BON  NATAL  E  FELICE  ANNO NOVE 2017, a tote le amicos de Intelingua.
Con iste traduction nos termina le serie de fabulas del tradition europee et occidental, con le nove anno nos initiara le traduction del plus celebre tragedias e comedias del grande dramaturgo anglese William Shakespeare.
Blancanive
Per le fratres Jacob e Wilhelm Grimm.       -        Traduction per Franco Galizia
Blancanive,  o Blancanive e le septe nanos, (titulo german: Schneewittchen / titulo francese: Blanche-neige), es un fabula popular europee. Le version plus cognoscite es celle scripte per  le fratres german Jacob e Wilhelm Grimm, in le prime edition del 1812,  publicate in le  recolta del  Kinder- und Hausmärchen (Fabulas del pueros e del focar),  inspirate a multe aspectos del folklore popular, del qual le duo fratres il era profunde studiose. Le historia de "Blancanive" que on face generalmente referentia es celle del septime edition del 1857 del fabula del fratres Grimm.

 Blancanive e le septe nanos

Resumpto del Historia:
Le historia narra que un die un regina, durante que es intente a suer vicin a un fenestra, on punge un digito e, guardante le sanguine sur le terreno nivose, exprime le desiderio de haber un filio con le capillos obscur como le ebeno, le pelle blanc como le nive e le labios rubie como le sanguine; depost qualque tempore le regina il ha un puera, al qual da le nomine Blancanive. Depost le parto  le regina mori. Le rege, pro assecurar un figura materne al filia, decide de sposar se de novo, ma le secunde uxor del rege, es un domina bellissime e vanitose, qui possede un speculo magic al qual illa peteva in continuation qui era le plus belle del regno, e le speculo un die, diceva a illa que ora es Blancanive le plus belle, e alora invidiose del beltate del juvene filiastra, incargava un chassator de portar le puera  in le bosco, occider la e portar a illa le pulmones e le hepato (o le corde in altere version) como proba del conclusion del su labor. Le chassator, tamen, commovite, decide de lassar le puera in le bosco e de occider un porco salvage, e pois portar al regina le organos de iste animal, ille era convincte, que comocunque Blancanive essera devorate  ab qualque bestia feroce. Le regina, post haber recipite le hepato e le pulmones del porco salvage, los mangia, convincite que illos son celle del filiastra.  Blancanive, depost  haber vagate per un poc in le bosco,  trova un casa, construite proprie in le corde del foresta, in le qual les habita septe nanos, que les labora in un mina vicin. Le casa es vacue e Blancanive, affamate e fatigate, entra e se nutri con parte del cibo e del vino jam preparate per le nanos, prendente un poco de cata  portion, per pois addormir se in le unic del septe lectos del su misura. Le nanos, quando les arriva, post un prime instante de preoccupation pro le intrusion, son felice de hospitar le dulce Blancanive, qui in cambio le cura e le adjuta in le affaceres domestic.  Le vita passa tranquille usque a quando le perverse regina, gratias al su speculo magic, discoperi que Blancanive es ancora vive e in salute. Transvestite se, alora, con le magia, ab un ancian venditrice, illa on presenta al casa del septe nanos, e cerca per duo vice de occider, gratias al  ingenuitate de Blancanive, ante stringente a illa un cinctura al flancos usque a facer la mancar le respiration, pois facente passar inter le capillos un pectine invenenate. In ambes le casos le juvene evanesce, ma veni salvate per le intervention del septe  nanos, que les resulta a facer la reprender le sensos, admonente la cata  vice, de non facer entrar necuno in casa in lor assentia. A  iste puncto le regina, se transveste de novo ab vetule venditrice de fructos, e va per le tertie vice  al casa del septe nanos, con le objectivo de facer degustar  a Blancanive un pomo invenenate per le medietate. Per convincer Blancanive ad acceptar al minus un pomo in dono,  talia le fructo in duo e gusta le medietate que non era invenenate. Blancanive, al prime morsello del parte invenenate, cade in un stato de morte apparente, ab cuje necun del tentativa complite per le nanos resulta a eveliar la. Le mesme  nanos, convincite que illa sia morite, les depone in un feretro de