POVRE EUROPA

per Pierre Drieu La Rochelle

Drieu La Rochelle

Povre Europa, tu te abandona al quatro ventos de tu disastro.

Vento asiatic, vento slave, vento hebraic, vento american.

E tu non lo sape. Tu essera morte sin saper lo.

Isto proque tu non ha conscientia de te, o tu ha perdite iste conscientia, o tu non lo ha retrovate. Tu ha habite un conscientia, ma tu ha perdite gradualmente le instrumentos de illo.

Conscientia christian: conscientia pro le papato, le Ecclesia, le grande ordines.

Conscientia pro le expansion franc, pro le expansion germanic, pro le feudalitate, pro le Imperio.

Conscientia pro le arte francese, le arte italian, ancora le arte francese, le arte german, le arte anglese. Conscientia pro le Renascentias, le Reforma, le Revolution.

Conscientia pro le philosophia, le scientia.

Conscientia pro le monarchia, le aristocratia, le burgesia, le proletariato.

Conscientia pro le socialismo.

Conscientia pro le suffrentia del 1914-1918, conscientia pro Geneva. Conscientia pro le fascismo e le antifascismo, le communismo e le anticommunismo.

Tu non ha ancora acquirite tu nove conscientia pro le International del nationes, pro le federation de tu potentias grande e parve que eligeva un hegemonia pro le unitate de tu socialismo. E, sin dubita, tu lo acquirera troppo tarde.

Europa, tu que non es un Imperio, tu es invadite per duo Imperios.

Le russe e le american.

Iste duo Imperios vole tu disfacta e tu non lo sape.

Al contrario, tu te presta al joco de iste imperios per le medio de tu fortias dividite.

Multe europeos es partisanos del Imperio russe e multe es partisanos del Imperio american. Illes appella, con tote lor voce, le disposition e le explosion del fortia russe e del fortia american super Europa. Illes se allegra quando le hordas asiatic e slave entra in Europa, in tu provincias de Romania e de Polonia, quando le flottas american bombarda le patria de tu patrias: le Italia, ubi, post lustros de decadentia, tu conservava un de tu plus preciose e antique imagines in quasi complete integritate physic.

Jam desde 1941 un de tu insulas avantiate, le Irlanda, esseva calcate per le americanos e tu non te  habeva  preoccupate per illo.

Le imperio britannic esseva, in le mundo, un presentia de Europa (un compensation al decentramento, al extravagantia de Anglaterra foras de Europa). Ora iste Imperio es subordinate in maniera humiliante al Imperios american e russe.

In America illo ha perdite quasi tote lo que illo habeva, in un certe senso in nomine de Europa. Es un disfacta e un humiliation europee le facto que le insulas anglese del costa american es occupate  per le guarnitiones american; il ha a adder que le Canada glissa in le versatilitate american.

Resulta un menacia pro le influentia europee in le mundo le facto que le republicas sudamerican, assi ligate al Europa, se flecte sub le jugo american un post le altere, e que anque le Intelligence Service es constringite, a causa de jugo american, a intrigas debile e celate contra le disbarcamento yankee.

Mesme situation in le Pacifico e in Asia, ubi lo que Anglaterra non ha cedite al japoneses o al chineses, debe abandonar lo al initiativas defensive e offensive del americanos.

E ecce que le Anglaterra debe divider con le Russia e con le America anque le Africa, le Oriente Proxime e  Medie.

On pote dicer le mesme cosa pro le Imperio francese, pro le Imperio portugese, pro le Imperio espaniol, pro le Imperio nederlandese.

E plus que tote le alteres europeos, le Angleses face le camereros del Americanos e del Russos. Le insulas britannic, de facto, post Guilielmo le conquisitor es replenate per milliones de americanos ignorante e disdignose. Le Anglaterra es occupate per le extraeuropeos ancora antea que tote Europa es occupate per illes.

Si le Anglaterra es terribilemente culpabile contra le Europa, anque le Germania es culpabile. Abandonante proprie imperio, le Anglaterra abandona su benes, le possessiones e le prestigios de Europa al estraniero, discatena le duple invasion del Russia e del America; del altere latere, le Germania impedi al communitates europee de confederar se circum illo, non sapente ultrapassar  su nationalismo, su imperialismo, non sapente transformar su revolution particular in un revolution universal, non sapente eliminar tote le elementos arretrate que vehicula ancora in se: illo, pur fortia socialista, arde super le altar del patria europee. In 1940 le Germania non ha comprendite proprie carga, illo lo ha solo presentite obscurmente: ha pronunciate le parola Europa sin mitter in illo nihil plus que un vage fremito instinctive.

Absorbite per su juste vision del periculo russe, le previdente Hitler ha sempre agite con sagessa in function de iste periculo.

Ma ille non ha comprendite que le gestos per ille complite foras de Russia debeva esser percipite  per le interessatos in lor connexion con le periculo ignorate, nascite in un ample zona de Europa.

Ille credeva que le “occupationes” esseva solo un etape verso qualcosa altere, verso le reprisa del marcha a Est, forsan solo parada secundari e accessori in comparation al movimento essential. Ma illos non ha essite considerate tal per le interessatos, le quales ha solo vidite in illos le preludio a vulgar conquestas.

