ALAIN DE BENOIST

Alain De Benoist

 On presenta ci, extrahente los ex intervistas, pensatas, super varie themas, del maître à penser Alain de Benoist. Obviemente, le textos proponite pote dar solo un pallidissime exemplo del imponente production litterari del Autor francese.

LE BURGESIA

Marx habeva plenmente ration: le burgesia pote esser definite como le classe que ha potite dar se un futuro solo distachante se ab tote le determinationes social e symbolic del passato. Il es assi que illo ha potite collocar in le loco de commando valores economic e mercantil que le societates traditional se habeva sempre prodigate pro diminuer, in le mesme modo con le qual los associava al necessitate, alias al contrario del libertate. Il me sembla que iste evolution entra hodie in conflicto con su limite intrinsec: le systema del moneta perira per le moneta! Le idea que le valor se reduce al precio de mercato, que omne cosa pote esser comprate o vendite, ora es contestate in le ambientes plus differente. Le “mercantilisation del mundo” e le modello anthropologic de un homine qui esserea solo productor e (super toto) consumitor, comencia a esser battite Il resta a saper cosa evenira in futuro in iste lucta propriemente titanic inter le fortias homogeneisante e le fortias “differentialista”. Nos es in un’epocha de transition. Le mundo que nos ha cognoscite es jam collabite, dum nos non pote que interrogar  nos super lo que lo reimplaciara. Le error plus grande esserea analysar le mundo que veni con instrumentos conceptual obsolete. Un cosa sol es secur: le historia es sempre aperte.

DECRESCENTIA

Il esserea errate imaginar le «decrescentia » como un appello a un retorno al passato o a un brutal degradation del nivello de vita. Iste thema ha essite longemente studite per Serge Latouche in su critica al «disveloppamento sustenibile » (que non es altere que un modo de postponer o retardar le expirationes). Ante que un perspectiva economic, cuje implicationes technic non pote esser hic examinate, le « decrescentia» concerne le sphera del mentalitate. Il se tracta de comenciar a facer « decrescer » le idea que le «disveloppamento» del excambios mercantil es un lege natural del vita. Le message que publicitate e medios de communication diffunde continuemente es que le benesser passa per le consumo, o per le appropriation continue de un quantitate sempre major de objectos. Le assimilation de tal message per le conscientias equivale a un ver e proprie colonisation del imagination symbolic, ergo sin problema on pote parlar de un mutation anthropologic (le homine concipite exclusivemente como productor - consumitor). Pro rumper con le primatia del economia, il es necessari apprender e esser habile a dicer, in numerose circumstantias: «il es sufficiente » o «il es bastante » plus tosto que : « sempre plus! »

DEMOCRATIA

Le democratia se funda super le notion de equalitate politic del citatanos, qui possede derectos politic equal quia illes es equalmente citatanos, e non super le notion de libertate, que revela un altere typo de preoccupation. Como ha ben demonstrate Carl Schmitt, le “democratia liberal” non es que, ab iste puncto de vista, un oxymoron, un contradiction in le terminos.

Ma in mi opinion le principal differentia es le sequente. Le democratia liberal es un democratia parlamentar e representative, que se alimenta multo ben con le apathia politic del citatanos, per illo mesme incoragiate. Le die depost un election, como habeva ben observate Rousseau, le citatanos es concretemente private del soveranitate in favor de un classe politic que, hodie, se reduce sempre plus a un oligarchia financiari. Le democratia organic, al contrario, se defini non per le sol recurso technic al suffragio universal, e ancora minus como le regime que consecra le poter del numero, ma como le systema que permitte le plus large participation del citatanos al vita public. Illo se funda super le principio del subsidiaritate, que ha le scopo de regular le maximo possibile del problemas al nivello plus basse, offerente assi al gente le possibilitate de decider illes mesme lo que les concerne. Il se tracta de un procedura permanente, que se exerce a partir del nivello local. Il es ergo al mesme tempore un democratia directe e un democratia de base, fundate super le ligamine social.

EXPORTATION FORTIATE DEL DEMOCRATIA

...le these del neoconservatives american non es melior que cello de Stalin. Illo repropone le mesme hypocrisia. «In le curso de tote lor historia le americanos non ha cessate de pretender que lor sol ambition esseva “defender le libertate”. In nomine del defensa del libertates illes ha sustenite le plus abominabile dictaturas (in Indonesia, in Chile, in Argentina, in Brasil etc.), facite assassinar un multitude de chefes de stato democraticamente eligite, qui displaceva a illes, e dispergite sur le integre planeta un ideologia mortifere que ha portate con se ubique le eradication del specificitates cultural e del identitates popular. Iste modo de pensar es de facto conforme al ideologia liberal, que pretende anque illo de haber le monopolio del “libertate”, ma que, historicamente, ha ite con le spoliation del laboratores, le legitimation del imperialismo colonial e le mercantilisation systematic del relationes social. Le exportation del “democratia” e del “derectos del homine” (on diceva in altere tempores: del “civilisation” e del “progresso”) cela regularmente  scopos multo minus nobile, que non se funda tanto super valores ma, al contrario super le interesses.

