Don Johannes o Le Convitato de petra

Per Molière - Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Don Johannes o Le Convitato de petra (Dom Juan ou Le Festin de pierre), il es un comedia tragic in cinque actos in prosa, del dramaturgo e actor francese Molière. Esseva representate per le prime vice a Palais-Royal le 15 februario 1665, et era publicate in le1682. Sur requesta del vidua de Molière, Thomas Corneille faceva in le 1667, un adaptamento in versos. Le personage theatral de Don Johannes habeva le su origine in Espania, ubi le fratre Gabriel Téllez, convertite se al theatro e al litteratura , sub le pseudonymo de Tirso de Molina scribeva le comedia El Burlador de Sevilla y Conbidado de piedra. Publicate in le 1630, le su obra serviva de exemplo a omne transgression del moral human e del lege divin. Le Don Johannes de Molière es in prosa, a differentia del obras in le linguas espaniol e italian, que son in versos. Le personage essera pois utilisate, per varie autores litterali e theatral, anque in le operas lyric como cello per Wolfgang Amadeus Mozart.

 

Personages:

Sganarello; servo de don Johannes. 
Gusman; scutero de Elvira.  
Don Johannes; ric libertino.  
Elvira; sposa de don Johannes.  
Carlota; paisana.  
Pierrot; paisano e amante de Carlota.  
Mathurina; paisana.  
La Ramee; spadassin de don Johannes.   
 Francisco; un Povre.  
Don Carlos; fratre de Elvira.  
Don Alonso; fratre de Elvira.  
Senior Dominica; mercante.  
Violetta; serva de don Johannes.  
Ragotin; servo de don Johannes.  
Don Luis; patre de don Johannes.  
Statua del Commendatore.  
Un Spectro.

 

 

 

 

Resumpto del Historia:

Le scena initia con Sganarello e Gusman qui les discute sur le partentia de Elvira e del marito Don Johannes, Sganarello, confida al scutero de Elvira Gusman, qui sia realmente Don Johannes: un patrono perfide, cynic e libertin, qui proba delecto a conquirer le feminas e consumer le placer carnal, e pois abandonar las con disdigno. Depost qui Gusman iva via, retorna Don Johannes, le qual parla con Sganarello sur le su modo de viver: ille confessa qui non resulta a restar ligate a un femina proque post le prime consummation del acto sexual, illa perde de fascino e de interesse per ille, le qual, quasi per instincto, es constringite a cercar novemente un altere femina al qual reservar le mesme tractamento del precedente. Le lor dialogo se interrumpe al vista del “proxime designate” al cruelitate de Don Johannes, le qual initia a ordir, insimul a Sganarello, un plano per raper la in barca, durante un excursion sur le mar, con le su legitime fidantiato. Sganarello obedi al ordines del patrono, anque se cerca sempre de dissuader le del su iniquitate. De fatco, Sganarello roga a Don Johannes si es realmente le caso de raper iste femina con le fortia, proque sex menses antea habeva occise un Commendatore, patre de un del su victimas, delicto per le qual era stato absolvite per le judice. Depost Elvira incontra per strata le su consorte, qui hypocritemente dice de sentir se culpabile per haber la subtrahite al convento ubi illa stava e de haber la sposate, proque ora senti que le Celo es adverse a ille. Un del themas del historia es le concepto del Celo, como summe judice, que non se pote irrider, e que depost haber concedite un grande quantitate de chance de redemption, punira qui le vertera le spatulas. Un Deo inde intendite como un fortia externe que va temite; simile al concepto que le grecos habeva del proprie deos pagan, e non al actual Deo del catholicismo. Durante le dialogo inter Don Johannes et Elvira, iste ultime non crede al mendacios inventate per le marito, e illa jura de vindicar se de ille in modo terribile. Intertanto le plano del malefic Don Johannes e Sganarello, es rendite van ab un tempesta, que les lancea sur le costa. Hic illes son salvate ab duo paisanos: Pierrot e Carlota, promisse sposos. Don Johannes, nota le beltate de Carlota, e prova con le su arte de seduction a facer la inamorar, illa antea non se fide multo del parolas de Don Johannes, ma pois cede al tentation de poter abandonar le su misere rango de paisana e devenir un seniora. A nihil servi le exhortation a mantener le su promissa de matrimonio, per le fidantiato Pierrot. Post haber usate Carlota como scuto per defender se ab le colpos de Don Johannes, Pierrot vade via, depost superveni Mathurina, un altere paisana, al qual le libertino habeva promisse de sposar la, e revendica de esser le sol a maritar se. Il ha inde un discusion inter Carlota e Mathurina, in le qual ambes affirma de esser le promisse sposa de Don Johannes. Tal discussion se conclude con le promissa, ad ambes, de matrimonio per le deman matino. In illo instante arriva La Ramee, un spadassin al servicio de Don Johannes, qui porta le notitia que dece-duo homines a cavallo les cerca, con mal intention. Ad audir tal parolas, Don Johannes excogita le stratagema de excambiar se de habito con Sganarello, le qual, comprende le scopo de tal manovra et excogita a su vice un plano melior. Don Johannes adopta le idea de Sganarello, que consiste in le vestir se ab viagiator ille, e ab medico le servo. Longe le strata Don Johannes e Sganarello les incontra un povre mendicante Francisco, al qual roga information pro pervenir in citate. Le povre homine accepta de adjutar les, indicante le strata. Post le information, le povre roga gentilmente a Don Johannes, in cambio de un perpetue precaria, de facer un elmosna: le libertino accepta, a pacto qui ille blasphema. Le povre homine demonstra de esser firme al fide, qui non vole trair anque in cambio de un moneta de auro, preferente morir de fame. Don Johannes alora, dona al povre equalmente un moneta de auro, asserente que lo dava pro amor del humanitate. In cello mesme instante Don Johannes vide lontan un homine assalite ab tres banditos, qui lo clama in adjuta. Gratias al su habilitate con le spata mitte in fuga le banditos, e obtene assi le recognoscentia del homine, que se discoperi pois, qui ille es Don Carlos, un del fratres de Elvira, pervenite insimul a su fratre Alonso, per saldar un question de honor. Assi le fratre de Elvira, se confide con le libertino, dicente que illes debe saldar le contos, con un certe Don Johannes, le qual ha ultragiate le integre familia, profitante del innocente soror Elvira. Le libertino, apprende assi, qui Don Carlos non cognosce le visage de iste inemico, prende le occasion per organisar un plano pro evitar le duello, offerente se de presentar ille mesme iste Don Johannes, interpretate ab un del su servos, vestite como ille, e mandate como capro expiatori al morte, como voleva facer antea con Sganarello. Ma pois superveni Don Alonso, fratre de Don Carlos et Elvira, le qual, recognosce le ultragiose libertino qui ha maculate le honor del familia. Don Alonso dunque se prepara a complir le su vindicantia, quando es firmate ab Don Carlos, qui convince ille a lassar le vader via, proque si non era per ille, esserea stato occise per le tres banditos. Quando le fratres de Elvira iva via, Don