Nos ha ergo un serie de territorios occupate que on considera le elementos virtual de un union imperialista; on non pote transformar los in le transpositiones vivente de un declaration scripte, voluntarimente orientate verso un hegemonia elective, si on non diffunde ubique un sufflo commun, un movimento commun, que coordina in un action e in un spero commun le habitantes disconcertate de iste territorios.

A iste populationes, le quales proque occupate se considera sur le puncto de esser conquirite, on non demanda de offerer obreros e soldatos si on non propone a illes al mesme tempore un ingagiamento interior. Ingagiamento que, essente simultaneemente interior a omne populo de Europa, se revela commun a tote le Europa.

Le gentes de Polonia e de Bretania, de Norvegia e de Grecia non pote voler defender le union de lor paises proque Europa, a minus que on non da a illes qualcosa nove a defender; qualcosa que proque  europeos, ora interessa a illes.

Le Europa non pote interessar a se mesme como un recordation a resuscitar, un recordation ignorate per le majoritate; se pote interessar solo a un nove ingagiamento, le qual potera render a illo tangibile su existentia, que isto initia o que recomencia.

On pote comprender le guerra exterior solo in le obras de un guerra interior; on pote comprender un guerra contra le communismo solo in le realisation del guerra socialista.

Le Germania poteva suscitar le interesse del populos a su presentia, permitter a illes de vider lo sub un perspectiva diverse ab le perspectiva del occupante, solo facente de iste presentia un presentia revolutionari. Le Germanos non interessa proque Germanos, non plus que le Angleses, Americanos o Russos; lo que interessa es quanto le un e le alteres pote apportar. Le un  le communismo, le alteres le democratia capitalista; le germanos debeva imponer le socialismo.

Omne occupation german debeva transformar se in un revolution national; illo haberea essite un palpitation del revolution europee.

Initialmente le populos ha remanite deludite per le occupationes german, justo proque illos ha essite occupate; le populos se resignava in le ben o in le mal; illos se resignava a esser revertite.

Il habeva un invocation in le terror que, in 1940, habeva precedite le arrivata del armeas german: on credeva que illos esseva armeas revolutionari, plus rude, ma al mesme tempore plus innovator.

Infelicemente nihil ha evenite: illos esseva solo armeas de altere tempores e, in un prime momento, solo plus gentil que illos.

Antea illos ha apparite assecurante; pois on ha initiate a dar voce al querelas, devenite sempre major. Nos haberea preferite esser plus turbate al initio.

On ha tractate solo de un occupation militar le qual, contra le varie difficultate, ha potite reager solo con le medios militar e, pois, policiari. Nos non ha cognoscite le nationalsocialismo, nos ha cognoscite solo le armeas e le policia. Nos non ha cognoscite le contento del Germania hitlerian, ma solo su instrumentos exterior.

Le Germania ha volite respectar le antique conventiones del autonomias, del soveranitates national. Alora illo ha debite usar le medios, non minus conventional que le medios que on usava in passato, pro circuir e assediar iste autonomias: medios de pression diplomatic, financiari, economic, militar, politic.

Ma il besoniava medios plus nove, plus respectuose, plus vital que le conquesta revolutionari.

Facer appello al grande alliantias intime, directe, inter le genio del populo german e le genio del altere populos, inter le fortias revolutionari de Germania e de altere nationes. Pro appoiar le hegemonia militar super le federation del revolutiones.

Es lo que, in van, habeva cercate de facer le Angloamericanos; es lo que, securmente, facera le  Russos.

Le Americanos ha ver alliatos: le democraticos; le Russos ha le communistas; le Germanos non ha recognoscite lor alliatos natural, le socialistas europee.

Ma istos, pauc al initio, poteva disveloppar lor fortias solo in un climate de tumulto general, de convergentias ardente.

Le Germania ha habite pavor. Timente pro le cohesion e le efficacia de su armea, le Germania ha habite pavor de facer de illo un arma revolutionari; ma le sol armeas que ha facite historia in le mundo ha essite le armea del revolutiones armate.

Le Germania ha habite pavor de cessar de esser se mesme pro devenir le Europa; su aquila non ha devenite un phenice preste a renascer de proprie cineres.

Es il ergo troppo tarde? Le communitate del suffrentias per le massacros russe e american, le incendios, le ruinas: tote isto forsan confunde occupantes e occupates, conquisitores e conquirite, defensores e defendites? Ha il ancora frontieras, in Europa, pro le nubes de aviones american, pro le hordas asiatic? Ha il ancora doanas inter le turbas reducite al miseria? Pote esser forsan un bandiera diverse ab le rubie, super le superficie de un continente integremente reducite al socialismo marxista, volente o nolente? Qui jammais potera realtiar Europa ab le ruinas, si non le socialismo? Non essera certo le bancas o le trusts.

Ora es tempore que le Germanos non solo proclama, ma realisa le socialismo europee super le ruinas de Europa. Proque, inter iste ruinas il ha ancora nostre anima a defender.

Le momento pejor es le momento melior.

Le transmutationes social decisive se compli in plen guerra.

Il ha essite in plen guerra que le Anglaterra puritan, le Germania lutheran, le Francia jacobin e le Russia leninista, ha complite le passos decisive in le lucta al interior.

