Giovanni Pascoli

Traduction in Interlingua per Francesco Galizia



Giovanni Pascoli (San Mauro di Romagna, 31 decembre 1855 – Bologna, 6 april 1912) es stato un poeta, academico e critico litterari italian, figura emblematic del litteratura italian de fin Octocento, considerate insimul a Gabriele D'Annunzio, le major poeta del decadentismo poetic italian, anque si le su formation es eminentemente positiviste. Ille, anque si non participava activemente ad alicun movimento litterari del epocha, ni monstrante particular propension verso le poesia europee contemporanee manifestava in le proprie production tendentias prevalentemente spiritualistic e idealistic, typic del cultura de fin seculo signate per le progressive exhaurir se del positivismo. Complexivemente le su opera appare percurrite ab un tension constante inter le vetule tradiction classiciste hereditate per le maestro Giosuè Carducci, e le nove thematic decadente. Resulta de facto difficile comprender le ver significato del su operas plus importante, e ignorar le dolorose e tormentose presupposition biographic e psychologic que ille mesme reorganisava per tote le vita, como systema semantic de base del su mundo poetic e artistic. Ab le Fanciullino (Pueretto), articulo programatic publicate per le prime vice in le 1897, emerge un conception intime e interior del sentimento poetic, orientate al valorisation del particular e del quotidian, e recuperar un dimension infantil e quasi primitive. De altere parte, sol le poeta pote exprimer le voce del "fanciullino" presente in cata uno de nos: iste idea consente a Pascoli de revendicar per se ipse le rolo, de "poeta vate", e confirmar al mesme tempore le utilitate moral e civil del poesia.

 

Biographia:

