Friderico II, del Sacre Roman Imperio

Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Friderico II Hohenstaufen (Jesi, 26 decembre 1194 - Fiorentino de Apulia, 13 decembre 1250) era rege de Sicilia ( Friderico I de Sicilia, ab le 1198 al 1250), Duce de Svevia- Schwaben (como Friderico VII de Svevia, ab le 1212 - 1216), rege de Germania (ab le 1212 al 1229) e Imperator del Romanos ( Friderico II del Sacre Roman Imperio, electe in le 1211, coronate ad Aquisgrano in le 1215, coronate a Roma ab le papa in le 1220), e in fin rege de Jerusalem (ab le 1225 per matrimonio, coronate a Jerusalem in le 1229). Ille appertineva al nobile familia del Hohenstaufen de Svevia e descendeva per parte de matre del dynastia normanne del Altavilla, qui regnava in Sicilia. Cognoscite con le epithetos stupor mundi ("stupor del mundo") o puer Apuliae ("puero de Apulia "), Friderico II habeva un personalitate poliedric e charismatic que, fin del su epocha, il ha le attention del historicos e del populo, producente anque un longe serie de mythos e legendas popular, in le ben e in le mal. Le su regno era characterisate ab un activitate legislative e de innovation artistic e cultural. Ille mesme era un bon homine de litteras, protector de artistas e homines de studio. Le su corte era loco de incontro inter le culturas grec, latin e arabe.

Biographia: Friderico nasceva in le 1194 ab Henrico VI ( filio de Friderico I Barbarubie), e ab Constantia de Altavilla, filia de Rogero II rege de Sicilia, a Jesi, in le Marca de Ancona, durante que le imperatrice iva a Palermo, pro attinger le marito, qui le die antea, le Natal, il era coronate rege de Sicilia. In le cerimonia del baptismo, in le Cathedral de Sancte Rufino in Assisi, al presentia del patre Henrico, le nomine del futur soverano esseva definite in cello, "in auspicium cumulande probitatis", de Friderico Rogero; "Friderico" como futur guida del princes germanic qual nepote de Friderico Barbarubie, "Rogero" per sublinear le legitime pretension al corona del Regno de Sicilia qual descendente de Rogero II. Friderico nasceva jam pretendente de multe coronas. Celle imperial non era hereditari, ma Friderico era candidato a rege de Germania, que includeva anque le coronas de Italia e de Burgundia. In ultra per via materne habeva hereditate le corona de Sicilia. Le 28 septembre 1197 Henrico VI moriva e Constantia le 17 maio del 1198 faceva coronar le filio rege de Sicilia a sol quatro annos. Constantia moriva le 27 novembre del mesme anno, depost haber ponite le filio sub le tutela de papa Innocentio III.