IMMIGRATION ISLAMIC IN EUROPA

...le immigration es ineluctabile. Totevia il es necessari reducer lo e restringer lo comocunque, e isto on pote facer lo solo cooperante activemente con le paises de origine. Le unic modo de affrontar le immigration islamic es non practicar alicun assimilation. Il es necessari que illes vive in communitates lor, homogenee a lor interior. Io pensa que il non ha un periculo islamic; o melio que non es illo le principal. Le identitate europee es multo plus menaciate per le logica del capitalismo que per le Islam. De facto le multinationales american controla le politicas economic, le paises islamic no. Io vide cata die films american, libros, jornales, musica, vestimentos, modos de dicer e de pensar. Io non vide alicun film islamic, alicun stilo de vita islamic presente 24 horas al die in television. Le un es un periculo possibile, le altere es in acto. Le mercatos financiari incide super nostre vita cata die in plus in tote le mundo. E illes non es islamic.

PAGANISMO

Mitrha

Multe traditiones popular ascende al paganismo, ma anque le christianismo ha contribuite a lor formation. Le festa de Natal, pro citar un, es in origine le grande festa del solstitio de hiberno – le momento in le qual, in le corde del nocte, le homines affirma lor fiducia in le proxime retorno del Sol – sed es anque, obviemente, le data que le Ecclesia ha (tardivemente) fixate pro commemorar le nascentia de Jesus. Il es de altere latere ben cognoscite que, in occasion del evangelisation de Europa, le christianismo ha reprendite pro su conto numerose elementos traditional proveniente ab le paganismo, dante a illos simplicemente un altere portata o un altere significato. Le Medievo ha essite le periodo privilegiate de iste syncretismo. Pro me, le paganismo es un thema plenmente actual, quia nos es, volente o non volente, le heredes de illo. Ma il non besonia dar de illo un representation, io non dicerea “folkloristic” (le folklore es eminentemente respectabile), ma caricatural o sectari. Io non ha le minime sympathia pro le major parte del parve gruppos neopagan, cuje activitates me sembla reentrar, como le moda del New Age, in le campo del “secunde religiositate” que pro Spengler constitueva un del tractos characteristic del modernitate. Le passato pagan non retornara, ma nos pote sempre trovar beneficio referente nos a alicun de su valores o de su representationes symbolic.  Io parlara hic non sur le retorno, sed sur le recurso al paganismo. E io recordara  anque que paganismo non es solo le traditiones popular, sed toto lo que a nos veni desde le Antiquitate. Le paganismo es anque Aristotele, Homero e le imperio roman!

LE RADICES DE EUROPA

Le recente debatto super le “radices christian” de Europa esseva (...) completemente falsate. Parlar re “radices” remanda necessarimente al origines. Ergo, al origines Europa non esseva christian, ma pagan: quando le christianismo ha nascite, le civilitate europee habeva jam retro se multe millennios de existentia. Naturalmente, le christianismo ha pois representate un elemento constitutive del historia de Europa del qual io es le ultime a subvalutar le importantia. Ma le historia e le origine es cosas differente. De altere parte, le christianismo non ha forsan mesme se origines heterogenee?

LE TRADITIONES

Le traditiones non es eterne. Totes ha un initio, e multe de illes ha habite o habera un fin. Il es importante recordar lo, quia nos ha un natural tendentia a opponer “tradition” e “novitate”. Ma, tote le traditiones esseva, al initio, novitates! Ma il non se ha tractate de innovationes radical, nascite per le libere voluntates del homines. Il besonia plus tosto imaginar lor establir se como le resultato de un lente sedimentation in le qual le modo di vita, le circumstantias historic, le transformationes del viver-insimul, e anque, obviemente, le inconsciente del populos, ha explicate un rolo de prime plano. Per isto il non besonia reinviar systematicamente le traditiones al passato. Il ha un modo de voler “mantener vive” le traditiones que los transforma in un spectaculo a consumer inter le alteres, lo que cancella a illos omne interesse. Que nos non oblida anque que, quando le traditiones popular esseva vive e active, illos non esseva considerate como tales, ma plus tosto como un cornice quasi natural que rhythmava le existentia historic-social. Desde le momento in le qual on pote objectivar le notion mesme de tradition, iste ultime es jam menaciate. On poterea dicer le mesme cosa del identitate: illo deveni un problema solo quando nos lo ha jam perdite (o va perder lo). (...) il non es possibile crear traditiones in le senso del voluntarismo rational, ma es perfectemente possibile establir certe conditiones de existentia collective que permitterea a nove traditiones de apparer. Le retrovate importantia del communitates e le renascentia del localismo poterea ir in iste direction.