crystallo, que veni collocate sur le puncta plus alte de un collina, in medio al bosco. Per multo tempore  Blancanive veni veliate per le nanos usque a quando un die, non veni notate ab un prince qui passava a cavallo illac. Le prince inamorate se de illa, volerea portar la in le su castello, pro poter la admirar e honorar per tote le dies del su vita. Depost multe insistentias del prince, le nanos, commovite pro le forte sentimentos del juvene prince, les consenti al su requesta. Ma a un certe puncto un del servitores del prince, arrivate per transportar le feretro al castello del prince, impinge le pede in un radice prominente e face cader le feretro longe le flanco del collina. Durante le cadita, ab le bucca de Blancanive exi le morsello de pomo invenenate, e assì le juvene princessa on  evelia.  Blancanive se inamora subito del prince e son tosto organisate le nuptias,  a cuje es  invitate anque le matrastra de Blancanive. Iste, que non cognosceva le nomine del sposa, ma que le speculo habeva advertite que le sposa era plus belle de illa,  remane blocate al vista de Blancanive. Intertanto esseva calefacite sur le foco duo scarpas de ferro, que le regina es constringite a calcear. A causa del dolor que dava le scarpas  incandescente, illa es constringite a ballar usque a quando cade a terra, morite.
Le version Disney
Inter le plus celebre versiones del fabula, il ha le homomyne film a designos animate a colores  producite per Walt Disney,  in le 1937,  illo esseva le prime longe film de animation del compania.  Elemento original del version Disney il era le characterisation del  septe nanos: a catauno de illes, il era date un nomine e tractos characterial distinctive:  Doc, Grumpy, Happy, Sneezy, Bashful, Sleepy, Dopey. (le nomine in italian son: Dotto, Brontolo, Gongolo, Eolo, Mammolo, Pisolo, Cucciolo), que nos pote traducer in interlingua como: Docto  ille es le plus ancian, porta le berillios e parla in modo pompose et  erudite.  Murmurator al initio es contra Blancanive, ma pois la adjuta e defende, es in conflicto con Docto,  Felice es joiose e ride sempre, et es le plus robuste, Eolus il ha iste nomine a causa del su potente sternutamentos,  Timide es reservate e timorose, Dormitor es sempre fatigate, laconic e somnolente, Pusillo es le plus juvene, infantil e mute et es le unic sin barba).
Resumpto: Blancanive (Snow White) es filia de un nobile familia royal, ma quando illa es ancora infante, le dulce matre mori e le patre on sposa de novo, con un domina cruel de nomine Grimhilde. Illa remane presto vidua e assi deveni regina e constringe le filiastra, le princessa Blancanive, a laborar per illa como un serva in le su castello. Blancanive supporta le injurias del domina, la qual con stupor non sape, como face le puera ad haber un character sempre allegre ma ingenue  e le surriso sur le belle visage. Blancanive cresce e deveni sempre plus belle, con un animo dulce e nobile, e crede in le ver amor. Illa sonia le felicitate e que un die le prince azur, amor del su sonios, qui habeva incontrate in  realitate un sol vice, quando illa cantava apud le puteo del desiderios. Le Prince se era inamorate de illa e del su voce, assi illa spera que un die, ille attrahite e fascinate per le su canto de amor, la porta via per viver con ille per sempre felice. Le matrastra invidiose e jelose del aspecto e del virtutes del su juvene rival, interroga cata die, in le su camera le su speculo magic, petente a illo qui esseva le plus belle del regno. Un die le speculo responde que Blancanive era devenite le plus belle del regno. Perturbate per le notitia, Grimhilde convoca un chassator pro facer le occider Blancanive, e que pois debeva portar le su corde como proba del morte del princessa, assì illa poteva devenir,  novemente le plus belle del regno. Le chassator conduce le innocente puera in le bosco, ma ille non pote occider la, commovite per le gentilessa del su modos e fascinate del su beltate. Ille assi, decide de salvar la e la face fuger rapidemente in le bosco. Le chassator porta al regina un corde de porco salvage, como proba del morte de Blancanive. Intertanto le belle puera,  terrorisate per quanto es evenite e per le intention del perfide regina, curre in