REGE ARTHUR e le Cavalleros del Tabula Rotunde
per Francesco Galizia

Rege Arthur, filio del rege de Britannia Uther Pendragon e del regina Igraine, es un importante figura del legendas de Grande Britannia, ubi ille appare como le figura del monarcha ideal sia in pace sia in guerra. Ille es le personage principal del Cyclo breton o Cyclo arthurian, anque si multes non es de accordo sur le facto que Arthur es vermente existite. In le citationes le plus antique que le concerne e in le textos in gallese ille non es jammais definite rege ma dux bellorum ("senior del guerra").

Arthur figura historic:

Le historicitate de Rege Arthur ha essite al longe debattite per le homines de studio, ma in le annos illes ha pervenite a un accordo: le figura del soverano es substantialmente legendari. On face le hypothese que ille habeva vivite in le tarde V seculo, o al initio del VI seculo, que ille habeva essite un romano-britannic e que ille habeva combattite le paganismo saxone, con un coalition de celtas christian. Su hypothetic quartiero general se trovava in Galles, in Cornovalia (Cornwall) o al west del Britannia. Alicun studios historic le identifica con Ambrosio Aureliano, un senior del guerra romano-britannic qui vinceva alicun battalias contra le invasor germanic anglosaxones. Alteres pensa identificar le con Lucius Artorius Castus, un dux roman del II seculo, cuje successos militar in Britannia haberea devenite popular durante le seculos successive. Officiero (con le rango de praefectus) del VI legion in Britannia, ille habeva commandate un esquadron de cavalleros sarmatic del Ukraina meridional, e habeva conducite campanias militar a nord del Vallo de Adriano. Le operation militar de Castus in Britannia e Armorica (hodierne Bretania) poterea esser rememorate durante le seculos successive e poterea haber contribuite a formar le nucleo del tradition arthurian. Altere supposition se basa sur le facto que Arthur poteva esser Artuir mac Áedán, filio de rege Áedán mac Gabráin del regno de Dalriada,in le Scotia meridional, un senior del guerra scotese qui guidava su cavalleros contra le barbare guerreros pictis de Caledonia. Secundo iste theoria, Arthur haberea inde explicate su actiones de guerra super toto in le region inter le Vallo de Adriano e cello de Antonin,in Britannia del nord. Comocunque, il ha diverse homonymos, o personas con nomine similar, e on pote pensar que illes depost ha essite reunite per le credentias popular in un unic entitate.Et ecce assi il ha Arthnou, prince de Tintagel (in Cornovalia), qui viveva in le VI seculo, o Athrwys ap Meurig, rege del Morgannwg (hodierne Glamorgan) e del Gwent (duo areas del Galles). Arthur poterea ergo esser un simplice collage de totes iste figuras mythologic o historic.

Arthur figura legendari:

Le nomine Arthur, que como nomine de persona resulta historicamente attestate in le Petra de Arthur, in le lingua celtic continental significa urso, symbolo de fortia, stabilitate e protection, characteres anque iste ben presente in totes le legendas. In le civilitate celtic, le homines habeva como nomine proprie cello de un animal que illes seligeva pro sublinear un tracto physic o characteristic, e le urso es le animal symbolo per excellentia del regalitate. Anque sur le base de su nomine, on pensa que le figura de Arthur non ha alicun consistentia historic, e que on tractarea de un quasi oblidate divinitate celtic pois transformate per le tradition oral in un personage realmente existite, como il ha evenite per Lir deo del mar, devenite pois rege Lear. In gallese le parola arth significa "urso" e inter le celtas continental (anque si non in Britannia) existeva multe divinitates urso appellate Artos o Artio. Il es probabile que iste divinitates esseva portate per le Celtas de Armorica in Britannia. Il necessita anque notar que le parola gallese arth, celle latin arctus e celle grec arctos significa "urso". In ultra, Arthur es appellate le "Urso de Britannia" per alicun scriptores. "Arktouros" ("Arcturus" per le Romanos) alias "guardiano del ursa" esseva le nomine que le Grecos dava al stella in le qual habeva essite transformate Arkas, o Arcade, rege de Arcadia e filio del nympha Callisto, que habeva essite transformate per Zeus in le constellation del Ursa Major, ("Arctus" per le Romanos). Altere graphias existente de su nomine son Arzur, Arthus o Artus. Le epitheto de "Pendragon" es de origine paterne.

Antique traditiones:

