Italo Svevo

Italo Svevo, pseudonymo de Aron Hector Schmitz, (Trieste, 19 decembre 1861 – Motta di Livenza, 13 septembre 1928), es stato un scriptor e dramaturgo italian, autor de tres romances, numerose novellas breve e operas theatral. De cultura mitteleuropee, habeva in Italia recognition tardive e fama postume.

Biographia:

Aron Hector Schmitz nasceva a Trieste, in ille tempore parte del imperio austriac, le nocte inter le 19 e le 20 decembre 1861, in un familia burgese de religion hebraic, quinte del octo filios de Franz Schmitz le patre german e commerciante e del matre italian Allegra Moravia. Ille es precedite ab Paola, Noemi, Natalia e Adolfo et es sequite ab Elio, Ortensia e Ottavio. Ille pois cambiara le su nomine in Ettore Schmitz, durante que con le pseudonymo de Ettore Samigli publicava le su prime labores. In le 1874 es inviate ab le patre a viver e a studiar, insimul al duo fratres Adolfo et Elio, al collegio de Segnitz, in Bavaria, ubi studia le german e alteres materias pro le activitate commercial. Le su formation eveni inde in un ambiente linguistic in prevalentia german – ben que italophono usque ab le infantia, - elemento que influentiera profundemente le su stylo litterari portante lo a characteristic fortiatur stylistic. Le biculturalitate sera un elemento importante in le vita del scriptor, que ille totevia non vivera jammais in modo conflictual o dolorose, ma sempre in armonia, sublineante al contrario le proprie duple culturalitate in le adoptar le pseudonymo Italo Svevo. In le 1878 retorna a Trieste e termina le su percurso de studios al Instituto Commercial "Pasquale Revoltella" sin oblidar le cultura litterari, legente ante le classicos german e successivemente le classicos italian. In le 1880, post le fallimento del firma commercial paterne, debe initiar a laborar presso le filial de Trieste del Banca Union de Vienna, empleo que, mantene per dece-octo annos. Frequentante le Bibliotheca civic de Trieste lege le classicos italian e le naturalistas francese, extende le proprie interesse anque al philosophia (Arthur Schopenhauer e Friedrich Nietzsche) e al scientia, in particular al obras de Charles Darwin. In le mesme periodo initia le collaboration con Le Indipendente, jornal de tendentias socialiste, per le qual scribe 25 recensiones e essayos theatral e litterari. Resulta anque a facer publicar, in le 1888 e in le 1890, le su novellas Un lucta e Le assassinio de via Belpoggio, scripte in lingua italian, sub le pseudonymo "Ettore Samigli", cuje face sequer un secunde novella e un monologo theatral. Intertanto, in le 1886, Svevo perde le su fratre Elio, e initia a scriber comedias e un romance. In le 1892, anno in cuje mori sue patre, il ha le publication de iste prime romance (Un vita) signate con le definitive pseudonymo de Italo Svevo, un homage al su duple radices italian e german; le obra veni sustantialmente ignorate per le critica e per le publico. Al origine le romance esseva presentate al editor Treves con le titulo Un inepte, ma depost Svevo era invitate ab le mesme Treves a modificar le titulo del romance in cello definitive. Totevia le editor Treves refusava de publicar le obra, que sera al fin imprimite per le editor Ettore Vram. Le romance presenta un historia de stylo veriste, que se configura como narration de un vincite, id es de un homine disfacte per le vita. Ma respecto al romance naturaliste es evidente le differentia: Alfonso es vncite non ab causas externe, social, ma interior, proprie del su modo de esser. Le protagonista incarna le figura del inepte, id es de un homine characterisate non ab un incapacitate generic, ma ab un voluntate precise de refusar le leges social e le logica del lucta pro le vita. In celle anno ha un relation con Giuseppina Zergol, qui a ille inspirera pois le personage de Angiolina in Senilitate. Depost alicun collaboration con le jornal Il Piccolo e un cathedra al instituto "Revoltella", in le 1895 moriva le matre e un anno postea se fidantiava con le cosina Livia Veneziani, filia de Gioacchino un commerciante catholic, de vernisses marine qui sposera in le 1896 con rito civil e in le 1897, depost haber abjurate le religion hebraic et esser se convertite, con matrimonio