Le filia del capitano
Per Aleksàndr Sergievic Puškin   -   Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Le filia del capitano (titulo original russe: Капитанская Дочка, Kapitanskaja dočka) es un romance historic publicate in le 1836, per le scriptor russe Aleksàndr Sergievic Puškin, (Moscova, 1799, - Sancte Petroburgo, 1837). Le scriptor russe moriva un anno depost le publication del libro,  in un duello. Le romance il ha habite in le tempore varie transposition cinematographic e televisive.


Personages:

Marja Ivanovna appellate Masha: le filia del capitano. 
Piotr Andrejevič Griniov: juvene officiero inamorate de illa. 
Emeljan Pugačiov: qui se face appellar tsar Petro III, chef del rebelles. 
Alekséj Ivànyč Švabrin: rival de Piotr e traitor.
Ivàn Kuzimič Miranov: capitano del fortalessa.
Seniora Vasìlissa Miranova: uxor del capitano.
Savélič: precector de Piotr.
Catherina II: Tsarevna de Russia.
Ivan Zurin: capitano del hussares.
Palaska: serva de Masha.
Andrej Petrovič Griniov: patre de Piotr.
Advotia Vassilievna Ju: matre de Piotr.
Andréj Kàrlovič: governator de Orenburg.
General commandante del exercito regular.
Tatiana: amica de Masha.
Oncle Mistrov.
Pope Alekséj.                                                                                                                                         

