CANTO DEL PRINCE IGOR *
SLOVO O POLKU IGOREVE

per Francesco Galizia

Contemporaneo al Cantiones de Gestas del Occidente, le celebration de un interprisa historicamente certe es le Canto del Prince Igor, le plus antique e le plus alte creation epic del litteratura russe, obra de grande valor poetic, anque si diverse del obras epic del Occidente. Le autor del Canto esseva probabilemente un poeta vivite a Kiev, presso le corte del prince Igor, e qui componeva le obra circum le 1185, anno in le qual illo realmente eveniva, como testimonia un chronica del tempore, le expedition del prince Igor. Le texto del Canto esseva tamen discoperite - in un transcription facite per un incognite copista del XVIe.seculo -, solo in 1795, per le conte Aleksei Musin-Puskin, experto de antiquitate russe, e publicate in le anno 1800. Le copia manuscripte esseva perdite in le incendio de Moscova in 1812, durante le invasion napoleonic. In le secunde medietate del 1800 il es demonstrate que le Canto es un authentic obra del seculo XIIe, scripte per un contemporaneo del evenimentos narrate. Del peninsula scandinave circum le IXe seculo d.C. varie populos germanic (norvegian, svedese e danese ) cognoscite in Occidente como Vikinges, se moveva in cerca de nove terras, illes esseva grande guerreros e navigatores, qui con lor agile naves perveniva, trans le Oceano Atlantic, a locos lontan del lor bases de partita: illes se stabiliva in Francia ubi formava le ducato de Normandia (911); que essera un base pro ir in Anglaterra con Guilhelmo le Conquisitor (1066) in Sicilia e in Italia del sud ; illes arrivara in le insulas Faroer, in Islanda (874) e de hic, con le chef Erik le Rubie in Groenlandia (986) e con su filio Leif, in America del nord (Vinland). In Oriente le scandinavos transversate le Baltico, se moveva verso le grande plana sarmatic situate inter le Mar Baltic e le Mar Nigre, illes esseva appellate Vareges, ma cognoscite per le populos slave anque como Varyages, sub le guida del chef Rjurik e de su duo fratres, illes fundava le principato de Novgorod (856). Le Varyages descendeva le fluvios Volga, Don e Nipro (Dniepr) usque le Mar Nigre e assi illes attingeva le terras del Imperio de Byzantio e habeva con illes in 907 un accordo commercial. Isto es le periodo del Rus' de Kiev, que esseva occupate per un conductor Varyag, Oleg, in 880 , durante le qual se developpava un civilisation que solo in le Xe.seculo venira in contacto con le Christianismo que al tempore del prince Vladimir, un descendente de Oleg, esseva predicate in le terras slave, per duo fratres monachos byzantin, nascite a Thessalonica capital de Macedonia, Cyrillo e Methodio, le prime del quales esseva le inventor de un alphabeto, basate sur cello grec, con 36 litteras e dicite cyrillic, usate pro transcriber in le linguas slave le textos sacre.

Illes son sanctos sia pro le ecclesia catholic que pro celle orthodoxe, e insimul a sancte Benedicto de Norcia, illes son protectores de Europa. De tal civilisation durate usque le XIIe seculo e abattite per un invasion mongol, ha remanite sol alicun chronicas e - discoperite como antea dicite, depost un oblido secular - le Canto del Prince Igor. Le Canto narra re un expedition que le prince Igor, filio del soverano de Kiev Svjatoslav, un altere descendente de Oleg, conduceva in le anno 1185 contra un populo nomade asiatic - le Polovcy o Cumanes - qui habeva occupate territorios que jam habeva appertinite al Varyages, e isto esseva un obstaculo al activitate commercial con le Imperio byzantin. Le expedition se concludeva con le disfacta del prince Igor e su captura. Successivemente tamen inter le duo populos se perveniva a un accordo que essera fixate con le nuptias inter le filio de Igor e le filia del Khan del populo cuman. Le Canto (in russe Slovo) es de plus breve durata del obras epic que in le mesme epocha, appareva in Europa occidental ; illo esseva scribite in prosa con un certe rhythmo e illo esseva legite con un accompaniamento musical. Le Canto ha 218 gruppos de versettos como celle del Biblia.