Arthur appare le prime vice in le litteratura gallese: in un antique poema in iste lingua, Y Gododdin (circa 594 ) del poeta Aneirin (535-600). On pote tamen facer referentia a alicun poemas del poeta Taliesin, anque iste scribite in lingua gallese, que son presumptivemente del mesme periodo: Le Sede del Soverano, que rememora un Arthur ferite, le Preiddeu Annwn ("le Thesauros de Annwn "), cita "le valor de Arthur" ; e pois le poema Viage a Deganwy. Un altere citation es in le Historia Brittonum, attribuite al monacho gallese Nennius, qui forsan scribeva iste compendio del antique historia de su pais in le anno 830 circa. Novemente, iste obra describe Arthur como un "commandante de battalias", plus tosto que un rege. Duo fontes distincte al interior de iste scripto rememora non minus que 12 battalias in le quales ille habeva combattite, que culminava con le battalia del Monte Badon, ubi un armea roman-britannic vinceva le invasores saxone. Secundo le Annales Cambriae, un chronica de evenimentos del Galles inter 447-954, le Rege Arthur habeva essite occidite insimul a su grande inimico, le filio Mordred, que ille habeva habite ab su sororastra Morgana le Fee, filia de Igraine e de su prime marito Gorlois duc de Cornovalia, durante le battalia final de Camlann in 537. Arthur depost, essera inhumate per le Dama del Laco in le insula fabulose de Avalon. Arthur appare anque in le narration in lingua gallese Culhwich e Olwen, solitemente associate con le Mabinogion, textos altemedieval in prosa: Culhwch visita le Corte de Arthur pro cercar su adjuta pro conquirer le mano de Olwen, Arthur, qui es su parente, ille consenti e exeque le requestas del patre de Olwen, le gigante Ysbaddaden, (inter le requestas: le chassa al grande porco salvage Twrch Trwyth). Isto pote esser reportate al legenda ubi Arthur es definite como le chef del chassa salvage, un thema popular que es rememorate anque in Bretania, Francia e Germania. Le scriptor anglese Gervasius de Tilbury (1155-1234) assignava iste rolo ad Arthur, qui con su cavalleros chassava al longe in un vetere strata inter Cadbury e Glastonbury e on pensa que ille e su compania de cavalleros pote esser vidite a medienocte in le foresta de Brittany . Le prime grande popularitate del legenda de rege Arthur, se realisava con le libro de Goffredo (Geoffrey) de Monmouth, le “Historia Regum Britanniae”, scribite circa in 1138. Goffredo remaneva a Oxford usque a 1151, e in iste periodo scribeva le Historia Regum Britanniae (1136-1138) e le “Vita Merlini” (1148). In le novella “Merlin” de Robert De Boron, poeta francese vivite in le XIIe seculo, que essera, reprendite e continuate per Thomas Malory, in le romance “Le Mort d’Arthur” (1485), le Rege Arthur obtene le throno, con le adjuta del Mago Merlin, su protector e consiliero, quando esseva ancora un juvene garson. Merlin le faceva extraher un spada ab un rocca, cosa que esseva possibile solo al ver rege, le herede de Uther Pendragon; le spada esseva Excalibur, como on dice in le “Vulgate Merlini Continuation”. Ma in le “Post Vulgate Merlini”, le spada es donate al Rege Arthur per Viviana le Dama del Laco, depost que ille es jam Rege (ille obtene Excalibur per le mano del Dama qui exi del aquas del laco). Le spada pote taliar qualcunque material e rende invincibile quicunque lo impugna. In le cyclo arthurian, le Tabula Rotunde esseva in le salon del castello de Camelot, residentia royal de Arthur e de su sposa le regina Ginevra (Guinevere), ubi le Cavalleros e le Rege Arthur sedeva a consilio pro discuter affaires importante pro le regno. On attribueva al Mago Merlin le creation del Tabula Rotunde cuje scopo esseva evitar conflictos de prestigio inter le cavalleros. De facto non esseva alicuno a capite del tabula, e omne cavallero, includite le Rege, habeva su placia equal a tote le alteres, e anque le Rege Arthur, esseva solo le prime inter pares, e se sentiva un cavallero como le alteres. Secundo le tradition, le Tabula habeva dece-duo sedes plus le Sede periculose, que esseva reservate per Merlin al nobile cavallero pur de corde e de animo, destinate a trovar le Sancte Graal, le calice del ultime Cena de Jesus Christo. Quicunque altere se sedeva illac esseva condemnate, per un incantamento, a un morte instantanee. Le sede remaneva vacue al longe usque quando non esseva occupate per Galahad filio illegitime de Lancelot del Laco e del princessa Helena, filia de Pelles le Rege Piscator, descendente de Joseph de Arimathea e custode del Sancte Graal e del lancea de Longino. Galahad se sedera in le sede, quando essera nominate cavallero, le dominica de Pentecoste in le anno 454 post le morte de Christo. Le Cavalleros del Tabula Rotunde, esseva del rango le plus elevate (princes e nobiles) e le plus famose e hardite, ultra al Rege Arthur, illes son: Sir Lancelot del Laco, le prime cavallero le plus forte e coragiose, patre de Galahad e amante del Regina Ginevra, cuje aventuras son narrate per le poeta francese Chretien de Troyes, qui scribera anque le gestas de Sir Yvain le cavallero del Leon (1175-1190), le valorose Sir Galvano (Gawein) nepote de Arthur, le prince Sir Tristan de Lyoness inamorate del princessa de Irlanda, Isolde le Blonde sposa de Marco Rege de Cornovalia, cuje amor es narrate in un novella del poeta normanne Beroul (XII sec.), le nobile Sir Parsifal (Perceval) patre de Sir Lohengrin le cavallero del Cygno, lor historia es narrate per le poeta german Wolfram von Eschembach, in le romance Parzival (1210), le fidel Sir Bedivere (Bedwyr), qui restituera le spada Excalibur al Dama del Laco, depost le morte de Arthur, in le battalia de Camlann, le audace fratres Sir Lyonel e Sir Bohort cosinos de Lancelot, le loyal Sir Hector de Maris, le intrepide Sir Gareth le Blancmano e le filio de Lancelot, Galahad qui trovara le Sancte Graal, como es narrate in le romance,”Le Cerca del Sancte Graal” scripte in le anno 1220, per un incognite autor.