Publio Ovidio Nason
traduction in interlingua per Francesco Galizia

Ovidio

Publio Ovidio Nason,: (in latino: Publius Ovidius Naso ), ille era un celebre poeta roman. Nascite le 20 martio del 43 a. C. a Sulmona ab un familia, del classe equestre. A 12 annos ille iva a Roma con le fratre Lucio, pro completar le studios. Frequentava le lectiones de grammatica e rhetorica del plus insigne maestros del Urbe, in particular Marco Aurelio Fusco e Marco Porcio Latron. Plus tarde Ovidio on vadeva, in Athenas, visitante durante le viage de retorno le citates del Asia Minor; iva anque in Egypto e per un anno sojornava in Sicilia. Retornate a Roma, Ovidio era un del decemviri stilibus iudicandis e del tresviri, le functionarios de policia. Non aspirava pois al Senato roman, proque ille se contentava del proprie dignitate equestre. Initialmente iha contactos con le circulo de Messala Corvino (philorepublican), qui lo stimula a dedicar se al litteratura, e compone un tragedia Medea; plus tarde in vice entra in le circulo de Mecenate (philoaugustee), cognoscente le plus importante poetas del tempore: Horatio, Propertio, Tibullo e, per poco tempore, Vergilio. Ille era in le periodo historic del “pax augustea “ e le habitudes de Roma il ha un nove conception plus libere del moral que arriva ab le influentia hellenistic. Ovidio propone in le su textos un ethica sexual multo libere, como in le “ Amores”, a illo sequeva le “Heroides” e le “Ars Amatoria”. Le amor non es le unic thema del su scriptos, como le elegìa non es le unic genere litterari que ille usa. Ovidio se sposava per tres vices: del prime duo uxores non se sape nihil, excepte que ab una de lor nasceva le filia Ovidia, una culte scriptrice. Le tertie matrimonio es con Fabia, fidel consorte in le joia e in le dolor, del qual le poeta, in le su obras, conserva un recordo emovente. Le scriptor deveni uno del protagonistas, ultra que le "poeta official" del Imperio; comencia a scriber le su prime obras juvenil e, solmente a vinte annos, le su nomine es jam celebrate in le ambiente litterari. Circum le 3 d. C. initia le composition del su obras major le “Metamorphose “ e le “Fastos “ iste ultime non esseva completate. In le 8 d. C. cadite in disgratia presso le Imperator Augusto, Ovidio per un dur decreto, es relegate, sin le uxor, in le lontan Tomi (hodie Costantia), un loco sur le mar Nigre, in le actual Romania. Durante le su exilio, scribe le poema “Ibis”, le elegias del cinque libros del “Tristia” e le “Epistulae ex Ponto”. In le Tristia ille scribe:

«Duo criminas me ha perdite, un carme e un error:
de iste debe tacer qual es le culpa»