Le corona imperial: Le 26 decembre 1208 Friderico festeava le quattordece anno de etate et exiva del tutela papal assumente le poter. Con le consilio del pontifice in le augusto del 1209 sposava le regina Constantia de Aragona de vinte-cinque annos, vidua del rege hungare Hemeric: Friderico non habeva ancora dece-cinque annos. Le prince Otto IV, in le novembre 1208 era stato electe ab le princes german rege de Germania, e in le octobre 1209 recipeva a Roma le corona imperial ab le papa Innocentio III, ma violante le pactos iva al sud pro conquirer le Regno de Sicilia. Assì in le 1210 Otto IV esseva excommunicate ab le papa qui, consiliate ab Philippo Augusto rege de Francia, proponeva Friderico per le throno de Germania: in le septembre 1211, le princes german, les eligeva Friderico "Rege del Romanos". In Sicilia, ubi Friderico era devenite patre del su primogenito Henrico, qui neonato esseva coronate rege de Sicilia, on organisava subito un expedition verso le Germania, partite a martio del 1212, Friderico arrivava a Roma le dominica de Pascha e prestava juramento al papa; a septembre entrava in Germania, a octobre indiceva le su prime Dieta ab rege de Germania e a novembre se accordava con le rege de Francia, contra le rival Otto IV. Finalmente le 9 decembre 1212 Friderico esseva coronate in le Domo de Magontia. Le 12 julio 1213 con le "Bolla de Auro", Friderico promitteva de mantener le separation inter Imperio e Regno de Sicilia. Friderico II esseva recognoscite unic pretendente al corona imperial le 27 julio 1214 post le battalia de Bouvines ubi le rege de Francia, Philippo Augusto, alliate de Friderico, vinceva Otto IV. In Germania los resisteva al dominio del Imperator solmente Colonia (Koln) e Aquisgrano (Aachen), ubi il era le tumba de Carolo Magne. Friderico habeva un secunde coronation ad Aquisgrano le 25 julio 1215, que completava celle de Magontia. In le 1220, Friderico faceva nominar ab le Dieta de Francofort le filio Henrico "rege de Germania". Le 22 novembre 1220, il era coronate imperator in Sancte Petro ab le nove papa Honorio III. Le Tractato del Confoederatio cum principibus ecclesiasticis, del 26 april 1220, con iste acto Friderico II renunciava al privilegios real in favor del princes- episcopos e pois al princes laic con le Statutum in favorem principum . Friderico poteva assi dedicar se a consolidar le Regno de Sicilia, con le reuniones legislative de Capua e Messina in le annos 1220 – 1221. Le cruciate e le excommunication: Friderico con le tractato del julio 1225, con papa Honorio III, (elegite le 16 julio 1216 post le morte de Innocentio III) se ingagiava a organisar le cruciate intra le 1227, pena le excommunication. Ma le objective de Friderico era le union inter Regno de Sicilia e Imperio, e le extension del poter imperial in Italia. Le 9 septembre 1227, sub le menacia de excommunication ab le successor de Honorio III, papa Gregorio IX, Friderico partiva per le Cruciate, ma un pestilentia constringeva le imperator a tornar a Otranto e ille mesme era malade. A Barletta in le maio del 1228, communicava le su decison: nominava Reynaldo de Urslingen, su substituto in Italia; in caso de morte; le su herede era le filio Henrico rege del Romanos e le parve Conrado, nascite pauc dies antea ad Andria le 25 april ab Yolanda de Brienne, qui moriva de parto. Inde ille excommunicate, partiva ab Brindisi le 28 junio 1228 per le sexte Cruciate. Friderico gratias a un accordo con le sultan al-Malik, nepote de Saladin, obteneva Jerusalem con le exclusion del area del moschea de Omar que era un loco sancte islamic. Le 18 martio 1229 in le Basilica del Sancte Sepulcro, Friderico se coronava rege de Jerusalem (como herede de Yolanda de Brienne, regina de Jerusalem). Quando Friderico