LE TRANSMISSION DEL TRADITIONES

Le transmission es directemente menaciate in un mundo in le qual, le futuro non inspirante plus sperantias (ma nutriente plus tosto angustias) e le passato essente hodie sempre plus oblidate,  nostre contemporaneos tende a viver  in le ephemere de un perpetue presente. Le acceleration del innovationes technologic aggrava ulteriormente le situation, in le mensura in le qual le experientia del vetere generationes es sempre minus transmissibile al noves, quia omne generation cresce ora in un universo que le precedente non ha cognoscite. Isto non subtrahe al necessitate de reager contra iste tendentia, effortiante se de transmitter non solo le saper, ma anque le attitudes mental. Reprendente le expression de Serge Latouche, le objectivo es “decolonisar le imagination”. On pote facer lo solo rehabilitante le pensamento critic, le qual presuppone jam un curiositate del qual le juvenes de hodie, attrahite per le modas del momento, solo rarmente da proba.

(traduction per S. Leucio)

Finis Europae

de Adriano Romualdi 

Adriano Romualdi

Cata anno, quando april se approxima al fin e le vento de primavera impulvera le stratas, le ruitose celebrationes de 25 de April avelle nos ab le habitual pensatas pro revocar a nostre conscientia le tragic fin del guerra. Le ruina politic e spiritual de Italia e de Europa. In veritate necun occasion es plus propitie pro consentir nos de valutar adequatemente le entitate moral del catastrophe: le bandiera al fenestras pro celebrar un disfacta militar, le jubilo concorde del partito russe e del partito american que, a distantia de tante annos, continua a representar le interesses de lor patronos contra le interesse national europee, le ritos e le celebration de 25 de April avelle nos ab le habitual pensatas e porta al pensatas del massacro e del odio civil.

Ma, a a parte le ritos commemorative, remane le dramatic importantia del anniversario. Proque le guerra cuje fin se celebra non esseva solo guerra civil e mundial ma le tragedia historic que ha portate al disthronamento de Europa e ha transferite le insignia del commando del territorio de nostre continente a Russia e a America. Con iste tragedia le poner del Occidente, prophetisate  per Spengler in 1917, deveni un dur, evidente realitate.

Il ha epochas in le historia, sovente concludite in le breve tempore de menses o de annos, que arde   ab lontano de inextinguibile splendor, como insulate per un circulo de luce super le opac scena del historia del mundo. Cingite per iste magic cinctura de foco homines e eventos reappare con irreal lentor e ricchessa de detalios como le extreme profilar se de constructiones inglutite per un incendio que flagra al horizonte in un nocte seren. Es le epochas crucial, le epochas in le quales le angelo del historia batte con su grande alas pro alleviation o pro terror del populos e in le quales, in le tempores de pauc, tempestuose eventos, on decide le destinos del civilitates. A iste epochas pertine le secunde guerra mundial, que marca le lucta extreme de Europa contra le morte politic e se conclude con su longe, desperate agonia. In illo omne breve episodio se crystallisa in le memoria del seculos, omne figura subjace a un stilisation heroic, omne battalia deveni epopeia e mytho.

ab “Le ultime ore dell'Europa” (Le ultime horas de Europa), Edizioni Ciarrapico, Roma 1976.

(traduction per S. Leucio)

POVRE EUROPA

per Pierre Drieu La Rochelle

Drieu La Rochelle

Povre Europa, tu te abandona al quatro ventos de tu disastro.

Vento asiatic, vento slave, vento hebraic, vento american.

E tu non lo sape. Tu essera morte sin saper lo.

Isto proque tu non ha conscientia de te, o tu ha perdite iste conscientia, o tu non lo ha retrovate. Tu ha habite un conscientia, ma tu ha perdite gradualmente le instrumentos de illo.

Conscientia christian: conscientia pro le papato, le Ecclesia, le grande ordines.

Conscientia pro le expansion franc, pro le expansion germanic, pro le feudalitate, pro le Imperio.

Conscientia pro le arte francese, le arte italian, ancora le arte francese, le arte german, le arte anglese. Conscientia pro le Renascentias, le Reforma, le Revolution.

Conscientia pro le philosophia, le scientia.

Conscientia pro le monarchia, le aristocratia, le burgesia, le proletariato.

Conscientia pro le socialismo.

Conscientia pro le suffrentia del 1914-1918, conscientia pro Geneva. Conscientia pro le fascismo e le antifascismo, le communismo e le anticommunismo.