le corde del foresta e discoperi un parve casa ubi poter se refugiar: illo es le habitation del septe nanos, qui les laborava in un mina. Le nanos bon e gentil, retornate a casa, la protegeva, e celava ab le perfide regina. Blancanive, per gratitude, curava le casa e les assisteva como le mamma que illes non ha jammais habite. Passate del tempore, le regina Grimhilde veni a saper, per le voce del sclavo del speculo magic, que appare como un mascara verde in un nube de fumo, que le princessa non es morite e que on cela in le casa del septe nanos in le bosco. Illa alora decideva de complir personalmente le assassinio, excogitava un plano malefic: assume con le magia, le semblantia de un vetule striga, que al ingenuitate de Blancanive parerà sol un povre anciana venditrice de pomos;  illa attinge le casa del nanos, quando illes son a laborar in le mina, e videva Blancanive qui era sol, e la convince a gustar un del su pomos, celle que habeva invenenate antea, de cuje un sol morsello pote esser lethal. Blancanive, qui ama le pomos e non imagina tal maleficio, morde celle belle fructo assì rubie e succose e cade in un somno mortal. Solmente le prime basio de amor,  pote rumper le incantamento. Quando le nanos retornava al casa surprendeva le striga, e videva le corpore sin vita del lor car amica, totes se univa decise a occider la. Le striga tenta de escappar durante que, le ira del nanos on misce al violentia de un improvise tempesta, illa veni blocate sur le culmine de un precipitio e cade, a causa de un fulgure, que colpava le rocca ubi illa se trovava e mori. Le nanos vidente le lor amate amica assì belle anque in le morte, non il ha le corage de seppellir la e assi la deponeva in un feretro de crystallo, e plorava tote le lor lacrimas; usque a quando, le prince azur, audite le disgratia, attinge le casa del nanos e vide le corpore del puera in le feretro.  Le prince,  basia le labios del su amate princessa per le ultime vice. Celle basio de ver amor, rumpe le incantamento del striga e face felice le su amicos nanos: assi le sonio de Blancanive deveni realitate e le prince azur la porta sur le su cavallo blanc al castello, per sposar la e viver insimul per sempre felice e contente.

Cinerella

Per Charles Perrault – Fratres Grimm.      Traduction in Interlingua per Franco Galizia

Cinerella,  es una fabula  popular,  narrate in centenas de versiones in tote le mundo, e face parte del hereditate cultural de numerose populos. In occidente le versiones plus note son celle per Giambattista Basile (La gatta Cenerentola, Le catta Cinerella), per Charles Perrault (Cendrillon)  e per le fratres Grimm (Aschenputtel); inter le versiones  moderne il ha, ultra que ballettos e operas lyric, anque celle narrate in le homonyme film de animation per  Walt Disney del 1950: Cinderella (Cinerella), le qual es basate sur le fabula per Charles Perrault.                                                                                                                                             
Cinerella e le Prince al ballo in le castello
Le versiones de Cinerella                                                                                    
"Cinerella" compare, in ultra 300 variantes, in numerose traditiones popular. Le version plus antique es jam presente in le tradition egyptian: Claudius Elianus, pro exemplo, reporta a nos  le Fortunate historia del etera Rodopi  in le Egypto del XXVIe. Dynastia. Nos non pote meraviliar se que anque iste fabula, como sovente succede, sia presente in traditiones popular anque multe distante e, apparentemente, non communicante inter lor. Nos le retrova in China in le historia de Yeh -Shen, narrate per Tuan Ch'ing-Shih.  Inter le elementos del fabula del version de Ch'ing-Shih il ha cello del pedes minute del protagonista, notorimente signo de nobilitate e distinction in le cultura chinese. De facto, le version chinese emphatisava le facto que Yen-Shen haberea "le pedes plus parve del regno". In le versiones occidental successive, que il ha perdite iste premissa, es pro isto assatis obscur le motivo per cuje le prince on expecta que un sol puera del regno sia in grado de portar le scarpetta retrovate. In alicun versiones non se tracta plus de un scarpetta, ma de un anello o un bracialetto.  