BON E FELICE ANNO NOVE 2015

A TOTE LE AMICOS DE INTERLINGUA IN LE MUNDO

Le confessiones de un italiano

Per Ippolito Nievo Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Le confessiones de un italiano es un romance historic scripte per Ippolito Nievo (n. Padova, 1831 - m. 1861, per naufragio inter Sicilia e Genova), patriota e scriptor. Le romance es le su obra major, illo narra de intrigas amorose, politic e patriottic del juvene Carlo Altoviti durante le cinquanta annos inter le campania de Italia per Napoleon usque al revolutiones del 1848-1849.

Prime scriptura, publication postume: Le romance esseva scripte - inter le decembre 1857 e le augusto 1858 - in vintetres capitulos, catauno del quales anticipate ab un breve resumpto. Nievo in le 1859 se inrolava como voluntario con Garibaldi e participava al II Guerra de independentia e in le 1860 al expedition del Milles. Ille tamen non resultava a publicar subito le su obra non trovante un editor disponibile ad affrontar le difficultate del longor del texto e del censura. Le confessiones il era publicate inde postume con le titulo Le confessiones de un octogenario in le 1867, per le editor Le Monnier a Firenze, a cura de Erminia Fuà Fusinato, uxor de un amico de Nievo, Arnaldo Fusinato. In le 1931, le manuscripto original, esseva donate ab le familia Nievo, al Bibliotheca communal de Mantova, ubi es conservate. In le 1960, in occasion del centenario del unitate de Italia, esseva deducite un reduction scenic per le television italian con le titulo Le Pisana. In le romance es narrate, sub le forma autobiographic, le vita de Carlo Altoviti, appellate Carlino, nascite in le 1775, le qual narra in le 1858, le su vicissitude historic et es le testimonio de un vita passate como patriota, ma supertoto como un homine qui ha vivite le transformation del proprie identitate ab venetiano a italiano. A transverso le vita de Carlo qui nasceva venetiano e morirà italiano, le romance demonstra como le Italianos ab le fin del Septe-cento al medietate del Octo-cento, se son gradualmente aperte al ideas de libertate e con luctas e sacrificios les habeva conquistate le derecto a esser un populo unite, libere e independente, e fer del proprie historia e cultura. On tracta inde del dignitate civil e politic del nostre Patria le Italia.

Themas del romance:

Le inspiration ethico- religiose circula in tote le romance et es presente ab le "discoperta del mar", prime aventura del puero Carlino.

Le thema lyrico-patriottic es presente e sustenite ab un senso religiose del deber que on exprime in le sacrificio del juventute e del vita.

Le amor es intendite como transporto del sensos e passion sublime in le mesme tempore. Le Pisana es le expression del passion genuin que il ha in sé ispe le su redention (differente position ab cello de Manzoni). Exprime in ultra un revolta contra le moralismo catholico-conformista.

Le thema historico-evocative (le infantia al castello de Fratta, le cadita de Venetia, le incontro con Napoleon, etc.), es basate sur un firme fide e un constante sperantia sur le redemption del Patria.

Le figura de Pisana es un representation de figura feminin: frivole, inconstante, capriciose, angelo e peccatrice insimul, ma ligate a Carlo e prompte a sacrificar se pro ille quando es necessari.

Le incipit:

"Io nasceva venetiano le 18 octobre 1775, die del Evangelista Luca; e io morira pro le gratia de Deo italiano quando lo volerà celle Providentia que governa mysteriosemente le mundo".