Tu non ha ancora acquirite tu nove conscientia pro le International del nationes, pro le federation de tu potentias grande e parve que eligeva un hegemonia pro le unitate de tu socialismo. E, sin dubita, tu lo acquirera troppo tarde.

Europa, tu que non es un Imperio, tu es invadite per duo Imperios.

Le russe e le american.

Iste duo Imperios vole tu disfacta e tu non lo sape.

Al contrario, tu te presta al joco de iste imperios per le medio de tu fortias dividite.

Multe europeos es partisanos del Imperio russe e multe es partisanos del Imperio american. Illes appella, con tote lor voce, le disposition e le explosion del fortia russe e del fortia american super Europa. Illes se allegra quando le hordas asiatic e slave entra in Europa, in tu provincias de Romania e de Polonia, quando le flottas american bombarda le patria de tu patrias: le Italia, ubi, post lustros de decadentia, tu conservava un de tu plus preciose e antique imagines in quasi complete integritate physic.

Jam desde 1941 un de tu insulas avantiate, le Irlanda, esseva calcate per le americanos e tu non te  habeva  preoccupate per illo.

Le imperio britannic esseva, in le mundo, un presentia de Europa (un compensation al decentramento, al extravagantia de Anglaterra foras de Europa). Ora iste Imperio es subordinate in maniera humiliante al Imperios american e russe.

In America illo ha perdite quasi tote lo que illo habeva, in un certe senso in nomine de Europa. Es un disfacta e un humiliation europee le facto que le insulas anglese del costa american es occupate  per le guarnitiones american; il ha a adder que le Canada glissa in le versatilitate american.

Resulta un menacia pro le influentia europee in le mundo le facto que le republicas sudamerican, assi ligate al Europa, se flecte sub le jugo american un post le altere, e que anque le Intelligence Service es constringite, a causa de jugo american, a intrigas debile e celate contra le disbarcamento yankee.

Mesme situation in le Pacifico e in Asia, ubi lo que Anglaterra non ha cedite al japoneses o al chineses, debe abandonar lo al initiativas defensive e offensive del americanos.

E ecce que le Anglaterra debe divider con le Russia e con le America anque le Africa, le Oriente Proxime e  Medie.

On pote dicer le mesme cosa pro le Imperio francese, pro le Imperio portugese, pro le Imperio espaniol, pro le Imperio nederlandese.

E plus que tote le alteres europeos, le Angleses face le camereros del Americanos e del Russos. Le insulas britannic, de facto, post Guilielmo le conquisitor es replenate per milliones de americanos ignorante e disdignose. Le Anglaterra es occupate per le extraeuropeos ancora antea que tote Europa es occupate per illes.

Si le Anglaterra es terribilemente culpabile contra le Europa, anque le Germania es culpabile. Abandonante proprie imperio, le Anglaterra abandona su benes, le possessiones e le prestigios de Europa al estraniero, discatena le duple invasion del Russia e del America; del altere latere, le Germania impedi al communitates europee de confederar se circum illo, non sapente ultrapassar  su nationalismo, su imperialismo, non sapente transformar su revolution particular in un revolution universal, non sapente eliminar tote le elementos arretrate que vehicula ancora in se: illo, pur fortia socialista, arde super le altar del patria europee. In 1940 le Germania non ha comprendite proprie carga, illo lo ha solo presentite obscurmente: ha pronunciate le parola Europa sin mitter in illo nihil plus que un vage fremito instinctive.

Absorbite per su juste vision del periculo russe, le previdente Hitler ha sempre agite con sagessa in function de iste periculo.

Ma ille non ha comprendite que le gestos per ille complite foras de Russia debeva esser percipite  per le interessatos in lor connexion con le periculo ignorate, nascite in un ample zona de Europa.

Ille credeva que le “occupationes” esseva solo un etape verso qualcosa altere, verso le reprisa del marcha a Est, forsan solo parada secundari e accessori in comparation al movimento essential. Ma illos non ha essite considerate tal per le interessatos, le quales ha solo vidite in illos le preludio a vulgar conquestas.

Nos ha ergo un serie de territorios occupate que on considera le elementos virtual de un union imperialista; on non pote transformar los in le transpositiones vivente de un declaration scripte, voluntarimente orientate verso un hegemonia elective, si on non diffunde ubique un sufflo commun, un movimento commun, que coordina in un action e in un spero commun le habitantes disconcertate de iste territorios.

A iste populationes, le quales proque occupate se considera sur le puncto de esser conquirite, on non demanda de offerer obreros e soldatos si on non propone a illes al mesme tempore un ingagiamento interior. Ingagiamento que, essente simultaneemente interior a omne populo de Europa, se revela commun a tote le Europa.

Le gentes de Polonia e de Bretania, de Norvegia e de Grecia non pote voler defender le union de lor paises proque Europa, a minus que on non da a illes qualcosa nove a defender; qualcosa que proque  europeos, ora interessa a illes.