In Italia le prime version scripte del fabula es cello de Giambattista Basile, publicate in le 1634 con le titulo: La gatta Cenerentola. Diverse es in vice le version de Charles Perrault,  del XVIIe. Seculo, ubi le scarpetta es de crystallo, isto es solmente in le version francese, isto esserea debite a un error de traduction: le scarpetta original era revestite de pilos (vaire) et era traducite con vitro (verre). Le version del fratres Grimm es del 1812  con le titulo de Aschenputtel, ubi Cinerella non ha le mesme dignitate regal del version de Perrault, ma es multo plus human. Anque le final es completemente diverse ab cello de Perrault, et le scarpetta es de auro.  Inter  le altere versiones on pote recordar in particular: Le vasetto magic (fabula persian), Vassilissa le belle (fabula russe), Peldecinere (fabula anglese). Le elementos variabile son numerose; on pote correctemente dicer que cata  gruppo social e cata populo il ha modificate alicun elementos del fabula, emphatisante alicun de illos et eliminante o modificante alteres in modo de reflecter le mesme situation general in contextos social e historic diverse. Le diffusion de iste fabula es tal que on pote collocar lo in le contexto del Mytho, e tentar de mitter lo in relation con archetypos psychologic e psychoanalytic.                                                                
Resumpto del Historia:
"Cinerella" es le historia de un bellissime juvene puera, orphan de ambes le genitores. Le su matre era morite ante, e le su patre alicun annos depost on sposava con un domina Lady Tremaine, anque illa vidua e con duo filias, habite del su precedente matrimonio, e pois anque ille moriva. Depost le morte del patre le puera esseva sclavisate per jelosia del su beltate, ab celle que era le uxor del patre e per le su filias. Illas la odiava assi tanto, al puncto de non clamar la plus con le su ver nomine, ma solmente con le supernomine "Cinerella" (per le cinere que pollueva le puera durante que illa nettava le camino e le marmitas que usava per cocinar le cibo al sororastras e al matrastra). Nonobstante sia constringite a laborar como un sclava in le su mesme casa, le puera deveni un juvene ancora plus belle, gentil e dulce e face amicitia con le animales del stabulo.  Le vita del juvene Cinerella cambia quando,  veni a saper le notitia,  que a Corte on habera  un ballo organisate per le Rege, durante le qual le Prince poterea seliger le su promisse sposa.  Al palatio royal intertanto, le Rege es angustiate proque le filio non ha le intention de sposar se. Determinate ad haber del nepotes ante de morir, ordina que cata juvene puera del regno pote participar al ballo. Quando le invitation al ballo arriva, anque Cinerella exprime con fortia le desiro de vader al ballo, le matrastra dice de esser de accordo, al su requesta, con grande stupor del filias, a condition que Cinerella termina tote le su labores de casa  e que trova qualcosa de adequate per vestir se.  Le plano del matrastra es de cargar de labor le puera, in modo que illa non habe le tempore de preparar se un belle habito. Naturalmente, le duo sororastras e le matrastra las participa al ballo e Cinerella es excludite. Le vespere Cinerella es sur le puncto de renunciar al su sperantia e al su sonios, quando appare in adjuta,  le su "Fee matrina"  la qual,  con le su magic virga,  face vestir le puera con un meraviliose habito principesc, con al pedes un par de scarpettas de crystallo, e pois le bon  Fee transforma un curcurbita in un carrossa, deinde transforma alicun animales del stabulo, in duo cavallos, in un cochiero e un valletto; assi illa resulta a  vader secretemente al ballo, malgrado le prohibition del matrastra.  Cinerella vade al ballo depost que le Fee matrina la ha advertite que le incantamento terminara  quando le horologio del turre battera le medienocte.  