Historia: Le narration initia con le description, viste a transverso de “celle lumine de fabula que es le recordo”, del castello de Fratta in Friuli e del personages que lo habita: le conte de Fratta, le su Cancellero, le fratre monsenior Orlando, le capitano Sandracca, commandante del Militia del castello, ser Andreino, influente personage del pais de Teglio, Martino, jam servitor del patre del conte, le parve Carlino, nepote del conte, filio de un soror del contessa e qui le ha educate post haber repudiate le su genitores. Marco, messagero del conte, le Pievano de Teglio maestro de Carlino, le Cappellano del castello, le contessa Navagero, uxor del conte, le contessa Badoer matre del conte, vetulissime e quasi paralysate, Clara e Pisana, le una dulce e triste, le altere inquiete e coquette, ambes filias del conte. Carlo recorda le proprie infantia de hospite poco agradate al castello, le consuete prandio del castellanos in le salon, durante que ille con le hospites modeste mangiava in cocina, le promenadas e le rumorose jocos, al quales on abandonava con Pisana, le crescer e le beltate de Clara, qui a 19 annos comenciava ad haber del pretendentes, inter le quales Lucilio Vianello, filio del medico de Fossalta, entrate presto in le sympathias del ava de Clara e del puera mesme. Recorda ancora quando esseva segregate in un sordite cella per haber committite un picarada e de Pisana qui iva a trovar e le dava le prime basio. Carlo narra del hostilitate inter le castellano de Venchieredo pervenite ab Venetia e le Cappellano de Fratta, del improvise ordine de arresto del castellano motivate ab rationes politic; de quando le castello de Fratta esseva assalite ab le sbirros de Venchieredo e le ponte levatori il era abattite e necuno notava que Clara il era remanite foras; e de como ille osava exir al recerca del puera, qui la trovava al secur, e de como ille retornava al castello con Lucilio e Clara, durante que le assediatores esseva ponite in fuga ab Partistagno, un altere pretendente al amor de Clara. Intertanto le situation incerte de Venetia consiliava Almorò Frumier, marito del soror del conte, a lassar le citate per ir a Portogruaro ubi le familia Frumier institueva un centro de vita intellectual al qual participava le amicos del conte. In iste loco on habeva un accentuation del idyllio nascite inter Clara e Lucilio qui, per le su dotes, suscitava le admiration de totes, includite Pisana, facente assì injelosir Carlo. Lucilio veni mandate al universitate de Padova per consequer le doctorato in medicina. Ma Clara, refusa tote le proposition de matrimonio, plus tosto que sposar alteres que non sia Lucilio, il era decise a facer se monacha e iva con le vetule contessa a Venetia, ubi vadeva anque Lucilio. Carlo intertanto, pro le conducta de Pisana - qui coquettava con Venchieredo e un altere pretendente - renuncia al su amor e retorna a Fratta per substituer le cancellero del conte qui era morite. Clara interea on claudeva in convento, Pisana es clamate a Venetia ab le matre e le conte moriva. Carlo remane implicate in un revolta popular a Portogruaro durante que Napoleon initiava ad haber le grande victorias in Italia. Quando Carlo retorna a Fratta trova le village e le castello devastate e la vetule contessa in fin de vita. Pro isto roga e obtene un audientia a Bonaparte per protestar, ma sin alicun resultato. Pois ille recipeva un littera del contessa qui vole facer retornar Carlo a Venetia per revider su patre Theodoro e reprender in societate le su posto como representante del nobile familia Altoviti. Carlo veni assì recognoscite como filio legitime e in le session del 2 april 1797, ille entrava a facer parte del Major Consilio, como patricio votante. Ma tamen post le evenimentos politic, appoia le idea republican e quando veni proclamate a Venetia le republica democratic es nominate prime secretario. Intertanto Clara prende le votos religiose e Pisana sposa le nobile Navagero, vetule ma ric. Le patre de Carlo, depost que Venetia es vendite al Austria con le tractato de Campoformio, retorna in Oriente lassante presso le familia Apostulos a Padova un discrete capital per Carlo qui remane sol e triste. Un die arriva a casa de Carlo, Pisana qui, fastidiate del marito, vole vivir con ille. Carlo, pois per fuger ab le sbirros mandate pro reprender la, on refugiava presso le Apostulos e provide con le su moneta al necessitate de Pisana e partiva per Milano. A Padova Aglaura, filia del Apostulos qui - in cerca del su pretendente sposo e pro non riscar un incesto con le presumpte fratre Spiro il es partite travestite ab marinero, con Carlo per ir a Milano ubi il era instaurate le Republica Cisalpin e ille es nominate officiero del legion organisate ab le colonnello Ettore Carafa pro liberar Napoli. A Milano, arriva anque Spiro, le filio del Apostulos, qui face saper que in realitate Aglaura es soror de Carlo: isto es causa de confusion, ma al mesme tempore de felicitate per la juvene. Spiro e Aglaura, non essente fratres, les potera sposar se. Illes habera pois duo filios Demetrio e Theodoro A Napoli, in ultra, Carlo habera un surprisa: discoperi que le su commandante, Ettore Carafa, convive con Pisana, qui faceva isto sol pro facer un despecto a su cosino, pois que il era convincite que ille era inamorate de Aglaura. Depost haber clarificate le situation, tamen, Pisana retorna a vivir con ille como un soror. Intertanto Napoleon on trova in Egypto e a Napoli infuria le revolta. Carlo va con le legion de Carafa in Apulia, ubi les face un massacro de Turcos e Albaneses clamate ab le rebelles e retrova le patre, ferite e prisionero, qui moriva inter le su bracios. Carlo esseva pois capturate ab Gaetano Mammone capite del rebelles, ma ille veni liberate gratias al intervention de Pisana e de Lucilio. Post le cadita del Republica Partenopee, insimul illes on refugia a Genova, ubi son soccurrite ab Sandro Giorgi, ex molinero de Fratta qui es devenite colonnello. Depost le victoria de Marengo que stabiliva de novo le