Le Europa non pote interessar a se mesme como un recordation a resuscitar, un recordation ignorate per le majoritate; se pote interessar solo a un nove ingagiamento, le qual potera render a illo tangibile su existentia, que isto initia o que recomencia.

On pote comprender le guerra exterior solo in le obras de un guerra interior; on pote comprender un guerra contra le communismo solo in le realisation del guerra socialista.

Le Germania poteva suscitar le interesse del populos a su presentia, permitter a illes de vider lo sub un perspectiva diverse ab le perspectiva del occupante, solo facente de iste presentia un presentia revolutionari. Le Germanos non interessa proque Germanos, non plus que le Angleses, Americanos o Russos; lo que interessa es quanto le un e le alteres pote apportar. Le un  le communismo, le alteres le democratia capitalista; le germanos debeva imponer le socialismo.

Omne occupation german debeva transformar se in un revolution national; illo haberea essite un palpitation del revolution europee.

Initialmente le populos ha remanite deludite per le occupationes german, justo proque illos ha essite occupate; le populos se resignava in le ben o in le mal; illos se resignava a esser revertite.

Il habeva un invocation in le terror que, in 1940, habeva precedite le arrivata del armeas german: on credeva que illos esseva armeas revolutionari, plus rude, ma al mesme tempore plus innovator.

Infelicemente nihil ha evenite: illos esseva solo armeas de altere tempores e, in un prime momento, solo plus gentil que illos.

Antea illos ha apparite assecurante; pois on ha initiate a dar voce al querelas, devenite sempre major. Nos haberea preferite esser plus turbate al initio.

On ha tractate solo de un occupation militar le qual, contra le varie difficultate, ha potite reager solo con le medios militar e, pois, policiari. Nos non ha cognoscite le nationalsocialismo, nos ha cognoscite solo le armeas e le policia. Nos non ha cognoscite le contento del Germania hitlerian, ma solo su instrumentos exterior.

Le Germania ha volite respectar le antique conventiones del autonomias, del soveranitates national. Alora illo ha debite usar le medios, non minus conventional que le medios que on usava in passato, pro circuir e assediar iste autonomias: medios de pression diplomatic, financiari, economic, militar, politic.

Ma il besoniava medios plus nove, plus respectuose, plus vital que le conquesta revolutionari.

Facer appello al grande alliantias intime, directe, inter le genio del populo german e le genio del altere populos, inter le fortias revolutionari de Germania e de altere nationes. Pro appoiar le hegemonia militar super le federation del revolutiones.

Es lo que, in van, habeva cercate de facer le Angloamericanos; es lo que, securmente, facera le  Russos.

Le Americanos ha ver alliatos: le democraticos; le Russos ha le communistas; le Germanos non ha recognoscite lor alliatos natural, le socialistas europee.

Ma istos, pauc al initio, poteva disveloppar lor fortias solo in un climate de tumulto general, de convergentias ardente.

Le Germania ha habite pavor. Timente pro le cohesion e le efficacia de su armea, le Germania ha habite pavor de facer de illo un arma revolutionari; ma le sol armeas que ha facite historia in le mundo ha essite le armea del revolutiones armate.

Le Germania ha habite pavor de cessar de esser se mesme pro devenir le Europa; su aquila non ha devenite un phenice preste a renascer de proprie cineres.

Es il ergo troppo tarde? Le communitate del suffrentias per le massacros russe e american, le incendios, le ruinas: tote isto forsan confunde occupantes e occupates, conquisitores e conquirite, defensores e defendites? Ha il ancora frontieras, in Europa, pro le nubes de aviones american, pro le hordas asiatic? Ha il ancora doanas inter le turbas reducite al miseria? Pote esser forsan un bandiera diverse ab le rubie, super le superficie de un continente integremente reducite al socialismo marxista, volente o nolente? Qui jammais potera realtiar Europa ab le ruinas, si non le socialismo? Non essera certo le bancas o le trusts.

Ora es tempore que le Germanos non solo proclama, ma realisa le socialismo europee super le ruinas de Europa. Proque, inter iste ruinas il ha ancora nostre anima a defender.

Le momento pejor es le momento melior.

Le transmutationes social decisive se compli in plen guerra.

Il ha essite in plen guerra que le Anglaterra puritan, le Germania lutheran, le Francia jacobin e le Russia leninista, ha complite le passos decisive in le lucta al interior.

Il es in plen guerra, quando le russos avantia, que il necessita complir le gestos decisemente europee e socialista.