Giovanni Pascoli nasceva le 31 decembre del 1855 a San Mauro (hodie San Mauro Pascoli in su honor) in provincia de Forlì, in un familia benestante, quarte del dece filios - duo del quales morite multe parve – de Ruggero Pascoli, administrator del ferma Le Turre del familia del prince Torlonia, longe le Rio Salto, e de Caterina Vincenzi Alloccatelli. Le su familiares le clamava affectuosemente "Zvanì" in dialecto romagnol. Ille era mandate a studiar, depost le prime elementar, a Urbino in le collegio religiose “Raffaello”, con le fratres Luigi e Giacomo, plus grande de ille, e Raffaele. Quando Giovanni habeva undece annos, habeva le notitia del morte del patre, occise in un imboscada le 10 augusto 1867, durante que, sur le proprie cabriolet, parve carro con duo rotas, retornava a casa ab Cesena. Le ration del delicto, forsan de natura politic o forsan debite a contrastos de labor, non esseva jammais clarificate e le responsabiles remaneva incognite; nonobstante tres processos celebrate e que le familia suspectava sur le identitate del assassinos, como transpare evidentemente in le poesia Le cavalla storna: le probabile mandante era de facto, Pietro Cacciaguerra (al qual Pascoli face referentia, sin nominar le, in le lyrica Inter San Mauro e Savignano), propretario et experte fermero, qui sera successivemente agente per conto del prince Torlonia, coadjuvante le administrator Achille Petri, qui subsitueva Ruggero Pascoli depost le delicto. Le duo assassinos, le cuje nomine esseva pronunciate a voce basse a San Mauro, il era Luigi Pagliarani, e Michele Dellarocca, fomentate probabilemente ab le presumpte mandante. Sempre ab Pascoli era scripte un poesia in recordo del assassinio del patre, X augusto, le nocte de Sancte Lorenzo, le mesme nocte in cuje moriva le patre. Le trauma lassava signos profunde in le poeta; le familia initiava a perder gradualmente le proprie stato economic e successivemente a subjacer un serie de luctos, e constringite a lassar le ferma. Le anno successive moriva le soror Margherita de typho, e le matre per un attacco cardiac, in le 1871 le fratre Luigi, colpate per le meningite, e in le 1876 le fratre major Giacomo, anque ille per le typho. Ab nove studios anque le fratre major, qui habeva tentate inutilemente de reconstituer le nucleo familiar a Rimini, poterea esser stato assassinate, forsan invenenate. Giacomo de facto in le anno in cuje moriva habeva le carga de assessor communal e cognosceva personalmente illes qui habeva partecipate al complot per occider le patre, ultra al facto que le juvene fratres Pascoli (in particular Raffaele e Giovanni) se era avicinate a tal puncto al veritate sur le delicto, ab esser menaciate de morte. Intertanto le duo soror Ida (1863-1957) e Maria (1865-1953), las vadeva a studiar in le collegio del convento del monachas de Sancte Augustino, a Sogliano al Rubicone, ubi viveva Rita Vincenzi, soror del matre Caterina, e illas remaneva illac dece annos. Exite in le 1882, ab le convento, Ida e Maria rogava adjuta al fratre Giovanni, qui depost le doctotato inseniava al lyceo Duni de Matera, rogante le de viver con ille, facente fortia sur le senso del deber e de culpa de Giovanni, le qual durante le 9 annos de studios, non se era plus interessate del sorores. In le biographia scripte per le soror Maria, Longe le vita de Giovanni Pascoli, le futur poeta es presentate como un puero solide e vivace, le cuje character non es stato alterate per le disgratias; per annos, le su reactiones esseva volitive e tenace, in le impegno a terminar le lyceo e a cercar le medios per prosequer le studios universitari, e a recercar le assassinos del patre. Le 19 octobre 1871 al etate de quindece annos e depost le morte del fratre Luigi, Pascoli debeva lassar le collegio Raffaello de Urbino, e se transfereva a Rimini, per frequentar le lyceo classic Giulio Cesare. Giovanni perveniva a Rimini, insimul al su cinque fratres: Giacomo (19 annos), Raffaele (14), Alessandro, (12), Ida (8), Maria (6, clamate affectuosemente Mariù). Giovanni Pascoli terminava le studios lyceal a Cesena, depost haber frequentate le gymnasio e le prestigiose Lyceo Dante de Florentia. Gratias a un bursa de studio de 600 liras, Pascoli se inscribeva al Universitate de Bologna, ubi habeva como docentes le poeta Giosuè Carducci e le latinista Giovanni Battista Gandino, e deveniva amico del poeta e critico Severino Ferrari. Cognoscite Andrea Costa se avicinava al movimento anarco-socialista, e initiava, in le 1877, a tener comitios a Forlì e Cesena. Depost le doctorato consequite in le 1882 con un these sur le poeta grec Alceo, Pascoli initiava le carriera de inseniante de latino e greco in le lyceos de Matera e Massa. Depost le vicissitudes e le luctos, le poeta habeva finalmente retrovate le joia de viver e de creder ln le futuro. Le 22 septembre 1882 era stato initiate al masoneria, presso le logia "Rizzoli" de Bologna. Ab le 1887 al 1895 inseniava a Livorno al Gymnasio-Lyceo "Guerrazzi e Niccolini", e in le su archivo on trova ancora litteras e notas scripte ab ille. Intertanto initiava le collaboration con le revista Vita nove, sur le qual exiva le prime poesias de Myricae, un recolta de poesias que ha per motto: «arbusta iuvant humilesque myricae», liberemente tracte ab le versos initial del quarte egloga per Virgilio (Sicelides Musae, paulo maiora canamus. Non omnis arbusta iuvant humilesque myricae: «Musas de Sicilia, eleva nos le tono del canto. Non a tote place le arbustos e le humile tamarices»), recolta que continuava a renovar se in cinque editiones usque al 1900. Pois publicava le Poemettos (1900). e le Cantos de Castelvecchio (1903), Odes e Hymnos (1906), le recoltas de prosas: Pensatas e discursos, (1907); Patria e humanitate (post., 1914); Antique sempre nove. (post., 1925). Ma le melior del su opera de critico es in le duo anthologias latin (Lyra, 1895; et Epos, 1897) e in le duo italian (Sur le limitar, 1899; e Flor de flor, 1901). Vinceva in ultra per dece-tres vices le medalia de auro al Concurso de poesia latin de Amsterdam, con le poema Veianus