Daphne e Apollo

Le Metamorphose , (Metamorphoseon libri XV ) es le titulo de un poema epic de Ovidio, scripte in exametros, con technica hellenistic, illos es centrate sur le phenomeno del metamorphose del protagonistas. A transverso del obra, ultimate poco ante del su exilio, Ovidio ha rendite celebre e transmisse al posteritate multe historias e narrationes mythologic del antiquitate grec e roman. Le obra, contine plus de 12.000 versos, e pote esser considerate un del plus importante poemas epic del litteratura latin. In le poema, Ovidio reuniva plus de 250 mythos grec: le narration initia con le Chaos, le primordial stato del existentia ab cuje surgeva nos le deos e le universo, e termina con le morte de Julio Cesare. In le I e in le II libro, veni narrate le mythos cosmogonic, le diluvio universal e le renascentia del genere human ad obra de Deucalion e Pyrrha. Pois le autor initia a narrar le historias metamorphic, que los parla, del amor de un deo per una mortal o de una nympha (Apollo e Daphne, Zeus et Io, Zeus et Europa son inter le historias plus celebre). Istes non son le unic typologias de historias presente in le prime duo libros: on vide, a iste proposito, le mytho de Phethon, le juvene filio del deo del Sol Helio, qui moriva in le tentativa de guidar le cochi celeste del patre. Le III libro reporta le mythos que los reguarda le nascentia del era del heroes, le protagonistas de iste contos son le heroes theban (inter iste le plus famose son Cadmo e le su descendentes). Le historias del deos in iste libro, il ha sol un rolo marginal (on vide le vicissitudes de Artemide et Acteon e de Zeus e Semele). Le deos retorna nos ad haber un rolo central, anque si sera presente ancora mythos de heroes, in le IV, V e VI libro. Le episodios plus cognoscite son le rapto de Proserpina ab parte de Hades, le defia musical inter Apollo e Marsia, le historias de Dionyso, le interprisas de Perseo e la defia canor inter le Musas e le Picas. Le aventuras de Jason e del argonautas e Medea son le argumento principal del VII libro, durante que in le libro VIII il ha le aventuras del juvene Minos e de Scylla, le historia de amor inter Theseo et Ariadne e le occision del Minotauro e le historia de Dedalo et Icaro. in le labyrintho. In le libros IX e X il ha le narration del aventuras de Hercules et Orpheo, iste ultime cantarà mythos que il ha como protagonistas heroes antecedente al mythic cantor, inter le qual Pigmalion.. Le XI e le XII libro son dedicate al annos del guerra de Troia, como le incontro inter Peleo e Thetis, o le ira de Achilles, o mythos que esseva narrate durante le banchettos vesperal, como le contos de Nestor sur le Centauromachia e le Ceneo.. Durante que le libros XIII e le XIV il ha como protagonista le heroe troian Eneas. Le ultime libro, le XV, il es introducite ab un sermon adressate ab Pythagoras al rege Numa Pompilio. In iste discurso le philosopho explica le theoria del metempsychosis.. Le libro on conclude con le aventuras del descendentes de Eneas: evocante le historia de Roma,, illo termina con le divinisation de Julio Cesare e un celebration de Augusto.. Tote le episodios cantate in le poema il ha como origine un del cinque grande fortias motor del mundo antique: Amor, Ira, Invidia, Pavor e Sete de Cognoscentia ; il non existe actiones, ni de deos, ni de homines, que los non conduce a iste invisibile motores . Tote le historias del Metamorphose los presenta un structura fixe; son quatro le typologias del mythos in illo presente:

• le prime narra le actration de un deo o de un homine verso un domina, mortal o divine. De norma le conto on conclude con le appaciamento del desiderio sexual del protagonista o con le fuga, a vice possibile sol con le transformation del domina.
• le secunde presenta un cambio del parte: es le domina qui se inamora de un homine. Iste amor non termina con le consummation de un acto sexual, ma continua a perdurar in le tempore, con grande cambios in le locos ubi vive le inamorate, ad exemplo, per Ariadne e Theseo, Medea e Jason, Scylla e Minos.
• le tertie son historias de humanos que il ha osate defiar le deos (Apollo e Marsia, Athena et Aracne). Iste contos los termina sempre con le victoria del deo e con le morte o le punition del homines o del dominas qui il ha defiate le divinitate.
• le quarte es concentrate sur le duello: duo personages, sovente duo mortales, se defia nos in un duello mortal que on conclude sovente, con le morte de un del duo combattente (Achilles e Cygno, Perseo e Phineo).

In le prime dece libros le mythos esseva narrate sin un ordine chronologic. Sol post le decime libro, que tracta del guerra de Troia , le historias los initia a esser narrate con un succession chronologic precise. Isto non es casual: con Homero le mythos, que ante los era transmittite per via oral, ab rhapsodos et aedos errante, illos ora son scripte per le prime vice; al mesme modo Ovidio, initia a narrar le mythos de heroes e deos, con un precise ordine chronologic, sol depost haber tractate le historias del summe poeta grec.