Pierre Drieu La Rochelle

Maio 1944

(traduction per S. Leucio)

YUKIO MISHIMA 

Yukio Mishima

Un promissa es sempre un ingagiamento e ha le mesme importantia a quicunque es adressate. Le unic cosa que importa es le bon fide de qui lo pronuncia. In un conto de Akinari Ueda que ha como thema le beltate del loyalitate, intitulate le juramento inter  le flores de chrysanthemo, un homine, pro mantener un promissa excambiate annos antea con su plus fidel amico, non potente presentar se physicamente al loco del appunctamento in le hora stabilite, decide suicidar se pro poter pervenir in spirito usque a ile. Le fin del pacto es purmente le amicitate, le loyalitate, non es in joco alicun interesse material. Sacrificar le vita pro qualcosa   extranee a un interesse material potera semblar insensate, ma un de mi ideas fundamental es que le essentia del promitter non es a cercar in le spirito del hodierne societate contractual, ma in le loyalitate del esseres human. In le vita de omne homine le tempore non retorna. Iste determinate die de junio 1968, ultra esser irrepetibile in le historia del humanitate es un tempore que non se presentara plus in le vita de ille qui lo vive, e anque le plus modeste promissa ha in realitate un importantia enorme. Il es triste que solo quando le juventute ha jam passate on percipe qual peso ha le tempore. (…) Nos non pote plus attender. Il non ha plus motivo a attender illes qui continua a profanar se mesme. Nos attendera ancora solo trenta minutas, le ultime trenta minutas. Nos insurgera insimul e insimul morira pro le honor. Ma ante morir nos redonara al Japon su authentic visage. Ha vos tanto car le vita a sacrificar a illo le existentia del spirito? Qual sorta de armea es isto que non concipe valor plus nobile que le vita? Nos ora testimoniara a tote vos le existentia de un valor plus alte que le respecto pro le vita. Iste valor non es le libertate, non es le democratia. Es le Japon. La Pais de nostre amate historia, de nostre traditiones: le Japon. Il non ha alicuno inter vos disponibile a morir pro lancear se contra le Constitution que ha disossate nostre patria? Si ille existe, que ille surge e mori con nos! Nos ha interprendite iste action in le ardente spero que vos tote, cuje ha essite donate un animo purissime, pote retornar a esser ver homines, ver guerreros.

(traduction per  S. Leucio)

"De Reditu suo" - "Re su retorno"

Claudius Rutilius Namatianus

Lo que seque es le traduction libere, in prosa, del prime versos del poema de Claudius Rutilius Namatianus "De Reditu suo", in Interlingua "Re su retorno". Claudius Rutilius Namatianus, vivite in seculo quinte, esseva un poeta pagan de familia gallo-roman.

Ille esseva Praefectus Urbi in 414, ma le anno sequente debeva lassar Roma pro retornar in Gallia devastate per le Vandalos. Su poema “De reditu suo” (a nos pervenite incomplete) describe le viage e le climate de decadentia e de desolation que domina in le locos visitate.

 LE RETORNO

        Forsan tu te surprendera, lector, de un  rapide retorno, que  improvisemente me priva del benes de Roma.

        Es il troppo venerar Roma assi al longe, un vita?

        Il non dura unquam troppo al longe lo que place sin fin.

        Oh, quante vices io volerea felicitar me con qui, stirpe nobile del grande Romanos, per su fortuna, ha nascite in iste terra beate e ha cumulate le honor del descendentia e le honor del loco natal.

        Necun altere terra ha essite assi inricchite per le semines del  virtutes celeste.

        Felice anque illes, pois, qui se ha ponite sub le  lege de Roma in le campos e in le casas latin!

        Le Senato  es aperte al estranieros digne e non ha judicate extranee qui, merente de appertiner, participante al poteres del venerabile Curia, ha essite parte del Genio de un collegio equal solo al assemblea que governa le Universo.

        Ma mi sorte me avelle ab le terra amate,  me reappella le campos de Gallia, ubi io ha nascite. Longe bellos ha perturbate le loco natal e le pietate me allontana ab Roma venerate.

        Il es nihil negliger  homines qui es al secur, ma le suffrentias plica nostre loyalitate.

        Le casa ancestral require nostre presentia e nostre lacrimas. Il non es concedite ultra  ignorar le ruinas, rendite plus devastante per le negligentia.

        Il es tempore de reconstruer, depost que le incendios se ha extinguite. Reconstruer anque solo parve casas de pastores.

        Si le fluvios parlava, si nostre arbores poteva proferer parolas, io esserea incitate e  mi desiros jam mitterea le velas.

LE ADEO

        Mi amate citate ha laxate su imbraciamento e mi terra natal ha vincite, io non pote plus expectar.

        Io viagiara per mar, quia le vias de terra, es inundate in plana per le fluvios, e super le montes menaciate per roccas labente,  post que le campos de Tuscia e le via Aurelia  ha essite devastate per le hordas de Gothos. Melio confider in le mar, quia le fluvios non ha plus pontes e le terras es de nove salvage.