e con le successive Carmina. Altere operas de argumento roman, inspirate sia al historias politic (Res romanae) sia al litteratura de Roma (Liber de poetis), e de argumento christian (Poemata christiana). In le 1894 era clamate a Roma per collaborar con le Ministerio del publica instruction. In le capital faceva le cognoscentia de Adolfo de Bosis, qui invitava Pascoli a collaborar al revista Convito (ubi essera publicate alicun sue poesias reunite in le 1904 in le volumine Poemas convivial), e Gabriele D'Annunzio, le qual apreciava ille, e definiva Pascoli como le ultime filio de Virgilio, anque si le reporto inter le duo poetas esseva sempre complexe. Pascoli como herede de Carducci, e pro isto poeta del historia e del gloria national, scribeva: Le cantiones de rege Enzio, publicate inter. le 1908 e le 1909, le Poemas italic, 1911, e Le poemas del Resurgentia, 1913. Devenite professor universitari in le 1895, es constringite per le su profession a laborar in plus citate (Bologna, Messina e Pisa), ille non se radicava jammais in illos, proque le su mundo de origine, era cello agreste. In le estate del 1895 de facto se transfereva con le soror Maria in le Valle del Serchio, in le parve burgo de Castelvecchio in le commun de Barga, in Garfagnana, ubi allogiava in un casa que devenira le su residentia quando in le 1902 le poteva acquirer. Depost le matrimonio del soror Ida con Salvatore Berti, Pascoli vivera pois alicun menses de grande suffrentia per le indifferentia del soror Ida per ille e le continue requestas economic per parte de illa e del marito, vivente le facto como un profunde ferimento depost le dece annos de sacrificios e dedition al sorores, a causa del quales le poeta habeva de facto plus vices renunciate al amor. Como con le fidantiamento con le cosina Imelde Morri de Rimini, depost del nuptias de Ida, organisate sin que Maria sapeva de illo, demonstra de facto le real intention del poeta. De fronte al desperation de Maria, qui non haberea jammais acceptate de sposar se, ni le ingerentia de un altere femina in casa sue, Pascoli ancora un vice renuncera al proposito de vita conjugal. Se pote affirmar que le vita moderne del citate non entrava jammais, non mesmo como antithese, como contrasto polemic, in le poesia pascolian: ille, non exiva jammais ab le su mundo, que constituiva, in tote le su production litterari, le unic grande thema, un specie de microcosmo clause sur se ipse, como si le poeta habeva besonio de defender lo ab un menaciose disordine externe, sempre sin nomine e obscur, sin referentias e sin identitate, como era stato le assassino de sue patre. Sur le tormentate reporto con le sorores: le "nido" familiar que ben presto deveniva "toto le mundo" del poesia de Pascoli. In particular se faceva difficile le reporto con le fratre Alessandro, qui mitteva plus vices in embarasso Giovanni a Bologna, qui se inebriava continuemente in publico in le tavernas, e con le marito de Ida, le qual in le 1910, post haber habite in prestation del monetas ab Giovanni, partiva per le America lassante in Italia le uxor e le tres filias. Le transformationes politic e social que agitava le annos de fin seculo e preludeva al Grande Guerra jectava progressivemente Pascoli, emotivemente exhaurite per le ulterior fallimento del su tentativa de reconstrution familiar, in un condition de insecuritate e pessimisme ancora plus marcate, que conduceva ille in un phase de depression e in le abysso del alcoholismo: le poeta abusava de vino e cognac. Le su unic consolation son le poesia, e le su "nido de Castelvecchio", depost le perdita del fide transcendental, cercate e advertite comocunque in le senso del mysterio universal, in un sorta de agnosticismo mystic. Durante que inseniava latino e greco in le varie universitates ubi habeva acceptate le carga, publicava anque le volumines de analyse dantesc Minerva obscur (1898), Sub le velame (1900) e Le Mirabile Vision (1902). In le 1906 assumeva le cathedra de litteratura italian al Universitate de Bologna succedente al maestro Giosuè Carducci. Hic habera alumnos qui essera pois celebre, como Aldo Garzanti. In le novembre 1911, presentava al concurso indicite per le Commun de Roma pro celebrar e festear le cinquantesime anniversario del Unitate de Italia, le poema latin Hymno a Roma in cuje reprendente un thema del Eneides per Virgilio, jam anticipate in le ode Al corbezzolo, (Arbutus unedo) exalta Pallantes filio de Evandro rege del Arcades, como le prime morto per le causa national, occise ab Turno, e pois deponite sur ramos de corbezzolo que con le flores blanc, le bacas rubie e le folias verde, son viste como un anticipation del bandiera tricolor. Initiate le guerra italo-turc, per le conquesta de Libia, ille presso le theatro de Barga pronunciava le celebre discurso a favor del interprisa: Le Grande Proletaria se es movite, ille sustene de facto que le Libia sia parte del Italia irredente, e que le interprisa sia anque a favor del populationes subjecte al Turchia, ultra que positive per le paisanos italian, qui habera nove terras. Se tracta, in sustantia, non de nationalismo ver e proprie, ma de un evolution del su utopias socialiste e patriottic. Le 31 decembre 1911 ille compliva 56 annos; sera le su ultime compleanno: poco tempore depost le su condition de sanitate pejorava. Le medico consiliava a ille de lassar le casa de Castelvecchio e transferer se a Bologna, ubi le es diagnosticate le cirrhosis hepatic per le abuso de alcohol; in le memorias del soror es in vice affirmate que era malade de hepatite e tumor al hepate. Le certificato de morte reporta como causa un tumor al stomacho, ma es probabile que era stato redigite per le medico sur requesta de Maria. Le maladia portara ille al morte le 6 april 1912, un Sabbato Sancte vigilia de Pascha, in le su casa de Bologna, in via del Osservanza n. 2; Pascoli esseva sepulte in le cappella annexe al su demora de Castelvecchio de Barga, ubi sera inhumate anque le amate soror Maria, sue biographa, nominate herede universal in le testamento, e curatrice de tote le operas postume.