retornava in Italia, con le Pace de Sancte German del 23 julio 1230, promitteva de recognoscer le vassallage de Sicilia al papa, qui pro le objective obtenute ab Friderico in Terra sancte, le 28 augusto retirava le excommunication, le 1 septembre ad Anagni le papa e le imperator les signava un accordo. In le luctas inter le papa e le imperator le citates del Liga Lombarde on era rebelate et era reprisa le division inter guelfos e ghibellinos. In le 1231 in le Dieta de Ravenna affirmava le autoritate imperial sur le Communas. Friderico quando in le 1234 le filio Henrico se rebellava obteneva ab le papa le excommunication contra le filio, qui esseva imprisionate usque al morte in le 1242. Al corona german esseva associate le filio Conrado IV. In le maio del mesme anno, familias hostil a Gregorio IX, organisava tumultos que constringeva le papa a fuger in Umbria. Friderico, como defensor del Ecclesia, vinceva le rebelles a Viterbo (octobre 1237) e Gregorio IX tornava sur le throno roman (1238). Per unir le Italia al imperio germanic, favoriva le seniorias ghibellin a ille fidel (le plus potente era celle del Da Romano, qui governava sur Padova, Verona, Vicenza, e Treviso). In le novembre 1237 Friderico vinceva le Liga Lombarde a Cortenuova, e capturava le Carroccio, que inviava in homage al papa. In le anno 1239 le filio Entio sposava Adelasia de Torres, vidua de Ubaldo Visconti, judice de Torres e Gallura e Friderico nominava le filio Rege de Sardinia. Isto non esseva acceptate ab le papa, al qual le mesme Adelasia habeva promisse le Sardinia, le papa excommunicava Friderico de novo, e indiceva un concilio a Roma per le Pascha del 1241. Friderico, per impedir lo blocava le vias de terra per Roma e faceva capturar le cardinales estranie in viage per mar ab le flotta al commando del filio Entio, presso le insula del Giglio. Le 22 augusto 1241 papa Gregorio IX moriva; in le conclave de Anagni il era electe le nove papa Innocentio IV. Le 31 martio 1244, inter le Imperator e le Papa era signate un accordo pro le retiro del excommunication, e le restitution ab le imperator del terras papal occupate. Le declino e le fin: Papa Innocentio IV, indiceva un Concilio a Lyon, que le 28 junio 1245, confirmava le excommunication a Friderico, et invitava le nobile electores german a proclamar un nove imperator, il era electe Henrico Raspe de Thuringia, qui le 5 augusto 1246, in le battalia de Nidda, vinceva le filio de Friderico, Conrado. In le februario del 1248 Friderico a Parma esseva vincite, e se refugiava in le fidel Cremona. Le anno sequente le filio Entio, battite in le battalia de Fossalta, era capturate e tenite prisionero a Bologna usque al morte (1271). Post le victoria del filio Conrado sur Guilhelmo de Hollanda del 1250, Friderico, in le decembre del mesme anno moriva a causa de un infection. Le su condition era grave, e in vice de ir al Palatium de Lucera le corte vadeva in le domus de Fiorentino, un burgo apud Foggia. Legenda vole que a Friderico esseva state predicite ab le astrologo de corte, Michael Scoto, le morte “sub flore”, pro isto ille evitava de ir a Florentia. Quando sapeva le nomine del burgo, Friderico, comprendeva e acceptava le fin. In le su testamento, in data 17 decembre 1250, nomina su herede le filio Conrado. Le cadavere esseva imbalsamate e le funerales on celebrava in le sede imperial de Foggia, per su expresse voluntate le corde esseva deponite in un urna in le Domo, le su corpore esseva transportate pois a Palermo, per esser sepelite in le Cathedral, intra le sepulcro de porphyro rubie con le symbolos del quatro Evangelistas, apud al matre Constantia de Altavilla, al patre Henrico VI e al su avo Rogero II. esseva inhumate con le globo aurate, le spada e le corona regal. 