        Multe vices io basia le portas del Citate. Lentemente, de mal voluntate, mi pedes supera le sacre ostio.

        Io pete pardono per mi partita e offere le sacrificio de parolas miscite a plancto.

ROMA

        « Audi me, Regina del mundo, luminosissime joiel in le volta del Celo.

        Audi me, matre de homines e Deos: tu templos face le Celo vicin; nos te cantara usque habera un sufflo de vita.

        Necun homine essera secur si te oblidara. Que pote un scelerate oblido obscurar le Sol ante que tu splendor dispare ab nostre corde.

        Tu potentia se diffunde, como le radios del Sol, in omne terra, usque al Oceano que circum nos fluctua.

        Le Deo Sol se move in le Celo solo pro te, su cavallos surge ab tu terra e in illo dispare. Non te stoppava le sablo de foco de Africa, ni te repelleva le terras del nord, armate per gelo. Le terra ha aperite un cammino pro te.  Ubique il ha forma vivente, ibi tu es.

        Tu ha facite de gentes diverse un sol patria, tu conquesta ha juvate a qui viveva sin leges: offerente al vincites le union in tu derecto, tu ha rendite le orbe dividite un unic Urbe.

(Traduction per S.Leucio)

CORNELIU ZELEA CODREANU

Le Capitan del Guarda de Ferro

Le Dece Commandamentos

Al quales le legionario debe conformar se pro non deviar ab su cammino de gloria in iste dies de obscuritate, de adversitate e de tentation satanic. Assi que tote le mundo sape que nos es Legionarios e resta Legionarios pro le eternitate.

1 Non crede in alicun modo al informationes, al novas super le movimento legionario legite super qualcunque jornal – anque si isto appare nationalista - o susurrate al aure per agentes provocatori o anque per homines honeste. Le Legionario crede solo al ordine o al parola de su Chef. Si iste parola non veni, il significa que nihil ha cambiate  e que le legionario proseque tranquille per su strata.

2  Face attention a qui tu frequenta. E valuta ille como on debe, sia quando ille es un adversario qui vole deciper te, sia quando ille es un amico stulte qui ha essite decipite per un adversario.

3 Guarda te como de un grande calamitate del persona incognite qui te exhorta a facer qualcosa. Ille ha un interesse e vole persequer su interesse per medio de te, o ille vole compromitter te ante le altere legionarios. Le legionario age solo super le base de un ordine o per su spontanee initiativa.

4 Si alicuno vole tentar te o comprar te, sputa super su facie. Le legionarios non es ni stupide ni merce de acquisition.

5 Evita illes qui vole facer te donos. Accepta nihil.

6 Allontana te ab illes qui te adula e te lauda

7  Ubi existe solo tres legionarios, illes vive inter illes como fratres: unitate, unitate e ancora unitate! Sacrifica toto, immola te ipse, tu desiros e le integre tu egoismo pro iste unitate. Illo, le unitate, dara nos le victoria. Qui es contra le unitate, es contra le victoria legionari.

8 Non parla mal de tu cameradas. Non accusar les. Non murmurar al aures de alteres e non tolerar que on veni a murmurar al tue.

9 Non espaventar te si tu non recipe ordine, nova, responsas, litteras, o si il te sembla que le lucta stagna. Non alarmar te, non prender le cosas tragicamente, proque Deo es supra nos e tu chefes cognosce le via juste e sape lo que illes vole.

10  In le solitude preca Deo in nomine de nostre mortos, assi que Ille adjuta nos a tolerar tote le colpos usque al fin del suffrentias, usque al grande resurrection e al victoria legionari.

Martio 1935

(traduction per S. Leucio)

JULIUS EVOLA Que cosa es le Natal?

Il ha ritos e festivitates, subsistente ora solo per consuetude in le mundo moderne, que se pote comparar a ille grande roccas que le movimento del morenas de antique glacieros ha transportate ab le vastitate del mundo del summitates in basso, verso le planas.

 

Tal es, pro exemplo, le recurrentias que como Natal e anno nove ha hodie prevalentemente le character de un festa familial burgese, dum illos es retrovabile jam in le prehistoria e in multe populos con un ben diverse contexto, compenetrate per un significato cosmic e universal. Solitemente, passa inobservate le facto que le data del Natal non es conventional e debite solo a un particular tradition religiose, ma es determinate per un situation astronomic precise: es le data del solstitio de hiberno.

