JULIUS EVOLA Que cosa es le Natal?

Il ha ritos e festivitates, subsistente ora solo per consuetude in le mundo moderne, que se pote comparar a ille grande roccas que le movimento del morenas de antique glacieros ha transportate ab le vastitate del mundo del summitates in basso, verso le planas.

 

Tal es, pro exemplo, le recurrentias que como Natal e anno nove ha hodie prevalentemente le character de un festa familial burgese, dum illos es retrovabile jam in le prehistoria e in multe populos con un ben diverse contexto, compenetrate per un significato cosmic e universal. Solitemente, passa inobservate le facto que le data del Natal non es conventional e debite solo a un particular tradition religiose, ma es determinate per un situation astronomic precise: es le data del solstitio de hiberno.

E justo le significato que in le origines habeva iste solstitio definiva, a transverso un adequate symbolismo, le festa correspondente. On tracta, totevia, de un significato que habeva forte relievo supertoto in ille progenitores del racias indoeuropee, cuje patria originari se trovava in le regiones septentrional e in le quales, in omne caso, non se habeva cancellate le recordation del ultime phases del periodo glacial. In un natura menaciate per le gelo eterne, le experientia del curso del luce del sol in le anno debeva haber un importantia particular, e justo le puncto del solstitio de hiberno habeva un significato dramatic que lo distinguera ab tote le altere punctos del curso annual del sol. De facto, in le solstitio de hiberno, habente le sol arrivate in su puncto plus basse del ecliptica, le luce sembla extinguer se, abandonar le terras, descender in le abysso, dum ecce que in vice le luce de nove se reprende, se realtia e resplende, quasi como in un renascentia. Un tal puncto equivale, assi, in le primordios, como illo del nascentia o del renascentia de un divinitate solar.

In le symbolismo primordial le signo del sol como “Vita”, “Luce del Terras”, es anque le signo del Homine. E como in su curso annual le sol mori e renasce, assi anque le homine ha su “anno”, mori e resurge. Iste mesme significato esseva suggerite, in le origines, per le solstitio de hiberno, a conferer lo le character de un “mysterio”. In illo le fortia solar descende in le “Terra”, in le “Aquas”, in le “Monte” (in le qual, in le puncto plus basse de su curso, le sol sembla merger se), pro retrovar nove vita. In su realtiar se, su signo se confunde con le signo del “Arbore” que surge (“le Arbore del Vita” cuje radice es in le abysso), sia “del Homine cosmic” con le “bracios altiate”, symbolo de resurrection. Con isto prende anque initio un nove cyclo, “le anno nove”, le “nove luce”. Per isto, le data in question sembla haber coincidite anque con le data del initio del anno nove. Il es a notar que anque Roma antique cognosceva un “natal solar”: justo in le mesme data, reprendite successivemente per le christianismo, le 24-25 de decembre illo celebrava le Natalis Invicti,o Natalis Solis Invicti (natal del Sol invincibile).

In isto on habeva effecto le influentia del antique tradition iranian, per le medio del mithracismo, le religion car al legionarios roman, que durante un certe periodo se contendeva con le christianismo le dominio spiritual del Occidente. E ci il ha interessante implicationes, extendente se usque a un conception mystic del victoria e del imperium.

Como invincibile vale le sol, per su recurrente triumphar super le tenebras. E tal invincibilitate, in le antique Iran, esseva transferite a un fortia ab le alto, al “hvareno”. Justo al sol e a altere entitates celeste, iste “hvareno” descenderea super le soveranos e super le chefes, facente les equalmente invincibile e facente in modo que lor subjectos in illes videva homines que esseva plus que simple mortales. E anque iste particular conception se diffundera in le Roma imperial, tanto que super su monetas, sovente on refere al “sol invincibile”, e que le attributos del fortia mystic de victoria supra mentionate se confundeva non rarmente con illos del Imperator. 

Retornante al “natal solar” del origines, on poterea relevar particular correspondentia in lo que ha supervivite de illo como vestigios, in le consuetudes del festa moderne. Inter altere un echo offuscate es le mesme uso popular de accender super le traditional arbore luces in le nocte de Natal. Le arbore, como nos ha vidite, valeva de facto como un symbolo del resurrection del Luce, trans le menacia del nocte. Anque le donos que le Natal porta al infantes es un echo remote, un residuo morenic: le idea primordial esseva le dono de luce e de vita que le Sol nove, le “Filio”, da al homines. Dono a intender se sia in senso material sia in senso spiritual.

[…]

Habente rememorate tote isto, il essera ben relevar que percurrerea un strata errate qui voleva vider ci un interpretation degradante tal a negliger le significato religiose e spiritual que ha le Natal per nos cognoscite, reportante al hereditage de un religion naturalistic e per isto primitive e superstitiose. […] Un “religion naturalistic” ver e proprie non ha jammais existite si non in le incomprension e in le phantasia de un certe schola de historia del religiones […] o ha existite in qualque tribos de salvages inter le plus primitive. Le homine del origines de un certe levatura jammais adorava le phenomenos e le fortias del natura simplemente como tales, ille los adorava solo in quanto manifestationes del sacro, del divino in genere. […] le natura pro ille esseva jammais “natural”. […] Illo presentava pro ille le characteres de un “symbolo sensibile del supersensibile”. […] Un mundo de un primordial grandor, non claudite in un particular credentia, que debeva offuscar se quando lo que correspondeva a illo assumeva un character purmente subjective e private, subsistente solo sub le formas de festas convenite del calendario burgese que vale supertoto proque il se tracta de dies in le quales on non debe laborar e que al maximo offere occasiones de sociabilitate e de divertimento in le “civilitate del consumos”.

Fragmentos ex le articulo “Natale solare ed Anno nuovo” (Natal solar e Anno nove) apparite super le jornal “Roma” 5 de januario 1972.

Traduction per S. Leucio