Platon e le Atlantides

Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Atlantides (in grec Ἀτλαντίς, Ἀτλαντίδος, "filia de Atlante") es un insula legendarie, le cuje mytho es mentionate pro le prime vice ab Platon in le dialogos Timeo e Critias. Secundo le narration de Platon, Atlantides era un potentia naval situate "ultra le Columnas de Hercules ", que haberea conquistate multe partes del Europa occidental e del Africa septentrional nove-mille annos ante le tempore de Solon (circa in le 9600 a.C.). Depost haber fallite le invasion de Athenas, Atlantides serea affundate in le Oceano. Le nomine del insula deriva ab cello de Atlante, legendarie governator del Oceano Atlantic, filio de Poseidon, que secundo Platon, era anque le prime rege del insula. Essente un historia in function del dialogos de Platon, Atlantides es generalmente viste como un mytho concepite ab le philosopho pro illustrar le proprie ideas politic.

Le dialogos de Platon, Timeo e Critias, scripte circum le 360 a. C., contine le prime referentias ad Atlantides. Per rationes incognite le dialogo Critias non esseva nunquam completate. Platon assi introduce Atlantides in le Timeo:

«In avante a cello ore stricte que on clama Columnas de Hercules, il era un insula.  E iste insula era plus grande del Libya e del Asia insimul, e ab isto on poteva passar  ad altere insulas e ab iste al terra firme de fronte. In tempores posterior, essente   succedite seismos e cataclysmos extraordinari, in le curso de un die e de un horribile  nocte toto in massa era affundite sub le terra, e le insula de Atlantides similmente  inglutite ab le mar dispareva»

(Platon, Timeo, Capitulo III.)