E justo le significato que in le origines habeva iste solstitio definiva, a transverso un adequate symbolismo, le festa correspondente. On tracta, totevia, de un significato que habeva forte relievo supertoto in ille progenitores del racias indoeuropee, cuje patria originari se trovava in le regiones septentrional e in le quales, in omne caso, non se habeva cancellate le recordation del ultime phases del periodo glacial. In un natura menaciate per le gelo eterne, le experientia del curso del luce del sol in le anno debeva haber un importantia particular, e justo le puncto del solstitio de hiberno habeva un significato dramatic que lo distinguera ab tote le altere punctos del curso annual del sol. De facto, in le solstitio de hiberno, habente le sol arrivate in su puncto plus basse del ecliptica, le luce sembla extinguer se, abandonar le terras, descender in le abysso, dum ecce que in vice le luce de nove se reprende, se realtia e resplende, quasi como in un renascentia. Un tal puncto equivale, assi, in le primordios, como illo del nascentia o del renascentia de un divinitate solar.

In le symbolismo primordial le signo del sol como “Vita”, “Luce del Terras”, es anque le signo del Homine. E como in su curso annual le sol mori e renasce, assi anque le homine ha su “anno”, mori e resurge. Iste mesme significato esseva suggerite, in le origines, per le solstitio de hiberno, a conferer lo le character de un “mysterio”. In illo le fortia solar descende in le “Terra”, in le “Aquas”, in le “Monte” (in le qual, in le puncto plus basse de su curso, le sol sembla merger se), pro retrovar nove vita. In su realtiar se, su signo se confunde con le signo del “Arbore” que surge (“le Arbore del Vita” cuje radice es in le abysso), sia “del Homine cosmic” con le “bracios altiate”, symbolo de resurrection. Con isto prende anque initio un nove cyclo, “le anno nove”, le “nove luce”. Per isto, le data in question sembla haber coincidite anque con le data del initio del anno nove. Il es a notar que anque Roma antique cognosceva un “natal solar”: justo in le mesme data, reprendite successivemente per le christianismo, le 24-25 de decembre illo celebrava le Natalis Invicti,o Natalis Solis Invicti (natal del Sol invincibile).

In isto on habeva effecto le influentia del antique tradition iranian, per le medio del mithracismo, le religion car al legionarios roman, que durante un certe periodo se contendeva con le christianismo le dominio spiritual del Occidente. E ci il ha interessante implicationes, extendente se usque a un conception mystic del victoria e del imperium.

Como invincibile vale le sol, per su recurrente triumphar super le tenebras. E tal invincibilitate, in le antique Iran, esseva transferite a un fortia ab le alto, al “hvareno”. Justo al sol e a altere entitates celeste, iste “hvareno” descenderea super le soveranos e super le chefes, facente les equalmente invincibile e facente in modo que lor subjectos in illes videva homines que esseva plus que simple mortales. E anque iste particular conception se diffundera in le Roma imperial, tanto que super su monetas, sovente on refere al “sol invincibile”, e que le attributos del fortia mystic de victoria supra mentionate se confundeva non rarmente con illos del Imperator. 

Retornante al “natal solar” del origines, on poterea relevar particular correspondentia in lo que ha supervivite de illo como vestigios, in le consuetudes del festa moderne. Inter altere un echo offuscate es le mesme uso popular de accender super le traditional arbore luces in le nocte de Natal. Le arbore, como nos ha vidite, valeva de facto como un symbolo del resurrection del Luce, trans le menacia del nocte. Anque le donos que le Natal porta al infantes es un echo remote, un residuo morenic: le idea primordial esseva le dono de luce e de vita que le Sol nove, le “Filio”, da al homines. Dono a intender se sia in senso material sia in senso spiritual.

[…]

Habente rememorate tote isto, il essera ben relevar que percurrerea un strata errate qui voleva vider ci un interpretation degradante tal a negliger le significato religiose e spiritual que ha le Natal per nos cognoscite, reportante al hereditage de un religion naturalistic e per isto primitive e superstitiose. […] Un “religion naturalistic” ver e proprie non ha jammais existite si non in le incomprension e in le phantasia de un certe schola de historia del religiones […] o ha existite in qualque tribos de salvages inter le plus primitive. Le homine del origines de un certe levatura jammais adorava le phenomenos e le fortias del natura simplemente como tales, ille los adorava solo in quanto manifestationes del sacro, del divino in genere. […] le natura pro ille esseva jammais “natural”. […] Illo presentava pro ille le characteres de un “symbolo sensibile del supersensibile”. […] Un mundo de un primordial grandor, non claudite in un particular credentia, que debeva offuscar se quando lo que correspondeva a illo assumeva un character purmente subjective e private, subsistente solo sub le formas de festas convenite del calendario burgese que vale supertoto proque il se tracta de dies in le quales on non debe laborar e que al maximo offere occasiones de sociabilitate e de divertimento in le “civilitate del consumos”.

Fragmentos ex le articulo “Natale solare ed Anno nuovo” (Natal solar e Anno nove) apparite super le jornal “Roma” 5 de januario 1972.

Traduction per S. Leucio