Al ballo intertanto, le Prince incontra enoiate cata puera, usque a quando, non vide Cinerella,  illa attrahe le su attention e assi illes balla sol, per tote le nocte, ultra que in le salon, anque per toto le parco del castello, usque a quando le horologio initia a sonar le medienocte. Ma Cinerella, inamorate, on oblida le tempore que passa: pois que le effecto del  incantamento es destinate a disparer a medienocte, illa debe assi fuger de cursa al sono del horologio, in direction del su carrossa e vader via ab le castello, ma in le fuga, perde un scarpetta de crystallo. Le Prince, ora inamorate, trova le scarpetta e proclama que sposarà solmente le puera  a cuje le scarpetta calcearà perfectemente.  Le matino sequente le Rege, felice per le filio qui habeva trovate un belle puera per sposa, al notitia del fuga del puera, ordina que le Granduce e alicun incargate del Prince, les vade  in cata casa del regno, pro facer provar a cata puera le scarpetta perdite, in modo de individuar le puera mysteriose.  Quando iste notitia attinge le casa de Cinerella, illa comprende con preoccupation, que le juvene del vespere  passate del qual illa se era jam inamorate il era le Prince, assi  initia a cantar soniante le cantion del ballo al palatio. Intertanto le Granduce e le altere incargates del Prince, les vade per tote le regno facente provar le scarpetta de crystallo a tote le pueras, includite le sorastras de Cinerella, le quales cerca de fraudar  le Granduce, ma le lor pedes son troppo grande.  Depost haber intuite que Cinerella es proprie le juvene puera qui ha ballate con le Prince, le matrastra la claude a clave in le su camera de lecto in modo de impedir a illa de provar le scarpetta. Ma durante que le incargate del rege le Granduce, face provar sin successo le scarpetta al filias de Lady Tremaine,  Cinerella es  liberate per le animales, e superveni un instante ante que le Granduce e le incargates del rege  vade via, e pete de provar anque illa, le scarpetta, ma Lady Tremaine face cader le valletto e le scarpetta de crystallo se frange, ma Cinerella, con grande horror del matrastra e alleviation del Granduce, monstra le altere scarpetta identic al prime. Le scarpetta de crystallo entra perfectemente in le pede del puera, demonstrante assi que illa era vermente le puera qui habeva ballate con le Prince le vespere antea.  Alicun dies depost,  gratias al adjuta del su bon  Fee matrina, Cinerella e le Prince les celebra le lor sponsalia, con grande felicitate del Rege e del Regina.
Usar in modo metaphoric le nomine "Cinerella"
Le fabula de Cinerella, es un historia extrememente commun in tote le nostre cultura europee. Le nomine "Cinerella" veni usate como supernomine con un surprendente varietate de significatos metaphoric derivante ab tante elementos del fabula. Con referentia al modo in cuje Cinerella appare in le prime parte del fabula, assi con "Cinerella" on pote intender un persona submissive, docile, humile, e constringite a un vita modeste; a vices, con un ulterior referentia al status de Cinerella ante del morte del matre, on se refere in vice a un persona que ha sempre vivite protecte e on trova a deber facer le contos con le dur realitate del fatigas quotidian. In le ambiente sportive, on utilisa le termino "Cinerella" pro indicar le equipa  ultime in classification.  Si in vice on se refere al final del fabula, le nomine "Cinerella" sovente indica un persona que se es inexpectatemente redimite ab un vita misere o modeste, per exemplo, personas inricchite se in modo improvise, o anque fortuite, como le vincitores de un lotteria (in le caso que on parla de homines, in le paises de lingua anglese on usa le expression cinderella man, devenite celebre anque per le historia del pugilista american James J. Braddock)  Plus specificatemente in relation al ballo e al habito, le figura de Cinerella veni utilisate per referer se a un certo stylo de habito de sposa,  e al idea commun a multe sposas que le habito "le transforma in princessa pro un jorno". Cinerella veni citate directemente o indirectemente anque per le publicitate de habitos numptial e de altere productos correlate al die del sposalias.
⦁ Adaptationes
⦁ Le fabula de Cinerella es assi commun in le nostre cultura, que de illo son essite  realisate decenas, de adaptationes. Ecce alicun exemplos:
⦁ Opera lyric
⦁ Cendrillon – Nicolas Isouard (1810).
⦁ La Cenerentola – Gioacchino Rossini (1817).
⦁ Cendrillon – Jules Massenet (1895).
⦁ Cendrillon – Pauline Viardot (1904).
⦁ La Cenicienta – Jorge Pena Hen (1966).