Il es in plen guerra, quando le russos avantia, que il necessita complir le gestos decisemente europee e socialista.

Pierre Drieu La Rochelle

Maio 1944

(traduction per S. Leucio)

YUKIO MISHIMA 

Yukio Mishima

Un promissa es sempre un ingagiamento e ha le mesme importantia a quicunque es adressate. Le unic cosa que importa es le bon fide de qui lo pronuncia. In un conto de Akinari Ueda que ha como thema le beltate del loyalitate, intitulate le juramento inter  le flores de chrysanthemo, un homine, pro mantener un promissa excambiate annos antea con su plus fidel amico, non potente presentar se physicamente al loco del appunctamento in le hora stabilite, decide suicidar se pro poter pervenir in spirito usque a ile. Le fin del pacto es purmente le amicitate, le loyalitate, non es in joco alicun interesse material. Sacrificar le vita pro qualcosa   extranee a un interesse material potera semblar insensate, ma un de mi ideas fundamental es que le essentia del promitter non es a cercar in le spirito del hodierne societate contractual, ma in le loyalitate del esseres human. In le vita de omne homine le tempore non retorna. Iste determinate die de junio 1968, ultra esser irrepetibile in le historia del humanitate es un tempore que non se presentara plus in le vita de ille qui lo vive, e anque le plus modeste promissa ha in realitate un importantia enorme. Il es triste que solo quando le juventute ha jam passate on percipe qual peso ha le tempore. (…) Nos non pote plus attender. Il non ha plus motivo a attender illes qui continua a profanar se mesme. Nos attendera ancora solo trenta minutas, le ultime trenta minutas. Nos insurgera insimul e insimul morira pro le honor. Ma ante morir nos redonara al Japon su authentic visage. Ha vos tanto car le vita a sacrificar a illo le existentia del spirito? Qual sorta de armea es isto que non concipe valor plus nobile que le vita? Nos ora testimoniara a tote vos le existentia de un valor plus alte que le respecto pro le vita. Iste valor non es le libertate, non es le democratia. Es le Japon. La Pais de nostre amate historia, de nostre traditiones: le Japon. Il non ha alicuno inter vos disponibile a morir pro lancear se contra le Constitution que ha disossate nostre patria? Si ille existe, que ille surge e mori con nos! Nos ha interprendite iste action in le ardente spero que vos tote, cuje ha essite donate un animo purissime, pote retornar a esser ver homines, ver guerreros.

(traduction per  S. Leucio)

"De Reditu suo" - "Re su retorno"

Claudius Rutilius Namatianus

Lo que seque es le traduction libere, in prosa, del prime versos del poema de Claudius Rutilius Namatianus "De Reditu suo", in Interlingua "Re su retorno". Claudius Rutilius Namatianus, vivite in seculo quinte, esseva un poeta pagan de familia gallo-roman.

Ille esseva Praefectus Urbi in 414, ma le anno sequente debeva lassar Roma pro retornar in Gallia devastate per le Vandalos. Su poema “De reditu suo” (a nos pervenite incomplete) describe le viage e le climate de decadentia e de desolation que domina in le locos visitate.

 LE RETORNO

        Forsan tu te surprendera, lector, de un  rapide retorno, que  improvisemente me priva del benes de Roma.

        Es il troppo venerar Roma assi al longe, un vita?

        Il non dura unquam troppo al longe lo que place sin fin.

        Oh, quante vices io volerea felicitar me con qui, stirpe nobile del grande Romanos, per su fortuna, ha nascite in iste terra beate e ha cumulate le honor del descendentia e le honor del loco natal.

        Necun altere terra ha essite assi inricchite per le semines del  virtutes celeste.

        Felice anque illes, pois, qui se ha ponite sub le  lege de Roma in le campos e in le casas latin!

        Le Senato  es aperte al estranieros digne e non ha judicate extranee qui, merente de appertiner, participante al poteres del venerabile Curia, ha essite parte del Genio de un collegio equal solo al assemblea que governa le Universo.

        Ma mi sorte me avelle ab le terra amate,  me reappella le campos de Gallia, ubi io ha nascite. Longe bellos ha perturbate le loco natal e le pietate me allontana ab Roma venerate.

        Il es nihil negliger  homines qui es al secur, ma le suffrentias plica nostre loyalitate.

        Le casa ancestral require nostre presentia e nostre lacrimas. Il non es concedite ultra  ignorar le ruinas, rendite plus devastante per le negligentia.

        Il es tempore de reconstruer, depost que le incendios se ha extinguite. Reconstruer anque solo parve casas de pastores.

        Si le fluvios parlava, si nostre arbores poteva proferer parolas, io esserea incitate e  mi desiros jam mitterea le velas.

LE ADEO

        Mi amate citate ha laxate su imbraciamento e mi terra natal ha vincite, io non pote plus expectar.

        Io viagiara per mar, quia le vias de terra, es inundate in plana per le fluvios, e super le montes menaciate per roccas labente,  post que le campos de Tuscia e le via Aurelia  ha essite devastate per le hordas de Gothos. Melio confider in le mar, quia le fluvios non ha plus pontes e le terras es de nove salvage.

        Multe vices io basia le portas del Citate. Lentemente, de mal voluntate, mi pedes supera le sacre ostio.