Resumpto del Historia:
Russia, durante le regno del Tsarevna  Catherina II, Piotr Andréjevič Griniov, le protagonista del romance, es le unic filio masculo de Andréj Petrovič Griniov, un nobile ex general a reposo e del su uxor Advotia Vassilievna Ju, pro isto es destinate, usque del su nascentia al carriera militar como officiero in le Guarda imperial. Crescite a Simbirsk, in le residentia de campania del familia, ille es educate ante per le fidel adjuvante de su patre Savélič e pois ab un professor  francese, Beaupré qui insenia a ille tres linguas e le scientias. Al etate de quasi dece-septe annos le patre Andréj decide de inviar le a servir le tsarevna como soldato. Reputante le Guarda imperial e Sancte Petroburgo non bastante al formation del su character, sue patre decide de expedir le in servicio a Orenburg,  presso un sue antique camerada de armas. Sequite per le su ancian precector Savélič, Piotr interprende le viage que lo portara al su destination final, le fortalessa de Belogorsk, un viage sia physic que de crescita personal. Durante un haltode reposo in un locanda, Piotr Griniov face le cognoscentia de Ivan Zurin, un capitano del regimento de hussares e del su gruppo de cavalleros, e celate se al controlo del vetule Savélič,  joca al biliardo con Zurin e perde cento rublos; ille da conto del error facite, ma paga le su debita, proque debeva salvar le su honor.  Nonobstante le mal tempore, Piotr Griniov e Savélič les vade de novo in marcha per Orenburg.  In le medio del steppa illes son surprendite ab un tempesta de nive, que face a lor perder  le orientation, ma fortunatemente les incontra un "vagabundo" qui guidara le duo in un village vicin, ubi illes trovara un refugio al tempesta. Le deman matino, ante de prosequer le viage per Orenburg, pro regratiar le "vagabundo", Piotr Griniov dona a ille un pellicia de lepore, nonobstante le protestas del vetule Savélič qui non voleva. Pervenite a Orenburg, son recipite per le governator Andréj Kàrlovič, a cuje Piotr monstra un littera del patre, ancian camerada de Andréj, in cuje ille es sollicitate a non dar «troppo libertate» al juvene Piotr. Assi Andréj dispone le invio de Piotr Griniov al Belogórskaja, un fortalessa in le steppa distante poco plus de quaranta verstas ab Orenburg.  Assi Piotr e Savélič le deman matino, les vade de novo in marcha in direction del nove destination. Al lor arrivata le fortalessa se presenta a illes como un parve village de izbàs, in un valle de un parve fluvio, del steppa pulverose; ma illes totevia son recipite con calor ab Vasìlissa Egórovna Miranova, le uxor del capitano del fortalessa, Ivàn Kuzimič Mironov, e pro isto appellate le “capitana”. Post le presentation le seniora cerca pro ille un habitation ab le altere parte del fluvio, qui Piotr condivide con le proprietario anque ille un officiero, e un altere officiero  Alekséj Ivànyč Švabrin. Depost esser se implaciate, le vespere Piotr e  Švabrin son invitate a cena per le capitano, e hic Piotr face le cognoscentia del juvene filia Marja (clamate sovente in modo affectuose Masha). In le principio le vita in le fortalessa passa in modo tranquille sin problemas, e Piotr lentemente senti crescer in se ipse un nove sentimento pro Masha, le filia del capitano, al qual dedica cantiones e poesias. Un die ille scribe un littera de amor pro  Masha,  ma le littera es legite anque per Švabrin, le qual deride ille e insulta Masha (illo qui Piotr ignora es que le mesme Švabrin es inamorate, non reciprocate, de Masha). Pro isto seque un duello in le qual Piotr veni gravemente ferite a un spatula. Gratias al curas de Masha, Piotr se resana e assi veni a saper que anque illa reciproca al su amor; decide assi de scriber al proprie patre, pro obtener le su benediction e le permisso de sposar se, ma le patre refusa le permisso resolutemente reputante illo un bravada juvenil e pretende que le filio sia inviate in un altere fortalessa, proque sia lontan ab Marja, qui pro ille es sol un fonte de distraction ab le deberes del proprie filio. Depost un anno de permanentia, al fortalessa arriva le notitia que le fortalessas vicin son tote cadite sub le assaltos de un horda de rebelles guidate ab Emeljan Pugačiov,  qui es decise a portar avante le su plano de revolta pro facer se passar, al oculos del populo, como le tsar Petro III, gratias al su resimilantia con le defuncte soverano, marito de Catherina.  Le notitias son dismoralisante: le rebelles son in marcha verso le Belogórskaja; in le mesme fortalessa, inter le kozakes e le kirghises presente se respira un aere de revolta.  Pro isto non meravilia que le fortalessa, assalite per le rebelles de Pugačiov cade facilmente. Vassilissa e Marja non faceva in tempore a refugiar se a Orenburg, e las remaneva in le fortalessa. Pugačiov condamna a esser pendite le capitano e le officieros que non declara a ille fidelitate, e quando Piotr refusa anque ille de declarar fidelitate al impostor, iste lo condamna, ma poc instantes ante del executiion, Savelich recognosce in Pugačiov, le homine ab illes salvate poc menses antea, e anque Pugačiov recognosce le duo homines e offere le su gratitude salvante les del pendimento, e les gratia. Depost esser se reprendite, Piotr recognosce in Pugačiov le vagabundo a cuje habeva donate le pellicia de lepore e comprende le ration del gratia. Invitate ab Pugačiov a cena, Piotr roga e obtene de poter attinger le exercito regular a Orenburg. Piotr sape de lassar le povre Masha, la qual habente perdite anque le matre, occise anque illa per le rebelles, es ora orphana e malade, anque si illa se es salvate dicente de esser le filia del pope; e al mercede de Švabrin - qui intertanto unite se al rebelles es nominate nove commandante del fortalessa - ma confida que con le exercito imperial potera retornar presto e liberar le Belogórskaja. Pervenite al fortalessa de Orenbùrg, Piotr se univa al consilio de guerra pro decider qual strategia applicar. Le juvene officiero, clamate a decider ille mesme, inter le membros del consilio de guerra, consilia de attaccar le rebelles presso le fortalessa Belogórskaja (in modo de salvar le su amate ab Švabrin), ma, contrarimente al su sperantias, le general commandante opta per un strategia de defensa. Piotr post haber recepite un littera desperate del su cara Masha, in le qual illa revela le plano de Švabrin de constringer la a sposar ille, decide de vader sol a Belogórskaja pro liberar la. Ma sur le strata, veni tamen firmate per le rebelles le qual les conduce a Berda, avante a Pugačiov, novemente Piotr recipe le favor del false Petro III,  le qual accompania Piotr a trovar Masha. Gratias a Pugačiov, resulta in ultra a obtener un lassapassar ab le manos del nove commandante de Belogórskaja, le ex amico e traitor Švabrin, qui consenti a ille de conducer Masha in le su ferma de campania a Simbirsk. Le aventuras de Piotr Andréič Griniov non termina hic, de facto in le viage de retorno veni interceptate ab un distaccamento del exercito regular que, viste le su lassapassar, confunde ille con un rebelle. Per fortuna in le guarnition presta servicio un su vetule cognoscentia: Ivan Zurin, qui habeva vincite a ille al biliardo le cento rublos, durante le viage que ab Simbirsk conduceva ille a Orenburg. Ivan Zurin, ora major, recognosce Piotr e consenti a Masha e  Savélič de prosequer le viage per Simbirsk, durante que consilia a Piotr de non vader con illa, ma de finir de prestar servicio con le exercito regular in le su guarnition, Piotr accepta de bon grado le su consilio. Finalmente le revolta es domate, e Pugačiov es imprisionate;  ma quando Piotr confida de poter retornar in le bracios del su amate Masha, ecce qui ille es arrestate. Le juvene officiero es accusate de esser un del rebelles e qui accusa ille es le perfide traitor Švabrin. Submittite al judicio de un commission de inquesta militar, Piotr narra le su historia que, totevia sembla poc credibile; ille sape que bastarea facer le nomine de Masha e qui iste, interrogate, poterea disculpar le, totevia tace per amor, pro evitar a illa de comparer in judicio e reviver illo momentos terribile. Le condamna a morte, pois commutate in un exilio permanente in Siberia, es alora inevitabile. Per totes ora Piotr es un traitor, ma Masha sape qual es le veritate, e desperate decide de tentar un ultime possibilitate, illo de peter le gratia al Tsarevna Catherina II, e  con iste intente, illa va a Sancte Petroburgo.  Hic resulta de poter incontrar le tsarevna e narra a illa le su historia, ma le soverana remane ancora inflexibile al su decision.  Ma Catherina, poco ante del execution capital,  va in le cella de Pugačiov, pro saper le veritate sur le juvene officiero: ille affirma qui Piotr non ha jammais traite le soverana. Le Tsarevna Catherina alora concede le gratia al fidel Piotr, le qual finalmente pote imbraciar e sposar le su amate Masha e vader a viver in le casa de Simbirsk insimul al su genitores e al lor filios.                                                                                   
Transposition televisive e cinematographic:                                                            
Le filia del capitano - film del 1947, per le direction de Mario Camerini.
Le tempesta - film del 1958, per le direction de Alberto Lattuada.
Le filia del capitano (Kapitanskaja dočka) - film del 1959, directe per Vladimir Kaplunovskij.
Le filia del capitano - transposition televisive del 1965, directe per Leonardo Cortese, con le partecipation de Amedeo Nazzari in le rolo de  Pugačëv como in le film del 1947
Russkij Bunt - film del 2000, directe per Alksandr Proškin.
Le filia del capitano - miniserie televisive del 2012, directe per Giacomo Campiotti.