catholic. Ab le uxor il ha un filia, Letizia, qui habera un vita multe longe (20 septembre 1897 - 26 maio 1993) ma anque characterisate ab multe luctos e tragedias (le tres filios morira in guerra, duo disperse in Russia e un a Trieste le 1º maio del 1945). Le matrimonio signa un torno fundamental in le vita de Svevo: in prime loco le «inepte» trova finalmente un terreno solide sur cuje appoiar se, e de consequentia, pote arrivar a coincider con celle figura viril que le semblava inattingibile: le pater familias. Dimittite se ab le banca, in le 1899, Svevo entra in le firma del patre del uxor e pone a parte le su activitate litterari, que deveni marginal e secrete. Per motivos de affaires ligate al firma de colores, in le annos inter le 1899 e le 1912, Svevo debe intraprender diverse viages al extraniero e sembla haber completemente oblidate le su passion litterari. Ma in realtitate ille continua a scriber e certemente son de iste periodo le obras Un marito, Le aventuras de Maria e un decena de novellas breve. Le su secunde romance, Senilitate, appare sur le jornal le Indipendente in 79 episodios ab le 15 junio al 16 septembre 1898. Ignorate per le critica, anque triestin, es recensite solmente per le quotidian socialiste de Trieste Il Lavoratore, sur le numero del 13 octobre 1898. Le romance essera pois publicate in le mesme anno presso le editor Ettore Vram de Trieste, in mille copias, a expensas del autor, sin obtener alicun successo. Un secunde edition, essera del 1927 presso le editor Giuseppe Morreale de Milano. Le titulo il ha un significato metaphoric: appuncto "senilitate" indica le incapacitate de agir que es proprie del ancianos, ma in le romance qualifica tal le protagonista qui es assatis juvene. Anque iste obra passa tamen quasi sub silentio. Iste insuccesso litterari lo face quasi abandonar del toto le litteratura. Constringite per labor a viages al estraniero, ubi porta con se un violino sin resultar a exercitar se que rarmente, ille vole ancora scriber e se trova a componer qualque paginas theatral e alicun fabulas. Frequentante un curso de anglese al Berlitz School de Trieste in le 1907, cognosce le scriptor irlandese James Joyce, qui era le su le su inseniante, e qui le incoragia a scriber un nove romance. Sur consilio de Eduardo Weiss e gratias a Bruno Veneziani fratre del uxor, in le 1910 vade a Vienna e cerca de facer se curar ab Sigmund Freud, assi entra in contacto con le psychoanalyse freudian (per parte sue Svevo in le 1911 cognosce e frequenta Wilhelm Stekel, amico de Freud, qui se sta a occupar se del reporto inter le poesia e le inconscie): ambes le eventos influentiera le successive production litterari sue. Al initio del guerra inter le Italia e le Austria in le 1915, le familia abandona Trieste e Svevo remane in le firma de colores in le qual labora, que pois sera clause per le autoritate austriac (le patre del uxor morira in le 1921), James Joyce vade via e retornara a Trieste solmente in le 1919, per pois vader tamen definitivemente a Paris (ubi Svevo vadera a trovar ille plus vices). Durante tote le durata del guerra le scriptor remane in le urbe natal, e remane citatano austriac, ma cercante de restar le plus possibile neutral de fronte al conflicto. In iste periodo ille approfunda le cognoscentia del litteratura anglese; se interessa al psychoanalyse e traduce Le interpretation del sonios per Sigmund Freud, que influentiera notabilemente le su obras successive. Al fin del conflicto accepta de bon grado le occupation italian del citate e, depost le guerra, con le definitive passage de Trieste al Regno de Italia, collabora al prime importante jornal triestin italian, La Nazione, fundate per le su amico Giulio Cesari. Deveni citatano italian e italianisa in Italo Svevo le nomine que habeva adoptate, alias Ettore Schmitz. In le 1919 initia a scriber le su tertie romance, Le conscientia de Zeno, qui publicara in le 1923, presso le editor Cappelli de Bologna, ma ancora sin successo. Le amico James Joyce qui lege le romance e lo apprecia, consilia al amico de inviar lo ad alicun criticos francese (in particular a Valery Larbaud e a Benjamin Crèmieux) qui les dedicara, in le 1926, al Conscientia de Zeno e al