        Io pete pardono per mi partita e offere le sacrificio de parolas miscite a plancto.

ROMA

        « Audi me, Regina del mundo, luminosissime joiel in le volta del Celo.

        Audi me, matre de homines e Deos: tu templos face le Celo vicin; nos te cantara usque habera un sufflo de vita.

        Necun homine essera secur si te oblidara. Que pote un scelerate oblido obscurar le Sol ante que tu splendor dispare ab nostre corde.

        Tu potentia se diffunde, como le radios del Sol, in omne terra, usque al Oceano que circum nos fluctua.

        Le Deo Sol se move in le Celo solo pro te, su cavallos surge ab tu terra e in illo dispare. Non te stoppava le sablo de foco de Africa, ni te repelleva le terras del nord, armate per gelo. Le terra ha aperite un cammino pro te.  Ubique il ha forma vivente, ibi tu es.

        Tu ha facite de gentes diverse un sol patria, tu conquesta ha juvate a qui viveva sin leges: offerente al vincites le union in tu derecto, tu ha rendite le orbe dividite un unic Urbe.

(Traduction per S.Leucio)

CORNELIU ZELEA CODREANU

Le Capitan del Guarda de Ferro

Le Dece Commandamentos

Al quales le legionario debe conformar se pro non deviar ab su cammino de gloria in iste dies de obscuritate, de adversitate e de tentation satanic. Assi que tote le mundo sape que nos es Legionarios e resta Legionarios pro le eternitate.

1 Non crede in alicun modo al informationes, al novas super le movimento legionario legite super qualcunque jornal – anque si isto appare nationalista - o susurrate al aure per agentes provocatori o anque per homines honeste. Le Legionario crede solo al ordine o al parola de su Chef. Si iste parola non veni, il significa que nihil ha cambiate  e que le legionario proseque tranquille per su strata.

2  Face attention a qui tu frequenta. E valuta ille como on debe, sia quando ille es un adversario qui vole deciper te, sia quando ille es un amico stulte qui ha essite decipite per un adversario.

3 Guarda te como de un grande calamitate del persona incognite qui te exhorta a facer qualcosa. Ille ha un interesse e vole persequer su interesse per medio de te, o ille vole compromitter te ante le altere legionarios. Le legionario age solo super le base de un ordine o per su spontanee initiativa.

4 Si alicuno vole tentar te o comprar te, sputa super su facie. Le legionarios non es ni stupide ni merce de acquisition.

5 Evita illes qui vole facer te donos. Accepta nihil.

6 Allontana te ab illes qui te adula e te lauda

7  Ubi existe solo tres legionarios, illes vive inter illes como fratres: unitate, unitate e ancora unitate! Sacrifica toto, immola te ipse, tu desiros e le integre tu egoismo pro iste unitate. Illo, le unitate, dara nos le victoria. Qui es contra le unitate, es contra le victoria legionari.

8 Non parla mal de tu cameradas. Non accusar les. Non murmurar al aures de alteres e non tolerar que on veni a murmurar al tue.

9 Non espaventar te si tu non recipe ordine, nova, responsas, litteras, o si il te sembla que le lucta stagna. Non alarmar te, non prender le cosas tragicamente, proque Deo es supra nos e tu chefes cognosce le via juste e sape lo que illes vole.

10  In le solitude preca Deo in nomine de nostre mortos, assi que Ille adjuta nos a tolerar tote le colpos usque al fin del suffrentias, usque al grande resurrection e al victoria legionari.

Martio 1935

(traduction per S. Leucio)

JULIUS EVOLA Que cosa es le Natal?

Il ha ritos e festivitates, subsistente ora solo per consuetude in le mundo moderne, que se pote comparar a ille grande roccas que le movimento del morenas de antique glacieros ha transportate ab le vastitate del mundo del summitates in basso, verso le planas.

 

Tal es, pro exemplo, le recurrentias que como Natal e anno nove ha hodie prevalentemente le character de un festa familial burgese, dum illos es retrovabile jam in le prehistoria e in multe populos con un ben diverse contexto, compenetrate per un significato cosmic e universal. Solitemente, passa inobservate le facto que le data del Natal non es conventional e debite solo a un particular tradition religiose, ma es determinate per un situation astronomic precise: es le data del solstitio de hiberno.

E justo le significato que in le origines habeva iste solstitio definiva, a transverso un adequate symbolismo, le festa correspondente. On tracta, totevia, de un significato que habeva forte relievo supertoto in ille progenitores del racias indoeuropee, cuje patria originari se trovava in le regiones septentrional e in le quales, in omne caso, non se habeva cancellate le recordation del ultime phases del periodo glacial. In un natura menaciate per le gelo eterne, le experientia del curso del luce del sol in le anno debeva haber un importantia particular, e justo le puncto del solstitio de hiberno habeva un significato dramatic que lo distinguera ab tote le altere punctos del curso annual del sol. De facto, in le solstitio de hiberno, habente le sol arrivate in su puncto plus basse del ecliptica, le luce sembla extinguer se, abandonar le terras, descender in le abysso, dum ecce que in vice le luce de nove se reprende, se realtia e resplende, quasi como in un renascentia. Un tal puncto equivale, assi, in le primordios, como illo del nascentia o del renascentia de un divinitate solar.