Summario: Le prince Igor se prepara a guidar su homines contra le populo cuman pro facer retornar le terras per illes occupate al Russia. Per su enthusiasmo le prince non considera, como ille deberea, alicun funeste presagios, le prime e le plus importante es le eclipse del Sol (le tenebras). Insimul a su fratre, al filio e al nepote (quatro sol), Igor avantia verso le fluvio Don e al alba del die venerdi 3 de maio 1185, initia le battalia, le prince obtene le victoria, le cumanes fugi e le soldatos de Igor exulta. Ma le cumanes retorna le die sequente, e illes va initiar le attacco, le truppas de Igor son incirculate, e le valorose prince con su parentes son capturate depost tres dies de furiose battalia, le dominica 5 de maio. Le sposa del prince, Yaroslavna, exprime in un lamento, tote su dolor. Ma Igor, prisionero, non es abattite, e con le adjuta del elementos natural - le fluvio, le nebulas e le arbores – effectua su fuga. Con le gaudio final del truppas e con le salutation del poeta, qui augura, al prince gloria, e honor a su compania, se conclude le Canto.

Con le production epic del mesme tempore, que es representate in Occidente per le Cantion de Rolando e del Cantar de mio Cid, le Slovo de Igor ha multes punctos in commun ma anque multe fundamental differentias, perque illo ha un particular originalitate. Le Canto ha un prime characteristic: illo ha essite scribite, como le Cantar del Cid, post pauc annos del evenimentos narrate, e ha essite destinate a un publico que ben cognosceva le factos evenite, (homines del corte e de armas, companiones de Igor in le banchettos, le chassa e le guerra). De isto deriva un grande precision del referentia historic facite per le autor, qui non ha le possibilitate ni le necessitate, de transfigurar quanto il ha recentemente evenite, e circumferer lo de un halo de meravilia. Un altere characteristic commun, pois, al historia sia del Occidente que del Oriente del Europa medieval, es le frequente dislocamento de populos, le succeder se de invasiones, con le consequente luctas pro defender, per conquirer o reconquirer un territorio. Le Canto de Igor celebra, como le Cantion de Rolando e le Cantar del Cid, un episodio de iste luctas, per isto es anque illo es un poema del reconquesta. Ma dum, le reconquesta, le lucta contra le inimico que ha invadite un territorio in le caso del duo obras occidental es animate per un idealitate religiose, e Rolando e le Cid lucta pro le Fide, le reconquesta de Igor es solo territorial, politic et economic. Ille vole reprender al inimico un territorio que esseva jam de su ancestres e reaperir assi le grande strata fluvial del Sud, e descender usque al Mar Nigre e retornar al commercio con le Imperio de Byzantio. Le Fide que ha si grande importantia in le personalitate de Rolando e del Cid e que da al lor battalias un significato de guerra sancte, es completemente absente in le animo de Igor; iste absentia de un inspiration christian, de altere latere, resulta plus clar si on pensa que tote le Canto es animate per un particular relation inter le homines e le natura, que ha su radices in credentias pagan, in un conception animistic, que vide omne esseres del natura como animate per un fortia, que pote salvar o ruinar le homines. Assi Yaroslavna non preca Deo, post le disfacta del marito, ma le vento, le fluvio e le Sol : assi como al bon exito del fuga de Igor, contribueva antea le fluvio, que le repara como un cuna in su undas, (e le fluvio ha un dialogo con le prince), pois le herbas fluvial que le offere un lecto pro le nocte, e le brumas que le cela e protege.

Nunc, un poeta qui da iste particular valor a omne elementos, ha un grande interesse pro le natura e le mundo animal que es evocate per le poeta con pictoresc realismo. Le Slovo de Igor canta inde le infinite planas del terra russe, le beltate e varietate del natura, le fortia e le audacia de Igor e le felice solution que ille trovara depost le imprisionamento. Spira in le obra un senso de seren corage, de optimismo e de exaltation del hardimento human. In le 1870, esseva componite per un musico e medico russo, Aleksandr Borodin,(n.12-11-1833 e m. 27-02-1887 a Sancte Petroburgo), le opera lyric “Le Prince Igor” que essera representate le prime vice in 1890 depost le morte de su autor. Le Opera es dividite in un prologo, quatro actos e un epilogo e narra le aventuras del Prince Igor pro le reconquesta del territorio occupate per le invasores Cuman.