Castel del Monte

Le hereditate cultural : Friderico esseva clamate Stupor Mundi (Stupor del Mundo), per le su curiositate intellectual, un eclectisme que lo portava ad approfundar le philosophia, le astrologia (consilier era le astrologo Guido Bonatti), le mathematica (era amico del mathematico pisan Leonardo Fibonacci, qui le dedicava le su Liber quadratorum), le algebra, le medicina e le scientias natural, ille cognosceva novem linguas. Al su corte sojornava les homines de cultura como Michael Scoto, qui traduceva alicun obras de Aristoteles, Theodoro de Antiochia, un arabo christian, e le hebreo Judas ben Salomon Cohen. Le activitate legislative: Friderico in le augusto del 1231 a Melfi, promulgava le Codice legislative, con le auxilio del notario Pier delle Vigne, celebrate in un passo del Inferno de Dante. Le Codice es cognoscite como le Constitution de Menfi, anque se le titulo original era Constitutiones Regni Utriusque Siciliae, fundate sur le derecto roman. Le Universitate : Le 5 junio 1224, instituiva con un edicto, a Napoli, le prime Universitas studiorum statal e laic del historia de Occidente, in contrapposition al Atheneo de Bologna, sub le controlo papal. Le universitate, contribueva al affirmation de Napoli qual capital del scientia juridic, e pois del Regno, Friderico lo seligeva per le su position strategic e le su rolo cultural et intellectual. Ille favoriva in ultra, anque le antique e gloriose schola medic de Salerno. De Arte Venandi cum Avibus ("Le arte de chassar con le aves"), il es un tractato nascite ab le osservation, que non ha nihil del encyclopedias zoologic de ille tempore (le bestiarios saturate de mythologia, theologia e superstition). In illo le problemas de ornithologia, de elevamento, de chassa e de trainamento son tractate con attention, ille era un chassator passionate, e prefereva le chassa con le falcon, que per Friderico era un scientia. Le poesia sicilian: Contribueva a innovar le litteratura italian con le Schola poetic sicilian, que adulciava le vulgar siculo-apuliese con le provencal, e al qual on debe le invention de un nove metrica: le sonetto. Le modulos expressive e thematic il era pois reprendite ab le lyrica del Schola toscan. Le architecturas : Presso Andria il ha le construction plus charmante volite ab le imperator, Castel del Monte, le su architectura es un synthese inter le tendentias europee et arabe. A Foggia, il habeva un magnific Palatium, con un inscription que diceva: "Hoc fieri iussit Fridericus Cesar ut urbs sit Fogia regalis sede inclita imp(er)ialis" ( isto commandava Friderico Cesare que esseva facite tanto que le citate de Foggia devenirea un real e inclita sede imperial). Friderico habeva castellos e palatios in tote le Regno. Matrimonios: Le prime sposa era Costantia de Aragona, le union era fructo de un precise projecto diplomatic de papa Innocentio III, illa era jam al secunde nunptias et era de circa dece annos plus anciana et habera ab illa le filio Henrico. Morite Constantia, Friderico, sposava ante Yolanda de Brienne qui le dara le filio Conrado e pois, con Isabella de Anglaterra. Ma era Blanca Lancia le ver amor del imperator, ab iste union, nasceva a Venosa, Manfredi rege de Sicilia, le filio predilecte de Friderico. Habera anque duo filios illegitime: Entio e Friderico de Antiochia.

Inter mytho e legenda:

Dante Alighieri in le su Comedia mentiona Friderico II , ben cinque vices: tres in le Inferno, un in le Purgatorio e un in le Paradiso:

Inferno:

«Hic con plus quam mille io jace:
hic intra es le secunde Friderico,
e le Cardinal; e del alteres io tace».
(Divin Comedia, Inf. Canto X v. 119-120, Farinata degli Uberti)

«io es ille qui teneva ambe le claves
del corde de Friderico, e qui los volveva,
serrando e disserrante, assì suavemente
……
e le inflammatos flammava assì Augusto,
que gaudiose honores volveva in triste luctos.»

Divin Comedia, Inf. Canto XIII v. 58-60, 68-69, Pier delle Vigne)

«ma intra tote plumbo e assi pesante,
qui Friderico los facea de palea.»

(Divin Comedia, Inf. Canto XXIII v. 65-66)

Purgatorio

« In le pais que Adige e Po irriga,
soleva esser trovate valor e cortesia
antea qui Friderico habeva su enoios:»

( Divin Comedia, Pur. Canto XVI v. 115-117, Marco Lombardo)

Paradiso

«Iste es le luce del gran Constantia
que del secunde vento de Soave
generava le tertie e le ultime potente.»

( Divin Comedia, Par. III v. 118-120, Piccarda Donati)

(Hic Dante se refereva al facto qui Friderico era le tertie et ultime imperator sveve)