In le symbolismo primordial le signo del sol como “Vita”, “Luce del Terras”, es anque le signo del Homine. E como in su curso annual le sol mori e renasce, assi anque le homine ha su “anno”, mori e resurge. Iste mesme significato esseva suggerite, in le origines, per le solstitio de hiberno, a conferer lo le character de un “mysterio”. In illo le fortia solar descende in le “Terra”, in le “Aquas”, in le “Monte” (in le qual, in le puncto plus basse de su curso, le sol sembla merger se), pro retrovar nove vita. In su realtiar se, su signo se confunde con le signo del “Arbore” que surge (“le Arbore del Vita” cuje radice es in le abysso), sia “del Homine cosmic” con le “bracios altiate”, symbolo de resurrection. Con isto prende anque initio un nove cyclo, “le anno nove”, le “nove luce”. Per isto, le data in question sembla haber coincidite anque con le data del initio del anno nove. Il es a notar que anque Roma antique cognosceva un “natal solar”: justo in le mesme data, reprendite successivemente per le christianismo, le 24-25 de decembre illo celebrava le Natalis Invicti,o Natalis Solis Invicti (natal del Sol invincibile).

In isto on habeva effecto le influentia del antique tradition iranian, per le medio del mithracismo, le religion car al legionarios roman, que durante un certe periodo se contendeva con le christianismo le dominio spiritual del Occidente. E ci il ha interessante implicationes, extendente se usque a un conception mystic del victoria e del imperium.

Como invincibile vale le sol, per su recurrente triumphar super le tenebras. E tal invincibilitate, in le antique Iran, esseva transferite a un fortia ab le alto, al “hvareno”. Justo al sol e a altere entitates celeste, iste “hvareno” descenderea super le soveranos e super le chefes, facente les equalmente invincibile e facente in modo que lor subjectos in illes videva homines que esseva plus que simple mortales. E anque iste particular conception se diffundera in le Roma imperial, tanto que super su monetas, sovente on refere al “sol invincibile”, e que le attributos del fortia mystic de victoria supra mentionate se confundeva non rarmente con illos del Imperator. 

Retornante al “natal solar” del origines, on poterea relevar particular correspondentia in lo que ha supervivite de illo como vestigios, in le consuetudes del festa moderne. Inter altere un echo offuscate es le mesme uso popular de accender super le traditional arbore luces in le nocte de Natal. Le arbore, como nos ha vidite, valeva de facto como un symbolo del resurrection del Luce, trans le menacia del nocte. Anque le donos que le Natal porta al infantes es un echo remote, un residuo morenic: le idea primordial esseva le dono de luce e de vita que le Sol nove, le “Filio”, da al homines. Dono a intender se sia in senso material sia in senso spiritual.

[…]

Habente rememorate tote isto, il essera ben relevar que percurrerea un strata errate qui voleva vider ci un interpretation degradante tal a negliger le significato religiose e spiritual que ha le Natal per nos cognoscite, reportante al hereditage de un religion naturalistic e per isto primitive e superstitiose. […] Un “religion naturalistic” ver e proprie non ha jammais existite si non in le incomprension e in le phantasia de un certe schola de historia del religiones […] o ha existite in qualque tribos de salvages inter le plus primitive. Le homine del origines de un certe levatura jammais adorava le phenomenos e le fortias del natura simplemente como tales, ille los adorava solo in quanto manifestationes del sacro, del divino in genere. […] le natura pro ille esseva jammais “natural”. […] Illo presentava pro ille le characteres de un “symbolo sensibile del supersensibile”. […] Un mundo de un primordial grandor, non claudite in un particular credentia, que debeva offuscar se quando lo que correspondeva a illo assumeva un character purmente subjective e private, subsistente solo sub le formas de festas convenite del calendario burgese que vale supertoto proque il se tracta de dies in le quales on non debe laborar e que al maximo offere occasiones de sociabilitate e de divertimento in le “civilitate del consumos”.

Fragmentos ex le articulo “Natale solare ed Anno nuovo” (Natal solar e Anno nove) apparite super le jornal “Roma” 5 de januario 1972.

Traduction per S. Leucio

Colonisation del Nove Anglaterra 

Alexis de Tocqueville

Extracto de: DEL DEMOCRATIA IN AMERICA

Traducite del texto original francese per Erich Berger

IL ES IN LE COLONIAS ANGLESE DEL NORD, MELIO COGNOSCITE sub le nomine de Statos del Nove Anglaterra, que se ha combinate le duo o tres ideas principal que forma le base del theoria social del Statos Unite.