Le quatro personages que compare in ambes le dialogos de Platon, son le duo philosophos, Socrates e Timeo de Locri, e duo politicos, Hermocrates e Critias, ben que sol Critias parla de Atlantides. In le Timeo al initio del dialogo, il ha un reporto del creation e del structura del mundo, del universo e del antique civilisation. In le introduction Socrates reflecte sur le societate perfecte, jam descripte ab Platon in le Republica ( 380 a.C.), e demandava si ille e le su hospites poteva recordar un historia que exemplificava tal societate. Critias mentiona un narration historic que possibilemente haberea constituite le exemplo perfecte e proseque describente Atlantides, como reportate in le Critias. In le su narration, le antique Athenas sembla constituir le "societate perfecte" e Atlantides la su adversario, que los representa le antithese del tractos "perfecte" descripte in le Republica. Secundo Critias, le antique divinitate divideva le terra in modo que omne deo poteva haber un parte; a Poseidon era lassate, secundo le su desiderios, le insula de Atlantides. Le insula era plus grande del antique Libya e del Asia Minor (Anatolia) ansimul, ma de pois esseva affundite ab un tremor de terra e deveniva un banco de fango impracticabile, impedente de viagiar in qualcunque parte del Oceano. Le egyptian, affirmava Platon, describeva Atlantides como un insula constituite per le plus perte de montanias in le parte septentrional e longe le costa, "durante que tote circum le citate il era un plana, que imbraciava le citate et era le mesme circumferite ab montes que descendeva usque le mar, le plana es uniforme, tote alongate, longe tres mille stadios [circa 555 km] sur le duo latere e al centro duo mille stadios [circa 370 km] ab le mar usque le infra; ad un distantia de circa cinquanta stadios [9 km], il era un monte, de modeste dimension ab omne latere. Al centro del insula, on trovava le demora del rege, que habeva un diametro de cinque stadios" [circa 0,92 km]. In le Timeo on narrava de como Solon, pervenite in Egypto in le citate de Seis, veniva a cognoscentia ab alicun sacerdotes egyptie de un antique battalia inter le Atlantideos e le ancestres del Athenieses, que haberea visto victoriose le secunde. Secundo le sacerdotes, Atlantides era un monarchia assatis potente, con grande anbitiones expansionistic. Situate geographicamente ultra le Columnas de Hercules, politicamente controllava le Africa usque le Egypto e le Europa usque le Italia. Exactemente in le periodo del guerra con le Athenieses un immense cataclysmo faceva submerger le insula in le Oceano, destruente per sempre le civilisation de Atlantides. In le dialogo successive, le Critias, remanite incomplete, Platon describe plus in le detalio le situation geopolitic de Atlantides, conjungente le toto circa novem-mille annos antea. Critias narra que le deo Poseidon se inamorava de Clito, un puera del insula, e «cingeva le collina ubi illa viveva, alternante tre zonas de mar e de terra in circulos concentric de diverse amplitude, duo era facite de terra e tres de aqua», rendente lo inaccessibile al homines, que al epoca non cognosceva le navigation. Rendeva in ultra multe ubere le parte central, occupate ab un vaste plana, facente effluer duo fontes, un de aqua calide e le altere de aqua frigide. Poseidon e Clito habeva dece filios, le prime del quales, Atlante, essera devenite de pois le prime governator del imperio. Le civilisation de Atlantides deveniva un monarchia ric e potente e le insula esseva dividite in dece zonas, catauno governate ab un filio del deo del mar e ab le relative descendentes. Le terra generava benes e productos in abundantia, e sur le insula surgeva portos, palatios royal, templos e alteres majestose obras. Al centro del citate era situate le sanctuario de Poseidon e Clito, longe un stadio (177 metros), large tres plectros ed alte in proportion, revestite de argento al externe e de aurichalco, auro e ebore al interne, con al centro le statua de auro de Poseidon sur le su cochi de cavallos alate, que toccava le volta del templo. Catauno del dece reges governava le proprie regno, e totes era ligate le unes con le alteres ab le disposition previste ab Poseidon e incise sur un lamina de aurichalco ponite al centro del insula, circum a cuje le reges on reuniva per prender le decisiones que reguardava totes. Critias describe anque le ritual de exequer ante de deliberar, que prevideva un chassa al tauro armate sol de bastones e un libation con le sanguine del animal occise, sequete ab un juramento e un prece. Le virtute e le moderation del governantes durava per multe generationes, usque a quando le character human habeva le prevalentia sur le lor natura divin. Cadite preda del concupiscentia e del cupiditate, le habitantes de Atlantides on ganiava le ira de Zeus, le qual clamava a reunion le dèos pro deliberar sur le sorte del populo de Atlantides.

Le utopia de Atlantides secundo Platon

Le historia que Platon narra de Atlantides proveni multo probabilemente ab le tradition grec, ab Creta e forsan ab le Egypto e de altere fontes a nos perdite, le toto reinterpretate litterarimente ab le philosopho. Es ante toto, evidente le puncto de vista de cuje es narrate le mytho, que pone al centro le citate de Athenas, symbolo de moderation e rigor. Ma ultra al immediate paragon con le Polis corrupte del epoca de Platon, es comparabile in le dialogo un proposito utopic, que on exprime in le contra opposition del duo citate, a cuje corresponde duo diverse conception del modello divin. Sia le Athenas primitive, subdivise in areas de cultivar e habitate ab agricultores e artesanes, sia le ric e potente Atlantides son de facto representation del modello divin tractate in le Timeo, a cuje la citate “historic” debe guardar in le su organisation politic et economic, le lor decadentia in vice, sententiate ab cataclysmos natural e, in le caso de Atlantides, debite al cupididate del homines, le secunde parte del Critias haberea debite describer le realitate intermedie inter le logos e le disordine, con un clar referentia al situation del poleis in le decennio inter le 360 e le 350 a.C., characterisate ab le combattos inter un centro e le altere pro le controllo del traffico cammercial: victima anque illo del decadentia, depost le disparition del citate rival, le Athenas del mytho haberea potite salvar se ab le inesorabile declino sol acceptante leges inspirate al Ben.