CORDE

Per Edmondo De Amicis Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Corde (it.Cuore) es un libro per pueros, scripte ab Edmondo de Amicis (Oneglia, 21 octobre 1846- Bordighera, 11 martio 1908) a Torino e publicate, per le prime vice, per le casa editrice milanese Treves in le 1886. Esseva un grande successo, e de Amicis deveniva le scriptor plus legite de Italia. Le ambiente del libro es le Torino del Unitate de Italia, e plus precisemente inter le 1878 (anno del coronation del Rege Umberto I) e le 1886 (anno del publication del libro), e le texto il ha le scopo di inseniar al juvene citadanos del Regno le virtutes civil: le amor pro le Patria, le respecto per le autoritate e per le genitores, le spirito de sacrificio, le heroismo, le caritate, le pietate, le obedientia e supportar le disgratias. Le romance es structurate como narration de un alumno de un schola elementari, Enrico Bottini, sur le su vita e celle del su companiones de classe durante le anno scholastic 1881/1882, con le narration del "novellas mensual" del maestro elementari, de varie historias, interpretate ab pueros. Le libro il era un successo anque pro le su personages de varie partes de Italia, e a favor del Unitate inter le regiones a nivello cultural ultra que politic.

Dedica del autor: «Isto libro es particularmente dedicate al pueros del scholas elementari, le qual son inter le 9 e le 13 annos, e on poterea intitular: Historia de un anno scholastic, scripte ab un alumno de tertie classe de un schola municipal de Italia. Dicente scripte ab un alumno de tertia, io non vole dicer que ille lo haberea scripte assi como es imprimite. Ille notava in un quaderno, cello que habeva viste, sentite, pensate, in le schola e foras; e su patre, al fin del anno, scribeva iste paginas ab celle notas, sin alterar le pensata, e de conservar, le parolas del filio. Le qual, 4 annos postea, essente al Gymnasio, legeva le manuscripto e adjungeva qualcosa de sue, on serviva del su memoria. Ora legite isto libro, pueros: io spera qui vos essera contente e que facerà a vos del ben.»

(Edmondo de Amicis)

Personages principal:

• Enrico Bottini, le narrator e protagonista del historia: es un personage sin necun particular "characteristic", qui non parla del su proficto scholastic, e non dice si es state promovite.
• Le genitores de Enrico, qui les scribe del litteras.
• Silvia, le soror de Enrico.
• Garrone, quasi de 14 annos, le studente enorme de statura e bon de animo, definite "anima nobile" ab le maestro, in quanto on assume un culpa que non es sue.
• le Muratorino (Tonino Rabucco), filio de un murator e famose pro le muso de lepore.
• Ernesto Derossi, il es le plus brave e belle del classe, ma parte del su gentilessa pote derivare anque proque il es felice, e non ha preoccupation financiari in quanto ric.
• Franti, le prave e malitiose, al fin expellite ab le schola. Ille es considerate ab De Amicis uno inter le personages melior citate in le libro.
• Stardi, parve e basse: considerate initialmente dur a comprender, superarà le su difficultate gratias al su imgagiar se in le studio, que facerà de ille un del meliores del classe.
• Carlo Nobis, le filio de un familia ric, superbe e arrogante.
• Coretti, filio de un veterano del guerras de indipendentia, ora venditor de ligno.
• Crossi, filio de un venditrice de herbas, il ha un bracio paralysate. Ille crede qui su patre sia excappate in America. Ma Enrico e Derossi, pensa que ille era in carcere durante le absentia.
• le Puero Calabrese (Coraci), immigrate ab Reggio Calabria.
• Nelli, le parve gibbose.
• Precossi, le filio de un ferrero antea alcoholisate e violente, qui on disintoxica quando discoperi que le filio il ha vincite un premio scholastic.
• Votini, le filio de un ric, superbe ma al fin human.
• Garoffi, con le naso a becco de uluco, definite "sempre a trafficar" e continuemente ingagiate in compra-venditas de varie typo.
• le Maestro Perboni; le su es un figura triste, que le prime die de schola dice al pueros : "Io non ha familia. Le mi familia esse vos. Habeva ancora mi matre le anno passate: ma es morite. Io es sol. Io non ha plus qui vos al mundo, io non ha plus altere affecto, altere pensata qui vos. Vos debe esser le mi filios". Como dicite, definisce un'"anima nobile" le alumno Garrone, al qual le uni anque le perdita del matre.
• la Maestrina ab le Penna Rubie, assì clamate per le pluma qui porta sur le cappello, es le unic personage del romance detra al qual, on recognosce un figura real, le maestra Eugenia Barruero, vivite a Torino in Largo Montebello, 38, ubi hodie un placa la recorda.
• la maestra del Prime Superior, maestra de Enrico in le prime superior: mori al fin del libro.

Le Novellas mensual:

• Octobre: Le parve patriota paduan
• Novembre: Le parve vigilator lombarde
• Decembre: Le parve scribano florentin
• Jenuario: Le tamburero sarde
• Februario: Le infirmero de Tata
• Martio: Sanguine romagnol
• April: Valor civil
• Maio: Ab le Appeninos al Andes
• Junio: Naufragio
  

Le parve patriota paduan: narra le historia de un puero de humile origine, filio de paisanos paduvan qui, volente exir del miseria, les vende le filio a un compania de un circo, con le qual vade in gyro per le Europa. Ille resulta a fuger, e le juvene on imbarca sur un nave directe a Genova. Hic cognosce tres estranieros, al quales narra le su triste historia. Iste, commovite, les offere a ille del monetas, que ille restitue con disdigno quando les senti criticar le italianos.