Le principios del Nove Anglaterra se ha in le comenciamento expandite in le statos vicin; postea illos ha ganiate pauc a pauc le plus distantes, e finalmente, si il es permissibile exprimer se assi, illos ha 'penetrate' le confederation integre. Ultra le limites de isto, illos influentia nunc tote le mundo american. Le civilisation del Nove Anglaterra ha essite como iste focos incendite super le summitates, que, post haber expandite lor calor circa se mesme, tinge ancora de lor claritate le ultime confinios del horizonte. Le fundation del Nove Anglaterra ha offerite un nove spectaculo; toto esseva ibi singular e original. Quasi omne colonias ha habite como prime habitantes homines sin education e sin ressources, que le miseria e le misconducta pulsava foris del pais que les habeva vidite nascer, o speculatores avide e interprenditores industrial. Il ha colonias que non pote reclamar mesmo un tal origine. San Domingo ha essite fundate per piratas, e in nostre tempore le cortes de Anglaterra se carga de popular Australia. Le emigrantes qui veniva establir se super le costas del Nove Anglaterra, pertineva omnes al classes opulente de lor patria matre. Lor reunion super le solo american presentava ab le origines le phenomeno singular de un societate ubi se trovava ni grande seniores ni plebe, e, pro assi dicer, ni povros ni riccos. Il habeva, proportionalmente, un plus grande massa de lumine expandite inter iste homines que intra alicun nation europee de nostre dies. Omnes, forsan sin exceptar un sol, habeva recipite un education assatis avantiate, e alicunos inter illes habeva facite cognoscer se in Europa per lor talentos e lor scientia. Le altere colonias habeva essite fundate per aventureros sin familias; le emigrantes del Nove Anglaterra apportava con illes admirabile elementos de ordine e de moralitate; illes vadeva al deserto accompaniate de lor uxores e infantes. Sed lo que les distingueva super toto de omne alteros esseva le objecto de lor interprisa. Il non esseva le necessitate que les fortiava abandonar lor pais. Illes lassava ibi un invidiabile position social e medios pecuniari assecurate. Non plus vadeva illes al nove mundo pro ameliorar lor situation e accrescer lor ricchessas. Illes se rapeva del dulcor de lor patria pro obedir a un necessitate purmente intellectual; exponente se al miserias inevitabile del exilio, illes voleva facer triumphar un idea. Le emigrantes, o como illes mesme si ben se appellava, le peregrinos ('pilgrims'), pertineva a ille secta del Anglaterra, a que le austeritate de su mores habeva facite dar le nomine de puritan. Le puritanismo non esseva solmente un doctrina religiose; illo se confundeva etiam in alicun punctos con le plus absolute theorias democratic e republican. De illac illo habeva su adversarios le plus periculose. Persequite per le governamento del patria matre, ferite in le rigor de lor principios per le progression quotidian del societate in le medio del qual illes viveva, le puritanos cercava un terra que esserea tanto barbare e tanto abandonate per le mundo que ibi il esserea ancora permittite a uno viver de su maniera e precar Deo in libertate. Le passiones religiose e politic, que lacerava le imperio britannic durante tote le regno de Carolo Primo, pulsava omne anno nove greges de sectarios super le costas de America. In Anglaterra le foco del puritanismo continuava trovar se locate in le classes medie. Il es de intra le classes medie que sortiva le majoritate del emigrantes. Le population del Nove Anglaterra se accresceva rapidemente e durante que le hierarchia del rangos classificava le homines in le patria matre ancora de maniera despotic, le colonia presentava de plus in plus le nove spectaculo de un societate homogenee in omne su partes. Le democratia, tal que le antiquitate non habeva osate soniar lo, exiva toto grande e toto armate del medio del vetule societate feudal. Contente de remover a longe de se germines de perturbation e elementos de nove revolutiones, le governamento anglese videva iste numerose emigration sin regrettar lo. Illo lo favorisava mesmo al limites de su poter e pareva a pena occupar se del destino de illes qui veniva super le solo american a cercar un asylo contra le duressa de su leges. On poterea dicer que illo reguardava le Nove Anglaterra como un region livrate al sonios del imagination, un region que on debeva abandonar al libere essayos del innovatores. Le colonias anglese – e isto esseva un del causas principal de lor prosperitate – ha semper gaudite de plus libertate interior e de plus independentia politic que le colonias del altere populos. Sed in nulle parte iste principio de libertate esseva applicate plus completemente que in le Statos del Nove Anglaterra.

–––––

Le civilisation anglo-american es le producto de duo elementos perfectemente distincte que alibi se ha frequentemente facite guerra, sed que in America on ha succedite a incorporar de alicun maniera le un in le altere e a combinar miraculosemente. Io vole parlar del spirito de religion e del spirito de libertate.

Ode al Gaudio

De Wikipedia, le encyclopedia libere

Ode an die Freude (Ode al gaudio) es un poema scribite per le poeta e historico german Friedrich Schiller. Ille scribeva le version original del poema in 1785. In 1803ille lo adaptava alquanto. Le poema ha ganiate cognoscentia special per su uso in le final de choro del None Symphonia de Beethoven ex 1823. Beethoven addeva pro iste occasion tres regulas al initio del poema.

Durante le Jocos Olympic de 1956, 1960 e 1964, le interpretation de Beethoven jam se jocava como hymno national pro le Equipa unificate de Germania, e in 1972 le Consilio de Europa seligeva le ode como hymno national. In 1985 le capites de stato e chefes de governamento del Union Europee seligeva lo como hymno del Union Europee official.

