonde”. In
genere, in tote le epocha classic, on manteneva le usantia de depinger
de blonde le capillos del statuas, Philostrato de Lemno, in le su libro
sur le pictura (Eikones), scribe que “le pictura depinge un oculo gris,
le altere azur o nigre, le capillos jalne, o rubie ”. Anque le grande
statua de Athena Parthenos que surgeva intra le Parthenon era blonde, et
es stato observate que le arte crisoelephantine surge pro representar
un humanitate essentialmente, clar, qui son assi representate in le
sculptura e pictura hellenic; in le figuras masculin il ha un typo human
superior pro le su grandor de animo (megalopsychìa), capace de un
contemplation impartial, in celle feminin le acerbe e pudic timiditate
de un anima nobile. Anque le statuettas de Tanagra, analysate ab le
historico e philologo german Wilhelm Sieglin, se relevava blonde al 90%,
lo que non surprende nos, perque Heraclides le Critic ancora in le III
seculo scribeva que le dominas de Thebe: “Son pro le grandor del
corpores, le modo elegante de camminar e del movimentos, le dominas plus
perfecte de Hellade, illas il ha capillos blonde que porta nodate sur
le capite” (Bios Hellados, 1, 19). Un particular blondismo del dominas
theban non debe meraviliar, si on considera le penetration thrace in le
area eolic, successive al migration doric e connexe al introduction del
cavalleria, de cuje le lor tracias linguistic on trova anque ultra le
Adriatico, inter le Iapiges de Apulia. Theodorida de Syracusa
(Anthologia Palatin, VII, 528 e) describe le pueras de Larissa in
Tessalia que taliava le blonde clomas pro le morte de una co-citatana.
Anque le colonisation eolic in le insulas del mar Egee e in Asia Minor,
haberà diffundite characteres nordic si on pensa que le poetessa Saphpho
clama le filia Cleide chryseos (fragmento 82). Le mesme Saphpho es
clamate ab Alceo (fragm. 63) ioplokos, “con le crin de viola”, que veni
traducite como “brun”. In realitate, como il ha monstrate le Sieglin,
ante le IV seculo, epocha in cuje initia a disparer le boscos, in Grecia
existeva sol le specie jalne del viola (viola biflora), le mesme que
cresce hodie in Tyrol e Bavaria, ergo Ióplokos va traducite como
“blonde”: qui Saphpho era “parve e nigre” (mikrà kai mélaina) es un
legenda posterior. Que anque le grecos de Sicilia habeva characteristic
nordic pote suggerer lo celle fontes que describe Dionysio, tyranno de
Syracusa, blonde e con le lentigines. In genere, in le V seculo le
blondismo debeva esser ancora sentite como qualcosa de typic pro le ver
helleno, si Pindaro, in le none del Odes Nemee (v. 17), adressante le
Argivos qui era presente, celebrava le “blonde Danai”. Alteremente,
ancora Callimacho de Cyrene (Hymnos V, 4), duo seculos depost, poteva
exhortar le dominas de Argo: “hastate vos, hastate vos o blonde
pelasges!”. Bacchylides, in le ode a un vincitor del jocos nemee, lauda
le mortal homines de tote le Hellade, que “con le triennal corona vela
le testas blonde”, e in un fragmento (V, 37 e sq.), parla de blonde
vincitores “xanthotricha nikasanta”. Le grande arte classic, que data ab
iste seculo, ha representate celle typo alte, blonde, con tractos fin e
regulares, que es proprie del racia nordic, e qual hodie on pote trovar
in modo compacte sol in alicun regiones del interior de Svedia. Anque
le racia mediterranee il ha tractos regulares, ma es de parve statura,
durante que celle forma plus fer, le modo plus energic de modellar le
naso e le mento que face le classic physiognomia, son ab recognoscer al
racia nordic. Aristoteles scribe in le su Ethica Nicomachea “que pro le
beltate on exige un corpore grande, de un corpore parve on pote dicer
que sia gratiose e ben facte ma non propriemente belle”. Iste corpore
parve e gratiose es essentialmente cello mediterranee. Pro le
sensibilitate nordic le forma physic e spiritual de typo mediterranee
non es sufficiente a traher le ver ‘beltate”, perqué hic per le beltate
on exige un certe gravitate interior, un grandor de animo que ab le
Grecos de sensibilitate nordic era synthetisate in le concepto del
megalopsychìa. Le figura mediterranee al oculos del homine nordic
apparera sempre troppo legier e inconsistente perque le su tractos
physic sia admirate como “belle”. Nordic son le metriótes, le mensurate
dignitate, le enkrateia, le dominio de se ipse, le sofrosyne, le
conscientiose ration, de cuje le spirito grec recognosceva le su
essentia profunde. Le apollinee e le dionysiac, iste duo polos del
civilitate hellenic, que son explorate ab Nietzsche, altere non son, que
le anima nordic del élites indoeuropee e le sensibilitate effervescente
del plebes mediterranee. Dionysiac es le placer enthusiastic, le
tumultuose e indomite ferocitate del antique mundo mediterranee;
apollinee es le tono sublime, le sage ponderation, le promte decision
del Nord. Ma es proprie in le V seculo, extreme equilibrio del spirito
grec, que le balancia se inclina. Le crise del aristocratia maturava jam
ab al minus un seculo e Theognide - qui in un fragmento recorda le su
juventute, quando “le blonde buclas le cadeva ab le capite” - habeva jam
maledicte le mixtura del sanguine, ruina del antique stirpes. Le classe
dirigente atheniese iva incontro al manco de characteres nordic pro le
affluxo de sanguine del metecos, plebee e oriental. Le consequentia era
le verter se del melior homines de studio de Athenas al modello spartan.