potentia de Napoleon, Carlo veni nominate a Bologna prefecto del Financia. Date le dimission post breve tempore, retorna a Milano que lasserà, post Austerlitz, per retornar a Venetia quando iste es unite al Regno Italic. A Venetia Carlo sposa Aquilina, soror de Bruto Provedoni, per voler de Pisana, e per alicun annos es un marito e un patre felice de quatro filios: Donato e Luciano ante e pois Giulio e Pisana. Retornate a Napoli, in le 1820, ille participa al revolution contra rege Ferdinando, como soldato de Guglielmo Pepe ex officiero de Napoleon, ma veni ferite e facite prisionero. In carcere perde le vista et es liberate gratias al intercession del Princessa Santacroce e de Pisana e con illa partiva in exilio per London; ubi le duo il ha un vita de miseria e Pisana, pro adjutar Carlo, va a peter le elmosna. Hic un die illa incontra Lucilio Vianello anque ille in exilio, qui exercita le su profession de medico; assi Carlo veniva operate ab ille e le retorna le vista, ma Pisana cade malade e mori. Carlo retorna a Venetia con le familia, in le 1823, le filio Luciano va in Grecia con le poeta britannic lord George Byron e con ille combatte a Missolungi e pois se estabiliva e sposava in Grecia. Al initio del revolution del 1848, Carlo es nominate colonnello del Republica de Venetia; durante le assedio austriac, moriva le filio Donato, jam ferite durante le rivolution in Romagna, e les moriva de cholera anque Lucilio e Spiro. Pois le filio Giulio, qui in le 1849, habeva combattite al defensa del Republica Roman con le Legion italic de Garibaldi, combatteva e moriva in Argentina in le 1855. Carlo, in le 1858, ora octogenario, remane con le filia e le nepotes "contente de haber vivite e contente de morir".

Le explicit:

"Oh prime e unic amor del mi vita, oh Pisana mie, tu pensa ancora, tu palpita, tu respira in me e circum me! Io te vide quando il ha le poner del Sol, vestite del tu purpuree manto de heroina, disparer inter le flammas del occidente, e un fulgure de luce del tu fronte purificate lassa un longe sulco per le aere, quasi a designar me le cammino. Te intervideva azurine e plen de compassion al radio morente del Luna, io te parla como a domina vive e spirante in le horas meridian del jorno. Oh tu es ancora con me, tu sera sempre con me, perque le tu morte habeva le semblantia de un sublime eveliar se a vita plus alte e seren. Nos sperava e amava insimul; e insimul nos debera trovar se illac ubi on collige le amores del humanitate passate, e le sperantias del future. Sin te, qui serea jammais io?... Per te, per te sol, o divine, le corde mie oblida omne su preoccupation, e un dulce melancholia, suscitate ab le sperantia, lo occupa suavemente".