Johannes reprocha Sganarello de non haber tentate de adjutar le contra le duo fratres. Ante de vader novemente verso casa, Don Johannes vide inter le arbores del strata, un superbe edificio que es le tumba del Commendatore qui ille habeva occise sex menses antea. Inde, Don Johannes e le su servo, aperi le tumba del mausoleo in le qual les trova le statua del Commendatore, in habito de imperator roman. Don Johannes, per burlar se del statua, ordina al servo, de invitar le statua a cena, per celle vespere, con grande terror de Sganarello, le statua responde clinante le testa como unconsenso. Don Johannes, incredule, formula un secunde vice le invitation, que le statua accepta in le mesme modo. Un vice exite ab le mausoleo, Sganarello parla con le patrono, le qual denega le realitate del facto evenite. Dunque Don Johannes retorna a casa, e da le ordine de servir le cena, quando se presenta al porta un su creditor: le senior Dominica, qui es recipite con cerimonias, excusas per le retardo, invitation a cenar insimul, que il ha le function de cambiar discurso, omne qual vice le creditor allude al moneta qui le libertino le debe dar. Don Johannes resulta dunque a dominar le senior Dominica: creditor qui era plus que decise a esser reimbursate proprie celle vaspere, tanto qui habeva expectate in le atrio, indifferente al exhortation del servos de Don Johannes, qui voleva convincer ille, qui le patrono non era in casa. Sganarello, in fin, irritate per le parolas del creditor qui le recordava de haber anque ille un conto monetari suspendite, jecta fora de casa le povre senior Dominica. Subito post le serva Violetta annuncia le arrivata de su patre, Don Luis, pervenite per reprochar le filio per le vita dissolute e damnate qui conduce. Don Luis recorda como ille habeva a longe desiderate e precate le Celo per haber un filio; qui ora es per ille solmente motivo de vergonia e dolor. Don Luis pois vade via, deludite per le parolas sarcastic del filio. Quando Don Luis iva via, Don Johannes monstra le su contrarietate al parolas del patre, augurante a ille de morir presto. Ante de poter se seder per le cena, le servo Ragotin arriva in le sala, annunciante al patrono qui un seniora velate desidera parlar con ille. Tal femina se revela esser Domina Elvira, illa, non plus cargate de ira e rancor verso le homine qui la ha illudite, supplica ille, in nomine del sentimento que provava per illa in passato, de redimer se del su stylo de vita vitiose, salvante se assi, del imminente punition celeste. Anque Domina Elvira se congeda, annunciante qui se retirara a vita solitari, non obstante qui le su false sposo, incitava illa a remaner. Le cena es servite, ma ante qui ille pote initiar a mangiar, es interupte ab un tertie visita. Don Johannes de facto recipeva le statua del Commendatore que habeva invitate a cena le postmeridie. Tal hospite inexpectate invita Don Johannes a venir al su cena, le vespere successive. Don Johannes accepta de vader, con le servo Sganarello, secur de se ipse e de esser patrono del su destino. Al exito, Don Johannes se offere de facer luce con un facula al su hospite, que tamen dice de non haber besonio de illo, proque es guidate ab le Celo. Le deman Don Johannes, con le proposito de avicinar se al patre, finge un total redemption. Credente al su parolas, le patre, plen de felicitate, affirma de haber le pardonate, inde Don Luis con joia va a casa per dar le bon notitia al uxor. Le notitia del redemption da felicitate anque a Sganarello, le qual veni subito dismentite ab le patrono, qui confessa que le conversion es un su stratagema. Successivemente, Don Johannes se incontra con Don Carlos, al qual cerca de facer creder le su redemption. Initialmente Don Carlos es gaudiose de tal parolas, e que se potera resolver le question, con le matrimonio inter Domina Elvira e Don Johannes, in modo de salvar le honor del familia. Ma quando Don Johannes confessa qui anque ille, como Domina Elvira, se retirara a vita private e solitari in un convento, per le consilio del Celo, Don Carlos, renova le defia a duello. Ante del appunctamento con le statua del Commendatore, le libertino e le servo Sganarello, incontrava un Spectro con le semblantia de un domina velate, que proclama qui Don Johannes ha poc tempore per profitar del misericordia del Celo, ante que le su damnation sia irrevocabile. Depost le Spectro cambia forma, transformante se in le Tempore con le falce in mano. Sganarello remane terrorisate, et exhorta le patrono al redemption. Don Johannes in vice, post haber dicite de cognoscer tal estranie voce, disvaina le spata, jectante se sur le Spectro, le qual vola via. Don Johannes dunque reconfirma a Sganarello que necuno resultara jammais a facer le repentir se. Depost, le libertino e le su servo vide le statua del Commendatore, que le recorda le appunctamento a cena. Don Johannes roga le indication del su habitation, e le statua, post date le indication, proclama que le perseverar in le peccato, comporta un morte violente, e qui refusa le Celo, aperi le cammino al su fulgure. Depost isto Don Johannes initia a sentir se arder ab un foco invisibile, e un grande fulmine, accompaniate ab un forte tonitro, lo investi, e le terra se aperi, inglutente le inter flammas fluorescente. Le phrase final del obra es de Sganarello, qui se lamenta del paga que non potera plus haber proque le su patrono es stato occise.