⦁ Balletto
⦁ Aschenbroedel – Johann Strauss junior.
⦁ Cinerella – Boris Vietinghoff-Scheel.
⦁ Cinerella – Sergej Sergeevic Prokofiev.
⦁ Theatro
⦁ La Gatta Cenerentola – (1976)  Roberto De Simone
         Cinema
⦁ Cinderella (1911),    George Nichols, con Florence La Badie.
⦁ Cinderella (1914),    James Kirkwood, con Mary Pickford.
⦁ Cinderella  (1937),   PierreCaron.
⦁ Cenerentola (1948), Fernando Cerchio.
⦁ Cinderella  (1950),  Walt Disney.

Le Belle e le bestia

per Gabrielle-Suzanne Barbot de Villeneuve - Jeanne-Marie Leprince de Baumont.

Traduction in Interlingua per Francesco Galizia.

Le Belle e le bestia (titulo francese: La belle et la bête) es un famose fabula europee, sia in forma oral que scripte, con multiplice variantes, le su origine on poterea retrovar in le historias classic del Grecia antique, como Amor e Psyche, Edipo o le Asino de auro per Apuleio. Un prime version scripte de Le belle e le bestia es attribuite a Giovanni Francesco Straparola e appareva in le su libro de novellas Le placente noctes, del 1550. Un conto que poterea esser state inspirate ab un historia ver evenite sur le ripas del Laco de Bolsena, in provincia de Viterbo. Charles Perrault rendeva popular le historia in le su recolta Contes de ma mere l'oye (Le contos de mamma Oca), del 1697. Anque altere autores, como Giambattista Basile in le su Pentameron, obra italian que precedeva celle del francese Perrault e que tractava le mesme subjecto, e Madame d'Aulnoy, qui con le su conto Le Mouton, proponeva un variante del mesme historia. Le prime version scripte del historia esseva cello de Madame Gabrielle-Suzanne Barbot de Villeneuve, publicate in le anno 1740, in le recolta La jeune américaine, et les contes marins. Illo era un serie de novellas narrate ab un anciana seniora durante un longe viage per mar. Le seniora Villeneuve scribeva fabulas basate sur le folklore europee, pro intertener amicos durante le ballos e in le salones. Le version plus popular es, totavia, un reduction del obra de Madame Villeneuve publicate, ab Jeanne-Marie Leprince de Baumont (1711-1780) un francese aristocratic, qui era emigrate in Anglaterra in le anno 1745, ubi initiava a laborar como inseniante e scriptrice de libros sur le education e le moral. Habente legite le novella de Villeneuve, lo abbreviava multo e lo publicava in le 1756, como parte del collection Magasin des enfants, ou dialogues entre une sage gouvernante et plusieurs de ses élèves. Illa prendeva le elementos clave del historia original, e omitteva multe scenas familiar del protagonistas e modificava le scena del transformation del bestia, que in le original de Villeneuve eveniva post le nocte del nunptias. Habente lo scripte como novella educative pro le su alumnos, multe del detalios scabrose del original esseva supprimite. Le version de Beaumont, dunque, il era considerate le plus characteristic, al puncto tal que, jam solmente un anno depost, in le 1757, esseva traducite in anglese. Le tradition litterari francese de celle epocha consisteva in le elaborar historias quotidian, con un tendentia a disveloppar los con emotiones human al posto del elementos magic. Veniva eliminate toto quanto esseva sanguinose o cruel e on scribeva in forma directe e concise, con un stylo sobrie e sin ornamentos. Le scriptores adaptava le lor historias al proprie gusto classic, logic e rational. Le plus humile del homines, in le lor historias, il era un cavallero; le pastores il era princes mascarate e le major parte del protagonistas il era sempre reges o reginas. Le historia de Le belle e le bestia appare in multe altere culturas in varie formas, Aarne-Thompson conta 179 novellas de diverse paises con un thema simile. Numerose anque son le adaptamentos e le transpositiones de iste fabula cognoscite in tote Europa. In Francia, per exemplo, in le 1756, le Contessa de Genlis produceva un opera theatral basate sur le novella, in le 1771, esseva scripte per Marmontel e componite per Grétry, le version lyric de Le belle e le bestia, basate sur le historia de Mme de Beaumont e con le titulo Zémire et Azor, que obteneva enorme successo anque in le Octocento. Es del 1742, in vice, le opera dramatic Amour pour amour per Nivelle de la Chaussée, inspirate a iste fabula. In le 1786 le version de Villeneuve esseva publicate in le Le Cabinet des Fées et autres contes merveilleux. Durante le XIX seculo il habeva ancora numerose revisiones in Francia, Anglaterra e Statos Unite, son state contate usque a 68 diverse editiones imprimite in iste seculo. Inter le plus importante il habeva un poema per Charles Lamb, publicate in le 1811; un obra theatral in duo actos per J.R Planchée, in le annos 1841 e 1875 ; un libro con illustrationes per Walter Crane e un edition illustrate del fabula per obra de Eleanor Vere Boyle.

