Bobby Sands:
perder le vita per conquirer le Libertate
per Vincenzo Galizia



(traduction F.G.)

Le 5 maio 1981, in le infirmeria del carcere de Long Kesh, le juvene patriota irlandese de vinti-septe annos , Robert “Bobby” Sands, moriva, depost 65 dies de exopero del fame. Le puero Robert, habeva vivite le su prime annos de infantia, insimul al su familia, in un quartiero protestante, de Belfast Est, ubi jocava a rugby con alicun garsones protestantes, que le dava le supernomine de “Bobby”, e ubi le garson catholic, videva in le policieros anglese del heroes. Successivemente, le familia se transfereva a Twinbrook, un quartiero catholic nascite circum le ecclesia de Sancte Lucas. Per medio del narration de su matre Rosaleen, le juvane Robert, comenciava ad haber dubitas sur le sue presumpte “heroes” e a comprender le difficile existentia del habitantes catholic in le Irlanda del Nord, ecce como Bobby, describe le situation in le su diarios: “Le mie matre me narrava le captura de prisioneros politic, le assaltos armate, le mortos, o le incursion al alba, con le initio del television tamen, le narration de mi matre esseva substituite ab le imagines. Le mi ideas se confundeva: le prave describite ab illa era sempre le mi heroes televisive: le soldatos anglese luctava per le justitia e le policieros era invariabilemente totes brave juvenes . Ab puero io habeva confundite con le mytho le lor gestas e le imitava in le mi jocos infantil. A schola apprendeva le historia, ma era sempre historia anglese. Pois io comenciava a demandar me proque non inseniava jammais le historia del mi pais, le Irlanda”. In le 1968, initiava a cambiar qualcosa in le vita de Bobby, le contento del telejornales mutava e notava como le “agentes special” cargava le gente per le stratas, bastonante e persequeva le gente como lor. In le augusto del 1969, le violentia explodeva in le stratas e le su quartiero, semblava colpate ab un “hurakan” como ille diceva. Retorna nos al su diario que es multo eloquente sur este periodo: “Arrivava le "speciales" sequite ab hordas de "orangiste" infuriate, e invadeva le nostre stratas, tirava, incendiava, saccheava, occideva. Non esseva necuno a defender nos, alora, a parte le "garson" , como mi patre clamava le homines que protegeva le quartiero con pauc armas antiquate. Poco depost appareva per le stratas estranie personas, voces, facies, sub le forma de soldatos britannic. Non le considerava plus le heroes del mi infantia." Et es hic qui Bobby, a dece-octo annos, decideva de inrolar se inter le“provos” (le ala plus extremiste del IRA). In le su diario le rememora assi: “Con mi surprisa le mi ex companiones de schola e le mi vicin de casa deveniva le mi cameradas e me aperiva le lor casas e le lor cordes. Apprendeva subito que sin le appoio del population le republicanos non haberea jammais potite superviver. In le 1971 passava le mi ultime Natal a casa.” In le autumno del 1972,a poco plus de dece-novem annos de etate, esseva arrestate, e condemnate a tres annos e medie de reclusion per possession de armas. In le 1976 quando esseva liberate, Bobby, era plus que mais decise a batter se pro le libertate del su Pais. Disgratiosemente sex menses depost, habeva le infortuna de esser de nove capturate, depost un violente combatto a foco. Que in le su diario lo recorda assi: “Le choc del mi nove arresto esseva enorme per le mi familia, ma super toto per le mi sposa Geraldine qui era gravide de quatro menses. Io era judicate culpabile e condemnate ad alteres dece-cinque annos. Le jorno depost in carcere io me denudava e me sedeva sur le pavimento frigide del cella pro protestar contra le inhumanitate del galera". Bobby era solo un juvane garson de vinti-tres annos, quando passava per le secunde vice le ingresso del carcere de Maze; era ancora multo juvane ma jam portava sur de se ipse le signos indelibile del vexation e del luctas. Comenciava le exopero del fame le 1 martio 1981 e moriva 65 dies depost in le infirmeria del prision de Long Kesh. Era le 5 maio 1981. Depost ille alteres novem voluntarios del lucta pro le liberation nord irlandese lo sequeva: le 12 maio moriva Francis Hughes, le 21 del mesme mense Raymond McResh e Patsy O'Hara,le 8 julio Joe McDonnel,le 1 augustoMartin Hurson e Kevin Lynch, le postere jorno Kieron Doherty, le 8 augusto Thomas McElwee, le 20 del mesme mense Micky Devine. Le 3 octobre, depost 217 dies del initio del protesta, le exopero del fame cessava: le commotion era devenite simplice routine, le indifferentia riscava de vincer sur le sublimation. Depost tres dies le Governamento anglese decideva de acceptar, al minus in parte, le requestas del detenitos. Ecce celle que scribeva sur le su diario in carcere, Bobby Sands, le die del festa de Sancte Patricio, mercuridì 17 martio, un testamento spiritual lassate in memoria al combattentes catholic irlandese e al mundo integre, sur le tyrannic oppressor anglese in Irlanda del Nord. “Hodie es le festa de Sancte Patricio e como al solite nihil de notabile. Io es ite a missa. Con le capillos taliate io stava melio. Non cognosceva le prestre que ha dicite le missa. Le servientes distribueva le victo a totes celle que reveniva ab le missa.Illes ha probate a dar me un platto plen. Me le ha mittite sub le naso, ma io ho ite directe como se illes non era illac. Hodie ho recipite duo jornales e, placente novitate, ibi era le Irish News. Ad omne modo recipeva totes le notitias ab le garsones. Ho viste un del doctores iste matino, un typo sin barba. Me enerva. Le mi peso es de 57,50 Kg. Necun querela. Le governator es venite ab me e mi ha dicite asperemente: "Vide que tu sta legente un libro breve. Melio assi, si esseva longe non resultarea a finir lo". Ecce que gente son. Maledicte! Non es importante. Esseva un jornata longe. Pensava al exopero del fame. Le gente dice tante cosas del corpo, ma vos non credite a illes. Io pensa que sia realmente un specie de lucta. Prime le corpo non accepta le manco de alimento e suffre per le tenptation del nutrimento e per alteres factores que lo tormenta in continuation. Le corpo reage contra le fame, naturalmente, ma al fin del jornata toto retorna al consideration primarie, id es al mente. Le mente es le cosa plus importante. Si tu non ha un mente forte pro resister a toto non facera nihil. Te manca omne spirito combattive. Ma ab ubi ha origine iste fortia mental? Forsan ab le desiderio de libertate, ma non es proprie certe que veni de ibi. Se illes non resulta a destruer le desiderio de libertate non pote rumper. Non me plicara perque le desiderio de libertate e le libertate del populo irlandese me sta in le corde. Venira le die in cuje tote le populo irlandese habera le desiderio de libertate. Sara alora que nos videra surger le luna.


Tiochfaid ar là
(Le nostre jorno venira)