                  (trad. M. Menna)

                           *  

Gaudio, fulgor de beltate,    Freude, schöner Götterfunken, 
Filia ex Elyseo,              Tochter aus Elysium, 
Nos ingrede infocate,         Wir betreten feuertrunken, 
Diva, in tu sanctuario!       Himmlische, dein Heiligtum! 
Jam religa tu magia           Deine Zauber binden wieder, 
Lo que dividite sta;          Was die Mode streng geteilt; 
Homines in harmonia           Alle Menschen werden Brüder, 
Sub tu ala suave va.          Wo dein sanfter Flügel weilt. 
 
                           *  
Qui le summe ben gustava      Wem der grosse Wurf gelungen, 
Del amicitate ver,            Eines Freundes Freund zu sein, 
Qui dulce sposa trovava,      Wer ein holdes Weib errungen, 
Adjunge se, vamos gauder!     Mische seinen Jubel ein! 
Si, anque qui ha ganiate      Ja, wer auch nur eine Seele 
In le mundo un corde sol!     Sein nennt auf dem Erdenrund! 
Qui jammais, vos, lacrimate,  Und wer's nie gekonnt, der stehle 
E fugite iste sol.            weinend sich aus diesem Bund. 
 
                           * 
Bibe gaudio omne seres        Freude trinken alle Wesen 
Ab le sinos natural;          An den Brüsten der Natur; 
Bones tote, tote males        Alle Guten, alle Bösen 
Seque su sentier floral.      Folgen ihrer Rosenspur. 
Vino, basios passionate,      Küsse gab sie uns und Reben, 
Un loyal amico da;            Einen Freund, geprüft im Tod; 
Anque l' verme ha voluptate,  Wollust ward dem Wurm gegeben, 
Cherub ante Deo sta!          Und der Cherub steht vor Gott!

Le introduction de iste articulo ha essite traducite ex nederlandese ab nl:Ode an die Freude.

Visita al mercato

Apuleio

Extracto de:
LE ASINO DE AURO

Traducite del texto original latin per
Erich Berger

... POSTQUAM MI EFFECTOS ESSEVA DEPONITE IN MI CAMERA, IN MI via al banios, io primo va al Forum Cuppedinis pro emer alicun comestibiles. Ibi io vide exponite pisces splendide. Habente demandate lor precio, io lo rejecta proque illo amonta a vinti-cinque drachmas ... e io los eme pro vinti. Como io va via, Pythias, mi condiscipulo in Athenas, crucia mi cammino. Post alicun tempore ille me recognosce e hasta verso me amicalmente. Ille me imbracia e me basia affabilemente. "Mi Lucio," ille dice, "un longe tempore ha vermente passate depost que nos ha vidite nos; in facto il esseva le momento quando nos lassava nostre magistro Clytio. Sed que es le ration de tu viage a hic?" "Tu lo sapera deman," io replica. "Sed que es isto? Gratulationes! Nam io vide tu escorta e iste virgas e tu habito que justo congrue con un magistrato." "Io vigila super le precios del mercato e io es edil; e si tu desira emer alique, io lo fornira con placer." Io declinava, perque io habeva jam emite satis pisces pro mi cena. Sed post haber vidite le corbe e succutite le pisces pro obtener un melior vista de illos, Pythias diceva: "A qual precio ha tu emite iste piscalia?" "A pena," io diceva, "io poteva fortiar le piscator acciper vinti drachmas." Habente audite isto, ille sasiva immediatemente mi dextera e me duceva retro al mercato del alimentos: "E de qui," diceva ille, "ha tu emite iste vilitate?" Io le monstra un vetulo qui sedeva in un angulo. Immediatemente Pythias, in su capacitate de edil, crita a ille con voce multo aspere: "Non mesmo mi amicos e nostre hospites estranie tu sparnia, tu qui a un tal precio valuta ti ridicule pisces e qui reduce per le caritate del comestibiles le flor de Thessalia a un imagine de solitude equal a un rocca. Sed tu non essera impunite. Io te facera saper de qual maniera le improbos debe esser corrigite sub mi autoritate." E post jectar le contento del corbe super le solo, ille ordina a un official marchar super le pisces e fullar omnes. Contente de su severitate mi amico Pythias me consilia vader via e dice: "Me suffice, car Lucio, iste grande vergonia del vetulo." Consternate per su actos e multo stupefacte, io vade al banios, private per le forte mesuras de mi providente condiscipulo e de mi moneta e de mi cena.

Notas sur le historia de Roma

 Bibliotheca electronic in interlingua

  Le tradition roman dice que Aeneas, le heroe troian, veniva a Italia post le cadita de Troia. Ille se maritava con Lavinia, le filia del rege Latino, e fundava le citate Alba Longa. Su descendentes, Romulo e Remo, fundava Roma in 753 ante le era commun. Il habeva septe reges roman, le ultime del quales, Tarquinius le superbe, esseva expellite del citate in 509 amte le era commun. Nos sape que Troia cadeva circa 1200 ante le era commun, ma quasi omne le resto del historia del reges roman es mythologic.

Il habeva populationes human in le sito de Roma ante 753, e le nomines del reges e le eventos de lor regnos esseva inventiones del romanos del futuro. Il es ver tamen que reges governava Roma pro un periodo de alcun annos ante que emergeva le republica roman circa 509. Le sequente textos narra del arrivata de Aeneas a Italia e le establimento per su filio de Alba Longa, le qual, multe annos plus tarde, Romulo e Remo quitava pro fundar Roma. On dice que le historias de Tarpeia del feminas sabin occurreva durante le regno de Romulo. Secundo le tradition, Notas sur le historia de Roma il habeva un guerra in tres battalias durante le regno de Tullo Hostilio, le tertie rege de Roma.