 

Resumpto del Historia:
Version de Beaumont:

Un ric e viduo mercante viveva in un citate insimul al su tres filias. Duo de illas, il era arrogante, presumptuose e vanitose, durante que le plus juvene, qui pro le su beltate le patre habeva clamate Belle, era humile e de bon corde. Tote e tres le pueras vantava un grande numero de pretendentes, ma le prime duo, qui desiderava sposar se con un nobile, las refusava tote le juvenes, Belle in vice on interteneva con illes in amabile conversation, ante de refusar les tote con gentilessa. Un die le mercante perdeva improvisemente tote le su ricchessa e ab celle momento necun pretendente esseva plus viste avvicinar se al pueras, si non a vices a Belle, la qual comocunque continuava dulcemente a refusar les. Le mercante, un die era contringite, a transferer se con le su filias in le campania del provincia, ubi illes viveva per alicun annos. Ma un die ille veniva a saper que un del su naves mercantil resultava ad arrivar in porto, depost esser se salvate del destruction per un tempesta. Assì ille decideva de retornar in le citate per cercar de discoperir si in le nave era remanite qualcosa de valor. Ante de partir, demandava al filias cosa illas desiderava in dono. Pensante que le fortuna stava per retornar, le duo filias major rogava joieles e habitos de luxo. Belle, in vice, on contentava de rogar sol un rosa, de celle que non cresceva in le parte del pais ubi illa viveva. Arrivate al porto, le mercante discoperiva que le carga del nave esseva vendite pro pagar le su debitos e, pro isto, non haberea plus un soldo pro comprar al filias cello que habeva promittite a illas. Triste e desolate, face retorno a casa, ma durante le cammino, esseva surprendite ab un tempesta de nive in le medio de un bosco, que lo constringeva a cercar refugio in un castello, que pareva abandonate. Explorante le majestose palatio, ille videva que illo era polite e con bon mobiles ma insolitemente non trovava ni servos ni sentinellas. Ab un terrassa videva un meraviliose jardin, ubi videva belle plantas de rosas in flores. Assì on recordava del promissa que habeva facite al filia minor e curreva a cercar le rosa plus belle. Ma durante que ille stava per prender lo, era surprendite ab le patrono del castello, que era un enorme e terribile bestia, le qual reprochava ille de haber reciprocate le su generose hospitalitate con un tentativa de furto, e sententiava que pro isto, ille meritava le morte. Le mercante tentava de justificar se, narrante a ille del desiderio del su belle filia, ma le bestia non voleva sentir ration e decideva de salvar a ille temporaneemente le vita a pacto que al su posto ille portava al castello, le juvene puera, alteremente ille debeva retornar a saldar le su debita inter tres menses. Prendite un coffro plen de omne ricchessa que le bestia habeva volite conceder le, le mercante retornava a casa con un grande pena in le corde, pensante tamen que al minus haberea potite salutar le su filias per le ultime vice ante de morir. Arrivate a destination, narrava al filias quanto era evenite e Belle, se rendeva conto que le culpa de tal disgratia era solmente sue, on offereva de vader al castello al posto del patre. Isto faceva le joya del sorores que in un sol colpo illas se esserea liberate del odiose rival e reconquireva le ricchessa perdite. Depost longe discussiones, Belle vadeva al castello insimul al patre, al qual le bestia concede le libertate, ma intimidava a ille de non retornar jammais. Con la juvene, in vice, ille se demonstrava cortese e gentil e offereva a illa de viver per sempre in le su castello, circumferite de tote le ricchessa in sue possession, pensante que assì illa non haberea plus potite desiderar de retornar in le casa paterne. Ille donava al puera anque un speculo magic, con le qual illa haberea potite, in omne momento, vider