Xenophon se transfereva a Sparta. Platon in le su opra “le Republica”,
scribe que le élite del chefes son educate como le Spartiades, e ubi le
nove stato se appoia sur le eugenetica (unir le melior al melior,
supprimer le invalide psychophysic, etc.) assi que le ideal final se
configura como elevamento de infantes secundo le modello del homine
perfecte, e le guida del Stato ab parte de un gruppo selecte pro iste
carga. Ma anque Sparta non superava indemne le conflicto peloponnesiac,
que feriva a morte le su nobilitate guerrier. Es un facto facil de
constatar que al elimination del sanguine plus nobile - e de parte
spartan era le sanguine, preciose, del nordic guerreros Spartiades – il
ha contribuite multe le guerra del Peloponneso. Al battalia de Leuttra,
le Spartiades finiva con exsanguinar se completamente assi que le
guerrero spartan poteva responder al soldatos theban qui entrate in
Sparta demandava “Ubi son dunque le Spartanos: Non son plus hic, si no
vos non esserea hic nunc”. Le IV seculo es ancora un epocha de splendor.
Ma il ha in le su luce qualcosa de plus caduc et elegante que sta como
le gratia morbide del statua de Hermes per Praxiteles al figuras
acerbemente heroic del archaismo hellenic e a celle maturamente solar
del seculo V. In isto es le elemento mediterranee que torna a parlar. In
tote iste characteres, es state justemente recognoscite le presentia de
un specie human plus legier e gratiose. De fronte a un Hellade assi
fortemente sin plus le characteres nordic, non meravilia que al fin del
IV seculo le hegemonia sia passate al regno peripheric de Macedonia. Le
Macedones, consanguinee del Dores, debeva conservar, apud a un monarchia
e a paisanos de typo patriarchal, le acerbe vita nordic del origines.
Alexandro le Grande, con le su oculos azur scintillante, con le capillos
blonde, le pelle assì rosee e delicate que on le poteva vider erubescer
anque sur le pectore, il es un nobile figura nordic. Le populo Macedone
constitueva le extreme reserva del grecitate, que permitteva in le
phase declinante del su cultura, de expander le civilisation hellenistic
per toto le Oriente. Un physiognomia nordic debeva a longe conservar se
in le aristocratia macedone, Stratonice, filia de Demetrio Poliorcetes
rege de Macedonia, e uxor de Seleuco I, era blonde, e Ptolomeo
Philadelpho era blonde, como anque le soror Arsinoe, “simile al auree
Aphrodite”. In tote le epocha hellenistic, le ideal feminin continuava a
centrar se sur le xanthótes, le blonde. Le recorda a nos le poeta
Apollonio Rhodio, in le Anthologia Palatin, con le famose epigramma
“Eros ama le speculo e le blonde capillos”, como anque le facto que tote
le dominas de alte rango e de etheree beltate (Doris, Callichlea,
Rodochlea, Lais) era blonde. Wilhelm Sieglin, que il ha trovate tote le
passages del fontes grec ubi se parla del color del oculos e del
capillos, ha potite demonstrar que de 121 personages del historia grec
de cuje le autores a nos describe le characteres physic, 109 son blonde,
e sol 13 brun. Le mesme Sieglin il ha colligite le description de
personages del mythologia: del divinitate, 60 il ha capillos blonde, e
sol 35 il ha capillos obscur (de cuje 29 deos del mar o del inferos);
del heroes del sagas, 140 son blonde e 18 il ha capillos nigre; de
personages poetic, 41 blonde e 8 nigre. Ab tote isto esserea forsan
excessive dicer que in tote le epochas del historia grec le blonde son
in assì grande majoritate. Certo es que totevia illes esseva numerose e,
super toto, illes dava un tono major al classe dirigente. Que un certo
ideal nordic contrasignava le ver helleno usque a tempores plus tarde,
poterea confirmar lo iste notitia del medico hebree Adimantho, vivite in
le epocha del Imperio Roman, ille scribe in le su opra (Physiognomikà,
11, 32): “Celle homines de pur stirpe hellenic o ionic, son de statura
alte, robuste, de corporatura solide e recte, con pelle clar e capillos
blonde, le testa es de medie grandor, le villositate del corpore
inclinante al blonde, fin e delicate, le facie quadrate, le oculos clar e
lucente “. E totevia, le poeta roman Marco Manilio ora jam assignava le
Grecos al “coloratae gentes”. Con le disparition del blondismo natural,
era devenite de moda le uso de medios artificial de colorar le
capillos, le xanthìsmata. Le verbo xanthìzestai, “tinger de blonde”,
passava ad indicar le adornar se, le “facer se belle” per excellentia.
Ma non era con iste medios que poteva arrestar se le processo del fin
del character nordic del mundo hellenic. Le typo del helleno on initiava
ad extinguer se. Ad isto se substitueva le “graeculus”, le sclavo
astute o le maliciose rhetor, le trafficante o le affairista, signate ab
cello astutia oriental que le feceva sentir ab le Romanos como extranee
et “inferior”.</span></span></span></span></div>INTERLINGUA ROMAhttp://www.blogger.com/profile/00634605658930878296noreply@blogger.com0