Le ultime textos de iste breve historia del monarchia roman narra le eventos del regno de Tarquinio le superbe.

Harleigh Kyson Jr. (SUA) presenta textos latin in versiones parallel in interlingua - le latino classic e le latino moderne - in un interessante comparation e con interessa

Cavallo

De Wikipedia, le encyclopedia libere

Systematica: Phylo: Chordatos, Classe Mammales, Ordine: Perissodactylos Familia:Equidas Genere: Equus

Le familia Equidas contine septe species: 3 zebras, 2 asinos e 2 cavallos. Le duo cavallos es le cavallo salvage asian (Equus przewalskii) e le cavallo domesticate (Equus caballus).

Previemente se supponeva que le cavallo domesticate descende del cavallo salvage (Equus przewalskii) mais secundo un articulo in "New Scientist" (2003-12-06), scientistas del universitate in Vienna pro studios genetic ha demonstrate que iste species se ha divergite ante plus de 120.000 annos. Le cavallo domesticate solmente ha existite durante 6.000 annos.

Le cavallo e le asino es tanto affin que illos pote obtener proles appellate mulos o mulas dependente del sexo. Si le matre es un cavallo le prole essera plus grande e plus simile a un cavallo mais le aures simila le aures longe del asino. Si le matre es un asino le prole essera minor mais le capite simila un cavallo. In plure linguas il ha nomines differente pro iste animales. In ambe casos le proles essera sterile pois que le cavallo ha 64 chromosomas e le asino 62. Per consequente le proles habera 63, lo que impedi reproduction.

Il es equalmente possibile hybridar zebras e cavallas o asinos feminin mais iste proles non ha devenite usabile.

Le unic cavallo salvage es hodie

• Le cavallo salvage asian (Equus przewalskii). Illo quasi esseva extinguite in le natura, sur le steppas de Mongolia, ma ha se recuperate in parcos zoologic, e ha recentemente essite reconducite al natura.

Olim existeva anque tres altere cavallos salvage; le tarpan, le cavallo steppic arctic e le cavallo silvatic.

• Le tarpan (Equus caballus gmelini) viveva in Polonia usque al dece-none seculo quando illo esseva extinguite. On ha essayate reingenerar lo e hodie il ha tal cavallos ma illos naturalmente non es ver tarpanes.
• Le cavallo steppic arctic viveva olim in Sibiria e hodie il ha un cavallo domesticate, le vacutponny, que forsan es affin a illo.
• Le cavallo silvatic esseva un grande cavallo pesante in le nord de Europa, e previe on supponeva que nostre moderne cavallos de sanguine frigide descendeva de illo.

In plure areas del mundo il ha cavallos que ha devenite salvage ma illos descende de cavallos domesticate. Un tal cavallo es le mustang american que descende de cavallos delconquistadores espanol. Antea il non habeva cavallos sur le continentes american ma on crede que le cavallo original, Eohippus, viveva in America. Illo esseva tanto parve como un cane.

• Le cavallo domesticate (Equus caballus) esseva domesticate ante 6.000—10.000 annos e ha desde alora essite usate como animal de tracto o animal de sella ma anque como nutrimento. Dependente del uso e su exigentias on ha ingenerate multe racias con colores differente e con plure typos de stato corporal. Le scientistas non ha essite de accordo si omne racias proveni de un singule o plure ancestres. Recercas per professor Hans Ellegren et al., Svedia, publicate in le revista Nature Genetics 2004, ha demonstrate que un parte del chromosome Y es le mesme in omne racias, grande e parve. Le conclusion esseva que omne cavallos domesticate proveni de un singule stallon. Del mesme maniera on ha trovate que il ha al minus un centena de ancestres feminin. Dunque il es probabile que le homine de bon hora discoperiva que il es plus importante ingenerar stallones apte. Le causa de isto naturalmente es que stallones pote lasser multo plus pullos durante su vita que un cavalla, lo que anque hodie dirige le elevamento. Le altor e le peso del cavallo pote variar ab 0,5m/14kg (Falabella) usque a 1,95m/1400kg (Percheron). Le limite pro esser registrate in le organisation de cavallos miniatura es 0,86 m.

Vocabulario referente a cavallos

• Cavallo — cavallo con un altitude final al minus 148 cm.
• Pony — cavallo con un altitude final minus que 148 cm
• Cavalla — cavallo feminin
• Stallon — cavallo masculin
• Colt — stallon non sexualmente matur (minus que circa 24 menses)
• Pullo — cavallo nascite durante le anno presente
• Cavallo castrate — stallon castrate
• Cavallo de pur sanguine, arabe o anglese
• Cavallo de sanguine calide
• Cavallo de sanguine frigide
• Cavallo de sella — cavallo pro cavalcada
• Trottator — cavallo pro cursas de trotto
• Galopator — cavallo pro cursas de galopa
• Cavallo ambulator — gamba anterior e posterior del mesme latere es movite paralellmente
• Passo de cavallos islandese
• Ferro de cavallo — guarnitura metallic del ungula