Maestro Perboni (Johnny Dorelli)

Le parve vigilator lombarde: Le novella narra le historia de un puero de campania qui incontra un gruppo de soldatos italian. Le commandante, temente de incontrar soldatos austriac longe le cammino, pete al puero de salir sur un fraxino a facer le vigilator. Le puero discoperi un peloton de austriacos poco lontan ma, anque le austriacos notava le puero e initiava a tirar le contra colpos de fusil. Nonobstante que le officiero le ordina de descender, le puero continua le observation del inemico, usque a quando un colpo de fusil lo feriva gravemente. Le puero cade e, post poco, mori inter le bracios del officiero. Le historia on conclude con un battalion de bersaglieres que, disfila in marcha apud le salma del puero coperite ab le tricolor, jecta flores e offere le honores militar. Le novella es inspirate a Giovanni Minoli, un orphano de 12 annos, qui le 20 maio 1859, in le fraction de Campoferro, presso Voghera, serà le prime victima del Battalia de Montebello.

Le parve scribano florentin: Protagonista del novella, il es uno scolaro de Firenze, Giulio, qui vive in un familia numerose e povre. Le patre, face le scribano de jorno e le copiator de nocte. Ille ha un grande sperantia in le filio, e tene multo al su proficto scholastic, e previde que, depost le schola, ille trovara un bon labor pro adjutar le familia. Giulio, sentiva le patre lamentar se del labor nocturne, que non le garantiva un ganio adequate, on offereva de adjutar le, ma le su proposta non es acceptate, perque ille debe pensar sol al schola. Giulio, alora, decide de adjutar le patre, mittente se a scriber al posto sue quando ille vadeva a dormir. E assì face, nocte post nocte: le ganio del patre augmenta, ma le rendimento scholastic de Giulio, qui studia sempre minus per le poc horas de somno, deminue multo. Le patre, qui ignorava le ver motivo del su indolentia, lo reprocha, usque al nocte, eveliate se casualmente, le trova a scriber al posto sue: emovite, le abracia petente le pardono pro le reproche immeritate e lo manda a dormir.

Le tamburero sarde: il es le historia de un compania de soldatos pedemontese que, durante le prime guerra de Indipendentia del 1848, attaccate per le austriacos, on refugiava in un ferma. Le austriacos pone sub assedio le ferma e le capitano ordina a un tamburero de 14 annos de origine sarde de descender ab le retro del casa, non exponite al vista del inemicos, e vader usque a un cabana que on vide al horizonte, pro peter soccurso a un esquadron de carabineros a cavallo, que on trova illac. Le tamburero descende e initia a currer per le campos, ille cade es stato colpate, ma on releva subito claudicante e continua a currer. Ma poco post cade de novo. A celle puncto, le soldatos inemicos son vicin e le pedemontese sta per arrender se, quando les arriva finalmente le reinfortios que rejecta le inemicos. Le historia on conclude con le capitano qui va in hospital: illac trova le parve tamburero, a cuje le medico il ha debite amputar le gamba a causa del ferimento.

Le infirmero de “Tata”: Le novella mensual de februario narra le historia de Ciccillo, un puero campan, qui veni mandate ab le matre in un hospital de Napoli pro veliar le patre malade. Le juvene pete information sur le su "tata", (in dialecto napulitan papà), e le medicos manda ille al lecto de un moribunde. De ille, Ciccillo on occupa amorosemente e plora quando apprende le judicio del medico sur le su condition de sanitate. Quando il ha perdite cata sperantia, le puero senti le voce de un homine qui parla a un monacha, a celle voce, ille ha recognoscite le su ver patre. Le duo on abracia, ma Ciccillo non ha le corde di lassar sol le altere "tata" in le ultime instantes del su existentia: assì lo assiste ancora per un nocte e lo vide expirar, allora le puero torna a casa alleviate, ma triste proque le altere "tata", le qual il era devenite un parte de ille, era morite.

Sanguine romagnol: Le novella de martio il ha per protagonista Ferruccio un puero romagnol. Un vespere retorna a casa, e trova sol le su anciana ava, perque le familia es foras e retornerà le deman matino. La ava, affligite, reprocha Ferruccio pro le su comportamento ab quando frequenta prave companias. Ferruccio, qui es de bon corde, on emove al parolas del ava. Al improvise on sente un rumor que non es cello del pluvia, e in le camera entra duo banditos. Uno de illes attrappava per le collo le anciana, e le altere pete a Ferruccio ubi le patre tene le monetas. Le juvene indica le loco e le delinquentes les lassa sol durante que scrutava in le mobiles. Le ava e le nepote suspira de alleviation, ma in le fuga, a un delinquente cade le cappucio e la ava recognosce in ille un robator del quartiero. A iste puncto le malfactor, prende un pugnal per colpar la ava. Ferruccio on para a protection del ava e recipe ille le colpo mortal. Le duo banditos fugeva e sol alora le juvene monstra le ferimento al ava, se congedava ab illa con dulce parolas, pois claude le oculos per sempre.

Ab le Appeninos al Andes: narra le historia de Marco qui, ab Genova, on imbarca per Buenos Aires pro attinger su matre, emigrate in Argentina. Le matre, malade, refusa de facer se curar; intertanto Marco compliva un viage longe e sin sperantia, sur le tracias del familia presso cuje le su matre labora; assì, ab Buenos Aires, Marco on move al interior del pais, ante a Rosario, pois a Còrdoba e in fin a Tucuman, al pedes del Andes. Post numerose aventuras, Marco il ha un passage ab un caravana, que tamen lo lassa a medie strata; alora ille continua a pedes le viage usque a Tucumán ubi vive le matre, le cuje condition de sanitate son pejorate, proque illa non vole le curas. Quando, illa sape que le filio es arrivate, decide de facer le operation chirurgic que le salva le vita.

«Le education de un populo on judica per le conducta que illo tene per le strata.»

(ab le Corde)