le su familia. Tote le vespere demandava a Belle si lo voleva sposar, ma la juvene puera, qui non lo voleva mortificar, respondeva que voleva ben a ille e que serea per sempre sue amica. Depost qualque mense Belle videva in le speculo magic, que le patre sue il era malade e alora illa precava le bestia de lassar la vader a casa pro tener al patre un poc de compania. Le bestia consentiva al su desiro, ma la precava de retornar post un septimana, alteremente ille esserea morite pro le dolor. Le jorno sequente, Belle retornava al casa del patre, qui la recipeva con grande joya, meraviliante se qui illa era ancora vive. Le duo sorores, las era sposate ma non felice, invidiava multo le fortuna del juvene soror, vidente la ancora in vita e vestite como un regina. Assì illas initiava a intrigar pro le vindicantia: de facto passate un septimana, le duo sorores peteva a illa de remaner ancora qualque dies de plus, fingente de plorar desperate. Emovite, Belle consentiva, ma initiava presto a sentir se in culpa pro haber frangite le su promissa. Assì illa retornava al castello, ubi trovava le bestia agonisante pro le dolor, Belle alora precava ille de non morir proque voleva sposar ille, pronunciate iste parolas, le bestia dispareva e al su posto compareva un bellissime prince, al qual un striga malefic, qualque tempore antea, habeva facite a ille un incantamento, transformante lo in celle horribile monstro bestial que Belle habeva cognoscite. Le malediction on esserea rumpite sol quando un juvene puera haberea volite sposar lo. Belle e le prince les viveva felicemente pro le resto del lor vita, insimul al patre de Belle, durante que le duo maligne sorores esseva transformate in statuas, usque a quando illas haberea regrettate le lor rancor.

Version de Villeneuve

Le version original de Villeneuve es multo plus extese de celle de Beaumont. De facto in le 400 paginas del libro, Villeneuve da numerose dettalios, que Beaumont omitte e que fundamentalmente reguarda le historias familiar sia de Belle que del prince. In iste version, Belle era le filia del rege del Insula Felice e de un bon Fee. Ma un striga maligne se era inamorate del monarcha e assì, imprisionate le matre del princessa, la maga decideva de eliminar anque le ultime obstaculo inter illa e le su amor. Pro isto motivo, le patre faceva celar le proprie filia, cercante de facer la passar per un del filias de un ric mercante, qui era morite. Le Prince, in vice, perdeva le patre quando era un puero e non poteva haber le amor materne, pois que le regina era ingagiate in un longe guerra per le defensa del regno e lassava le filio al curas de un maga; que tentava in tote le modos de seducer le juvene prince quando deveniva adulte, ma ille la refusava sempre, et era pro isto transformate in un horrende bestia. Quasi le medietate del libro de Villeneuve, narra le historia del guerras inter le maga e le regina e il ha un vision del castello multo plus obscur e magic, de celle traditional. Beaumont in vice decideva de omitter completemente le historia familiar e tragic, distaccante se ab le message que Villeneuve voleva dar al proprie historia: un aspere critica del societate del tempore, ubi le dominas il era constringite a sposar se per convenientia, con del maritos qui il era a vices pejor del Bestia. Eliminante tote le personages secundari, Beaumont adaptava, le historia, reducente lo a un simplicitate quasi archetypic e sequente le mesme schemas del numerose variantes precedente del fabula. Le version de Beaumont es celle que on considera traditional et es le plus diffundite e cognoscite. Tote le interpretationes, le adaptamentos e le versiones successive includite, Le belle e le bestia (Beauty and the Beast) le film a designos animate del 1991, producite per Walt Disney, on basa sur iste version e non sur celle original de Villeneuve.