CANTO DEL PRINCE IGOR *
SLOVO O POLKU IGOREV Traduction italian de R.Poggioli
Traduction interlingua de F. Galizia

Nos va a comenciar dunque,o fratres,iste narration,del antique Vladimir usque a Igor del presente, que le mente ha temperate in fortalessa,e le corde affilate in virtute.Replenate de genio guerrier,ille guidava le su brave legiones contra le terra cuman in pro del terra de Russia.E Igor guardava alora al Sol seren e le su guerreros totes le videva involvite de tenebras.E Igor diceva al su compania: Fratres e companiones!Melio esser massacrate que cader prisioneros!Nos monta,o fratres,sur le nostre rapide cavallos,que se potera mirar le Don azur!Le desiro inflammava le intendimento del prince,e le signo le impediva de gustar le grande Don.Io vole - diceva - dispeciar un lancea insimul con vos sur le linea extreme del campo cuman,o filios de Russia;io vole lassar ubi le testa,o biber le aqua del Don intra le mi helmo!Le sentieros a lor son note,e familiar le ravinas,ben tendite ha le arcos,aperite le pharetras,e affilate le sablas.E salta les como lupos gris per le steppa,in cerca de honor per illes,e de gloria per le prince!Alora le prince Igor montava sur le staffa de auro e assi cavalcava per le plana.Le Sol le incombrava le cammino de tenebras.Eveliava le aves le nocte,que gemeva e sufflava sur illos le tempesta,e le reuniva in centurias le sibilo del bestias feroce.E le cumanes fugeva verso le grande Don per vias celate, le lor carros crita in le corde del nocte,quasi como cygnos disbandate,Igor guida le guerreros al volta del Don!In avante al catastrophe de ille le aves se cela sub le nubes, in le ravinas le tempesta annuntia le lupos,le aquilas con le lor appello invita le feras al ossas,ululante le vulpes contra le scutos scarlatin.Tu es nunc jam ultramonte,o terra de Russia!Tarde se extingue in le nocte le crepuscolo.Se incendiava le alba e involveva le campos un bruma.Se sopiva le trillo del rossiniolos, eveliate,per le garrular del corvos.Le filios de Russia barra le vaste planas,con le lor scutos scarlatin ,in cerca de honor per illes,e de gloria per le Prince. Le venerdi usque le alba illes va instar le pagan hordas cuman e se dispersava como flechas per le campos, predava le auro,le drappos de seta e le texitos preciose.E con le cappas,le mantos e le pelles jectava pontes sur le stagnos e le paludes,con totes le paramentos cumanes.Un standardo vermilie e un labaro blanc,un rubie pluma e un barra de argento al brave filio de Svjatoslav! Somnoleva in le campo le forte nidata de Oleg, ha transvolate lontan.Non era nascite al ultrage del falcon o del esparvier,e no de te nigre corvo, infidel Cuman! Le deman, precoce alba sanguinee annunciava le jorno.Del mar perveni nubes nigre,vole le quatro sol obscurar e intra son trahite fulmines azur.Ha de venir un grande tonitro,ha de cader un pluvia de flechas del grande Don.Hic toccara al lanceas de franger se e de fragmentar se contra le sablas, e le helmos cumanes, del parte del grande Don.Tu es nunc jam ultramonte,o terra de Russia!Ecce le ventos,nepotes de Stribog,que suffla del mar como flechas contra le forte esquadrones de Igor.Le terra resona,le fluvios flue turbide,nimbos de pulvere involve le campos.Le insignas annuncia le arrivar del Cumanes qui veni del Don e del mar . Illes ha de omne parte assediate le cavalleros de Russia. Le filios del diabolo barrava le campos de critos,e le prode filios de Russia le barrava con le lor scutos scarlatin.Del alba al vespere,del vespere al aurora volava le sagittas de bon tempera, le sablas resonava sur le helmos, tonava le lanceas de aciero .In le estranie plana,in le corde del pais cuman, le terra nigrate sub le ungulas del cavallos, esseva seminate de ossas e irrigate de sanguine e germinara un messe de dolor e de luctos per le terra de Russia.Hodie avante le alba Igor accurre in adjuta del su car fratre incirculate.Illes se batteva un die,e un altere die ancora,al meridie del tertie die cadeva a terra le insignas de Igor. Se curvava le herba de dolor,de pena se flecteva le arbore al solo.Perque,o fratres,es arrivate le hora funeste,nunc jam le deserto ha sepulte le vigor.Le angustia disbordava sur le terra de Russia,e dolor se diffundeva in le sino del terra de Russia.E ora le prince Igor dismontava del sella aurate, per salir sur le sella servil.