altere duo romances le major parte del revista Le navire d'argent. Intertanto anque in Italia sur le revista milanese L'esame es publicate, in le 1925, un articulo de Eugenio Montale intitulate Homage a Italo Svevo. In Italia ultra a Eugenio Montale, il ha inter le prime estimatores anque Sergio Solmi, Giuseppe Prezzolini e Anton Giulio Bragaglia. Ille non adhereva al fascisme ma non mesme se oppone a illo. In le annos del elaboration de Le conscientia de Zeno e del ultime production narrative e theatral, le litteratura es ab ille concepite como reprender e salvaguardar le vita. Le existentia vivite veni subtrahite al fluxo objective del tempore. Le tres romances de Italo Svevo los constituisce un sorta de trilogia narrative, que progressivemente disveloppa un thematica spiritual de typo autobiographic le qual tende non tanto a un narration objective del factos, quanto a prender, a transverso un analyse audace, le plicas plus secrete e que non se pote confessar del su conscientia. Per iste le protagonistas del tres romances, Alfonso Nitti, Emilio Brentani, Zeno Cosini, son inter illes sustantialmente affin. Illes son vincite ab le vita, homines incapace de viver si non in modo interior, intente a subjacer se a un continue examine e a sondar le meandros plus secrete del lor Io, incapace, specialmente le prime duo, de inserir se e de intervenir activemente in le mundo. Le senilitate deveni conscientemente un momento non sol chronologic, ma ideal del existentia human et es le symbolo de un radical absentia ab le realitate, icone del incapacitate de dominar lo e transformar lo. Solmente si le existentia sera narrate, sera pois possibile evitar le perdita del momentos plus importante del vita e reviver in le parola litterari le experientia vital del passato, le desiderios e le pulsationes que in le realitate son sovente repremite e suffocate. Sur iste thesis de fundo, se aperi Le confessiones del vetule, le su ultime romance que non potera terminar. Le vita pote esser defendite solmente ab le «inepte», ab le malade o ab le neurasthenicos, ab ille qui in le societate es un "diverse". De facto le su personages son reducite a subir le vita con un suffrentia resignate, lucidemente consapevoles del lor maladia e del lor disfacta de fronte al mesme vita e pur totevia incapaces de luctar, reflecte le crise del homine del prime Novem-cento qui sub exterior certitudes adverte le vacuo, causa principal del inquietude e del angustia. Pro iste le obras de Svevo son idealmente vicin a celle de Luigi Pirandello, de James Joyce e de Marcel Proust, illo testimonia le mal del anima moderne. Iste condition tamen, per Svevo, non es congenite al homine, ma al contrario debe imputar se a precise rationes historic. Le spiral productivistic de un societate como le actual il ha reducite assi le humanitate e poterea producer anque le catastrophe. In le 1927, Svevo tene un famose conferentia sur James Joyce a Milano, e in le martio del 1928 esseva festeate a Paris inter alteres note scriptores, inter le quales Isaak Emmanuilovic Babel. Le 12 septembre 1928, durante que retorna con le familia ab un periodo de curas thermal a Bormio, Svevo es implicate in un incidente stratal, longe le via Postumia presso Motta di Livenza (provincia de Treviso), in cuje remane ferite apparentemente in maniera non grave. In le vectura il ha le nepote Paolo Fonda Savio, le chauffeur e le uxor Livia. Secundo le declaration del filia, Svevo se esserea fracturate sol le femore, ma quando es portate al hospital del pais il ha un attacco de insufficientia cardiac con crise respiratori, anque si non mori subito. Attingite le hospital pejora rapidemente: in preda al asthma, moriva 24 horas depost le incidente, al hora 14:30 del 13 septembre, al etate de sexantasex annos, lassante le labores incomplete. Le obras e le schizzos interprendite los essera publicate solmente postume. Le causa del decesso es asthma cardiac supervenite per le enphisema pulmonar de cuje suffre ab tempore e le stess psychophysic del incidente. Le quarte romance, Le confessiones del vetule un "continuation" de Le conscientia de Zeno remanera incomplete. Le funerales se explica a Trieste le 15 septembre 1928 secundo le rito hebraic.